richard schreef op donderdag, 30 september 2004, 0:39:


Heel goed van je! Wie weet durf ik dit ook nog eens.....
Fijn dat de merrie en het veulen nu rustig van elkaar gescheiden worden. tenminste ik neem wel aan dat ze dat echt doen.

Zo heb ik op de markt in utrecht een paar koniks gezien. De dieren wilde niet lopen (niets gewend, gewoon uit het land geplukt), en bleven echt als ezeltjes staan (voorhoefjes stijf naar voor). De handelaar werd kwaad en ging achter de pony staan. Hij begon hem helemaal in elkaar te slaan met zijn afschuwelijke stok. Maar plotseling mepte het bange dier (was hij wel bang eigenlijk?) naar achteren en raakt de man. Daarna liep de pony rustig verder.

Ik zou denk ik voor geen een van die bitjes kiessen.
Als ik dan toch een bitje moet aanraden, ga ik denk ik voor een ongebroken watertrens.
deze kan nog wel om de ring heen schuiven, waardoor het paard er mee kan "spelen". het heeft alleen helemaal geen knijpende werking, dat vind ik dan wel zo prettig.

Ik heb zelf geen ervaring met deze bitjes. maar de uitleg en praktijk verhalen die ik er over heb gehoord zijn erg positief.
Mijn paardje loopt met een enkel gebroken bustrens die hij graag in wil. Maar hij loopt eigenlijk net zo makkelijk zonder.

Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 30 september 2004, 21:04:


Dit is mijn verhaal (staad ook al ergens anders, maar hier even in puntjes):

-met 4 maanden kwam mijn hengst veulentje naar ons toe. Hij kon niet aangeraakt worden en stond al een maand niet meer bij zijn moeder.

-door met voer in de wei te gaan zitten kwam hij steeds dichter bij. Ik ben hem toen steeds meer gaan aanraken. Na een paar dagen mocht ik hem bijna overal kriebelen.

-ik heb hem zo snel mogelijk geleerd voetjes te geven. dit om te zorgen dat ik eventuele problemen op tijd zou kunnen zien.

-mee lopen vond meneer nog erg lastig (en nu gaan we even stil staan! : voor voetjes in de grond en geen stap verder!).
Dit heb ik opgelost door met 2 lussen te werken. 1 om zijn boeg en 1 om zijn billen. de eerste is voor achterwaartse/remmende hulp, de tweede voor voorwaartse hulp. Bovendien kan je door druk te geven aan de zijkant ook nog sturen 9handig als basis voor het rijden. En dat op 4/5 maanden leeftijd!

-6 maanden: de hoefsmid/bekapper komt voor het eerst. hoefjes tillen gaat nog niet geweldig. vandaar dat hij alleen kijkt en mij een vijl en aanwijzingen geeft om een beedje bij te werken.
Ook begint hij nu te bijten en wil hij al op de merries springen.

-8 maanden meneer wordt nu wel erg lastig met merries. Als hij alleen de mest al ruikt wordt hij wild! Dan toch maar tijdelijk op stal (3 bij 5 meter).

-vanaf het begin loopt hij al mee met ons volwassen paardje als e grondwerk aan het doen zijn. Maar nu werk ik af en toe ook alleen met hem. Dit zo'n 10 minuten. Hij begint ook de stemhulpen al te begrijpen.

-1 jaar: hij wordt gecastreerd. Pittig ventje zegt de dierenarts nog van te voren. Die laat het niet zomaar gebeuren. Ik denk dat hij een grapje maakt, maar nee hoor! Bij het eerste prikje begint hij al te stijgeren. En halverwege de castratie komt hij al weer bij. Wat heeft het arme dier een pijn! Na dat hij is opgestaan zoekt hij steun bij me. En dat terwijl ik hem tegen de grond gedrukt hield!

-het bijten en stijgeren is over gegaan na de castratie. hierdoor kunnen we ons op andere dingen gaan concentreren. steeds vaker leg ik een dekentje of zelfs de westernpad op zijn rug. Hij maakt er niks van.

-meneer heeft op eens een geweldig idee! "Ik wil ook zo'n ding op mijn rug!"(daarmee bedoel ik het zadel). Hij blijft gewoon net zo lang tussen mij en ons andere paard staan tot ik dat ding op zijn rug leg. Hij vind het allemaal alleen maar prachtig!

- een zadel is ondertussen niet genoeg. Als hij het bit hoort begint hij al te happen. Hij wil ook! Als hij het dan veel te grote bit on zijn mond heeft gepropt wil hij het eigenlijk helemaal niet meer los laten.

-Als ik aan het grondwerken ben loopt kaioni/meneer nog steeds mee. laatst heeft hij in de bak een verdwaald hoofdstelletje gevonden (van een shetje). Hij was er vrolijk mee aan het rondrennen. toen ik het uiteindelijk van hem af had gepakt pakte hij direct het bitje weer. maar dit bit pastte. Ik heb hem toen het hele hoofdstel maar om gedaan. Ik kreeg het bit daarna met moeite weer uit zijn mond. Hij pakte het gewoon weer.

-wandelen doen we ook af en toe.

kaioni is nu 1 1/2 jaar oud en heeft zoals je hier kunt lezen al een hele boel gedaan. maar of dit nu fout is? Ik denk het niet. Hij heeft er plezier in en wil graag nieuwe dingen doen. Hij geeft het zelf aan.
Het is wel zo dat ik hem nu eigenlijk bezig moet houden. en dat dan eigenlijk nog een paar jaar...voor dat we kunnen gaan rijden.
Maarja, die tijd komt niet. Mijn meneertje staad namelijk te koop.

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 8:39:


Als ik merk dat mijn paardje zoiets nodig heeft zal ik ze zeker aanschaffen! Ik heb er niks tegen. Maar mijn paardje heeft ze niet nodig.

Ik heb wel laatst iemend anders met een draver (die gewoon bekapt wordt, "dat natuurlijk bekappen kan niks zijn") die hele gevoelige hoefjes heef schoenen aangeraden. Die heeft ze inmiddels aangeschaft (die van horsebalance..ben de naam even kwijt). Ze blijven prima zitten in de gewone gangen en de telgang, maar met rengalop raakt hij ze wel telkens kwijt.
Misschien moet hij er nog aan wennen. Maar dit is dan toch wel jammer.
De schoenen van smit zijn voor haar geen optie omdat de hoeven dan niet van vorm mogen veranderen en ze de smid dus veel vaker zou moeten laten komen. Ook zou de vorm van de hoeven nog erg kunnen veranderen omdat hij geen ijzers meer heeft.

Idunn schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 16:48:


Waarom vakantie als je paardje gewoon plezier heeft in het werk?
Als hij/zij er geen plezier in heeft zal jij je aan moeten passen of eens goed naar de leefomstandigheden en gezondheid van je paard kijken.

Naar mijn menig is vakantie iets voor overwerkte mensen. Maar je paard laat je toch al niet te veel werken. Daarom vind ik dat hij geen vakantie nodig zou moeten hebben en het waarschijlijk zelfs niet leuk vind ook.

Die van mij wordt al opdringerig als ik een paar dagen niks met hem doe, moet je je voorstellen dat ik hem een maand laat staan of alleen een stukje wandel eens in de zo veel tijd. Hij zou me denk ik helemaal omver knuffelen en constant n de weg lopen als ik in de buurt ben.
zelfs na een paar dagen wordt hij al agressief naar de andere paarden toe. Hij is dan echt bang dat hij over geslagen wordt.
En dat alleen maar om mijn aandacht te krijgen!

Volgens mij wordt ik een beedje verkeerd begrepen.
Ik vind dat je je paard in de volgende manier (die ik dacht dat bedoeld werd) geen vakantie moet geven:
Je paard in de wei zetten, er niet veel meer mee doen dan eens poetsen en een snoepje geven.

Wat je wel kan doen:
Afwisseling bieden door lekker samen weg te gaan naar plaatsen waar je normaal niet komt. Dingen doen die je normaal niet doet, maar die wel heel erg leuk zijn.

Dit laatste noem ik alleen geen vakantie. Dit vind ik leuke afwisseling. Dit is voor de meeste paarden (en ruiters/verzorgers) een hele leuke ervaring en zorgt er voor dat je weer nieuwe dingen aan elkaar ontdekt en zo weer een hoop hebt om over te denken en mee bezig te gaan.

Arabesk schreef op zondag, 3 oktober 2004, 9:55:


jammer dat ik dat stuk (nog) niet heb gelezen. Is dit nummer nog te koop? staad er nog meer interresants in?

Volgens mij is de manier waarop de meeste "engelse"ruiters rijden en met hun paard om gaan heel erg slecht. Maar ik denk dat dat ook in het NH wereldje voor komt. Wel minder dan omdat de meeste van deze mensen in ieder geval wel nadenken.

Als de engelse rijstijl zo goed is waarom zie je dat dan nooit?
Dan zouden ze daar op b.v. maneges toch al veel beter moeten doen.
Er wordt gewoon al verkeerd begonnen door de ruiters gelijk op een paard te zetten en ze van te voren niets te leren...waar blijft het begrip en het nadenken dan?
Als de "engelse"mensen willen dat ik "hun"manier beter ga vinden zullen ze eerst iets an die basis moeten doen.

Maar zo is ook de NH niet overal even goed in mijn ogen. wat ik eens ben met dat artikel is dat je niet alles uit een boekje kunt leren. Maar wel een heleboel!
Als die "engelse ruiters ook eens zo veel gaan lezen als de NH mensen zal het waarschijnlijk al een stuk beter gaan. Dan wordt er nagedacht...

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 3 oktober 2004, 23:33:

Ja, leuk van die paarden.
Die van mij ging op de pauzeplaats enorm bedelen om mijn appeltaart.
Hij kreeg echter niet en ging toen maar grazen. Ik had hem los gelaten. Dus hij kon ook omdraaien. Op een gegeven moment srtond hij met zinn kont naar mij toe. Een grote zwiep met zijn staart en......appeltaart op de grond!
Hij wist niet hoe snel hij er bij moest zijn en begon de taart meteen op te eten.

Ik vraag me heel vaak af of het nou werkelijk toeval was...

richard schreef op maandag, 4 oktober 2004, 1:36:


Nog even een punt om op te letten: wat gebeurd er als het fout gaat en er iets met de merrie gebeurd.

Wat gebeurd er als de merrie overlijd? (b.v. bij het veulenen?)

Karin schreef op Mon, 4 Oct 2004 17:36:16:


Als het aan mij ligt is er binnen een jaar of 10 een nieuwe stal voor NH. Hier wil ik dan voorlichting en lessen/cursussen geven. Dit dan ook voor mensen zonder paard en mensen die niet durfen.

Ook zou ik daar lessen willen geven aan kinderen en beginners. Vooral lessen in: hoe ga je met een paard om?

viola schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 9:33:


Ik zou wel met een zinnige reactie willen komen. Maar die kan ik je (nog) niet geven.
Ik hoop dat er nog anderen zijn. Dan kan ik daar ook weer van leren. Maar je hebt helemaal gelijk dat er door alle negatieve berichten nog maar erg weinig echt zinnige dingen staan. Laten we proberen dit te verbeteren en gewoon elkaars mening proberen te respecteren.

Marianne schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 11:06:


Marianne,
Ik vind dat je hier een heel goed stuk hebt geschreven. Maar 1 ding staad me tegen: het woordje "baas".
Letterlijk: "Ik ben de baas, en jij niet."

Dit hebben wij mensen verzonnen. Als je gaat werken heb je een baas. Die baas verteld wat hij wil dat jij doet. En jij op je beurt voert dan uit wat je gevraagt wordt.

Op deze manier is er geen vriendelijk contact met je paard. Hij moet namelijk maar doen dat jij zegt dat hij moet doen. Vaak moet hij zich daarbij zelfs als eerste het in het gevaar stortten (b.v. water of een ander eng monster).

Wat ik een betere benaming vind is:
Leider zijn voor....de kudde/het paard (dus ook niet leider OVER een kudde. maar VOOR een kudde)

Hierbij zorg jij ervoor dat er voer is (niet loon). Jij zorgt voor veiligheid en bescherming. In ruil voor die dingen geeft je paard jou vertrouwen en respect. Nu heb je vriendschap en dus natuurlijk leiderschap.
Hiervoor moet je veel doen. Door dat te doen laat je aan je paard zien dat je werkelijk een leider bent.

Ik werk nu na 6 jaar nog steeds om een leider voor mijn kudde te worden. Maar vaak verval ik nog terug in het baas zijn over...dan ben ik meteen weer een heel stuk terug in mijn kleine stapjes. Maar mijn stappen worden groter, Ik groei!
En mijn paarden vergeven mij snel. dat vind ik wel zo fijn van deze dieren....ik ben nog steeds gek op ze, ondanks de lange weg die ik moet nemen om zelf beter te worden. (Mijn) paarden zijn al perfect!

Marianne schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 11:21:

nee hoor, ik ben niet gevallen...
Ik neem zelf eigenlijk altijd een zweepje mee de wei in. Dit omdat ik daar gewoon meer controle over heb als over een lang touw.
Ik moet er niet aan denken dat ik per ongeluk een paard in zijn gezicht raak.