muriel schreef op maandag 21 januari 2008, 20:47:


Eens was er het eerste paardje. Vreemd idee eigenlijk. Het eerste paardje. Bekend is Eohippus. En vele hippusjes volgden. de dinosauriërs waren nog maar net van het wereldtoneel verdwenen. 60.000.000 jaar geleden huppelde onze vriend al rond. Een geweldige ontwikkeling begon. Als teentopganger galoppeerde het paard over ruige steppen. De hoef ontwikkelde zich tot een magnifiek orgaan. Bedoeld om te overleven! Pak weg 15.000 jaar geleden begon de mens pas huisdieren te houden. De mens bestond toen zo'n 3 miljoen jaar (57 milj. jaar ná het paard).
Een paar honderd jaar geleden begon men het paard te beslaan. Zo'n 57.999.300 jaar na ons Eohippusje! Niet wetende van de geweldige ontwikkeling en "research" door de natuur. De hoef is gebouwd om te slijten. En aan te groeien. Zo is de hoef gemaakt. Kortom de hoef MOET slijten om gezond te blijven of te worden. Het onnatuurlijke gebruik (zware lasten en lange werkdagen) en onnatuurlijk leven, maar bovenal gebrek aan kennis, maakte hoefbescherming nodig. Het was zuiver een economische reden. Het paard kreeg geen tijd om te herstellen. NU hebben onze vrienden tijd genoeg om een goede hoef te groeien. We hebben de kennis van een natuurlijke manier van houden. En we kunnen, ja moeten, de hoef laten slijten. De natuurlijke bekapping is er op gericht het slijtingsproces te begeleiden. Een paard gelijk recht zetten is niet altijd gunstig. Er is ook nog een bewegingsapparaat dat zich heeft ingesteld (soms vergroeid) aan de omstandigheid waarin de hoef en het paard in terecht is geraakt. Er zijn fysiologische krachten werkzaam die ofwel elkaar gunstig beïnvloeden, of wel (bij vergroeiing door langdurige verkeerde belasting) ongunstig beïnvloeden. Simpel de hoef recht zetten is vaak niet voldoende. Er kan zelfs beschadiging optreden in de gewrichten of andere delen. Begeleidend bekappen is het herstellingsvermogen van de natuur aanwenden om zichzelf gezond te lopen. De terugkeer van de natuurlijke fysiologische krachtenstruktuur in de hoef. Ik heb een aantal paarden zo behandeld, zodat ze zelf zonder klachten de hoef zodanig in vorm gingen lopen dat die herstelde. Dat is niet altijd de bodemzijde van de hoefwand inkorten, maar juist de rand bewerken, zodat die daar sneller slijt dan de andere zijde bijvoorbeeld. Ook kun je de krachten die spelen op de hoef zodoende omkeren. Maar het paard moet het doen, lopen, lopen en slijten. De zool is een ondersteunende factor en daar hoef ik alleen het loslatende materiaal weg te schrapen. Er zijn enkele gevallen (uitzondering) dat er iets naast de straal weggenomen dient te worden. Let wel grote uitzondering. Paarden die veel op de vlakke verharde weg lopen hebben soms, en dat geeft de hoef aan, behoeft aan een hogere steunsel om het te ver doorveren (vlakke weg) te voorkomen. Maar mag nimmer even hoog dan de hoefwand zijn. Na verloop van tijd wordt de hoef steviger en zie je dat het steunsel niet zo sterk meer aangroeid.
Kortom Natuurlijk Bekappen is meer dan bekappen. 60.000.000 jaar ontwikkeling staat ons ten dienst. Elk paard zal er dankbaar gebruik van maken als we het de gelegenheid geven dat ook te kunnen.
Let op: Traditioneel wordt geschiedenis, Natuurlijk Bekappen traditioneel.

Fred Emmerig schreef op dinsdag 29 januari 2008, 20:32:


Wat ik een beetje mis in het verhaal is dat het beslaan op grote schaal nog maar een paar decennia wordt gedaan. Voorheen was het beslaan OF een noodzaak (in door paarden aangedreven molens, waarbij de paarden voortdurend hetzelfde rondje liepen) OF een luxe aangelegenheid.
Nog niet zo lang geleden was ijzer loeiduur. Er waren geen locomotieven om het te transporteren, en iedere stap van delving tot eindproduct was zwaar handwerk. IJzer was zo duur dat de meeste mensen het wel uit hun hoofd lieten om een paard er mee te laten beslaan!
Hoefijzers waren ooit zo duur dat ze als belastingmiddel werden gebruikt om de kruistochten mee te financieren. De belastinginners waren ook toendertijd goed op de hoogte waar het geld zat. De melkkoe van nu is de auto, destijds waren het hoefijzers.
Het beeld dat men "vroeger" hoefijzers gebruikte en dat het een traditie was, is volledig verkeerd.

Voor de rest een heel goed verhaal!

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Fred Emmerig schreef op dinsdag 29 januari 2008, 20:32:

Frans Veldman schreef op dinsdag 29 januari 2008, 20:38:



Ik ben er niet helemaal zeker van of dit zo is. Ik weet dat Bracey Clark een dierenarts werkzaam aan de Royal Veterinary College in Londen in 1800 !! zijn leven heeft gewijd aan het proberen te overtuigen van collega dierenartsen dat hoefijzers niet nodig zijn. Als experiment reed hij zelfs 140 km in drie dagen zonder ijzers om zijn collega's te overtuigen.

In zijn eerste studie wou hij de vervorming van de hoef door toedoen van het beslaan aantonen. Hierdoor zocht hij een nooit eerder beslagen paard dat hij liet beslaan en regelmatig gipsafdrukken van de hoef maakte om de veranderingen aan te tonen. Hij geeft echter aan dat terwijl hij een 3 tot 4 jaar oud paard zocht dat nooit beslagen was geweest maar er niet een kon vinden en heeft toen gebruik gemaakt van een jonger paard. Dit geeft volgens mij aan dat het rond 1800 al gebruikelijk was om alle paarden te beslaan. Ook alle oude schilderijen van werkpaarden bij de smid geven aan dat niet alleen de molenpaarden en koetspaarden werden beslagen.

Deze korte vertaling van deze studie van Mr. Clark (inclusief afbeeldingen) en zijn volgende studie over de belemmering van de bloedsomloop bij beslagen paarden (twintig jaar later) zijn mischien wel interessant om een pagina aan te wijden op de website. Deze dappere en bijzondere man die zo weinig credits voor zijn werk gekregen heeft.

Herman schreef op dinsdag 22 januari 2008, 0:54:

knip...


Helemaal akkoord met Herman!
Ook wij zijn ontzettend tevreden dat we onze paarden van de ijzers afgehaald hebben. Geen gestruikel en geschop meer tegen de voorbenen. Perfect gezonde hoeven!

Ook wij hebben ons als "gewone klant" in deze materie verdiept (via verschillende boeken, verschillende websites en een praktijkcursus "Natuurlijk bekappen".

Ook wij vinden onszelf nog absoluut niet voldoende onderlegd om zomaar zelf onze paardjes te gaan bekappen. Wij laten ons door onze bekapper begeleiden. Dat zullen we blijven doen, zo lang als nodig, tot we zelf voldoende ervaring hebben...

Helemaal akkoord met Herman dat de meeste problemen met NB veroorzaakt worden door onervaren eigenaars en/of bekappers.
Jammer dat er nog geen uitgebreide professionele/erkende cursussen bestaan, waarmee men het kaf van het koren kan scheiden...

Tania.

Tania van den Berghe schreef op woensdag 30 januari 2008, 10:22:


Mooi zo



Dat vind ik de goede instelling! Als je je niet veilig voelt moet je het zeker ook niet doen. Wel is het natuurlijk jammer als je je niet veilig voelt.

Echt natuurlijk bekappen is simpelweg de hoeven regelmatig genoeg bijhouden, en dat kun je eigenlijk alleen zelf goed doen.

Je zou je zelfvertrouwen op kunnen bouwen door gewoon steeds iets meer te doen en direct na jouw bekapping de bekapper te laten komen controleren. Zolang je zorgt dat je eerder te weinig doet dan teveel en je je daarbij vooral focust op het netjes in balans raspen, kun je geen fouten maken die de bekapper daarna niet samen met jou kan oplossen. Je zult, waarschijnlijk , zien dat het steeds beter gaat en dat je steeds minder "kritiek" krijgt van de bekapper. Als hij niks meer op of aan te merken heeft is dat het moment dat je de controles na het bekappen wat verder uit kunt stellen, én het moment waarop je je zeker begint te voelen.

Je kunt je natuurlijk ook nog inschrijven voor een middagje praktijk zodat je nog wat kunt oefenen op de oefenhoeven.

muriel schreef op woensdag 30 januari 2008, 10:02:


Inderdaad interessant! Heb je meer informatie, verwijzingen, referenties over dit onderwerp?

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail.

In het boek een paardenleven lang gezond van Dr. Hiltrud Strasser, (isbn 90-901914 5-3) vertaald en redactie van karen Drost en Monique Moons is een appendix. Hierin worden vertaalde uitreksels gegeven met pagina verwijzingen uit de verschillende publicaties van Clark. Verbijsterend dat een dierenarts die verbonden was aan vele internationale wetenschappelijke organisaties gewoon niet gehoord werd. Wat zal de "hoefsmeden" opleidingen er anders uitgezien hebben als zijn kennis wel in de opleiding van dierenartsen en hoefsmeden waren opgenomen.

Voor de kopieen van de orginele publicaties zullen we even moeten gaan navragen bij de Royal Veterinary College Library CT of wellicht kunnen we ze ook via internet ergens bestellen.

B. Clark

- a Series of original experiments on the foot of the living horse. London, 1809

- Podophthora; or, the demonstration of a pernicious defect in the principle of the common shoe. London 1829

- Stereoplea: or, the artificial defence of the horse's foot considered.. London 1932

(allen Royal veterinary college library CT)

muriel schreef op woensdag 30 januari 2008, 10:02:


Goh, wat goed van je Muriel, dat je dit gevonden hebt!
Heb je zelf dit in je uitgebreide bibliotheek staan of ergens op i-net gevonden?
Groet van je ex-buurvrouw )

muriel schreef op woensdag 30 januari 2008, 13:01:


Ah... ik had weer eerst verder moeten lezen..... (pets om mijn oren!)

muriel schreef op woensdag 30 januari 2008, 10:02:

Hoi Muriel,

Ik heb de meeste van z'n publicaties liggen...
Maarreuh, als die pagina er zou komen, wordt z'n uitleg over hoe je een paard best beslaat er ook bijgeplaatst ? Want ook daar heeft hij een mooi werkstukje over gemaakt
Heeft vermoedelijk ook de eerste schoen - in de letterlijke zin van het woord - ontworpen, heb een hele tijd terug dit plaatje ingescanned: http://www.cabcalor.be/cgi-bin/index.pl?lang=nl&nav=clark

Groetjes,
Fred.

www.cabcalor.be

Fred schreef op woensdag 30 januari 2008, 14:23:


Je kunt gerust het recept van boerenkoolkroketten met cranberry-ketchup op www.vegetarisme.nl plaatsen zonder daarbij te vertellen dat bedenker Pierre Wind ook goed weet hoe je paardenbiefstuk met speksaus moet klaarmaken.

Frans Veldman schreef op dinsdag 29 januari 2008, 20:38:


Zeker. Ceasar (welke weet ik niet) had zelfs gouden "ijzers"!
Paarden waren vroeger dan ook voor de elite. Het "gewone" volk liep. En zeulde karretjes zelf langs herenwegen. Arme paardenhouders hadden vaak geen ijzers. Die moesten het anders oplossen. De indianen in Amerika gebruikten ook geen ijzers. Ze bonden een lederen zak om een hoef als het paard een probleem kreeg aan de hoef. En werd verder op natuurlijke wijze genezen. Je moet ook bedenken dat toen ook veel paarden vroegtijdig het loodje legden door gebrek aan verzorging, evenals mensen. Ik vroeg eens een Tibetaanse lama wat de oorzaak van veel lijden is. Antwoord: (in Engels) Ignorance. (gebrek aan kennis)
Kortom: Als we ons paard goede hoefverzorging willen geven is inzicht in de natuur van het paard heel belangrijk. En waar kun je dat beter vinden dan bij het paard in het wild. Daar is de basis. Van daaruit kun je een manier vinden voor werkelijk onderhoud.

Fred schreef op woensdag 30 januari 2008, 14:23:


hoe zou het nu eigenlijk zijn met speedy, kalinine en centy ?
toch niet al in de vrieskist ?
en hoe zit het nu met die hoefkliniek under construction ?
en waarom worden er na al die tijd met dank aan de eigenaar
nog steeds geen pré-fotos gepubliceerd ?

ik weet het, een beetje kattig Fred,
maar als je natuurlijk een hippopoditiekewebstek opzet
moet je 't ook wel een beetje professioneel doen,
dus ipv dat volgende reiskongresje toch even hier wat tijd voor uittrekken ?
dan verdien je hier al heel wat beter je sporen...euh....dingen.....
euh....je weet wel

Frans Veldman schreef op dinsdag 29 januari 2008, 20:38:


Frans,ik heb daarnet mail naar je verstuurd met foto's over natuurlijk bekappen en ijzers en hoefbevangenheid uit oude paardenbladen.
Weet alleen niet of je het hebt gekregen want ben niet zo'n ster met dat soort dingen.

Groetjes Conny