Frans Veldman schreef op dinsdag 29 januari 2008, 20:38:


Frans,ik heb daarnet mail naar je verstuurd met foto's over natuurlijk bekappen en ijzers en hoefbevangenheid uit oude paardenbladen.
Weet alleen niet of je het hebt gekregen want ben niet zo'n ster met dat soort dingen.

Groetjes Conny

Jul schreef op zaterdag 26 januari 2008, 20:29:


Als ik mij niet vergis zijn welschpony's uitermate geschikt om zonder ijzers door het leven te gaan.

Heb er zelf twee en ze bezitten juist veel arabisch bloed!!!!???.

In Engeland lopen ze nog steeds gewoon los op de rotsachtige bodum.

Probeer het gewoon,ze worden ijzersterk maar ze hebben gewoon tijd nodig om te wennen.

Groet Conny

Christel Provaas schreef op zaterdag 2 februari 2008, 12:53:


voor wie op duidelijkheid blijft hopen
zal ik binnenkort eens nieuwe kopen

Christel Provaas schreef op zaterdag 2 februari 2008, 12:53:


voor wie op duidelijkheid blijft hopen
zal ik binnenkort eens nieuwe kopen

Vandaag wilde ik in alle rust mijn paard de trailer in en uitladen om wat voorbereidingen te treffen voor de longeerclinic die ik mag gaan volgen.
Mijn paard had eigenlijk weinig moeite met laden. Dus ik dacht geen wolkje aan de lucht.

Nou dat ging wel even anders.
Ze twijfelde wat en liep er na een kleine periode voor de laadklep te staan de trailer toch in. Geweldig, dacht ik. Dit wordt een makkie.
Maar toen werd het anders. Ze stormde er weer uit.
Toen nog een poging gedaan liep er weer in met enige twijfel. Stond er in en ja hoor, nog geen paar seconden later stormde ze er weer uit.
Bij de derde keer ging het een stuk beter en ging ze op commando eruit.

Helaas was ik zo stom om het nog eens te doen en toen ging het mis.
Met mijn stomme kop had ik haar nog toen ze binnen stond vast gemaakt ook.
Maar ze wilde eruit. Trekken en trekken en ik kreeg haar niet los. Door het trekken kreeg ze zoveel speling op het touw dat ze met haar linkerachterbeen van de laadklep gleed met haar been tussen het ijzerwerk van de achter verlichting van de trailer kwam en hierdoor heel gemeen haar been open heeft gehaald.Gelukkig dat de sluiting van het touw kapot was gesprongen en dat ze hierdoor uit haar benarde situatie kon ontsnappen.

Mijn paard was gelijk rustig. Ik niet. Ik stond helemaal te bibberen.
Maar gelukkig kon ik snel weer handelen en heb ik het been wat afgespoeld met koud water en de dierenarts gebeld. Die liet voor mijn gevoel erg lang op zich wachten. Wachten duurt altijd lang. Maar nu helemaal.

Maar hij is gelukkig geweest. De wonden heeft hij bekeken en behandeld.
Bij haar kogel was het zodanig open dat er krammetjes ingezet moesten worden. De wonden werden behandeld met antibiotica en ik moet nu 3 dagen haar antibiotica toedienen doormiddel van een spuit.
Over een dag of 10 mogen de krammen eruit en het verband mag er over een paar dagen af. Nu maar hopen dat alles goed gaat met haar been. De dierenarts verwacht het wel. Ik hoop dat hij gelijk heeft.

Gelukkig was het kalmeringmiddel na ongeveer 1 uur uitgewerkt en staat ze nu lekker op stal. Even geen eten. Vanavond mag ze weer.
Elke dag moet ik met haar stappen aan de hand.

Trailers laten we even voor wat het is.
Over een lange tijd maar eens kijken of ik ooit het vertrouwen weer bij haar terug kan winnen. Maar dit is voor latere zorg.

Jezus, wat ben ik stom geweest. Ik kan mij zelf wel voor mijn hoofd slaan.

Sorry, ik moest mijn verhaal even kwijt.
.

Dit zijn van die dingen, dat is overmacht, jij kon nooit weten wat er zou gaan gebeuren.
Je voelt je kl*te dat is normaal en heel logisch!
Zou ik ook hebben, maar je verandert er niks meer aan, probeer haar lekker te verzorgen meer kan je niet doen.
Het komt weer goed!

Later weer rustig opbouwen, maar rustig is daar heeel belangrijk bij!
Maar dat weet je zelf ook!

Wanneer is de clinic?