Michiel schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:50:


Ik wil toch even terugkomen op het gebruiken van aanhoudende druk.
Nu ik er nog eens over nagedacht heb, gebruik ik dat eigenllijk bijna nooit meer.
Als ik het naga was dat meer in de tijd voordat ik clikkerde of daarop overschakelde.
Mooi voorbeeld is dat ik Shiny vorige week geleerd heb om achteruit van een dijk te lopen.
Het was heel eenvoudig geweest om hem met aanhoudende druk op het leidtouw onder de kin de dijk af te laten stappen.
Ik heb het echt geheel op een clicker manier gedaan.
Mijn doel was om hem zoveel moed te laten verzamelen dat hij achteruit naar beneden met zijn achterwerk mijn hand die zich een halve meter lager op de dijk bevond, wilde targetten.

Het zelf uitzoeken hoe je naar beneden komt terwijl je niet ziet waar je je volgende voet zet, omdat je dat gevraagd wordt , vraagt denk ik veel meer van de moed en van het vertrouwen van een paard, dan door met aanhoudende zachte druk te werken.

Piet

Spirithorses schreef op donderdag, 29 september 2005, 21:42:


whaow, wel eens gehoord van de Dutch Mountains? Daar bedoelen ze heus het stijgingspercentage van dat stoepkrijtheuveltje bij jullie daar niet mee hoor :)
Er zijn bepaalde dingen die hij niet doet al beloof ik hem 100 beloningen. Het wordt toch altijd afgewogen tegen wat hij ervoor moet doen. Het vertrouwen, ok , ik heb hem nog nooit belazerd, dus hij heeft geen reden om aan te nemen dat ik hem in het prikkeldraad laat lopen , maar hij moet toch helemaal zelf de beslissing nemen, "doe ik dat".
Hij is ook niet in een keer de dijk af komen lopen. Nee, het principe van clikkeren, kleine stapjes tegelijk, ging ook hier op.


Tuurlijk, maar dan sta je naast zijn hoofd, je hebt hem vast, er is een direkte verbinding. Ik denk dat dit toch een groter vertrouwen aan je paard geeft ( in ieder geval meer druk) dan wanneer je -los- een meter achter hem staat en hem zelf de keus laat.


Ik zocht met mijn "zachte aanhoudende druk" een soort verzamelnaam voor de uiteenzetting die je hierboven geeft.
We hebben het over hetzelfde. Ik maak het nmm.nog veel sterker door op het moment van druk weglaten vallen, te bridgen en daarna te belonen. ( ik zeg dus met mijn bridge : wat je nu doet --op dit moment--doe je goed)


Er zit wel een verschil in, inderdaad niet in de beloning, want als je paard iets prettigs krijgt toegediend is het een beloning, ( de discussie over de kracht van een beloning is weer een heel andere) maar je mist een stuk gereedschap, nl. de eerder genoemde bridge.
Waarmee je de mogelijkheid hebt om hem op de milliseconde te laten weten: dit is goed!


'Ik zou hier toch nog eens een keer komen kijken hoe die dijken eruit zien. Of anders stuur ik je wel een kaartje met "groeten uit Zeeland" :)
Nee, geloof ook maar niet dat Shiny bij zich zelf denkt , laat ik nou es lekker achteruit van die dijk af hobbelen, misschien hoor ik dan wel een Yes. Dat ik hem dit wilde leren is omdat het een flink vergrotende trap is van uit een trailer komen en de loopplank afgaan en omdat het me een prima gymnastische oefening lijkt.
Achteruit erop volgt.


Piet

Spirithorses schreef op vrijdag, 30 september 2005, 8:52:


Nee echt niet met je eens.
Als ik niet met clikkeren bezig was, voerde ik mijn paarden nooit iets uit de hand. Dit is nu net de reden waarom mensen terecht tegen het belonen met voer zijn.
Een paard gaat altijd lopen klieren en zal op den duur over je heen lopen als er plotseling snoepjes uit de lucht komen vallen.
Dus als je A zegt moet je ook B zeggen en je paard goed gedrag aanleren. Vooral natuurlijk in het begin van de training.
Bovendien heeft een snoepje achteraf absoluut geen andere waarde dan misschien even een goed gevoel.
Denk je dat hij na afloop nog weet waarom hij dat snoepje heeft gehad?
Draai het eens om: geef je paard nadat ie je 5 minuten geleden een schop heeft gegeven of heeft gebeten eens een enorme mep.
Denk je dat ie denkt van: oh ja, dat had ik toen niet moeten doen?
Hij is het al lang vergeten.
3 seconden heb je de tijd, he Pien?


Voor de rest helemaal met je eens hoor :)
Piet