Myriam schreef op woensdag 5 november 2014, 8:18:


Gaan we dan. Fasten your seatbelts

Wel of geen "persoon" maakt feitelijk niet uit!

Terugkomend op de scriptie van vd E., maakt ze op p.9 een nmm belangrijke fout met de constatering dat een persoon geen ding is. Dat is nmm onjuist want een persoon is óók een ding, maar een ding is niet noodzakelijk ook een persoon. Personen zijn een deelverzameling van dingen.
Dat lijkt mij belangrijk want het etiket "persoon" hebben we alleen te danken aan hoe andere "personen" zich tegenover ons opstellen, of zij ons ook toevallig wel/geen "persoon" vinden, maar we zijn in werkelijkheid tegelijkertijd dus méér dan personen want we zijn ook dingen en daar zijn er véél meer van, dat is een veel grotere verzameling. Dan nog iets: de verzameling dingen is veel objectiever gedefinieerd dan de verzameling personen.
De logische redenering die in deze kan volgen is dus niet andere diersoorten van het label "dingen" naar "personen" te verplaatsen, maar andersom want dan is verplaatsen niet eens nodig: mensen en andere diersoorten zijn allemaal vanzelf ook al dingen. Maar die logische redenering gaat niet werken want mensen (personen) willen geen dingen zijn ook al zijn ze dat wel. Cognitieve dissonantie tot en met.

Maar het maakt, nogmaals, niets uit. Er bestaan dingen die veel beter behandeld worden dan personen, dat is bepaald geen zeldzaamheid. Omdat er aan die dingen op een of andere manier bijzondere waarde wordt gehecht. Of omdat personen of groepen van personen ons feitelijk niets kunnen schelen (geen andere conclusie mogelijk). Of een combi van beide.
We hoeven ons dus niet te vermoeien en grijze cellen te pijnigen (heb ik al gedaan maar tot de conclusie gekomen dat het niet nodig was) over wat nou precies wel of geen persoon is. Want het gaat om iets anders, om onderscheid en voorkeur, oftewel discriminatie als beladen woord.

Maar is discriminatie slecht, moet je alles, dingen, personen, wel gelijk behandelen?
Waarom moet dat?
De vraag is zelfs of gelijk behandelen geen utopie is. Discriminatie, ongelijke behandeling, voorkeur voor het een of ander, is onontkoombaar en logisch. Behandel jij je buurman hetzelfde als je vriend, echtgenoot of kind (en toch zijn dat allemaal "personen")? Waarom zou je een regenworm niet anders mogen behandelen dan je paard? Of behandel je je paard gelijk aan een stoel omdat je op allebei kunt zitten? Of behandel je je paard gelijk een konijn omdat je ze allebei op kunt eten?

Hoe kom je dan toch aan aan een intersoortelijke persoonsstatus?

Als "persoon" er niet toe doet, blijft "status" over. Dus, zou je willen dat alle andere diersoorten een gelijke status door mensen toebedeeld krijgen? Maar waarom, lost dat iets op als makkelijk waar valt te nemen dat veel mensen (dus met vermeende status) door medemensen slechter worden behandeld dan veel dingen (zonder vermeende status)?

Als het de dierenactivisten cq. dierenfilosofen of hoe ze zich mogen noemen erom gaat dat andere diersoorten op een of andere manier door mensen beter behandeld worden, moeten ze helpen zorgen dat die verandering beloond wordt. Zo simpel is dat.
________________________

Zo dat is eruit. Hele bevalling. Was iets van 10 kantjes of meer want ik weet er veel van, veel over gelezen, schrappen, schrappen, schrappen van alle geleuter om tot een logische kern te komen. Dáár is PN nou zo nuttig voor, ik denk dat het begrijpbaar is zo

Roompie schreef op vrijdag 7 november 2014, 0:54:


Hoe ver is "een half uur rijden"?
Ik zie 2 onmiddellijk praktische oplossingen:
1 - er te paard naartoe rijden. Ben je in paarddtempo natuurlijk wel langer onderweg dan met een auto maar gisteren en vandaag was het mooi weer
2 - met de echte veewagen (van een boer dus) achter de trekker. Zo'n koeienkar kan wel wat hebben, dat is andere koek dan zo'n plastic trailertje.

Succes, rotprobleem

Christel Provaas schreef op vrijdag 7 november 2014, 13:38:


Half uur, met trailer... dat is toch, schat ik zo, niet meer dan een km of 30, 40, zal het op zijn paasbest 50 wezen wat dan nog?
Leuk dagtochtje op je dooie gemakkie
En wat Piet voorstelt, als het echt te ver is, in tweeën.

Myriam schreef op zaterdag 15 november 2014, 14:19:


Nou reageer ik eigenlijk op wat ik niet weet
Maar ik veronderstel dat je daar in Limburg helemaal niet te maken heb met kalktekorten (maar plaatselijk misschien weer wel, dat weet ik dus niet), dus waarom wil je dan kalk strooien?
Je kunt het min of meer zien aan de wilde plantjes die er groeien; zo is de scheiding tussen kalkrijke en kalkarme DUINgebieden heel duidelijk.

Wieteke schreef op zaterdag 15 november 2014, 22:47:


Ook Hoi Joep,

Je eigenlijk vraag is "wat kan ik doen aan het gebrek aan slanke lijn bij mijn te dikke paard"?

Kort door de bocht maar wel eerlijk heb je nmm de volgende opties:
1) je veel meer tijdseenheden met je paard bezig houden én daarmee je paard evenzoveel meer laten werken. Echt werken, calorieën verbranden! "Duurtraining". De nmm met stip beste methode omdat daarmee tevelen aan vet en bindweefselachtige blubber niet alleen afgebroken worden maar ook optimaal omgezet worden in spierweefsel.
2) een basis-ruwvoer uitzoeken dat minder voedingsstoffen heeft. Dat is nog zo makkelijk niet en je stalhouder en omgeving werken naar ik begrijp niet mee dus dat zou "verhuizen" betekenen zoals Wieteke al aangeeft.

joop schreef op zaterdag 15 november 2014, 18:46:



Dan heb je het alleen over je eigen weitje, Myriam? Welke boterbloem? Welke zuring en welke distels?
En als je, zelfs met die paar enkele gegevens, in "plantengemeenschappen" gaat grasduinen, waar komt je dan mogelijk terecht? Let op de randen en overhoekjes.
Bij ruderale, "verstoorde" gemeenschappen natuurlijk, dat kan ik ongezien ook nog wel vertellen, maar wat verder? Wellicht vertelt plantengemeenschappen op welke plantensoorten en het al dan niet voorkomen daarvan je speciaal zou kunnen gaan letten?
Mossoorten zijn in dit kader ook interessant. En wat is er te vinden ROND je weitje? Wat zijn de dichtstbijzijnde "natuurgebieden"? Grondkaarten? Waterhuishouding? Etc.


Puur gebruiksgerelateerd... maar "arm" (aan wat dan?) of KALKarm? - dat kan, zo zijn "blauwgraslanden" ontstaan, maar ik weet alvast zo goed als zeker dat het daar niet over kan gaan omdat die bij mijn weten in Limburg niet bestaan
Dus waarom arm?
En vooral, arm t.o.v. wat?
Als je geen zo duidelijk en nauwkeurig mogelijke referentie hebt gaat het nergens over. Voorbeeld? Naar typisch Nederlands welvaartsdenken ben ik arm, maar naar mijn eigen welzijnsdenken ben ik rijker dan Croesus en dat zelfs nog nadat ik chronisch ziek ben geworden. Je zou op deze weg kunnen beredeneren dat NL welvaart, naar consumptiepatronen als economische referentie afgemeten, verbouwt en daar het gegeven "rijkdom" aan relateert in de nmm foute veronderstelling dat welzijn daar als vanzelf aan gekoppeld is. Fout, omdat ik niet alleen vermoed maar zeker weet dat ik veel meer welzijn geniet dan de meeste veel "rijkere" NLers.
Dus ja, wat is dit nou ineens voor simplistisch boerenknuppeldenken van onze forumbioloog!
Als je arm bedoelt in de zin van dat er steeds biomassa weggehaald is zonder er iets voor terug te geven, heeft dat op zich niets met kalk te maken maar alles met humus en bodemleven.

"Traditioneel", wat ik vroeger bijv. op school moest leren, is dat we het over "arme zandgronden" kunnen hebben. Echter behalve dat daar arme aardappeleters o.i.d. op woonden ben ik daar ook nooit verder mee gekomen, maar volgens school zoals ik me herinner stond dat in contrast en dus onderscheid met "rijke" klei-, maar ook lössgronden (daar woonden dan bijv. naargeestige, maar wel stinkend rijke Grunneger hereboeren op die hun arbaiders knevelden en uitpersten, minachten en op alle verder mogelijke wijzen ook kwalijk behandelden en in Limburg was dat, meen ik, niet anders).

Maar al die vooral historisch-sociale connotaties zijn toch niet van toepassing? Of toch wel, als we ruimer denken?
Is een "rijke" wei dan bijv. een wei waarin veel (>100) verschillende plantensoorten voorkomen? Of is "rijk" gelijk aan zoveel mogelijk biomassa waarbij het best mogelijk is dat dat van slechts een (1) species afkomstig is?
Ook hier een principieel verschil tussen "welvaart" en "welzijn"?


Hoezo weet je het toch al? Is "kalktekort" een wetmatigheid dan?
Leg mij, die er allemaal niets van snapt, dan ook eens uit hoe (schelpen)kalk zou moeten "werken". Ik ben nog net slim genoeg om te snappen dat niet bedoeld wordt dat het zomaar een spoorlijn voor je aanlegt of spontaan spruitjes gaat verbouwen, maar als de werking chemisch bedoeld is, wat dan precies?
"(Schelp)kalk" = calciumcarbonaat CaCO3, calciet/aragoniet, toch?


Wat is "snellere" kalk dan precies? Zit dat in een Ferrari?
Ligt de vraag niet eerder in wat we precies willen dat "kalk" als bemesting veroorzaakt? Ontzuren? Stikstofbinding? Structuurverbetering? Nog iets anders?
En is dit allemaal geen exponent van een buffer? Als er kalkbuffer aanwezig is heeft toevoegen toch geen ander effect dan tevelen opstapelen?
Zou het niet zinniger zijn te "bemesten" met niet-zure humus? Wormaarde bijv. van je eigen vaste mesthoop, evt. daar wat kalk aan toevoegen als dat echt nodig is?


Wat (chemisch) dan wel?

In dit kader is het misschien leuk te vertellen hoe mijn erf de afgelopen jaren veranderd is:
ik kreeg het aanbod van mijn boerenbuurman, die graag wat mag graven met zijn grote graafspeeltjes en die mijn voedselrijke, aangestampte, ondoorlatende paardenblubber graag wou hebben, dat gratis voor mij te vervangen door woudzand. Zand, arm dus zou je denken maar wel lekker doorlatend zodat mijn waterprobleem in de vorm van periodieke privémeertjes iig opgelost zou worden. Maar, er bestaan vele soorten "zand"! Allerlei soorten duin- en/of rivierzand werken zo uiteraard weer niet.
Wat ik daarvoor terug kreeg blijkt 2 jaar later (zoals ik verwacht had, want lokaal woudzand) geen kale zandbak maar een oude, dus grotendeels oorspronkelijke zaadbank zonder dat ik daar iets voor hoefde doen. Niks ingezaaid, niks bewerkt, helemaal niks en helemaal tevreden mee
Natuurlijk gaat het weer kapot, net zoals alle kunstwerken en archeologie die opgegraven wordt kapot gaan (de enige reden dat het nog bestond, "geconserveerd" was dat niets erbij kon ), maar voorlopig is mijn erfje fijn terug gezet naar de tijd van voor de bouwvoor en dat zal met enig geluk mijn tijd nog wel duren. Mijn kleine reservaatje

joop schreef op zondag 16 november 2014, 11:40:


Ja, maar niet ten opzichte van wat. Ik mis een referentiekader.
Als je test met boerenproductie als referentiekader (en dat zal toch haast wel vrijwel altijd zijn wat gevraagd wordt?) is dat totaal anders dan wanneer je een uitkomst zou vergelijken met iets waar die van nature ongeveer mee overeen zou komen (en uitgaande daarvan gaat bepalen wat wellicht een geschikt successieplan is).


Tsja, die CaO zal wel snel Ca(OH)2 worden dan, met gebraden grond als exotherm resultaat...

Doe je dat echt?


Tuurlijk, dat kan.
Maar ik zit de hele tijd al met Limburg in mijn hoofd, de locatie van Myriam. Limburg heeft lössgronden en lössgronden zijn zover ik weet structureel redelijk tot zeer kalkrijk vanwege de miljoenen fossiele schelpdiertjes die erin zitten, hangt een tikkie af van of je in een dal zit vanwege erosie door landbouwmisbruik door de eeuwen heen, en uiteraard van de exacte locatie van Myriam.


Ik weet niet of ze dat VAAK doen. Eigenlijk heb ik dit helemaal niet uit de paardenwereld maar van de volkstuinderij en volgens mij is het om niet alles apart te hoeven gaan lopen strooien, makkelijker dus.


dat beweer ik nergens


dat weet ik


Daar krijg ik toch steeds het beeld bij dat je dat op verzuringsgevoelige gronden bedoelt zoals de typisch NL laagveengebieden. Met een paar decennia zure regen eroverheen en eenzijdig verkeerde kunstmesten die verdringen en uitspoelen lukt dat wel.


Ik heb niet zo veel ponies meer te verzorgen, weet je toch? Alleen nog Elska, uiteraard, en mijn hengst Dyggur met zijn favoriete merrie Týra.

Karin schreef op zondag 16 november 2014, 14:35:


Ik kreeg er meteen een beeld bij van "typisch ijslands rijden" zoals waar ik indertijd die ponymishandelings-wedstrijd-website over had waar het NSIJP zich zo druk om maakte.
Zo krijg je ieder paard stapelgek.
En de sukkel waar zo'n mislukt project terecht komt moet dan helemaal opnieuw, mét handicap, gaan herbeleren

Dat moet dus beginnen, nmm, met te zorgen dat paard weer enthousiast naar je toekomt in de wei. Pas dan kan je verder.