HannahFroukje schreef op maandag, 19 september 2005, 15:09:


Hallo,
Zie nu dat ik mijn enorm lange bericht 2x verstuurd heb, ik kreeg namelijk een foutmelding......
Naar aanleiding van je vraag: Bloedbeeld was niet zo goed, echte details is de kliniek echter niet mee gekomen. Er was sprake van enige bloedarmoede en vitaminegebrek, en vooral gebrek aan Selen (Selenicum in het Nederlands?). De lever zou ook niet goed werken. Slijmvliezen weet ik helaas niet, wel dat ze ongecontroleerde bewegingen maakte, mond kon de ene keer niet open, de andere keer liet ze alles hangen en kwijlde. De ogen waren erg dof, alsof ze zo door je heen keek.
Groeten,
Monique

HannahFroukje schreef op maandag, 19 september 2005, 16:46:


Hallo,
Eh......wat is een spierbiopt?
Monique

Wil schreef op woensdag, 21 september 2005, 23:04:


Hallo,
In onze weide (en direkte omgeving) gelukkig nog geen spoor van JKK. Wat een vreselijk vervelende en oersterke plant zeg.......
Groeten,
Monique

marjolijn schreef op woensdag, 21 september 2005, 18:45:


Hallo,
Heel herkenbaar! In die tijd dat mijn paard bij een boer stond hetzelfde meegemaakt. De groep accepteerde haar, echter een jonge ruin bleef haar achtervolgen, bijten, trappen en proberen te dekken. Appart zetten kon echt niet volgens de boer, de ruin mocht ook absoluut niet apart van de eigenaresse, die notabene doodsbenauwd voor haar eigen paard was (maar hij had van die mooie gangen.....). Mijn paard staat liever alleen dan dat ze ruzie maakt, ze laat zich snel verdrijven en bijten / trappen zonder dat ze wat terug doet.
Op het laatst werden de pesterijen van de ruin zo erg dat mijn paard haast geen manen en staart meer had (afgebeten, uitgetrokken; hij beet zich vast in haar staart en probeerde haar mee te sleuren, zelf gezien). Volgens de boer moest ze zich maar verweren. Ik zette haar apart, een draadje tussen de groep en haar zelf, maar hij zette haar er maar steeds weer bij. Mijn paard uit de weide halen was levensgevaarlijk, hij beschouwde haar schijnbaar als zijn eigendom en liet dat duidelijk merken. Ik heb hem eens met een zweep op afstand gehouden en een aantal welgemikte meppen gegeven omdat hij mij aanviel en enkele malen achterelkaar gebeten had, met zijn achterbenen mistte hij mijn hoofd op een haar na. Brrr.... Alternatief was alleen stalarrest voor mijn paard! En dat wilde ik ook niet.....
Toen volgde het absolute dieptepunt: zo ernstig getrapt dat ze haar schouder uit de kom had en drie wervels verschoven. Ze was toen drie jaar oud en kon geen stap verzetten. Het was toen echt heel erg, ik heb overwogen haar te laten inslapen omdat ze zo verschrikkelijk veel pijn had. Gelukkig is dit toch weer goed gekomen. Bij kennisen mocht ze bijkomen, met een lieve pony als gezelschap. Tegenwoordig (ze is nu 8 jaar) merken we alleen nog wat van de schouder als ze moe is of als de bodem zwaar is. Krappe wendingen lukt niet zo goed, maar dat hoeft ook niet.
Ik denk dat het een beter idee is de ruin apart te zetten, als je de mogelijkheid hebt, niet dat het op een dag ook zo uit de hand loopt.....
Groeten,
Monique

Peet schreef op donderdag, 22 september 2005, 10:07:


Hallo,
Inderdaad accuut mijn paard letterlijk weggestolen, want met de pensionhouder was niet meer te praten, ik mocht nauwelijks nog op het erf komen..... Het lag aan mij en aan mijn rotpaard, ik had een grote bek, e.d.....
Pas uren later, 's avonds laat belde hij op dat mijn paard weg was. Geld terug voor de rest van de maand kreeg ik niet terug, dat wilde hij even melden. Mij best...... ik had mijn paard.
Toch niet te geloven, kun je nagaan hoe goed hij voor zijn pensionpaarden zorgde! Merkte niet eens dat er vanaf 06:30 uur 's ochtends een paard ontbrak.
Eigenlijk kon ze niet vervoerd worden, want ze kon helemaal niks meer. Gelukkig hebben we hulp gehad van iemand van een manege in de buurt, die de pensionhouder niet kon uitstaan, dus die was wel in voor een kleine diefstal......
We hebben haar verdoofd in de trailer geschoven. Een vreselijke rit........ maar we hebben het overleefd.
Groeten,
Monique