Hallo, ik heb deze discussie gevolgd, maar me er niet in gemengd omdat ieder natuurlijk recht heeft op zijn eigen mening. Ik begrijp alleen niet goed wat u hier op dit forum komt doen, want uw mening staat zo lijnrecht tegenover wat iedere aanhanger van dit forum denkt en doet, dat, wat u ook zegt, en hoe goed u het ook bedoelt, het ècht niet aankomt! Ik ben zo'n 10 jaar geleden pas komen kijken in de paardenwereld. Ik zocht een paard voor mezelf en had het vage idee dat ik er wel mee wilde springen en ook dressuurrijden. Ik kocht een Libero H. Hij kwam uit een box van 3/3 waar geen daglicht was. Hij stond op ijzers en had overal op zijn lijf de sporen van mishandeling. Kale plekken van de sporen, beschadigde plekken op zijn onderbenen, waar men prikkels in zijn beenbeschermers deed zodat hij hoger zou springen, etc. Ik heb hem gekocht en ben destijds van de ene teleurstelling in de andere gevallen. Dat wereldje waaruit springruiters bestaat!!! Walgelijk gewoon, de een loopt nog verder naast zijn schoenen dan de ander, en de volgende heeft zijn neus zo hoog in de lucht, dat ie zijn kin stoot aan zijn paard... Bijna zonder uitzondering is iedereen arrogant. In de dressuur ontmoette ik ook van zulke mensen, mensen die het allemaal beter weten, maar als je met een probleem bij ze aanklopt hebben ze allemaal één remedie. Nl. de zweep! Het paard is altijd ongehoorzaam en moet over hindernissen geslagen worden. Niemand kon mij iets aanbieden waar ik wat aan had. Hele "goede" springruiters hebben op mijn paard gezeten en ik heb ze hard zien vallen! Ook ik heb hieraan meegedaan, gewoon omdat ik dacht dat het inderdaad zo hoorde. Mijn paard stond 20 uur per dag op stal, werd 2 uur gereden en 2 uur mocht ie zich uitleven op de wei. Hij kreeg 4 kilo bix per dag en te weinig hooi/ruwvoer. Hij heeft alle soorten bitten, martingalen, bijzetteugels, slofteugels en sporen gezien die je je maar kunt voorstellen. Hij stond op ijzers, waar inderdaad stiften onder gedraaid werden als het nodig was. Als ie vervelend was, probeerde ik hem te domineren met agressie. Mijn paard en ik werden steeds ongelukkiger en niemand van die geweldige ruiters konden mij helpen... Ik hield hier geen vrienden aan over en mijn paard heb ik verkocht. Uiteindelijk heb ik twee tinkers gekocht, ik bekap ze nu zelf (jaaaa na zo'n 1 dags opleiding, waar vele uren theorie studie aan vooraf gingen) en laat regelmatig een natuurlijk bekapper kijken of ik nog goed bezig ben. Ze staan 24/7 op wei of krijgen onbeperkt hooi. Ik voer geen brokken meer. Ik doe aan Parelli en zowaar: het licht ging schijnen! Zowel voor mij als in de ogen van mijn paarden. Je ziet ze denken: "huhh?" Niks agressie, gewoon verstaan,begrijpen, participeren en terugpraten in hun taal. Ik ben de alfamerrie en zij begrijpen dat zonder dat ik agressief hoef te worden. Ik rijd nu bitloos en boomloos, en dat allemaal dankzij deze fantastische mensen hier op het forum. Wat niemand mij kon leren heb ik hier hier gevonden. Als ik een probleem met iets heb en ik stort het hier neer, heb ik dezelfde dag nog een aantal goede adviezen terug. Dus wat u er ook van mag denken: ik ben blij met deze mensen en ben ervan overtuigd dat dit is wat alle paarden in de wereld nodig hebben!
Met vriendelijke groet, Trea

Als een paard ongerust is over iets (een zeil, een trailer), en je wil dat hij er toch in of over gaat, dan kan je dat op twee manieren bekijken: moedig je hem aan om erover te gaan of ontmoedig je het er niet overheen gaan?

Wat je kan doen is zeggen: kijk, dat zeil, dat is jouw "comfort"plaats.
Als je daar naartoe gaat, krijg je rust. Maar als je wég bent van dat zeil, dan krijg je géén rust; dat pak ik je af. Ik maak het niet in de buurt willen zijn van het zeil moeilijker dan het wél in de buurt willen zijn van het zeil. Ik maak het dus NOG moeilijker wég van het zeil dan dat je het zeil zelf al moeilijk vindt. Ik doe niets om jouw ongerustheid over het zeil weg te nemen. Je zal het wel ondervinden eens je erop staat, maar nu moet je me maar geloven.

Wat je ook kan doen is zeggen: kijk, dat zeil, dat is jouw "comfort"plaats.
Als je daar naartoe gaat, krijg je iets dat je heel leuk vindt. Maar als je wég bent van dat zeil, dan is dat ook OK, want ik wil dat je achter je eigen beslissing staat. Ik maak het niet in de buurt willen zijn van het zeil niet moeilijker dan het wél in de buurt willen zijn van het zeil. Maar ik maak het wel NOG fijner om in de buurt van het zeil te zijn; ik maak het zeil minder moeilijk, en ik begeleid je daarbij door duidelijk te zeggen wat ik vind dat je zo goed doet. Ik doe alles om jouw ongerustheid over het zeil weg te nemen. Je hoeft me niet te geloven, maar je zal het ondervinden vanaf de eerste stap.

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.ingeteblick.be

Peter Donck schreef op maandag, 6 juni 2005, 9:16:


Hahaah! ja dat denk ik ook! en weet je wat? ik ga het gewoon proberen, eens kijken hoeveel benen mijn paard zal breken.
Lilian

HannahFroukje schreef op maandag, 6 juni 2005, 8:11:


Zo'n succes story vraagt natuurlijk om een reactie.
Inge heeft inmiddels heel goed het hoe en waarom beschreven.
Gelukkig, want ze kan dat veel beter dan ik. Ik ben meer een figuur die vanuit mijn ervaring denkt: "ja, natuurlijk, logisch." :)
Let eens op de tijd dat je met het clikkeren bent bezig geweest, laat ik het ruim nemen, als ik terug reken..... een kwartier?
Nog 5 minuten en hij had met 4 benen op het zeil gestaan en vervolgens er gewoon overheen gelopen.
Ik had toch door gegaan, hij was kalm, het zeil was geen bedreiging meer, geen reden dus om te stoppen.
Zelfs al was het zo geweest dat je eventjes te veel vroeg had je even een pas op de plaats of een stapje terug kunnen maken.
Maar goed, zeiknat staan te worden is ook niet alles :)
Ik weet zeker dat het de volgende keer een stuk eenvoudiger gaat.

Ik krijg altijd rare gedachtes bij het rust geven als beloning. (Maar ik wil hier geen geweldige Parelli discussie openen, het is mijn persoonlijke mening)
Stel je voor: je staat 5 cm dichter bij het zeil dan de vorige keer toen je hem ervan weghaalde. Dan geef je hem rust. Maar heeft hij geestelijk dan ook rust? Hij staat nog steeds op een goeie meter van dat verschrikkelijke ding! En hij weet dat hij binnen de kortste keren weer naar die enge flapper toe moet.
Is dat dan wel een beloning?

Nu ga je clikkeren, ofwel in jouw geval fluiten. Je beloont hem voor elke cm dat hij dichter naar het zeil toe durft. Yes, weer een fluitje en een beloning," dus dit doe ik goed." en " hee! als ik er verder vanaf ga hoor en krijg ik niks, dus toch nog maar eens proberen!, want ik wil wel dat fluitje horen"

In mijn ogen is het logisch dat de fluit en de beloning een vele malen krachtiger beloning is dan hem op een meter stil laten staan voor "the beast" en is in dit geval juist het ervan weggaan misschien wel de beloning.
Piet

trea hoex schreef op maandag, 6 juni 2005, 10:25:


Prachtig verhaal Trea en dank je voor de steun. Pn en Hn zijn voor mij ook een antwoord geweest op mijn zoeken vanuit onvrede over de behandeling van paarden.
Eigenlijk zijn we met z'n allen vergeten dat we hiernaast een knop met een goed verhaal eronder hebben. Kant en klaar voor gebruik.
Het forum handvest !
Hier wordt van mensen gevraagd om mee te discussieren maar pas nadat ze de tekst van de site hebben gelezen.
We hadden onzelf vele meters tekst en ergernis kunnen besparen als we meneer Bosman even op het bestaan ervan hadden gewezen.
Piet

HannahFroukje schreef op maandag, 6 juni 2005, 8:11:


Froukje ben je er wel zelf eerst overheen gegaan?
Dat werkt ook voor een deel.
Click-beloon is natuurlijk een plezierige mind-sed
waarnaast angst niet meer zo goed kan bestaan.

Gisteren met onze paarden beide gedaan.
Er is een kleine boeren camping naast onze weide,
en daar liep zo'n wit-rode draak langs het hek te banjeren
(een jonge beagel). Onze paarden net achter een draadje van
10 bij 10 meter om ze te poetsen, werden helemaal dol.

Eerst gingen wij er rustig bij zitten, en clikten op kalm en stop.
Omdat dit niet genoeg was, gingen we het goede voorbeeld versterken,
door naar het draakje toe te lopen en hem te aaien.
Zolang we op die positie waren, waren onze paarden ook rustig.
Het poetsen hebben we nagelaten verder en zijn toen
onze buiten wandeling gaan maken. Waar Ulla even laten
neus aan neus stond met een bange ierse setter.

)

Michiel

Huertecilla schreef op maandag, 6 juni 2005, 0:45:


Ik ga maar weer naar de orde van de dag want het heeft werkelijk geen zin om verder op uw steeds maar weer op uw herhaling van zetten.te regearen.Wat u er allemaal niet bij wil halen begint gewoon komisch te worden.U hoeft mij niet te vertellen wat er in athene is gebeurd nl ongekende successen voor onze dressuur-ruiters, ik ben nl nederlander en wat betreft het springen, daar lag de oorzaak bij de bodem en niet bij de ijzers.Uw dialoog is steeds maar weer zoeken naar drogredenen om vooral geen werkelijke dialoog te hebben maar wat ik dan noem om maar af te zeiken.Als er dan iemand zoals mevrouw boom tracht te begrijpen waarom ik een probleem heb ,,en luister nu een keer goed'' met een opleiding van 1 dag en dan maar het veld in dat u ook weer begint met agressieve opmerkingen naar die betreffende mevrouw en totaal afwijkt van de werkelijke discussie.Nu begint u weer over doping.Ik heb nimmer uw wijze van omgaan met paarden ter discussie gesteld echter u laat niet na veelvuldig te schofferen , alles wat maar met de sport te maken heeft niet serieus te nemen, generaliseren, want wij doen het allemaal verkeerd, gebruiken allemaal doping en hebben niets met paarden.Tenslotte in het kader van ook eens aan de andere kant kijken en daarvoor open staan heeft veel reacties gegeven en wij hebben daardoor goed kunnen zien hoe het in uw keuken toe gaat.

Piet schreef op maandag, 6 juni 2005, 11:29:


Beste Trea en Piet,

Ik begrijp nu dat wanneer iemand die niet van uw denkwijze is dan ook niet in discussie mag gaan.Ik ben niet op deze site gekomen om uw wijze van omgaan met paarden ter discussie te stellen , ik heb alleen mijn bezorgheid uitgesproken over de korte curcussen van 1 dag en dan het veld in.U heeft slechte ervaringen met de sportwereld, u noemt ons arragont
etc.en derhalve worden wij allen ter discussie gesteld.Trea er zijn ook stallen,stoeterijen etc waar op zeer correcte wijze met paarden wordt omgegaan en die zaken die u te berde brengt over verzorging,agressie etc zijn inderdaad zaken die mogen gebeuren.Ik nodig u graag uit eens bij ons te komen kijken.Arrogantie kom je overal tegen maar is nog geen reden ieder sportruiter ter discussie te stellen.Hoewel ik wil voorkomen ook de fout te maken de verkeerde discussie te starten wil ik er op wijzen dat ik ook veel onaangename zaken zie in de paardenwereld maar dat wij trachten conscientieus en correct te blijven .Ik kom regelmatig in brabant en zie dan melkerijen met 100 paarden die amper te eten krijgen etc etc.wat wij dan doen is de aid bellen.Ik dank u i ieder geval voor uw reactie.
Theo

european sport stables schreef op maandag, 6 juni 2005, 13:19:

Sidepull.
Als je bij google zoekt, krijg je er ook foto's van te zien.

Maar ik rij ook met een halster.

Je hebt ook bitless bridle.
Als je op deze naam bij google zoekt, zie je hoe het er uit ziet.
Sommige mensen zweren er bij, ik vond dat er te lang te veel druk bleef.

Neem er geen èèn met een touw over de neus (sidepull), want die zijn veelste scherp.
Ik heb er èèn van leer en ook over de neusbrug loopt plat leer(niet gevlochten).

Vooral voor jonge paarden is een "scherp" hoofdstel overbodig.
Het moet leuk voor ze zijn, niet een dwangsmiddel.