Isabel van der Made schreef op maandag 28 november 2005, 15:17:


Ja hoor Pien, bij mij werkt et ook, ben benieuwd waarom jij moest grinniken Isabel? :)

Ik heb het niet gezien in Maastricht, het optreden van Monty, eigenlijk heb ik hem, behalve flitsen op tv, nog nooit gezien.
Ik heb er geen erg in gehad anders was ik ook gaan kijken.
Natuurlijk heb ik zijn boeken gelezen en was onder de indruk dat hij een zo'n veel sympathieker methode gevonden had dan eertijds zijn vader om wilde paarden te temmen.

Aan de andere kant heb Ik me wel altijd afgevraagd of het verhaal wat er omheen verteld wordt wel te vergelijken is met wat er in de kudde gebeurd. Ik ken de hele theorie van het "stoute" paard wat wordt weggejaagd door de leidende merrie, net zolang totdat het gaat likken en het hoofd buigt, waarop het weer in de levenbrengende kudde opgenomen wordt.

Wat gebeurde er nu precies in zo'n roundpen?
Een wild paard werd weggejaagd rond en rond en rond, totdat hij bepaalde tekenen ging vertonen die door Monty vertaald werden met overgave en het feit dat het paard dan wanneer hij stopte met wegjagen naar hem toekwam, werd uitgelegd als het geven van vertrouwen, waardoor Monty het zadel op kon leggen en weg kon rijden met een niet langer wild paard.

Als we nu eens het hele verhaal ontdoen van het romantische wilde paardenfluisteraar verhaal wat zien we dan eigenlijk.
Zou het dan niet zo kunnen zijn dat we kijken naar een enorm voorbeeld van aangeleerde hulpeloosheid?
Een paard wordt constant weggejaagd, terwijl het niet weg kan,.
De adrenaline giert door zijn lijf, de stress is enorm. maar de man in het midden blijft jagen, rond en rond en rond..... van de stress krijgt het een droge mond en gaat likken.
Op een gegeven moment stopt het jagen, de dreiging valt weg, de man kijkt hem niet langer aan, maar draait zich om....
plotseling is hij verandert van bedreiging in het enige schijnbaar niet bedreigende wezen in die vreemde ronde omgeving. Wat moet het paard anders dan naar hem toekomen, volgen en er het beste van hopen? Anders begint alles weer opnieuw!
Piet