Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 19:22:


Ik vind zeker dat kennismaken erbij hoort Ingrid! En inderdaad, hoe kun je dan ooit leren om met een paard om te gaan? Niet dus...
Kijk, de paarden op de manege zijn het inmiddels al wel gewend. Jammer, want waren ze nu maar zo dat ze grondig beledigd zijn als iemand zich niet even netjes voorstelt (dan zouden de mensen wel meer op hun eigen gedrag gewezen worden en na gaan denken)
Ik vind het dus ook niet gek dat mensen hun paard dan als gebruiksvoorwerp gaan zien, je leert op zo'n manier gewoon dat je verder niks hoeft te doen en er zo op kan stappen
Dat hoef ik bij mijn paard dus niet te doen. Eerst begroeten we elkaar, dan ga ik eens poetsen, wat grondwerk (kijken hoe haar bui is) en dan eventueel rijden (maar alleen als alles OK is). Zij zal het echt niet pikken als ik 'Hallo' zeg, even een streek met de borstel over haar vacht haal en gelijk dat zadel erop kwak om dan vervolgens ook gelijk erop te stappen. Ik merk dat het gewoon veel veiliger voor het paard en jezelf is als je ze eerst voorbereid voordat je erop stapt. Ze zijn dan ook veel rustiger. Hmmm, als ik dan aan de manege bij ons denk speel je daar toch eigenlijk een soort van russisch roulette elke keer dat je gaat paardrijden...
Nee, geef mij maar een uitgebreide kennismaking met koffie en al hahaha!

En heel verstandig van je dat je even kennis gaat maken met Iwan. Stelt Iwan misschien ook meer op z'n gemak.

Groetjes,
Linda

Linda schreef op woensdag, 25 augustus 2004, 10:25:

Jep, mij dus ook. Ze vonden me op de manege ook altijd maar een rare hoor dat ik eerst met het paard waar ik op moest ging staan "buurten" .

Nou ik hou je op de hoogte met foto's hoor binnen ons groepje. Dinsdag gaat het gebeuren; ben benieuwd hoe het gaat. Ook hoe ik mezelf ga leren kennen (gnagna).

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 19:22:


Hoi,

zo ben ik begonnen op manege. Je kreeg een paard en gaf het dan weer af, zonder het beest te kennen.

Nu ben ik al verschillende jaren met NH bezig met paarden van mezelf en van iemand die bij mij in de straat woont. En het is voor mij nu ook verschrikkelijk raar om eens op een ander paard te rijden. Dat doe ik eigenlijk liever niet. Dat begrijpen ze niet want "een paard is een paard en tis echt een hele brave hoor. Hij kent alles."
Maar voor mij is het anders; de paarden waar ik mee bezig ben die ken ik door en door, daar heb ik contact mee. Een vreemd paard begint ook wel te lopen als ik benen geef bij wijze van spreken maar toch is dit heel anders.

Ongeveer een half jaar terug had de eigenaar van wie ik de paarden verzorg een nieuw paard gekocht. De eerste in vier jaar ofzo want het is een paardenfokker. En ik betrapte mezelf erop dat ik niet wist hoe ik met het dier moest omgaan. Voor mij was het een vreemde. Intussen heb ik hem beter leren kennen en is het heel anders.

Een paard is niet zomaar een paard. Net zoals een mens niet zomaar een mens is. Met een mens die ik niet persoonlijk ken ga ik heel anders om dan met een goede vriend. En dat is bij paarden net zo.

Groeten
Sabrina