Myriam schreef op woensdag 5 november 2014, 18:03:
> Je zegt dat de onderbouwing van o.a. dierenactivisten er niét is...het
Nee, ik schreef dat die onderbouwing nmm nergens op slaat, is er dus wel.
> ging niet om de onderbouwing van de scriptie.
> Myriam
Ah, juistem
De onderbouwing van de scriptie snap ik ook niet. Wat wordt er nu eigenlijk onderbouwd als ik de structuur van het pleidooi nergens kan vinden?
Het is leuk en aardig dat het wezen van de filosofie bestaat uit vragen stellen en twijfelen, maar het helpt toch wel als je ook wat mogelijke antwoorden te melden hebt, zeg!
Soit. Onderbouwing van de dierenactivisten , om ze zo maar even te classificeren, links- of rechtsom is er natuurlijk wel, maar die klopt nmm van geen kanten en erger, ze is niet werkzaam!
De dierenactivisten maken ruzie met zijn allen, zijn het niet eens over een filosofisch grondslag voor dierenactivisme. Dat komt uit de scriptie wel naar voren, al vrees ik dat je de boeken e.d. van de diverse dames en heren zelf moet lezen om eruit wijs te worden. Maar met de "animal ethics reader" kom je ook een heel eind als je je een meter plankvulling wil besparen. Volgens mij zijn ze in de war, omdat ze ondanks alles toch wel heel erg antropocentrisch blijven denken.
Ik heb er tevens niets mee op omdat ik niets opheb met ethica en moralisme als basis voor waarheidsvinding. Dat zijn nmm warrige, onberekenbare, opportune uitingen van mensenlijk bedachte willekeur. Vandaag heurt dit, morgen heurt dat. Het hele dierenactivistengedoe is iets tussen mensen onderling, de een vind dat de ander niet zo maar zus met dieren moet omgaan. Er is geen peil op te trekken, het is ook nog eens cultureel vervormd. Ik vind het volkomen logisch dat mensen zich op deze manier niets van dierenactivisme aantrekken.
De dieren zelf wordt niets gevraagd, die blijven sowieso subject in iedere opstelling.
De levende natuur moet je nmm ook vanuit de filosofie biologisch benaderen. Dat schept een boel duidelijkheid en daar zijn we nu even op uit, toch?
Zonder tekort te doen aan de goede bedoelingen van dierenwelzijnsdoeleinden, valt denk ik vast te stellen dat de natuur niet aan welzijn doet. Verreweg de meeste levensvormen komen van honger en andersoortige ellende en narigheid om, de natuur kent geen couveuses en bejaardentehuizen. Mensen maken deel uit van die natuur. Er is niets dat aantoont dat mensen minder meedogenloos zijn. Dat is geen erg leuke bevinding maar, denk ik, wel waar.
Een volgende denkstap, een die wellicht wél tot resultaat leidt, is te bedenken hoe mensen zélf voordeel halen uit het op een of andere manier beter behandelen van hun dieren, want alle dieren in "bezit" staan biologisch eigenlijk al gelijk aan "prooi". (Er zijn wel meer diersoorten die prooi een tijdje bewaren, spinnen bijvoorbeeld. Er zijn ook dieren die voedsel fokken en verbouwen, bijv. mieren. Ik noem expres "lagere" diersoorten
).
Echter vanaf het moment dat je een overtuigend kunt uitleggen dat dieren anders behandelen beloont, dat je paarden goedkoper worden en minder ziek en een betere conditie krijgen door ze "paardnatuurlijk" te huisvesten, wanneer je bewijst dat hoeven zonder hoefijzers kunnen, dat je daarmee én een gezonder paard krijgt én geen cent teveel aan hoefijzerklooiers kwijt bent, wanneer je duidelijk kunt maken dat ook je paard, net als je hond en je medemens, beter naar je wens functioneert wanneer je beloont dan wanneer je straft. Kijk, dat duurt misschien even, maar het zet wel zoden aan de dijk. Ik heb werkelijk nog niet meegemaakt dat de behavioristische schema's niet werken (het werkt op wormen en het werkt op mensen en alles er tussen in).
Dat is wat wat ik, wat we op PN doen. Dat is wat de dierenactivisten blijkbaar nog steeds niet uitgevonden hebben.
Ook couveuses en bejaardenhuizen tonen NIET aan dat mensen minder meedogenloos zijn. Verzin zelf maar even waarom :-)
In welke filosofische hoek zou je mijn bedenksels ongeveer plaatsen? Rationalisme, utilitarisch, of anders, of waarom niet?
Algemeen
