van lennep schreef op vrijdag 24 juli 2009, 10:37:


Weet je, ik zie het niet eens als staken. Ze wacht even, soms om iets rustiger de omgeving af te speuren, soms door iets onzekerheid of ze wel wil wat we aan het doen waren. In dat wachten geef ik haar de tijd, meestal niet langer dan 30 sec. en dan met 1 rukje loopt ze mee. Mijn uiteindelijke doel is dat ze vraagt om stil te staan in plaats van dat zelf te beslissen, alhoewel ik zal haar vraag daartoe wel gemist hebben, mede omdat ik nog vaak iets voorop loop en fiets. Haar even de tijd geven vergroot weer haar vertrouwen in mij en het rukje is de duidelijkheid dat daarna komt. Meestal is dat rukje al overbodig.


Grappig ook die waarneming interpreteer ik anders als voorheen. Bij het staken dacht ik vaker aan verzet, nu bij de trap zie ik totaal geen verzet, maar wel heel veel try om het willen durven en dat geeft stress zolang dat nog niet lukt. Die try krijgt zijn beloning natuurlijk en ook logisch dat ze er moeite mee heeft, zolang ze nog niet snapt dat ze zelf op haar leidtouw staat, zolang heeft ze nog weinig besef waar ze haar voeten moet plaatsen op zo'n trap. De stoep afstappen naar de weg toe, dat is haar nivo en ook dat moest ze eerst leren.


Dank je!

Groet, Michiel

Michiel schreef op vrijdag 24 juli 2009, 16:01:


Misschien geeft dat wel het uiterlijke verschil , staken of stoppen.
Kon je best gelijk in hebben!

Ze wacht even, soms
Je hebt gelijk hoor ,
Ik heb het ook alleen maar over het allerlaatste moment , daarvoor inderdaad alleen maar try gezien , geweldig dat ze dat allemaal voor jouw wil doen!!!


Michiel , jij stelt je kwetsbaar op door alles wat er goed gaat , maar ook alles wat er niet goed gaat eerlijk op het forum te schrijven.
Dat siert je alleen maar!
En alles wat bij iedereen gewoon goed gaat is ook helemaal niet leerzaam.
Het waren ook harde klappen die je hier kreeg , maar niet van iemand die jouw in het echt heeft gezien , samen met Luna.
Ik hoop dat je meer waarde hecht aan de complimenten...

Gr Esther

Michiel schreef op vrijdag 24 juli 2009, 15:40:


Nou vandaag is Tessel voor 't eerst op Luna gestapt! Op een van de mooiste plekjes van Zwolle, naast een bankje aan de rand van een bosmeertje. Ze bleef rustig staan voelen en luisteren en toen er aan de andere kant er weer vanaf. We hebben haar vandaag precies een jaar en ze is 4,5 jaar nu. Veel geleerd samen. 3 maal is Tessel er kort op en af geweest, ook een maal van de rechter kant er op. Ons plan is doorgaan met fietsen haar conditie opbouwen van de 10 km die we nu hebben tot tot dat wat in 2 a 3 uur mogelijk is. En 1 maal in de week een stap wandeling met een van ons er kort tot langer op.

Groet, Michiel

Michiel schreef op zaterdag 26 september 2009, 22:42:


Wat goed Michiel!
Super dat je nu al zover bent gekomen!

Gr Esther

Michiel schreef op vrijdag 24 juli 2009, 16:01:


Ik herken nog steeds wat dingetjes van Luna in Peppermint. Dat stilstaan als je met haar loopt, soms heel passief maar soms ook aandachtig om zich heen kijkend... Dat nog niet door hebben dat ze als ze op haar eigen touw staat ze alleen maar haar voet eraf hoeft te halen om de druk aan haar hoofd te stoppen, al raakt ze al wat minder snel in paniek...

Dat met haar voeten op die treden herken ik weer bij het van de trailer af lopen. Op de één of andere manier eindigd Pep altijd met haar toon op de rand van de klep en dan weet ze niet hoe ze er af moet komen.

Voor de rest is Peppermint wel verder natuurlijk. Zo volgt ze mij los over nieuw terrein zelfs deuren door en vreemde gebouwen in. (De plaats waar ze sinds een week is komen wonen..) Als Peps schrikt kan ze zich losrukken of dreigen er vandoor te gaan maar zodra ze de verbinding met mij voelt staat ze direct weer stil. Dan weet ze toch nog het hoofd koel te houden.

Rijden doe ik nog bijna niet, sinds aankoop 2 jaar geleden 2x op haar gestapt. 1x In een binnenbak (ging goed) 2e x in round pen, was ze heel erg zenuwachtig (slechte ervaring?).

Bij trailerladen wilde ze in begin nog wel eens haar hoofd omhoog gooien, vlak onder het afdekzeil. Liet haar dan direct ruimte, en dat heeft haar meer vertrouwen gegeven. Ik weet zeker dat als ik was gaan terug trekken of spanning op het touw had gehouden ze in verzet zou zijn gekomen!

De kopschuwheid is grotendeels weg. Tandarts moet nog wel met roes. Maar ik kan aan haar ogen zitten en aan haar oren. Vreemden niet, die weert ze af met oren naar achteren. Kon ook niet aan haar buik zitten is ook goed gekomen. Nu op haar nieuwe stek ben ik de eerste dagen elke dag geweest. Ze stond met draad ertussen naast de kudde. (Ijslander ruin (de baas), KWPN merrie (bejaard), 3 Shetjes waarvan 1 ook bejaard en 2 geitjes.

Werd wederom met hinneken begroet. Het was nog schitterend weer dus lekker bij haar in de wei gezeten. Pep vlak achter me met haar hoofd en hals over me heen, beetje suffend in het zonnetje. Nu ze in haar nieuwe kudde staat word ik iets minder belangrijk. Maar zoals bijna altijd komt ze nog steeds naar me toe en met me mee lopen...

Eerst maar eens goed wennen aan de nieuwe situatie, daarna de omgeving gaan verkennen.

Michiel schreef op zaterdag 26 september 2009, 22:42:


Een update ... 41/2 maand verder en net vandaag een bijzonder leuke stap voorwaarts gemaakt. Op pad met 3 honden en 2 paarden door ons prachtige stadsbos, waar de honden eigenlijk aangelijnd zouden moeten zijn. Luna is enkele keren los zonder leidtouw bereden geweest, telkens voor korte stukjes. Naast de fiets is ze al een ervaren paard. Vandaag is het plan van begin tot eind er op te blijven en tevens een langere route te nemen na ons bos over een dijkfietspad en via een slingerende landweg met enkele auto's terug. Luna had zin in,het liefst wilde ze mee dollen met de honden. Ik geef haar de ruimte tot zover als ik denk dat dit veilig kan. Dijk op en dijk af, zit er nog niet in, al wil ze dit wel graag, de sneeuw en gladheid deert haar niet. We hebben geluk met de treinen, waar we 2 maal onder door moeten, die ware net voor en net na ons bij het viaduct. Een enorme vlucht ganzen maakt de hemel bijna zwart boven ons hoofd. Een van de honden houd van zwemmen in het schaarse ijswater, is er wel 3 maal in geweest. De andere hond zwerft ver van ons vandaan, en zien we eenmaal op de rails tussen de hekken. Avontuur dat wel, maar ook schitterend mooi. En dan willen we de honden nog leren aangelijnd veilig op de autoweg mee te komen naast de paarden. Eerst maar even lopen dus tot de honden afgekickt zijn van hun vrijheden en braaf meelopen. Toen opgestapt en terug naar huis gereden. Luna zoals de hele weg voorop, dat recht denkt ze te hebben. Alle stal paarden worden al weken niet bereden, die hebben een ander leven, gelukkig is binnenkort onze binnenbak klaar. Ik heb bijna geen keer overgeslagen, waar ik kan fietsen daar kan Luna ook mee.

Groet, Michiel