ik vind die theorie over gebruik van dekens en zweten en zo heel logisch klinken, maar bij mijn paard lijkt dat toch niet echt te kloppen...
het is een ruin van 17, en in de winter kweekt hij een super dikke wintervacht. zodanig dik dat hij niet meer droogt! echt waar! als ik gereden heb (en hij zweet al na 5 minuutjes, moet nochtans echt niet hard werken!) is hij heel erg nat. ik kan een uur met hem stappen, haalt bijna niets uit! dus gaat hij zo zn stal in. maar de volgende dag is hij op bepaalde plaatsen nog nat... ook als het dan een paar dagen wat warmer is begint hij op stal spontaan te zweten, en blijft meerdere dagen wak aanvoelen.
nu heeft hij al 2 jaar, door al dat zweten, zo rond december-januari last van dermatophylis, een bacterie waardoor hij op de plaatsen waar hij het meest zweet helemaal in korstjes komt (zadel, hoofdstel...), die dan uitvallen, en dan zijn het hele kale plekken...hij moet dan antibiotica krijgen, en moet elke dag gewassen worden, tot alles weg is.
de enige optie die ik nog heb, is hem de volgende winter scheren, zodat hij kan drogen als hij zweet...en hopen dat dat helpt...
als er iemand een andere oplossing weet?
groetjes, julie

e m kraak schreef op zondag, 23 mei 2004, 17:03:


Oh, ik heb een hekel aan hoofdhouding dwingelandij, dat doe ik bij mijn paarden nooit. Kan me goed voorstellen inderdaad dat ze daar een stijve rug van krijgen enzo.
Wat ik gebruik is psychologie en creativiteit, dat ontwikkel je goed als je met Parelli bezig bent.
Concreet kwam het er op neer dat Jack op de overgang van stap naar draf even "rommelde" met zijn benen, het leek mij dat daar iets tolt-achtigs in zat. De vraag was, hoe krijg ik dat eruit gereden?
Nu had Jack indertijd bij het buitenrijden altijd haast om weer naar huis te gaan, en zo'n motivatie is te mooi om te laten liggen! Hij probeerde steeds stiekum te versnellen, maar zodra hij begon te draven nam ik hem iedere keer weer terug. Hij ging dus steeds sneller stappen, tolten, in het begin twee pasjes maar, en dan viel hij in draf, en dan zette ik hem weer terug in stap. Van lieverlee werd die tolt-fase steeds langer, en uiteraard deed ik dan altijd net of ik niet doorhad dat hij aan het versnellen was. DAT vond Jack weer grappig, want nu kon hij toch sneller naar huis zonder dat ik hem tegenhield. Zodra hij eruit viel in draf zette ik hem weer stil. Het duurde echt niet lang of hij kon de hele weg naar huis terug tolten, aan een los teugeltje. Nu nog een "hulp" ermee associeren, het "rommeltje" langzaam omzetten in een redelijk zuivere tolt, en ziezo, je hebt een paard dat aan een los teugeltje naar believen kan stappen, draven, tolten of galoperen! Telgang kan hij ook, een enkele keer mag hij van mij rentelgangen, maar echt fantastisch vind ik dat niet. Hij wordt dan al snel erg lateraal in de andere gangen.


O ja, dat was indertijd een hele frustratie. Ik heb wat keren over de rand van mijn zadel gehangen om te kijken wat ie nu weer voor gang had uitgevonden. Ik geloof dat alle varianten wel eens gepasseerd zijn.
De meeste daarvan heb ik snel weer overboord gezet, wat nog wel bruikbaar is is dat hij naar keus een 3-takts of 4-takts galop kan uitvoeren.


Zo dus.


Oh, nou, stel je er niet teveel van voor. Een draver is geen IJslander, ze worden niet gefokt op de tolt, het is iets dat je bij veel dravers er gratis bij krijgt, en de aanleg verschilt per individu. Als ze al tolten is het lang niet zo gerieflijk als bij een IJslander of Paso, en de taktzuiverheid is vaak ook ver zoek.
Jack kan tolten maar hij loopt vrij snel tegen zijn grenzen aan met de voorhand. Voorwaarts als hij is probeert hij toch tempo te pakken en gaat dan aan de voorkant een beetje meegaloperen, het wordt dan al snel rollen. Ik heb veel dravers gezien die een veel betere toltaanleg hebben...

Groeten,
Frans

julie meulebrouck schreef op zondag, 23 mei 2004, 17:07:


Is dat een probleem?


Tja, misschien kan hij met zo'n vacht beter niet in een stal gaan staan? Bij mijn paarden heb ik dit soort problemen niet want die gaan pas naar binnen als ze het koud hebben, en uiteraard zweten ze dan niet.


Misschien krijgt hij wel een erg dikke wintervacht. Kan het zijn dat hij een mate van Cushing heeft, ook gezien zijn leeftijd?
Misschien dat de bacterie niet door het zweten komt maar overgebracht wordt door zadel of hoofdstel?


Je kan hem ook buiten zetten, dan droogt hij waarschijnlijk wat sneller.
Scheren lijkt me niet zo'n goede optie, want dan kunnen ze het weer te koud krijgen, dan moet er een deken op, en dan is de temperatuurregulatie foetsie. Hij zal dan vaak bezweet raken onder de deken, en dan ook nog eens slechter drogen. Hetzelfde effect als onder het zadel maar dan onder het hele dekenoppervlak.

Groeten,
Frans

Nieet dat ik de felheid van de discussie weer wil aanwakkeren maar (na mijn
verblijf in Frankrijk) wil ik nog een paar overwegingen toevoegen aan de
discussie. De discussie vind ik heel interessant en bij mij leven die vragen
ook. Ik heb dus slecht overwegingen, geen antwooden.

1. de vraag mbt de bloedverdeling (maagdarmstelsel of bewegingsapparaat);
als die in disbalans komt ontstaat de verdeelsleutelshock.Normaal staat
slechts een deel van het vaatstelsel "open". Vitale organen (hart hersenen
longen lever een nieren) worden altijd van bloed voorzien. Vervolgens
"bekijkt" het lichaam welke functie op het moment ondersteund moet worden.
Shock = als de bloedvoorziening van vitale organen gevaar loopt. Dit kan
door bloedverlies, allergische reactie (anafylactische shock); vergitiging
bij infectieziekten (hoge koorts) waardoor de spiertjes van de bloedvaten
verlammen en de zaak tegelijkertijd open gezet word en de
verdeelsleutelshock (er is plotselinge vraag tegelijkertijd); er ontstaat de
neiging tot "flauwte"of flauwvallen doordat de hersenen efkes te weinig
krijgen. Als een mens flauwvalt herstelt het systeem zich. Verdeelsleutel
komt voor bij bijv. ernstige schrik waarbij allee buikvaten open gaan staan.
Je belast dus het aanpassingsysteem . Het is dus niet zozeer gevaarlijk
alhoewel de gevolgen (vallen bijv.) wel gevaarlijk kunnen zijn. Da's wat ik
erbij kan bedenken. Het ene organisme stelt zich denk ik makkelijker in op
een veranderde situatie dan de andere. Er zullen paarden zijn die de
aanpassing makkelijk doen en de switsch van bewegen naar verteren en vice
versa. Soms word spijsverteren ook simpelweg uitgesteld (even vertraagd)
door het lichaam.

2. Over de gras en supplementendiscussie die mij ook intrigeeert. Ik weet
niet wat het juiste antwoord is. Ik weet wél dat (voedings0defiicienties
gemakkelijk gecompenseerd worden in het lichaam. Te weinig suikers: dan word
dit uit vetten gemaakt door de lever, te veel koolzuur bij longproblemen dan
vangen de nieren dit langzaamaan op. Het gaat dan wel om een aanpassing op
termijn.
Tis dus verdomd lastig om stellige uitspraken te doen. Daarbij, ik heb geen
discipline zó vaak van inzichten zien veranderen dan de voedings- en
dieetleer. Misschienn is het nog niet te weten allemaal. Maar het blijft een
interessante vraag......

Met vriendelijke groet,
Ellen