Hoi allemaal
Tessel en ik hebben een nieuw paard, het begin van nieuwe
ervaringen die ik graag met jullie deel. Met name het
experiment "going with my horse".
Mijn dochter en ik hebben een nieuw bijrijd adres gevonden,
géén eigen paarden dus gekocht zoals ik eerst van plan was.
Ik was er wel heel dicht bij, werk een extra dag nu voor de poen.
In de zoektocht naar een huurweide, kwamen we Shadow tegen.
Een mooie sterke bruine merrie van 152 hoog schat ik, en ervaren .
Dat is ook gemakkelijk, we kunnen na een gewenning er direct
mee naar buiten.
Tessel (13) helemaal blij!
En mijn oude droom heeft nu een andere inhoud gekregen,
in het werken met Shadow.
Gisteren heb ik haar bekapt, geholpen door een toevallig aanwezige
hoefsmid die voor mij even gratis de rand eraf geknipt heeft.
Met dit paard ga ik van af het begin, rijden waarheen het paard zelf wil.
En ik ga mee met het tempo wat zij wil lopen. De grenzen die ik daarin
tegenkom, dat valt onder de gewone vriendelijke en duidelijk
manier van omgang zoals we allemaal kennen. En gras eten alleen
op mijn aangeven verder niet.
Dit meegaan met mijn paard ( going with your horse) is een
oude vergeten manier van omgang met dieren, dat beetje bij
beetje herontdekt wordt. Velen van jullie hier doen dit al een beetje,
de ene meer dan de andere. Ik vind het heerlijk hier helemaal voor
te gaan. Geïnspireerd door Tom Dorance's boek True Unity en
de ervaringen van vooral Russ Burns uit de emailgroep
http://groups.yahoo.com/group/horsemaninside Dat het werkelijk om een hoog staande trainingsvorm gaat,
wordt verwoord door een oude Franse meester:
"Alleen het paard zelf heeft toegang tot zijn talent en kracht,
hoe intensief we ook met hem werken, het neemt daardoor niet toe.
Het is dus aan hem om met zijn eigen vermogens te werken
op zijn eigen manier. Hij kiest zelf zijn eigen pad op eigen wijze
en daarbij vervuld hij op z'n best de wensen van de ruiter.
Als een mens beide wil doen, dan staat het paard dit toe,
en hij beperkt zijn eigen inspanningen om te voldoen aan
wat de ruiter vraagt. Aan de andere kant, als het paard weet
dat het op zijn eigen wijze mag gaan, gaat hij vooruit,
terwijl hij slechts simpele aanwijzingen van zijn berijder verwacht.
Hij is dan op zijn best in alles wat hij doet."
E. Beudant 1922
We gaan dus naar buiten toe, samen de wereld verkennen, op haar
manier. Ik ga er vanuit dat ze hierdoor met steeds meer
interesse en hartstocht haar eigen kwaliteiten als paard gaat
ontwikkelen. En ik vind het fantastisch dit mee te maken.
Met mijn hond Blos doe ik dit al bijna een jaar, en de resultaten
daarvan zijn fantastisch. Daarvoor heb ik Blos 5 jaren clicker getraind.
En nu met deze techniek van going with, heeft ze zich verbazend
goed verder ontwikkeld, op een manier die anders denk ik niet
mogelijk geweest was. Hoe kan dit?
Wel, het uitgangspunt is een regelrechte omdraaiing van alle andere
trainings vormen. Het is nu niet meer "hoe train ik mijn paard
in dat wat ik graag wil" maar "hoe kan ik meegaan in dat wat
mijn paard graag wil"? Wat het paard graag wil, dat staat centraal,
niet dat wat de ruiter wil.
Een paard blijft niet liever thuis in de weide bij zijn maatjes.
De 2de keer dat ik Shadow uit de wei wilde halen, liep ze al
naar me toe, en stak haar hoofd in het halster en liep naast me
richting uitgang. En natuurlijk, het blijft een wisselend leiderschap.
Waarbij ik me zoveel als mogelijk is, op de achtergrond hou.
Shadow, het initiatief, zo veel als mogelijk is.
Het eerste begin van hertraining is begonnen.
Wat anderen misschien beschouwen, als dat ik brave gehoorzaamheid
aan het verpesten ben, luister ik naar haar wensen en ga er in mee.
Misschien valt het mee, in hoeverre vroegere berijders luisterden
naar haar voorkeuren? Gisteren werden haar voorkeuren al snel
duidelijk genoeg voor me. Uit gewoonte wilde ze nog wel recht door
gaan, ik stelde voor af te slaan, waar ze gretig op in ging.
Achter wat schuren door, ander uitzicht, andere geuren en dieren ...
voor haar interessanter vermoed ik. Zo gaat dat in het begin,
mogelijkheden openen, die uit gewoonte afgesloten zijn.
50 meter van de boerderij af, was haar grens. Ze wilde terug.
Als ik met mijn vrije hand naar haar achterhand wees,
ging ze voorwaarts, het blijft een paard met ervaring.
Op drie verschillende plekken heb ik gewezen, en verder haar pad
gegaan richting huis. Als we elkaar langer kennen,
dan zal ze verder van huis met me willen gaan.
Groet, Michiel
Warboel
