Anja Seijn schreef op dinsdag 10 november 2009, 21:41:


Nee Michiel niet , maar is hij gepassioneerd te krijgen ???

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 10 november 2009, 23:38:


Wat wil je daarmee zeggen??

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 10 november 2009, 23:38:


Oh ik denk dat Michiel misschien niet zo expressief is, maar een van de meest gepassioneerde mensen die ik ken in vrijwel alles wat hij doet hoor! Anders zou hij nooit zo met volle overtuiging kunnen doen wat hij doet. Nee eddy, dat is echt een misplaatst vraagstuk...

Jasmijn Wauters schreef op dinsdag 10 november 2009, 21:53:


Met het ouder worden wordt het niet beter hoor. Jonge kinderen tot een jaar of 7 kunnen nog goed tegen een aanval en zich daar snel en gezond van herstellen. Ouders maken daar schandelijk misbruik van met hun kritiek, verwijtende correcties en straffen. Wat een jong kind kan, kunnen we later wel weer aanleren. Het heeft alles te maken met hoe hecht of hoe los we onze eigen gedachtes opvatten. Een jong kind kan zich nog niet lang hechten aan zijn rampgedachtes, "hé een leuk diertje kruipt daar" en het is bevrijd van zijn ellende. Daarvoor heeft het zich ook al goed kunnen ontladen met gehuil en geschreeuw. Luister maar eens hierna, dit is mijn teacher in actie
http://www.youtube.com/profile?user=TheWorkofBK#g/u
of een beetje op jouw verwijten toepasbaar de video ergens onderaan de lijst "He schould be more understanding"
http://www.youtube.com/profile?user=TheWorkofBK#p/u/56/qQcfEuoOMbc


Dat is meditatie! Met mijn paard bezig zijn kan inderdaad een brug daartoe zijn, mijn paard heeft dat het liefst! Het gaat niet alleen om mijn eigen kalme heldere geluk dan, ik kom ook zo veel dichter bij hoe mijn paard is en alles waarneemt. Ik bied als het ware de eenheid aan, niet alleen met Luna maar tegelijk met alles op ons pad. Ze hoeft alleen maar aan te haken en op te merken dat ik alert en helder haar en alles opmerk. Natuurlijke meditatie noem ik dat, en oefen het constant, ik heb er jaren les in gegeven. Voor mij is dit het meest dierbare dat me overkomen is/terug gevonden heb, logisch ook, het is de enige werkelijkheid naast die droomwereld die gedachtes constant crieëeren.

Life is a beautiful place
Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 10 november 2009, 23:37:


Ja.
Het enige wat pijn kan doen, is het niet eens zijn met wat in de realiteit al lang beslist is. Zoals ... voorbeelden zat beste vriend.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 10 november 2009, 23:38:


Ja per vergissing wel eens, het duurt niet lang dan, voor ik mijn eigen gedachtes als oorzaak herkent heb.


Ligt eraan waarvoor?
Ik sta nogal bekend om het volgen van mijn eigen pad.
Passie is daar onlosmakelijk mee verbonden.
Je bedoelt waarschijnlijk zoiets als "uitbundigheid" dat zit inderdaad niet in mijn karakter.

Groet, Michiel

Michiel schreef op woensdag 11 november 2009, 14:45:


Alhoewel met dans improvisatie leef ik me helemaal uit, rare wezens zijn we toch.

Michiel schreef op woensdag 11 november 2009, 14:45:


michiel,
waarom "per vergissing"?
kwaad is mijns inziens toch niet verkeerd, eerder gezond
het is een gevoel dat je informatie geeft over de situatie, je soms waarschuwt (bvb iemand gaat over je grenzen, frustratie als je iets maar blijft proberen dat niet lukt,...)
het lijkt me OK om dat gevoel te hebben, te herkennen,te kunnen plaatsen

daarmee zeg ik niet dat alle GEDRAG dat ontstaat vanuit kwaadheid aanvaardbaar is
bvb iemand kwetsen, pijn doen, dingen stukmaken...
kwaadheid op zich voor mij OK, uiten ervan ook, maar niet op gelijk welke manier

misschien is wat je bedoelt gelijkaardig?
het maakte me nieuwsgierig

ellen

Jasmijn Wauters schreef op dinsdag 10 november 2009, 21:44:


Haha, moet je doen.
T'is een eind vanuit België, maar erg gezellig bij Christel.

Haha

Michiel schreef op woensdag 11 november 2009, 14:45:


Kom een keer logeren, Michiel. Dan leer jij mij eerst rustig na te denken en te relativeren, het positieve in alles te zien. Soms lukt me dat echt niet en dan flip ik als een flipflaprolloverkonijn ... dan leer ik jou als een mafketel uitbundig te zijn, dat kan ook soms zo lekker relativerend werken joh! Hebben we dan het beste uit twee werelden?

Meditatie! Blij dat ik die term hier hoor! Knal op de kern hé .

Meditatie kan een enorme controle zijn voor gevoelens en lichaamsbewegingen, op die reden is het zo toepasbaar op het leven met paarden.

Wandel maar eens supertraag! Super, supertraag! En wie van de lezers kan op het ritme van een zachte ademhaling gestaag een voet per voet op de grond zetten, op dezelfde trage snelheid met een stabiel evenwicht, zonder om te vallen en zijn hartslag te verhogen? Wat voel je? Knal hetzelfde! Balance my love ...!

Als je dit ervaart en doorleeft, dan hoor en zie je meer detailwerk. Je ziet meer aankomen, voelt alles scherper en sneller aan omdat je geleerd hebt de zaken te 'vertragen'. Nou, in ieder geval komt het er op neer dat je deze vaardigheden opbouwt tot snellere en ingewikkelde oefeningen.

Als je dan deze 'stilte' kunt voelen in de meest snelle en drukke momenten dan, dan kun je je paard ook in een rengalop, een verzameling in galop, een springconcourse, een keuring, een 'schrikmoment' perfect in deze 'trance' houden. Energie opvangen, verwerken en gedaan ermee! Gaat perfect ... maar dat vergt wel veel tijd en energie joh. En je blijft de uitdagingen zien hé, je blijft bezig . Het werkt!

Veel plezier met je paard!
Jasmijn

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 11 november 2009, 16:22:


P.s. Je vermeldde in eerdere reacties zoiets van dat de klassieke rijkunst eigenlijk je hobby zou moeten zijn - dat is volgens mij ook de reden dat in het verleden alleen maar rijkere mensen (adel, etc.) religieuze personen (monniken, sjamanen etc.) met paarden bezig waren:
zij hadden de tijd om niet alleen met primaire zaken bezig te zijn als 'eten en drinken', 'onderdak', etc. maar ook lichamelijke en geestelijke zelfontplooïng.

De historische bronnen leren dat het houden van paarden niet alleen goed was om de financiële status hoog te houden (wat nu anders is want de meeste hedendaagse mensen hebben echt 'pipo-paarden' = zit geen greintje energie in) maar belangrijker: de sociale status!

Een paardenman of - vrouw was namelijk iemand die zich geestelijk en lichamelijk volledig in controle kon houden (leerproces hé).

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 11 november 2009, 16:22:


P.s. Je vermeldde in eerdere reacties zoiets van dat de klassieke rijkunst eigenlijk je hobby zou moeten zijn - dat is volgens mij ook de reden dat in het verleden alleen maar rijkere mensen (adel, etc.) religieuze personen (monniken, sjamanen etc.) met paarden bezig waren:
zij hadden de tijd om niet alleen met primaire zaken bezig te zijn als 'eten en drinken', 'onderdak', etc. maar ook lichamelijke en geestelijke zelfontplooïng.

De historische bronnen leren dat het houden van paarden niet alleen goed was om de financiële status hoog te houden (wat nu anders is want de meeste hedendaagse mensen hebben echt 'pipo-paarden' = zit geen greintje energie in) maar belangrijker: de sociale status!

Een paardenman of - vrouw was namelijk iemand die zich geestelijk en lichamelijk volledig in controle kon houden (leerproces hé).

Angst is eigenlijk een waarschuwing - houd je lichaam en geest op scherp, want jou evenwicht is in gevaar. Let op! (haha)

Als jij hier niet naar luistert en zomaar jou noden (evenwicht) negeert, dan kan je bijhoorlijk kwaad worden! Niet op de persoon maar wat die persoon weerspiegelt als tekort in jou! Jij linkt die persoon aan jou tekort en KNAL - ruzie.

Vb. Er is vast en zeker wel iemand (=A) die zich ergert aan een vriend (= B) die vaak te laat komt en zijn afspraken niet nakomt. Als A bij de zoveelste afspraak weer 'schrik' krijgt dat B te laat gaat komen en B daadwerkelijk te laat komt, dan schiet A kwaad uit naar B. => Wat is woede? Onbegrip in dit geval.

Nu in een betere versie: Eigenlijk zou A de angst in communicatie met B moeten verwerken. Projecteer alles op jezelf; A is diegene die eigenlijk een probleem heeft (ah ja B weet er nog niet eens van - of trekt zich er niets van aan).

B zou moeten weten dat door het te laat komen, hij weinig respect heeft voor A. Als B een goede relatie heeft met A en hij beseft dat deze wankel staat maar begrip toont voor A dan zou hij in het vervolg wel op tijd komen en zich zelfs schuldig voelen dat hij in het verleden A tekort heeft gedaan! A voelt zich hierdoor begrepen en zal geen schrik meer hebben want B is er voor haar! Oh ja, B houdt van A ...

De keren dat ik 'kwaad' ben geweest op iemand, zijn alleen maar geweest wanneer ik in een zwak moment was, niemand anders! Houd je sterk ten allen tijden en je wordt niet kwaad! Dat is écht waar - je kunt zeggen wat je wil!

Daarom verbaas ik mij eigenlijk over sommige mensen die zo snel uitvliegen - ik vraag mij altijd af hoe dat die personen met paarden omgaan?