Frans Veldman schreef op zaterdag, 22 mei 2004, 16:46:


Ja, die website heb ik gezien. Wordt je ook niet veel wijzer van behalve dat 'ie z'n video wil verkopen... geef mij maar liever een saaie .uni of .edu site waar inhoudelijk wat te beleven valt hoor


Dat is waar Parelli op zijn website naar verwijst... ik weet zelf niet eens wat er met "Vertical Flexion" precies wordt bedoeld, maar neem aan dat daar het ombuigen van voorwaartse naar oprichtende beweging mee bedoeld wordt, of in voor mij wat beter begrijpelijke woorden: het bevorderen van een dragende achterhand.
Maar ook op bijv. de canadese site wordt voor "gaited horses" en "gait regulation" verwezen naar level 3.


Wel, als er inderdaad "het bevorderen van een dragende achterhand" mee wordt bedoeld kun je er maar beter wel in gaan geloven nmm.
Maar vertel dan eens wat meer over hoe het precies verliep - hoe je praktisch ontdekte dat Jack niet alleen ongerieflijk draafde maar ook kon tölten en zelfs telgangen (en de hemel weet wat nog meer aangezien "5-ganger"...)? De volgorde van acties. Misschien snap ik dan wat meer van jullie 2, want in de regel gaat het per toeval ontdekken van tölt en vervolgens tölt genereren door "hoofd omhoog" dus niet goed, krijgt paard binnen afzienbare tijd een stijve rug van, en tölt daarna nooit weer....


Dan moet die "gang" er eerst wel wezen... een groen gangenpaard (jouw Jack was NIET groen zover ik begrepen heb - kon al heel goed draven en dat is een enorm voordeel) husselt alles nogal eens door elkaar, en dan zijn er nog een stuk of 10 op zich wel stabiele "gangen" en/of tussenvormen waar de gemiddelde liefhebber hier in Ned. nog nooit van gehoord heeft. Ik heb daar ooit eens een schematje van gemaakt op http://home.wanadoo.nl/ifijp/index2/ifijpgan.html
MAAR MIJN VRAAG WAS: Hoe START een beginner met een groen gangenpaard zonder teugeldwingelandij, maar ook (nog) zonder gangen? Hoe communiseer je het onderscheid tussen de gangen?
Ik kan me voorstellen als volgt: aanstappen/halthouden, en vervolgens galop als eerste want die zijn het makkelijkst, maar wat er tussenin zit is ingewikkeld en hangt ook nogal van de individuele voorkeur van paard zelf af. Galop moet je dan niet te vaak en vooral niet te lang doen, anders wordt dat de voorkeursgang en kun je net zo goed een Arab kopen in plaats van een gangenpaard; het gaat in eerste instantie alleen om het benoemen van de overgangen.
Maar stel dat we uitgaan van 5-ganger met voorkeur voor (te) lateraal, dan eerst draf proberen (dat kan ik tenminste zonder teugel uit de rest van de hussel isoleren). Van daar uit zie ik het toch niet anders dan dat de achterhand eronder moet voor tölt.
Maar er zijn dus een flink aantal andere mogelijkheden, zoals bijvoorbeeld 4-gangers (ik heb zelf trouwens geen ervaring met die zgn. 4-ganger-showtölters) die wel makkelijk draven maar die tölten echt aangeleerd moet worden. Hoe, zonder trekken en trappen, en mechanische truuks?


Uiteraard. Al mijn ge-OH met de ponies is al dan niet samengestelde signaalhulp. Als ik tegen de taxichauffeur zeg "rijden maar", of een haring bestel, is dat ook signaalhulp.
Maar DROP EN IK KUNNEN HET ALLEMAAL AL - en dat helpt de beginner met zijn groene gangenpaard niet! Ik vraag me daarentegen af wat de juiste weg er naartoe is zodat paard zichzelf niet lateraal vast zet. Dat is zo'n ontzettend veel voorkomend probleem. Met een zinnige werkwijze begrijpbaar formuleren helpen we heel veel ponies. Gewoon erg benieuwd naar de mening en ervaringen van anderen... en in de "ijslanderscene" schiet ik daar helaas niet veel mee op


Als SIGNAALHULP kan dat wel - als paard vervolgens in tölt BLIJFT zonder dat je dat moet "onderhouden" moet ie per definitie voldoende dragende achterhand gebruiken. Dan heb je geluk met een in dit opzicht heel makkelijk (of via andere weg reeds bijzonder goed beleerd!) paard dus... ik wil jullie wel es zien en genadeloos op film zetten
Ik denk dat Esther zo reageerde, vanuit een beeld van dombo's die CONSTANT hoofd omhoog trekken (en flink schoppen).


Ja maar nogmaals: dan moet die gang wel eerst aangeboden worden. Het is vooral het ontwikkelingsproces wat me interesseert want daar liggen de grootste moeilijkheden. De bevestiging ervan is niet moeilijker dan wat ook.

Groeten, egon

e m kraak schreef op zondag, 23 mei 2004, 17:03:


Oh, ik heb een hekel aan hoofdhouding dwingelandij, dat doe ik bij mijn paarden nooit. Kan me goed voorstellen inderdaad dat ze daar een stijve rug van krijgen enzo.
Wat ik gebruik is psychologie en creativiteit, dat ontwikkel je goed als je met Parelli bezig bent.
Concreet kwam het er op neer dat Jack op de overgang van stap naar draf even "rommelde" met zijn benen, het leek mij dat daar iets tolt-achtigs in zat. De vraag was, hoe krijg ik dat eruit gereden?
Nu had Jack indertijd bij het buitenrijden altijd haast om weer naar huis te gaan, en zo'n motivatie is te mooi om te laten liggen! Hij probeerde steeds stiekum te versnellen, maar zodra hij begon te draven nam ik hem iedere keer weer terug. Hij ging dus steeds sneller stappen, tolten, in het begin twee pasjes maar, en dan viel hij in draf, en dan zette ik hem weer terug in stap. Van lieverlee werd die tolt-fase steeds langer, en uiteraard deed ik dan altijd net of ik niet doorhad dat hij aan het versnellen was. DAT vond Jack weer grappig, want nu kon hij toch sneller naar huis zonder dat ik hem tegenhield. Zodra hij eruit viel in draf zette ik hem weer stil. Het duurde echt niet lang of hij kon de hele weg naar huis terug tolten, aan een los teugeltje. Nu nog een "hulp" ermee associeren, het "rommeltje" langzaam omzetten in een redelijk zuivere tolt, en ziezo, je hebt een paard dat aan een los teugeltje naar believen kan stappen, draven, tolten of galoperen! Telgang kan hij ook, een enkele keer mag hij van mij rentelgangen, maar echt fantastisch vind ik dat niet. Hij wordt dan al snel erg lateraal in de andere gangen.


O ja, dat was indertijd een hele frustratie. Ik heb wat keren over de rand van mijn zadel gehangen om te kijken wat ie nu weer voor gang had uitgevonden. Ik geloof dat alle varianten wel eens gepasseerd zijn.
De meeste daarvan heb ik snel weer overboord gezet, wat nog wel bruikbaar is is dat hij naar keus een 3-takts of 4-takts galop kan uitvoeren.


Zo dus.


Oh, nou, stel je er niet teveel van voor. Een draver is geen IJslander, ze worden niet gefokt op de tolt, het is iets dat je bij veel dravers er gratis bij krijgt, en de aanleg verschilt per individu. Als ze al tolten is het lang niet zo gerieflijk als bij een IJslander of Paso, en de taktzuiverheid is vaak ook ver zoek.
Jack kan tolten maar hij loopt vrij snel tegen zijn grenzen aan met de voorhand. Voorwaarts als hij is probeert hij toch tempo te pakken en gaat dan aan de voorkant een beetje meegaloperen, het wordt dan al snel rollen. Ik heb veel dravers gezien die een veel betere toltaanleg hebben...

Groeten,
Frans

Hoi,

Even wel een reactie, maar niet inhakend op iets speciaals van al het eerder genoemde.

2 Jaar geleden op een ijslander stoeterij gereden in Belgie op een 5 ganger. Meneer de dekhengst zelf. Nu scheen dat beest te kunnen tolten als de beste, maar dat mochten wij als ijslander-beginners niet. Het was een vakantie op ijslander en we zouden alleen stap, draf en galop doen. Niet dus ... haha.
Die hengst ging lekker alles door elkaar husselen en ik hem maar storen. Op een gegeven moment zat ik zo raar in draf bij het lichtrijden. Ik kon er geen touw aan vastknopen, dus ik ging inhouden, weer opnieuw in draf zetten, met mijn zit konden we ook nog wat doen en het zat voor geen meter het lichtrijden. Net toen ik ontdektde dat doorzitten juist heerlijk zat begint de leiding ineens te roepen waar ik in godsnaam mee bezig was. Bleek het beestje in een tactzuivere tolt te lopen, ik mocht hem dus totaal niet storen met mijn gedoe met het lichtrijden.

Ja wist ik veel. Ik schrok ook zo van haar reactie dat ik hem direct weer uit die tolt haalde en er nog geen eens van had kunnen genieten. Want het leek me juist zo lekker eens te tolten.

Dus inderdaad, wat zou ik als gangen-paard-leek nu met een groen gangenpaard moeten als ik een beleerde al geen eens goed aanvoel?

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op zondag, 23 mei 2004, 17:03:

Ik kan me voorstellen als volgt: aanstappen/halthouden, en >vervolgens galop als eerste want die zijn het makkelijkst, maar wat er tussenin zit is ingewikkeld en hangt ook nogal van de individuele >voorkeur van paard zelf af.

Wat we met Björk aan het doen zijn is in de eerste instantie gebruik maken van haar wil tot lopen. Voor de duidelijkhied wel onder begeleiding van Wim.
De rem is er op stem ingebouwd, Bjork is erg druk, dat mag ze zijn, voor mijzelf een enorme overwinning geweest om op haar te stappen, ik durfde vroeger niet eens bij haar in de buurt te komen.
Maar gaat nu even om de training, de rem heeft ze dus geleerd op stem, zonder bit.
Haar voorkeursgang is hard, tolten zwijnen en galop. Draven vind ze maar heel moeilijk. Maar echt moeilijk is rustig stappen.
Dus iedere keer mag ze even hard, en dan haar weer met stem en kriebelen aaien tot rust brengen. Ook goed voor je onafhankelijke zit trouwens Gisteren draafde ze een behoorlijk stukkie, omdat ik haar op haar kont kriebelde Dressuurmatig vast fout, dit is vast geen hulp zoals je op een wedstrijd moet doen, maar het werkt wel bij Björk, ik had haar in haar moeilijkste gang. De kunst vind ik zelf om haar niet te snel te remmen, en gewoon maar te blijven zitten. Ze mag voorwaarts, tot ik het te eng vindt, ik bedoel hiermee, ik wil niet de omvallen in de bocht als ze gaat telgangen bijvoorbeeld. Om haar te laten stappen proberen we te circelen om een pion.
Zolang ik de pion in mijn gezichtsveld heb gaat dat heel goed, en buigt ze mooi, op het moment dat ik even mijn concentratie ben verloren en ik ben de pion kwijt, lijkt het nergens meer naar, maar ze blijft wel stappen. Misschien heeft het zelfs veel voordelen dat met een groen paard en slecht zien je beter voelt wat ze doet. Ik ben verplicht om te voelen hoe ze haar benen neerzet, en dat is niet makkelijk, maar ben ook minder snel afgeleid door het te proberen te zien. Maar ik kan haar zeker niet IN de gewenste gang zetten, ik kan haar wel UIT de ongewenste gang halen. We zijn er nog lang niet. Buitenrijden nog lang niet, dat durf ik nog niet met haar, wel met Falk inmiddels op bekende stukken.

Groeten Esther