Hoi iedereen,

Even een vraag. Ben met Froukje begonnen met lopen op asfalt. Ze staat nu een maand zonder ijzers en haar hoeven beginnen er redelijk uit te zien. De witte lijn is van alle hoeven heel smal (nog smaller dan van onze ruin, die nooit ijzers heeft gehad), maar wel poreus op de plaatsen waar de nagels hebben gezeten. Voor is de zool mooi hol, achter is hij alleen aan de buitenzijde bij de toon van de hoef iets plat. Ze loopt achter dan ook gevoeliger dan voor. (maar alleen op een ongelijke ondergrond, op het asfalt loopt ze goed.)

Nu mijn vraag. Ik lees steeds dat je vooral als je pas begint met op een harde ondergrond lopen op moet passen dat de hoef/zool niet teveel slijt. Nu heb ik het hele boek erop na gespit, maar ik kan nergens vinden waaraan ik dat kan zien. Of kan je dat alleen merken omdat je paard dan gevoeliger gaat lopen?

Ik loop nu iedere dag 10 minuten met haar op het asfalt en wil dat per week met zo'n 5 minuten uitbreiden. Als ik nu na hat lopen haar hoeven bekijk, zie ik, behalve dat ze mooi schoon zijn tot aan de witte lijn, niets bijzonders.

Misschien een domme vraag, maar ben toch benieuwd naar het antwoord.

Alvast bedankt, Els.

Els Kleverlaan schreef op donderdag 24 november 2005, 13:34:

Het is prima dat je niks bijzonders ziet. Voor een paard in stap is asfalt ook helemaal niet zo belastend. Per slot van rekening zet een paard zijn voet daar neer waar hij wil, zonder te slippen. Er is dus geen slijtage door glijden.
Wat je nu doet , is door de harde ondergrond het hoef mechanisme optimaal laten werken en de straal leren wennen aan contact met de grond.
Omdat dan ook de doorbloeding goed werkt, zal een nieuwe, betere en gezondere hoefwand vanuit de kroonrand gaan groeien.
De straal zal zich langzaam maar zeker aanpassen aan wat hij moet doen, schok absorberen en groei reguleren. Maar ook het daarboven gelegen straalkussen zal regenereren en afhankelijk van de hoeveelheid aangeboden werk zelfs van weefselstructuur veranderen.
Dat is waar je nu mee bezig bent.
Als je de tijd neemt en langzaam maar zeker de hoeveelheid werk op "het harde" laat toenemen, zal de overgang normaal gesproken zonder problemen verlopen. De straal regelt de groei, dus meer druk op de straal is snellere groei van de hoefwand.
Ook de binnenkant van de zool kun je laten wennen door te beginnen met een klein stukje grind, of ander onregelmatige grond en dit ook weer, op aangeven van je paard, langzaam uit te breiden.
Enkele weken geleden was er een cursist die vertelde dat de smid maar 2 keer per jaar iets van de steunsels afhaalde bij haar paard. Ze galoppeerde zelfs veel over straat ( wat het paard liever deed dan door de berm)
De groei en slijtage waren hier dus perfect in evenwicht.
T' is allemaal een kwestie van rustig aan, niks forceren en kijken wat je paard aan kan. Je komt dan vanzelf bij mooie, harde en probleemloze hoeven.

Piet

nah, tuurlijk Natuurlijk!

Els Kleverlaan schreef op donderdag 24 november 2005, 13:34:


Els, jij wil gewoon een referentiepunt waaraan je kan zien: tot daar mag het slijten en niet verder. Ik neem altijd de norm aan, als de witte lijn één mm uitsteekt boven het zoolvlak, dan ben je ver genoeg. Dat kan je netjes voelen als een rubber richeltje dat rondom op de hoef ligt. Als je dieper laat slijten, wordt alles te dun.

Groeten

AH Rik

Piet schreef op donderdag 24 november 2005, 17:34:


Maar de slijtage is wel meer dan wanneer je op een zachte ondergrond blijft toch?


Dus meer werk op het harde zorgt voor snellere groei en dus op die manier ook voor sneller herstel van de hoef?


Mijn paard loopt op vlak asfalt goed, maar een straat met klinkers die niet helemaal effen liggen heeft hij al een beetje moeite mee, daar kan ik dan toch beter nog even mee wachten?


Krijgt echt elk paard op den duur toch harde, probleemloze hoeven? Of zijn er toch uitzonderingen op de regel, paarden die altijd een beetje gevoelig blijven op steentjes bijvoorbeeld?


Groetjes, Madelon

Hoefsmid Rik schreef op donderdag 24 november 2005, 19:41:


Van mij mag het gerust in de zool slijten, hoe ver is afhankelijk van de mate van holling van de hoef. Zolang het paard he-le-maal niet gevoelig(er) loopt is dat echt geen reden tot paniek of minder wandelen. Ik houd als uiterste de gevoeligheid van het paard aan, zodra ik iets van gevoeligheid merk moet de zool weer iets bijgroeien (wandelen dan bv in de berm).


Op dat moment kán het wat dun worden inderdaad, maar tegelijkertijd train je de hoeven wél en zorg je er dus voor dat de hoef geprikkeld wordt om extra te groeien. Zolang je net die mm hoefwand aanhoudt heeft de hoef geen reden om extra te groeien en dus stevige hoefwand en zool te produceren...

Ik ben de hoeven van onze hengst Khani aan het trainen en zijn hoeven houd ik nu willens en wetens ca een cm in de zool afgesleten, gewoon om hem zo goed mogelijk op volgend jaar voor te bereiden, dan gaan we nl mennen en hij heeft boterzachte hoefjes (die overigens al een stuk minder zacht worden).

Het is gewoon een kwestie van trainen, en dat doe je door net op de grens te zitten dat je paard comfortabel loopt maar de hoef zo kort is dat hij wel geprikkeld wordt om snel te groeien en hard weefsel te produceren.

Ilona
--
Let's keep on moving naturally!

Ilona Kooistra schreef op donderdag 24 november 2005, 22:28:


Met dien verstande dat je pak-em-beet een jaar uittrekt voor dat trainen. Eerder kun je immers niet verwachten dat de aanmaak van steviger weefsel het loopvlak heeft bereikt.

Groeten, Egon

Kingsize schreef op donderdag 24 november 2005, 20:17:

Hangt helemaal van die "zachte ondergrond" af.
Diep grof zand kan de hoeven bijvoorbeeld hard doen slijten.
Wat is moeie mee? Het paard heeft nooit iets gevoeld onder zijn zolen, dus dat is vreemd. Als jij op blote voeten door grind loopt dan doe je dat ook voorzichtig. Maar maak er nu eens een gewoonte van? Op een gegeven moment loop je door grind alsof het zand is. Laat hem in eigen tempo zijn weg zoeken, begin met korte stukjes.

Het herstellend vermogen van een hoef is enorm. Als er in het verleden geen al te grote aantasting van het hoefbeen heeft plaatsgevonden zal de zool na verloop van tijd hol trekken. Het hangt helemaal af van de leefomstandigheden van het paard. Hoe meer beweging over allerlei verschillende ondergronden en hoe regelmatiger het onderhoud van de voeten, gecombineerd met gezonde voeding, hoe beter de hoef zal worden

nah, tuurlijk Natuurlijk!

e m kraak schreef op vrijdag 25 november 2005, 4:10:


Je moet er ruim de tijd voor nemen inderdaad, en de hoefwand doet er ca een jaar over om naar beneden te groeien. Maar de zool gaat sneller. Als die ca 3 mm per maand groeit, en ca 9 mm dik is, dan heb je dus in 3 maanden al de nieuwe zool. Daarbij "stampt" de zool ook aan (callousing), en wordt daardoor ook harder. Zo kan een hoef toch relatief snel slijtvaster worden, maar optimaal is het pas als de gehel hoef is vernieuwd terwijl het paard onder ideale omstandigheden stond, of liever gezegd:liep.

Ilona
--
Let's keep on moving naturally!

Klein voetnootje:

De hoeven van een paard, dat elke dag een uur of 2 in geel zand loopt, slijten net zo hard als die van een paard dat 2 uur op het asfalt loopt...
Ervaring met stapmolen op NHB Deurne...