Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 4 november 2014, 14:34:


Nee nee, ik ben vanochtend na het doorgeven van de link meteen intersoortelijk wat gaan rondhangen bij twee óók zoogdieren. Ik heb de ene wel vriendelijk uitgenodigd om samen wat te gaan doen........ ze moest er eerst even over nadenken... :)

Myriam

Myriam schreef op dinsdag 4 november 2014, 16:35:


Tuurlijk! Gesneden koek want ben bekend met "The animal ethics reader" http://www.worldcat.org/title/animal-ethics-reader/oclc/609006434 .
Scriptie als amusement helemaal in mijn straatje en koren op mijn molen
Kan ik iedereen aanraden.
En voor wie filosofie helemaal nieuw en raar is kan ik "De wereld van Sofie" van Jostein Gaarder aanraden (ISBN 90 261 0711 O), heb dat zelf volgens mijn biebindex 2e hands opgescharreld voor 2 pleuroos dus dat mag toch geen drempel zijn. Zo'n dik mooi gebonden boek voor zo weinig pecuniae!

Nu ik het hele opstel doorgelezen heb, mis ik haar eigen inbreng, haar eigen verlichtte ideeën. Mag dat, alleen maar een samenvatting geven van wat anderen bedacht hebben, voor een doctoraalscriptie? Blijkbaar wel in de wijsbegeerte op de UvA...
het kan zijn dat ik beter moet lezen maar ik vind dit meer een orientatie en literatuuronderzoek dan wat anders. Waar staat haar eigenlijke pleidooi nu eigenlijk gedefinieerd?

Ik ben het oneens met de dierenethici/moralisten/activisten omdat ik vind dat de onderbouwing nergens op slaat. Als het de bedoeling is dat ik mijn visie (die is nmm als gewoonlijk weer water- en stralingsdicht ) erop geef moet je het nog maar even aangeven.

De onderbouwing slaat nergens op maar ze hebben wel een punt? Misschien richten ze zich op de wat ruwere hersens en kiezen ze doelbewust voor een bepaalde strategie.

Myriam

Myriam schreef op woensdag 5 november 2014, 8:18:


Hoe bedoel je dit? Het is een doctoraalscriptie!
Heb jij nou ondertussen ergens haar eigen geniale ideeën kunnen vinden?
Met echt bestaande mensen fictief dingen laten zeggen (en zo een verhaaltje verzinnen) schiet je nmm weinig op; zover ik mij herinner koos Singer bij de klassieke schipbreuk ervoor de hond wellicht aan boord te houden (dus juist niet "eigen soort eerst" en dát kwam hem op stormen van kritiek te staan!) in tegenstelling tot de fictieve Singer in dit werkstuk. Maar misschien is Singer, zonder dat ik daarvan op de hoogte ben gesteld , van gedachte veranderd... zo niet dan doet ze toch aan karaktervervalsing (ondanks dat er zeer nadrukkelijk bij staat dat ze echte mensen fictieve dingen laat doen en zeggen)?