Heb een beetje zitten knippen, het ging over je paard wel of niet van de ijzers afhalen na zoveel jaar :
>> jaimied schreef:
>>> nu is mij vraag, kan dat nog wel na zo lang op ijzers te hebben
>>> gestaan
>>> wat zijn de voor en nadelen van natuurlijke bekapping, en zou ik
>>> dan ook
>>> weer kunnen rijden.
Josien schreef :
>> Het paard nooit te oud om de ijzers er af te halen en natuurlijk
>> bekapt te worden. Of het resultaat word zoals je had gewild
>> licht geheel aan de lichamelijke conditie van het paard.
Ik heb stellig de indruk dat het niet echt heel erg ligt aan de
lichamelijke conditie van het paard maar meer aan de
leefomstandigheden die je aanbiedt.
Toen wij onze Haflinger kregen was hij oud en in slechte conditie van het jarenlang op stal staan.
Over asfalt bergaf lopen was als schaatsen op ijs.
Hij liep heel erg verkrampt, kon niet 'loslaten', had steeds gespannen spieren omdat hij stijf was, vaak struikelde en uitgleed.
Hij had heel weinig gevoel in zijn benen en voeten.
Steffie was toen al 16 jaar en stond reeds 14 jaar op ijzers. Moet er wel bijzeggen dat hij een mooi brede straal had en laag op de hielen stond.
Ijzers eraf getjoept, aanvankelijk gestrasserd, nu Natuurlijk Bekapt, en momenteel, 8 maanden later loopt hij zonder ijzers mee op ritten van minstens 4 uur, over allerhande ondergrond, en die is kei en keihard hier.(Schijnt volgens Frans en Ilona bijna net zo te zijn als bij Huertecilla in Andalusië).
Hier is geen enkel onverhard pad in de wijde omgeving te bekennen.
Nu moet ik erbij zeggen dat Stef nog zo'n anderhalve centimeter oude witte lijn en hoefwand heeft die dunner zijn en waarbij de witte lijn nog een klein beetje open staat. Regelmatig nog zit de witte lijn vol flintertjes steen en die moet je er echt uitpulken met een scherp voorwerp.
Vorige week nog liep hij even niet lekker na een 'zware' rit en bleek dat er een flintertje steen in de witte lijn was gedrongen en dat veroorzaakte pijn bij het lopen op de harde weg.
(Er kunnen dus meerdere oorzaken zijn bij gevoelige voeten).
Na een paar dagen niet op het harde was die gevoeligheid gisteren over en heeft hij zonder problemen onze lente-rit van dik 4 uur uitgelopen.
En hij doet het allemaal : draven, uitstrekken, galloperen, bergop, bergaf, hij loopt vanaf de eerste dag zonder ijzers veel ruimer, gebruikt zijn achterhand, glijdt niet méér dan de andere paarden en is bodemvast en soepel. Het lijkt wel alsof Stef zijn tweede jeugd is begonnen....
Wat we gedaan hebben naast het Natuurlijk Bekappen is hem de ruimte gegeven, buiten met zijn soortgenoten, op allerlei ondergrond, van zacht naar hard..
Gezond eten, geen fastfood, veel hooi en veel beweging. Daarnaast regelmatig bijhouden van de hoeven. Ervoor zorgen dat de hoefwand niet te lang wordt , steunsels bijhouden en in ons geval de wand afronden. Waterbak, mineralensteen, hooi e.d zover mogelijk uit elkaar zodat ze gedwongen zijn om verder te bewegen over allerlei soorten ondergrond. Bovendien houden paarden in de groep elkaar in beweging.
Dat zijn die leefomstandigheden waarover ik het had.
Natuurlijk zijn er periodes geweest dat Stef strompelde maar daar moest ie doorheen. We hebben hem geleidelijk aan de harde weg laten wennen : Eerst onbelast wandelen, beginnend met een paar minuutjes en daarna kilometers lang en hop; over elke ondergrond, maar wel in
zijn tempo.
Hij mocht stilstaan als het te erg was hij mocht voetje voor voetje maar hij moest er wel overheen.
Ik denk dat je daar niet te zeurderig over moet zijn, 't hoort er gewoon bij!
Eelt krijg je ook pas na regelmatige belasting.
Dit opgebouwd en hem langzaamaan gaan belasten.
Er zijn nog dagen dat hij wat meer last heeft en we houden zeker ook rekening met zijn leeftijd (hij wordt nu 17), hij heeft wat meer opwarmtijd nodig dan de jongere paarden, maar eenmaal op gang is hij nu een niet te stoppen dieseltje.
Op de dagen dat hij wat gevoelig is, bijvoorbeeld na een lange rit of soms net na een bekapping laten we hem een beetje en hoeft ie niet mee de harde weg op, inmiddels wetende dat het iets is van een paar dagen.
We hebben er overigens voor gekozen niet met hoefschoenen te werken, omdat dat in mijn ogen zijn hardingsproces onnodig zou vertragen.
Hij moest er toch doorheen en we hebben hem de tijd daarin gegeven die hij nodig had, maar we zijn de harde ondergrond niet uit te weg gegaan hierbij.
En ja : Hij is maandenlang amper mee kunnen gaan op buitenritten, so what, er waren zoveel andere leuke dingen voor hem, met hem te doen, en we hadden de ervaring met de andere paarden dat het wel goed zou komen.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat je gerust je paard van de ijzers af kunt halen, maar dat het tijd en geduld kost.
En dat laatste is meestal het probleem van de mens achter het paard : Want velen willen zolang niet wachten, ze vinden dat een paard is om op te rijden en dat is jammer.
In alle opzichten kunnen we zien dat Stef zelf uitstraalt dat zijn levenskwaliteit erop vooruit gegaan is en dat ie het heerlijk vindt om mee te gaan op de buitenritten.
Groet, Pien
Warboel
