Esther schreef op woensdag 23 november 2005, 22:03:


Es, het is heel erg. Maar het had nog erger gekund he. Gelukkig is het geen kanker, als ik het goed begrijp. Ik leef met je mee, vooral omdat ik weet wat jullie al gesjouwd hebben voor het dier.
Ik denk dat iedereen je gelijk zal geven wanneer er zaken voorgeschreven worden je ze daar moet kopen waar dat het minste kost , zolang de percentages werkzame stoffen vergelijkbaar zijn.
Ik hoop dat oma het redt, mag ze nu alleen hooi?
Piet

Kingsize schreef op donderdag 24 november 2005, 9:05:


Ik heet geen Tineke, maar wil even aanzien of mensen het eens kunnen zijn met wat ik schrijf. Mijn paarden hebben nooit schoenen nodig gehad, met beleid en geduld, dus de kans om aan de ondergrond te wennen, waren schoenen niet nodig.

Ik denk dat een paard hoefschoenen nodig heeft,
in het geval van de overgang van ijzers naar blootsvoets, indien meer van de voet van het paard gevraagd wordt dan het op dat moment al aankan, omdat bijvoorbeeld de zool nog onvoldoende hol is.

In het geval dat er prestaties worden verlangd waar de voet door onvoldoende training niet op voorbereid is.

Schoenen kunnen nmm dienen als overbrugging en hulpmiddel, zoals een mitella bij een pijnlijke arm. Het kan nuttig zijn zolang er een medisch probleem is of als de groei nog niet overeenkomt met de slijtage.

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Els Kleverlaan schreef op donderdag 24 november 2005, 13:34:

Het is prima dat je niks bijzonders ziet. Voor een paard in stap is asfalt ook helemaal niet zo belastend. Per slot van rekening zet een paard zijn voet daar neer waar hij wil, zonder te slippen. Er is dus geen slijtage door glijden.
Wat je nu doet , is door de harde ondergrond het hoef mechanisme optimaal laten werken en de straal leren wennen aan contact met de grond.
Omdat dan ook de doorbloeding goed werkt, zal een nieuwe, betere en gezondere hoefwand vanuit de kroonrand gaan groeien.
De straal zal zich langzaam maar zeker aanpassen aan wat hij moet doen, schok absorberen en groei reguleren. Maar ook het daarboven gelegen straalkussen zal regenereren en afhankelijk van de hoeveelheid aangeboden werk zelfs van weefselstructuur veranderen.
Dat is waar je nu mee bezig bent.
Als je de tijd neemt en langzaam maar zeker de hoeveelheid werk op "het harde" laat toenemen, zal de overgang normaal gesproken zonder problemen verlopen. De straal regelt de groei, dus meer druk op de straal is snellere groei van de hoefwand.
Ook de binnenkant van de zool kun je laten wennen door te beginnen met een klein stukje grind, of ander onregelmatige grond en dit ook weer, op aangeven van je paard, langzaam uit te breiden.
Enkele weken geleden was er een cursist die vertelde dat de smid maar 2 keer per jaar iets van de steunsels afhaalde bij haar paard. Ze galoppeerde zelfs veel over straat ( wat het paard liever deed dan door de berm)
De groei en slijtage waren hier dus perfect in evenwicht.
T' is allemaal een kwestie van rustig aan, niks forceren en kijken wat je paard aan kan. Je komt dan vanzelf bij mooie, harde en probleemloze hoeven.

Piet

nah, tuurlijk Natuurlijk!

Kingsize schreef op donderdag 24 november 2005, 20:17:

Hangt helemaal van die "zachte ondergrond" af.
Diep grof zand kan de hoeven bijvoorbeeld hard doen slijten.
Wat is moeie mee? Het paard heeft nooit iets gevoeld onder zijn zolen, dus dat is vreemd. Als jij op blote voeten door grind loopt dan doe je dat ook voorzichtig. Maar maak er nu eens een gewoonte van? Op een gegeven moment loop je door grind alsof het zand is. Laat hem in eigen tempo zijn weg zoeken, begin met korte stukjes.

Het herstellend vermogen van een hoef is enorm. Als er in het verleden geen al te grote aantasting van het hoefbeen heeft plaatsgevonden zal de zool na verloop van tijd hol trekken. Het hangt helemaal af van de leefomstandigheden van het paard. Hoe meer beweging over allerlei verschillende ondergronden en hoe regelmatiger het onderhoud van de voeten, gecombineerd met gezonde voeding, hoe beter de hoef zal worden

nah, tuurlijk Natuurlijk!

Miran schreef op zondag 27 november 2005, 10:08:


Het is heel moeilijk om een beetje gefundeerd antwoord te geven op je vraag, omdat je het hebt over een verbrede witte lijn, maar je vertelt niet waar en of daar iets aangedaan is. Zonder duidelijke foto's is het onmogelijk je gericht te adviseren.(zelfs dan is het moeilijk) Ik hoop dat er een natuurlijk bekapper bij geweest is die zijn werk goed gedaan heeft, wat zijn zijn/haar verwachtingen?
Gezien de bevangenheid 4 maanden geleden is en hoefwand maximaal een cm per maand groeit, zal het nog wel even duren voordat je paard weer goed loopt . Ik neem aan dat je goed ziet waar de nieuwe hoef begint?
Heb je niemand die duidelijke foto's van de voeten in verschillende standen kan maken?

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Beuckels Cindy schreef op zondag 27 november 2005, 19:11:


Er is weinig animo om jouw vragen te beantwoorden blijkt wel.
Jouw vragen hebben nu net betrekking op de reden waarom paardnatuurlijk ontstaan en volgeschreven is. Het kost een "week" om je inzichten te veranderen en zeker die van de paardenkweker. Ik zou zeggen, begin vanaf nu dag en nacht te lezen, eerst deze site, vervolgens alle sites die maar iets met paardvriendelijkheid te maken hebben, zoals Parelli, Inge Teblick, Spirithorses, Voest, Hempfling enz.enz. enz.

Alles wat je schrijft gaat over dwang en druk Cindy
Ik neem aan de je met een "ander" bit een scherper inwerkend bedoelt?
Ik weet niet hoe oud het paard is, je hebt het over een paardenkweker, daarom neem ik aan dat het een dier is wat nog niet zolang bereden wordt? Maar eigenlijk maakt dat ook niet uit. Ook een ouder paard kun je wanneer je maar genoeg geweld gebruikt tegen alles laten protesteren. Wees blij dat het per slot van rekening een vluchtdier is en op een vluchtmanier aangeeft dat het de behandeling niet prettig vindt.
Een tijger draait zich om en valt je direct aan.
Wil niet zeggen dat dat toch niet kan gebeuren, uiteindelijk kan ook de allerlaatste uitweg van een paard vechten zijn.
Als je zelf door te studeren hebt gezien dat er een heel andere wereld is en je hebt gezien dat meer druk averechts werkt,
begin dan opnieuw met grondwerk. Hoop dat het een vergevingsgezind paard is, leer het te reageren op hulpen vanaf de grond, zonder allerlei martelwerktuigen op of aan zijn lijf.
Krijg je daar geen tijd voor van die eigenaar, laat hem dan alleen zijn paarden verwoesten, maar stop hieraan mee te werken.
Piet

En wij vinden dat een paard blootsvoets hoort te lopen
Hier een stukje uit een ontvangen mail

Look at the shoes on this poor guy, an Amish logging horse that is at a broker at the present (in need of rescuing)



they must be for working in really, really soft ground, but his poor feet tell the tale.

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Isabel van der Made schreef op maandag 28 november 2005, 15:17:


Ja hoor Pien, bij mij werkt et ook, ben benieuwd waarom jij moest grinniken Isabel? :)

Ik heb het niet gezien in Maastricht, het optreden van Monty, eigenlijk heb ik hem, behalve flitsen op tv, nog nooit gezien.
Ik heb er geen erg in gehad anders was ik ook gaan kijken.
Natuurlijk heb ik zijn boeken gelezen en was onder de indruk dat hij een zo'n veel sympathieker methode gevonden had dan eertijds zijn vader om wilde paarden te temmen.

Aan de andere kant heb Ik me wel altijd afgevraagd of het verhaal wat er omheen verteld wordt wel te vergelijken is met wat er in de kudde gebeurd. Ik ken de hele theorie van het "stoute" paard wat wordt weggejaagd door de leidende merrie, net zolang totdat het gaat likken en het hoofd buigt, waarop het weer in de levenbrengende kudde opgenomen wordt.

Wat gebeurde er nu precies in zo'n roundpen?
Een wild paard werd weggejaagd rond en rond en rond, totdat hij bepaalde tekenen ging vertonen die door Monty vertaald werden met overgave en het feit dat het paard dan wanneer hij stopte met wegjagen naar hem toekwam, werd uitgelegd als het geven van vertrouwen, waardoor Monty het zadel op kon leggen en weg kon rijden met een niet langer wild paard.

Als we nu eens het hele verhaal ontdoen van het romantische wilde paardenfluisteraar verhaal wat zien we dan eigenlijk.
Zou het dan niet zo kunnen zijn dat we kijken naar een enorm voorbeeld van aangeleerde hulpeloosheid?
Een paard wordt constant weggejaagd, terwijl het niet weg kan,.
De adrenaline giert door zijn lijf, de stress is enorm. maar de man in het midden blijft jagen, rond en rond en rond..... van de stress krijgt het een droge mond en gaat likken.
Op een gegeven moment stopt het jagen, de dreiging valt weg, de man kijkt hem niet langer aan, maar draait zich om....
plotseling is hij verandert van bedreiging in het enige schijnbaar niet bedreigende wezen in die vreemde ronde omgeving. Wat moet het paard anders dan naar hem toekomen, volgen en er het beste van hopen? Anders begint alles weer opnieuw!
Piet