Marina schreef op zondag, 19 december 2004, 17:34:


Hoi allemaal,

in Drenthe precies hetzelfde! Paard kon niet goed lopen over onze eigen betonplaat naar het weiland. Gelukkig is ie zelf al zo verstandig om bij het woord 'easy'! zelf goed op te letten. Ben ik blij dat er helemaal geen ijzers meer onder zitten! Ja, het wordt wel weer oppassen met deze weersomstandigheden! Zeker schaduwplekken!

Groetjes,
Wil.

Karin schreef op zondag, 19 december 2004, 18:30:

Hoi, leuk om te lezen dat het zo goed gaat met dat paardje! Ik verslind op dit moment de positieve berichten omdat ik ze zelf ook heb!
Mijn paard, een Tennessee Walker, is half september van de ijzers afgehaald. Ik hou er rekening mee, omdat hij import USA is, dat hij misschien al vanaf z'n derde jaar op ijzers heeft gestaan. Hij is nu veertien jaar oud en ja... altijd ijzers onder. In ieder geval altijd voor. En sinds er een beginnende spat geconstateerd werd op rontgenfoto's ook achter op ijzers.
Het gekke is dat hij ondanks de ijzers toch altijd gevoelig liep en ik al maanden liep na te denken wat de oorzaak zou kunnen zijn.
Mede naar aanleiding van o.a. deze website had ik (diep in m'n hart) toch al de beslissing genomen om in ieder geval te proberen om ijzerloos verder te gaan. Half september was het zover. En tuurlijk heeft hij gevoelig gelopen. Met behulp van een goede natuurlijk bekapper zijn we nu een heel eind!
Ook ik sta nu zelf wekelijks te raspen en te vijlen. Hij loopt gewoon over grind, goed op de verharde weg en weer jofel over de bos en heide!
Z'n beide voorvoeten zijn al mooi concaaf aan het worden, volgens mij is dit al heel snel. De stralen moeten weer bijkomen en groeien totdat ze gelijk zijn met de wand en hielen maar dit komt allemaal vanzelf. Hij krijgt gewoon de tijd om helemaal te genezen en ik accepteer de eventuele ongemakken die erbij komen. Ik belast hem nog lang niet zoals ik vroeger deed maar ik heb daar vrede mee. Hij is me zoveel waard dat ik dan maar minder rij, is helemaal niet erg., heb ik er allemaal voor over. Hij had ook altijd een scheve stand van een voorvoet, bolle zolen en een fikse 'snavel.
Het gekke is dat ik nu het idee heb, zonder dat ik flink aan het corrigeren ben geweest, de stand ook al aan het verbeteren is. De bolle zolen zijn allang weg. Omdat er al zeker 5 cm. nieuwe hoefwand gegroeid is gaat zelfs die gekke snavel aan die voet verdwijnen! HOERA! Dit gaat helemaal goed komen en ik heb er alle vertrouwen in!
Jij ook hetzelfde succes met jouw verzorgdpaardje!

groet,
Wil.

Peet schreef op Sun, 19 Dec 2004 20:31:52:


Hi die Peet!
zeker zijn we er klaar voor! Haha... had ik je al verteld dat ik ook alle dikke winterdekens nog steeds 'schoon' in de kast heb liggen, ongebruikt?
Hij is nu pas een echte teddybeer! Zweet daarom erg snel, nauwelijks, zeg maar NIET, droog te stappen. Ik moet langzamerhand z'n conditie weer een beetje gaan opbouwen. Een staptraining, afwisselend over hard en zacht, lijkt me een goede oplossing. Ben nog steeds bang dat ik 'teveel' vraag. Dit is een paard wat ik moet 'remmen' anders loopt hij zich letterlijk het vuur uit z'n sloffen....
Het wordt wel 2005 Peet, maar wij komen eraan!

Greetz!

Esther schreef op maandag, 20 december 2004, 9:45:


Hoi Esther,

ook wij hebben een keertje, een aantal jaren geleden, een IJslander 'gered' die er uiterst slecht aan toe was. Het dier was volkomen apatisch, uitgemergeld en zelfs geen zin in eten... Ik herken dus heel veel in je verhaal! Mijn complimenten, dat je dit zo ontzettend goed aanpakt!
Wat die vacht betreft kan ik je vertellen dat dit vanzelf ook goed komt. Het was bij mijn IJsco precies hetzelfde... dof, heel veel schilfers, weinig huidvet en plukken die alle kanten uitstonden. In de periode dat dit speelde regende het behoorlijk (september) en omdat de ruggegraat 'hol' stond bleef het water er ook nog in staan! Kortom: ellende voor het dier, miserabele toestand. Je kon makkelijk je jas ophangen aan zijn heupbeenderen...
Wij hebben toen toch maar een stal klaargemaakt en dik opgestrooid. Verder absoluut geen deken op. Het dier was zo ontzettend blij om droog onderdak te staan! Hij was gewoon bekaf van het zichzelf in 'leven' houden.
Hij stond lekker veilig, warm en droog op stal en je kon gewoon zien dat ie zo dankbaar was! Er gebeurde nog iets leuks: een compleet nest met jonge katten, indertijd een maand of 5 a 6, voelde kennelijk het leed van dit dier aan. Ze hebben weken in hetzelfde hoekje in zijn stal geslapen, het was een bonte berg met diepe ronkgeluiden. Zo apart, het leek wel of ze hem wilden helpen/troosten.... Nu, wat het dan ook is geweest, het hielp! Op een gegeven moment had hij weer 'lichtjes' in zijn ogen, een sprankje hoop.
Vanaf die dag is hij weer gewoon gaan eten en kwam aan.
Toen hij beter (letterlijk) in z'n velletje zat is hij weer gewoon naar buiten gegaan en kon zelfs de laagste temperaturen normaal aan.
Dit is een hele leuke en intelligente pony, vol met ondeugende streken en ik heb er altijd met veel plezier naar gekeken.

Hij is niet meer hier, niet meer mijn eigendom want hij heeft elders een heel goed tehuis gevonden. Met een goede verzorging en wordt normaal bereden. Is een perfecte vijfganger!
Maak je geen zorgen over de vacht, zeker IJslanders zijn 'vechters' en je zult verbaasd staan over het overlevingsinstinct van dit dier. Als jij ervoor gaat, en dat doe je, zul je zien dat het dier ook nog steeds wil....

Diep triest dat het met zulke dieren altijd zo ver moest komen...
Gelukkig zijn er mensen die ze er dan toch weer bovenop kunnen en willen helpen! Voor mij Esther, ben je een grote kanjer!
Wil.

Esther schreef op maandag, 20 december 2004, 13:55:


Hoi, hetzelfde aan deze kant. Ook deze vorige eigenaren hadden wat prive moeilijkheden en een groot koppel IJslanders. Deze was er zo'n beetje stilletjes bij ingeschoten qua aandacht en zeker verzorging. Ook zeker niet opzettelijk maar wel degelijk onachtzaam. Als het vlees tussen de ribben naar binnen valt noem ik een paard/pony mager! Hij had echt niets meer over.... Deze pony heeft in een weiland gestaan waar werkelijk geen spriet gras meer groeide, het koppel had het helemaal tot modder vertrapt. Zo is hij vermagerd. Maar goed, het was begin september dat hij hier kwam en eind september begon hij op te knappen. Heeft dus gelukkig nog een beetje gelegenheid gehad om wintervacht aan te maken. Alhoewel het wel die hele winter te zien was... De vacht sloot niet overal even mooi aan.
Het voorjaar daarop begon hij te verharen, vreselijk! Hele plukken tegelijk vielen eruit, hij rolde door het weiland en liet overal plukken achter! Maar daarna....... )))) zagen we een glanzende, GOED in z'n haar zittende en opgewekte IJslander.... met een prachtige hoogblonde kuif! En ja zeker, haar maken, maar ook haar verliezen, kost energie!
En tuurlijk leven we mee... wat dacht je? We willen immers toch allemaal hetzelfde? Het beste voor onze dieren!

groetjes, heel veel succes!
Wil.

Te koop op E-bay Duitsland:
http://cgi.ebay.nl/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&item=4346530065

Ach ja..... iedere handige doe-het-zelver kan dit toch??

Allemaal nog de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar!

Spirit schreef op maandag, 18 april 2005, 11:40:


Hi Pien, mooi verhaal!! Echt... dit is allemaal zo logisch! Heb me een tijdje niet gemeld hier... te druk gehad. Maar inmiddels wel weer alles meegelezen.
De wand afronden, precies goed gezegd... Haha... en zo af en toe je eigen knokkels ;-(( Inderdaad zijn het altijd de eigenaren die het geduld en de tijd niet kunnen opbrengen... Ik snap precies wat je bedoeld... Als je een beetje considiratie hebt en het paard het zelf aan laat geven komt het allemaal goed. Voorzichtig opbouwen en belasten, maar niet overbelasten!
Het paard moet ook 'lol' hebben in z'n leven.
Dankjewel!
Wil.

Hallo iedereen! Sinds gisteren zie ik bij mijn 15-jarig paard ineens een heel grote verdikking. Het zit op de plek waar de luchtpijp/slokdarm overgaat in de hals, onderaan het kaakgedeelte. Precies waar je het kraakbeen kunt gaan voelen. En niet een knikkertje of zo, nee - het is wel zo groot als een pingpongbal. Het voelt niet warm aan, lijkt dus geen ontsteking. Het is ook vrij gemakkelijk heen en weer te bewegen. Geen verharding dus. Ik heb geen flauw idee wat dit zou kunnen zijn, nooit eerder gezien.
Het lijkt nog het meeste op een soort 'kraakbeen?prop' die daar uiteraard niet hoort...
Ik denk dat dit voor een ontstoken kies of zo te laag zit....

Hij maakt absoluut geen zieke indruk, integendeel: is goed te pas en vandaag hebben we gewoon ook een uurtje over het harde asfalt gestapt. Het kan eigenlijk ook geen slokdarmverstopping of zo zijn, hij krijgt nl. geen krachtvoer. Alleen een klein beetje lucerne (voor het idee) en klein beetje granen. Verder is het gras in de wei heel erg kort.
Hij gedraagt zich volkomen normaal en drinkt ook normaal water.

Iemand enig idee wat dit is?? Uiteraard zal ik ook wel een DA consulteren maar ideeen zijn welkom!

groet,
Wil.