Myriam schreef op woensdag 5 november 2014, 18:03:


Nee, ik schreef dat die onderbouwing nmm nergens op slaat, is er dus wel.


Ah, juistem
De onderbouwing van de scriptie snap ik ook niet. Wat wordt er nu eigenlijk onderbouwd als ik de structuur van het pleidooi nergens kan vinden?
Het is leuk en aardig dat het wezen van de filosofie bestaat uit vragen stellen en twijfelen, maar het helpt toch wel als je ook wat mogelijke antwoorden te melden hebt, zeg!

Soit. Onderbouwing van de dierenactivisten , om ze zo maar even te classificeren, links- of rechtsom is er natuurlijk wel, maar die klopt nmm van geen kanten en erger, ze is niet werkzaam!
De dierenactivisten maken ruzie met zijn allen, zijn het niet eens over een filosofisch grondslag voor dierenactivisme. Dat komt uit de scriptie wel naar voren, al vrees ik dat je de boeken e.d. van de diverse dames en heren zelf moet lezen om eruit wijs te worden. Maar met de "animal ethics reader" kom je ook een heel eind als je je een meter plankvulling wil besparen. Volgens mij zijn ze in de war, omdat ze ondanks alles toch wel heel erg antropocentrisch blijven denken.

Ik heb er tevens niets mee op omdat ik niets opheb met ethica en moralisme als basis voor waarheidsvinding. Dat zijn nmm warrige, onberekenbare, opportune uitingen van mensenlijk bedachte willekeur. Vandaag heurt dit, morgen heurt dat. Het hele dierenactivistengedoe is iets tussen mensen onderling, de een vind dat de ander niet zo maar zus met dieren moet omgaan. Er is geen peil op te trekken, het is ook nog eens cultureel vervormd. Ik vind het volkomen logisch dat mensen zich op deze manier niets van dierenactivisme aantrekken.
De dieren zelf wordt niets gevraagd, die blijven sowieso subject in iedere opstelling.

De levende natuur moet je nmm ook vanuit de filosofie biologisch benaderen. Dat schept een boel duidelijkheid en daar zijn we nu even op uit, toch?
Zonder tekort te doen aan de goede bedoelingen van dierenwelzijnsdoeleinden, valt denk ik vast te stellen dat de natuur niet aan welzijn doet. Verreweg de meeste levensvormen komen van honger en andersoortige ellende en narigheid om, de natuur kent geen couveuses en bejaardentehuizen. Mensen maken deel uit van die natuur. Er is niets dat aantoont dat mensen minder meedogenloos zijn. Dat is geen erg leuke bevinding maar, denk ik, wel waar.

Een volgende denkstap, een die wellicht wél tot resultaat leidt, is te bedenken hoe mensen zélf voordeel halen uit het op een of andere manier beter behandelen van hun dieren, want alle dieren in "bezit" staan biologisch eigenlijk al gelijk aan "prooi". (Er zijn wel meer diersoorten die prooi een tijdje bewaren, spinnen bijvoorbeeld. Er zijn ook dieren die voedsel fokken en verbouwen, bijv. mieren. Ik noem expres "lagere" diersoorten ).

Echter vanaf het moment dat je een overtuigend kunt uitleggen dat dieren anders behandelen beloont, dat je paarden goedkoper worden en minder ziek en een betere conditie krijgen door ze "paardnatuurlijk" te huisvesten, wanneer je bewijst dat hoeven zonder hoefijzers kunnen, dat je daarmee én een gezonder paard krijgt én geen cent teveel aan hoefijzerklooiers kwijt bent, wanneer je duidelijk kunt maken dat ook je paard, net als je hond en je medemens, beter naar je wens functioneert wanneer je beloont dan wanneer je straft. Kijk, dat duurt misschien even, maar het zet wel zoden aan de dijk. Ik heb werkelijk nog niet meegemaakt dat de behavioristische schema's niet werken (het werkt op wormen en het werkt op mensen en alles er tussen in).
Dat is wat wat ik, wat we op PN doen. Dat is wat de dierenactivisten blijkbaar nog steeds niet uitgevonden hebben.

Myriam schreef op woensdag 5 november 2014, 8:18:


Gaan we dan. Fasten your seatbelts

Wel of geen "persoon" maakt feitelijk niet uit!

Terugkomend op de scriptie van vd E., maakt ze op p.9 een nmm belangrijke fout met de constatering dat een persoon geen ding is. Dat is nmm onjuist want een persoon is óók een ding, maar een ding is niet noodzakelijk ook een persoon. Personen zijn een deelverzameling van dingen.
Dat lijkt mij belangrijk want het etiket "persoon" hebben we alleen te danken aan hoe andere "personen" zich tegenover ons opstellen, of zij ons ook toevallig wel/geen "persoon" vinden, maar we zijn in werkelijkheid tegelijkertijd dus méér dan personen want we zijn ook dingen en daar zijn er véél meer van, dat is een veel grotere verzameling. Dan nog iets: de verzameling dingen is veel objectiever gedefinieerd dan de verzameling personen.
De logische redenering die in deze kan volgen is dus niet andere diersoorten van het label "dingen" naar "personen" te verplaatsen, maar andersom want dan is verplaatsen niet eens nodig: mensen en andere diersoorten zijn allemaal vanzelf ook al dingen. Maar die logische redenering gaat niet werken want mensen (personen) willen geen dingen zijn ook al zijn ze dat wel. Cognitieve dissonantie tot en met.

Maar het maakt, nogmaals, niets uit. Er bestaan dingen die veel beter behandeld worden dan personen, dat is bepaald geen zeldzaamheid. Omdat er aan die dingen op een of andere manier bijzondere waarde wordt gehecht. Of omdat personen of groepen van personen ons feitelijk niets kunnen schelen (geen andere conclusie mogelijk). Of een combi van beide.
We hoeven ons dus niet te vermoeien en grijze cellen te pijnigen (heb ik al gedaan maar tot de conclusie gekomen dat het niet nodig was) over wat nou precies wel of geen persoon is. Want het gaat om iets anders, om onderscheid en voorkeur, oftewel discriminatie als beladen woord.

Maar is discriminatie slecht, moet je alles, dingen, personen, wel gelijk behandelen?
Waarom moet dat?
De vraag is zelfs of gelijk behandelen geen utopie is. Discriminatie, ongelijke behandeling, voorkeur voor het een of ander, is onontkoombaar en logisch. Behandel jij je buurman hetzelfde als je vriend, echtgenoot of kind (en toch zijn dat allemaal "personen")? Waarom zou je een regenworm niet anders mogen behandelen dan je paard? Of behandel je je paard gelijk aan een stoel omdat je op allebei kunt zitten? Of behandel je je paard gelijk een konijn omdat je ze allebei op kunt eten?

Hoe kom je dan toch aan aan een intersoortelijke persoonsstatus?

Als "persoon" er niet toe doet, blijft "status" over. Dus, zou je willen dat alle andere diersoorten een gelijke status door mensen toebedeeld krijgen? Maar waarom, lost dat iets op als makkelijk waar valt te nemen dat veel mensen (dus met vermeende status) door medemensen slechter worden behandeld dan veel dingen (zonder vermeende status)?

Als het de dierenactivisten cq. dierenfilosofen of hoe ze zich mogen noemen erom gaat dat andere diersoorten op een of andere manier door mensen beter behandeld worden, moeten ze helpen zorgen dat die verandering beloond wordt. Zo simpel is dat.
________________________

Zo dat is eruit. Hele bevalling. Was iets van 10 kantjes of meer want ik weet er veel van, veel over gelezen, schrappen, schrappen, schrappen van alle geleuter om tot een logische kern te komen. Dáár is PN nou zo nuttig voor, ik denk dat het begrijpbaar is zo