Cili schreef op donderdag, 22 september 2005, 13:28:


Hallo,
Het verhaal van mijn paard lijkt erg op dat van jou. Met 3 maand afgespeend, moedwillig verkeerd bekapt, geslagen, geschopt.........
Als je behoefte hebt mij prive te mailen om je verhaal kwijt te kunnen, neem gerust contact op. Je mag me ook bellen, als je dat liever wilt. Ik wil mijn verhaal niet blootleggen hier op internet, maar ik weet precies wat je doormaakt. Ik vind het heel erg voor je.
Sterkte, praat erover, zorg dat je je woede kwijt raakt en ga aan de slag met je veulen. Dan komt het zeker goed.
Groeten,
Monique

epona schreef op donderdag, 22 september 2005, 14:12:


Hallo,
Een kennis van mij heeft enkele jaren geleden een prachtige jonge hengst gekocht van 3 jaar oud, mooi gevlekt, mooi gebouwd en ook nog erg mak. Perfect dus voor zijn kudde paarden als haremhengst.
Blijkt meneer niet van de dames te houden en liever bij de oude pony ruin van 26 jaar oud te staan...... De pony ruin deelt de dames met een andere ruin, geheel zonder ruzie en de hengst vindt het best! Hengstige dames die de aandacht van de hengst proberen te trekken ontwijkt hij en gaat verveeld gapend in een hoekje staan. Worden ze te opdringerig, gaat hij bij het hek staan hinniken: Baas, haal me hier weg.....!
Volgens de dierenarts is hij wel een echte kerel, met alles erop en eraan en alles werkt ook, maar ja......als je meer van heren houdt. Ik heb vreselijk gelachen toen ik het verhaal van hem hoorde, maar ik vindt het ook wel erg sneu....
Zo kan het dus ook lopen.
Groeten,
Monique

marjolijn schreef op donderdag, 22 september 2005, 17:53:


Voor de beginnende ondernemer: SM winkel voor paard en ruiter. Een gat in de markt!

Huertecilla schreef op vrijdag, 23 september 2005, 0:27:


Hallo,
Ik heb zelf een berber tapijt in de kamer. Vraag me af of de lange "haren" (hoe noem je dat) niet gaan samenklonteren en daardoor drukplekken veroorzaken op de paardenrug?
Groeten,
Monique

Marlin schreef op vrijdag, 23 september 2005, 12:19:


Hallo,
Is het misschien tijd voor de paardentandarts?
Groeten,
Monique

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag, 23 september 2005, 14:53:


Hallo,
Ha, dat bespaart ook nog op de stroomrekening!
Maar even zonder gekheid dat wilde ik eigenlijk altijd al eens uitproberen met mijn paard. Zaterdag eens kijken, mijn paardje is altijd in voor gekke dingen, vooral als het om eten draait.
Groeten,
Monique

Piet schreef op vrijdag, 23 september 2005, 15:04:


Voor halskettingen.....

Hallo,
Gisteren een buitenrit gemaakt van 10 km over verschillende ondergronden: asfalt, verharde karrespoor met kleine steentjes, overgroeid pad met doornstruiken, laaghangende takken, modderpoelen, e.d.
Het ging ontzettend goed, geen eet-neigingen bij grassprieten die qua hoogte toch bijna vanzelf de mond ingaan, ook de steentjes waren geen probleem, geweldig - totdat die ene enorme steen kwam. Ze ging er net nog met het achterste stuk van haar straal op staan en kreeg ook een behoorlijke opdonder tegen een hoefbal. Twee stappen kreupel, eronder gekeken - niets te zien, zelfs geen krasjes/beschadigingen op zool en straal te zien door de steentjes. Toen eerst even ernaast gelopen, geen gemank, niet gevoelig. Ze draafde ook zuiver op asfalt, met en zonder mij erop.
Gisteravond was haar hoefbal toch iets gevoelig en liep ze wat gevoelig in bochten. (Ga zelf maar eens op zo'n steen staan). Vanmorgen was de gevoeligheid al veel minder, dus duimen dat we van een hoefzweer o.i.d. verschoond blijven. Hopelijk hebben de hoefschoenen die we af en toe nog eens gebruiken (door de wrijving ontstaat namelijk wat eelt) haar hoefballen zo sterk gemaakt dat we geluk hebben.....
Groeten,
Monique

Trudy schreef op maandag, 3 oktober 2005, 22:21:


Hallo,
Daar heb ik ook al eens naar gevraagd.
Ik kreeg het volgende antwoord: Voor rodeo's bijvoorbeeld worden paarden gebruikt die niet te rijden zijn (van nature gemeen, accepteren gewoon geen ruiter op de rug, paarden die sowieso in de worst zouden belanden). Ze bokken van zichzelf al, maar niet hoog en spectaculair genoeg om de ruiter voldoende punten te scoren. Daarom wordt er een band om de lies gesnoerd die geen pijn veroorzaakt maar eerder ongemak (het zou kietelen). Geslachtsdelen afsnoeren is verboden en zou bovendien leiden tot stilstaan en niet tot bokken omdat dit te veel pijn doet.
Ik vind het een wazige uitleg en riekt naar mijn idee naar goedpraterij van iets wat niet meer van deze tijd is. Je kunt je tegenwoordig ook met bungee jumpen etc. bewijzen......
Groeten,
Monique

jasmijn schreef op dinsdag, 4 oktober 2005, 13:53:


Hallo,
Fijn dat je paard in ieder geval weer goed op zachte ondergrond kan lopen. Met de winter voor de deur (bevroren bak met rottige knobbels) echter erg lastig...... Mijn paard kon afgelopen winter eindelijk door de bak lopen zonder bij elke stap bijna door de knieen te gaan van de pijn. Ik heb haar een jaar lang ter ondersteuning biotine plus gegeven. Ik merkte na twee maanden veel verschil. Haar hoeven werden veel harder en sleten niet meer zo snel. Sinds een jaar kan ze nu zonder, en is de hoefgroei in evenwicht met de slijtage. Schijnbaar had ze toch een tekort aan deze stof.
Heeft jouw paard hier ook last van: Na een rondje door de bak haast niet op harde ondergrond kunnen lopen en vreselijk mank lopen omdat de straalgroeven gevuld zijn met zand? Alleen om de haverklap hoeven uitkrabben hield haar nog een beetje mobiel. Bij mijn paard hield dit op toen de zool hol trok en het zand er vanzelf uit gegooid werd. Eerder bleef het plakken en werd steeds vaster in de straalgroeven gestampt.
Groeten,
Monique

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag, 4 oktober 2005, 16:20:


Hallo,
Mijn paard (8 jaar) rijd ik altijd al met bosal, vanaf dat ze drie is. Ze is een quarterhorse merrie, gelukkig met een lange lont, ze laat zich niet snel gek maken, dus tijd genoeg in te grijpen.
Ik tegenstelling tot jou: Ik kan mijn paard absoluut niet met een bit rijden, ze vind er niets aan. Haar humeur daalt zienderogen, samen met de stand van de oren. Ookal laat ik de teugels doorhangen als waslijnen, ze is onbestuurbaar en vliegt overal voor vandoor, schudt met haar hoofd en probeert het bit uit haar mond te krijgen. Alles is plotseling eng en ze wil alleen maar weg, terug naar huis. In de bak wil ze niet lopen, ze is alleen maar met het bit bezig (hoe kom ik ervan af) en struikelt om de haverklap.
Een keer gooide ze haar hoofd met zo'n smak naar voren dat het hoofdstel over haar oren op de grond terecht kwam. Ze liet met een diepe zucht het bit uit haar mond vallen en was zeer tevreden over zichzelf. Met het hoofdstel voor haar borst had ik weer prima controle. Einde bit-verhaal dus.
Jij rijdt met een bit en je paard heeft er duidelijk plezier in, dus waarom veranderen, rij lekker door vind ik!
Mijn paard steekt ook zelf haar neus in de bosal als ik te lang treuzel, dus de bosal zal haar wel goed bevallen. Terwijl ze bij de aanblik van een bit haar mond letterlijk op slot deed. Aan haar gebit lag het niet, dus ja...
Over pijn doen met een bitloos hoofdstel: Ik heb laatst gelezen dat je met een bosal een paardeneus kan breken.....
Groeten,
Monique

ingrid van der post schreef op dinsdag, 4 oktober 2005, 22:03:


Hallo,
Biotine Plus koop je bij de paardendrogist: www.paardendrogist.nl
Volgens mijn dierenarts had mijn paard echt een tekort aan biotine, anders had het niet geholpen.
Mijn paard liep kreupel door het zand in de hoeven, maar alleen op harde ondergrond. In de bak was het goed. Na uitkrabben liep ze ook goed op harde ondergrond. Ik heb haar daar laten lopen waar het het beste ging: In de bak. Op het harde alleen met uitgekrabde hoeven. Nu zijn haar hoeven sinds april dit jaar hol en is het geen enkel probleem meer.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag, 4 oktober 2005, 16:16:


Hallo Trudy,
Ik zag toevallig gisteravond in een herhaling het stukje waar jij het over had: Bah, wat een vertoning. Echte kerels he? Misschien kan er bij de "heren" ook iets afgesnoerd worden, weten ze gelijk hoe het voelt. Degene die het hoogst springt is de homo?
Groeten,
Monique

Huertecilla schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 9:39:


Maar met al die beperkingen die mensen paarden opleggen (hekken rond de wei, zadel op, hoofdstel om) kun je wel proberen het zo leuk mogelijk te maken voor je paard. Mijn paard vindt het bijvoorbeeld ook niet zo leuk om aangesingeld te worden, maar dat doe ik in ongeveer 5-7 stappen, steeds een gaatje erbij. Ze geeft met haar oren aan hoever ik in een keer kan aansingelen. Met bosal en halster precies hetzelfde. Ze loopt op de wei zonder halster, maar ze weet als we naar buiten gaan dan moet zo'n ding nu eenmaal om en naar buiten gaan is leuk en dan stop je snel je neus erin.
Monique

jasmijn schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 10:12:


Hallo,
Wij hebben achter ons huis een best groot weiland, een rijbak met zand en een betegeld stukje voor de open stal. Toen mijn paard zo gevoelig was heb ik haar gewoon op het weiland gelaten en als het te drassig was moest ze helaas een paar dagen op het betegelde stukje lopen, wat niet echt groot is. Maar zo hebben we de tijd overbrugd. Ik heb haar dagelijks wel enkele uren met schoenen in de bak laten lopen en elke dag voorzichtig enkele rondjes gelongeerd in de bak. Hoefschoenen zijn erg praktisch als de bak bevroren is met rare knobbels, en dan heeft je paard tenminste beweging. Echter, laat je paard alleen met schoenen lopen als je er zicht op hebt. Die van mij frutselt met tong en lippen op de een of andere manier de sluiting open, kan ik ze gaan zoeken. Ik heb schoenen van Marquis, die ook in de blubber in volle gallop houden en bij gekke bokkesprongen.
Mbt. gevoeligheid: Ik ben in oktober 2004 begonnen met natuurlijk bekappen, in de winter 2004 was de gevoeligheid niet erg meer op bevroren knobbels, in april 2005 kon ze ook met zand gevulde straalgroeven normaal op het harde lopen en viel de troep ervanzelf uit. Voorheen was het altijd verplicht stalarres, of om de havenklap hoefzweren. Ik hoef tegenwoordig niet eens meer kalkachtig materiaal van de zool krabben, de zool is vanzelf al mooi schoon, alleen de mustangrol vernieuw ik wel elke week.
Ik wens je veel succes met je paard, als je enkele maanden verder bent zul je vast wel verbetering zien. En je paard is in goede handen bij een natuurlijk bekapper.
Monique