Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 30 september 2004, 21:04:


Dit is mijn verhaal (staad ook al ergens anders, maar hier even in puntjes):

-met 4 maanden kwam mijn hengst veulentje naar ons toe. Hij kon niet aangeraakt worden en stond al een maand niet meer bij zijn moeder.

-door met voer in de wei te gaan zitten kwam hij steeds dichter bij. Ik ben hem toen steeds meer gaan aanraken. Na een paar dagen mocht ik hem bijna overal kriebelen.

-ik heb hem zo snel mogelijk geleerd voetjes te geven. dit om te zorgen dat ik eventuele problemen op tijd zou kunnen zien.

-mee lopen vond meneer nog erg lastig (en nu gaan we even stil staan! : voor voetjes in de grond en geen stap verder!).
Dit heb ik opgelost door met 2 lussen te werken. 1 om zijn boeg en 1 om zijn billen. de eerste is voor achterwaartse/remmende hulp, de tweede voor voorwaartse hulp. Bovendien kan je door druk te geven aan de zijkant ook nog sturen 9handig als basis voor het rijden. En dat op 4/5 maanden leeftijd!

-6 maanden: de hoefsmid/bekapper komt voor het eerst. hoefjes tillen gaat nog niet geweldig. vandaar dat hij alleen kijkt en mij een vijl en aanwijzingen geeft om een beedje bij te werken.
Ook begint hij nu te bijten en wil hij al op de merries springen.

-8 maanden meneer wordt nu wel erg lastig met merries. Als hij alleen de mest al ruikt wordt hij wild! Dan toch maar tijdelijk op stal (3 bij 5 meter).

-vanaf het begin loopt hij al mee met ons volwassen paardje als e grondwerk aan het doen zijn. Maar nu werk ik af en toe ook alleen met hem. Dit zo'n 10 minuten. Hij begint ook de stemhulpen al te begrijpen.

-1 jaar: hij wordt gecastreerd. Pittig ventje zegt de dierenarts nog van te voren. Die laat het niet zomaar gebeuren. Ik denk dat hij een grapje maakt, maar nee hoor! Bij het eerste prikje begint hij al te stijgeren. En halverwege de castratie komt hij al weer bij. Wat heeft het arme dier een pijn! Na dat hij is opgestaan zoekt hij steun bij me. En dat terwijl ik hem tegen de grond gedrukt hield!

-het bijten en stijgeren is over gegaan na de castratie. hierdoor kunnen we ons op andere dingen gaan concentreren. steeds vaker leg ik een dekentje of zelfs de westernpad op zijn rug. Hij maakt er niks van.

-meneer heeft op eens een geweldig idee! "Ik wil ook zo'n ding op mijn rug!"(daarmee bedoel ik het zadel). Hij blijft gewoon net zo lang tussen mij en ons andere paard staan tot ik dat ding op zijn rug leg. Hij vind het allemaal alleen maar prachtig!

- een zadel is ondertussen niet genoeg. Als hij het bit hoort begint hij al te happen. Hij wil ook! Als hij het dan veel te grote bit on zijn mond heeft gepropt wil hij het eigenlijk helemaal niet meer los laten.

-Als ik aan het grondwerken ben loopt kaioni/meneer nog steeds mee. laatst heeft hij in de bak een verdwaald hoofdstelletje gevonden (van een shetje). Hij was er vrolijk mee aan het rondrennen. toen ik het uiteindelijk van hem af had gepakt pakte hij direct het bitje weer. maar dit bit pastte. Ik heb hem toen het hele hoofdstel maar om gedaan. Ik kreeg het bit daarna met moeite weer uit zijn mond. Hij pakte het gewoon weer.

-wandelen doen we ook af en toe.

kaioni is nu 1 1/2 jaar oud en heeft zoals je hier kunt lezen al een hele boel gedaan. maar of dit nu fout is? Ik denk het niet. Hij heeft er plezier in en wil graag nieuwe dingen doen. Hij geeft het zelf aan.
Het is wel zo dat ik hem nu eigenlijk bezig moet houden. en dat dan eigenlijk nog een paar jaar...voor dat we kunnen gaan rijden.
Maarja, die tijd komt niet. Mijn meneertje staad namelijk te koop.