Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 19:22:


Hoi,

zo ben ik begonnen op manege. Je kreeg een paard en gaf het dan weer af, zonder het beest te kennen.

Nu ben ik al verschillende jaren met NH bezig met paarden van mezelf en van iemand die bij mij in de straat woont. En het is voor mij nu ook verschrikkelijk raar om eens op een ander paard te rijden. Dat doe ik eigenlijk liever niet. Dat begrijpen ze niet want "een paard is een paard en tis echt een hele brave hoor. Hij kent alles."
Maar voor mij is het anders; de paarden waar ik mee bezig ben die ken ik door en door, daar heb ik contact mee. Een vreemd paard begint ook wel te lopen als ik benen geef bij wijze van spreken maar toch is dit heel anders.

Ongeveer een half jaar terug had de eigenaar van wie ik de paarden verzorg een nieuw paard gekocht. De eerste in vier jaar ofzo want het is een paardenfokker. En ik betrapte mezelf erop dat ik niet wist hoe ik met het dier moest omgaan. Voor mij was het een vreemde. Intussen heb ik hem beter leren kennen en is het heel anders.

Een paard is niet zomaar een paard. Net zoals een mens niet zomaar een mens is. Met een mens die ik niet persoonlijk ken ga ik heel anders om dan met een goede vriend. En dat is bij paarden net zo.

Groeten
Sabrina