Michiel schreef op dinsdag 10 november 2009, 21:34:


Dat is mooi Michiel, maar verdraait is het zoo gevaarlijk.

Ik oordeel niet graag omdat dat altijd de waarheid zo vervormt, maar och ... soms kan je gewoon niet anders als er zo een reeks 'feiten' worden vermeld. Ik voel niet mijn imaturiteit bij de paarden, ik voel hem in deze dingen, dat voelt zo onnatuurlijk om zulke openbare 'feiten' zo jong mee te maken. Dat doet wel gek, daar krijg je een onaangenaam gevoel van in je buik, moet ik eerlijk toegeven.

Mijn paard vormt hierin een brug: een manier om in die 'andere' wereld te komen. Een wereld die noch oordeelt noch in het verleden kijkt maar zich in het 'nu' afspeelt, eerlijk en oprecht. Zo heerlijk!
Die stilte, die kleine details van de oortjes, neus, ogen, ... die zeggen zoo veel! Weten dat je paard op een glimps, een fractie van een spierbeweging voluit gaat! In pure stilte ... ervaar je de grootst mogelijke energie, kan niet anders: in de leegte zit alles.

Zo leuk!

Jasmijn Wauters schreef op dinsdag 10 november 2009, 21:39:

Wat is hogeschoolwerk? Hogeschool is het maximale wat een paard met zijn specifieke bouw, temperament en talent aankan. Bepaalde rassen kunnen zware oefeningen gemakkelijker produceren, maar ik zie bij wijze van spreken net zo lief een fjord in een fiere zelfhouding, los van de hand, als een piafferende lusitano.

Ik heb zelf twee niet super getalenteerde paarden, papierloos, zonder geweldige gangen. Het gaat mij erom een paard zodanig te motiveren dat hij graag zijn best voor me doet en het beperkte lichaam tot grotere prestaties weet te verleiden. Ik wil dat hij trots is.
Toen ik mij tot de klassieke dressuur 'bekeerde', bleek er veel meer mogelijk met mijn eigen simpele paardjes dan ik voor mogelijk had gehouden.
(Kernwoord van klassieke dressuur is RESPECT en kernwoord van moderne sportdressuur is CONTROLE, alles ligt hierin al besloten).

Het respecteren van de eigen balans van het paard is de basis van alles. Ook een wat voorover gebouwd paard als Buck (de valk op de foto, hij heeft waarschijnlijk quarterbloed) kan zichzelf inmiddels dragen zonder mijn hand te gebruiken, mits ik hem zodanig activeer dat zijn achterhand die balans ook daadwerkelijk aankan. Dat betekent tijd investeren, veel aanspanning vragen in allerlei situaties, op allerlei bodems, zodat het niet vervelend wordt en het paard zich spelenderwijs traint en met name achter draagkracht ontwikkelt zodat hij zijn voorhand minder nodig heeft. Ik heb daar een soort methode voor ontwikkeld die ons goed bevalt.
Dat accent op de achterhand-power betaalt zich uiteindelijk terug in een zelfdragend paard met een goede (immers niet verstoorde en goed ontwikkelde) balans, dat weet dat het niet aan de voorkant 'gepakt' wordt en dus vol vertrouwen zijn passen zet, van achteruit, piaffe-achtig klein en weer naar voren zonder op de hand te vallen. Hij is nu 17 en verbetert nog steeds. Voor zijn doen is hij dus met hogeschool bezig. Zijgangen zijn simpeler voor hem, zijn lendenen zijn niet te kort.

Mijn andere paard, Cadiz is een spanjaard die zichzelf van nature draagt en veel meer van achteruit beweegt. Maar wel met een graag strakke rug. En zonder rug is er geen verzameling, dus dit vereist een andere aanpak. Lendenen soepel maken, ik schreef het al eerder, is voor zo'n paard cruciaal. Wanneer hij dus een mooie schouderbinnenwaarts op de moeilijke hand maakt op de AC-lijn, is hij wat mij betreft met een hogeschooloefening bezig. Verzameling is voor een paard met die bouw een eitje, hij galoppeert op de plek. Da's dus niet mijn verdienste en in die zin geen hogeschool. Ik prijs hem ervoor, want ik weet dat hij dan ook in de voor hem zwaaardere oefeningen ook een tandje harder gaat.
Snap je wat ik bedoel?

Christel Provaas schreef op dinsdag 10 november 2009, 22:10:


Ja! Mooi ... "Ik wil dat hij trots is." => met de manier hoe je dit omschrijft, zit u écht knal op de kern!

Michiel schreef op dinsdag 10 november 2009, 21:34:


Als je de proces verbaal in je bus had gekregen had je dan NOG gelachen Michiel ??? Was dat dan ook OK !!!!