Hallo. Afgelopen weekend hebben we mijn paard bij de rest van de paarden gedaan(5). In de 1ste instantie ging het goed, maar ze hebben hem uiteindelijk zo opgejaagd dat ie over de draad is gesprongen.Hij is behoorlijk toegetakeld, wonden op zijn rug, benen en heupen. Tot bloedens toe.Later toch nog een keer geprobeerd, maar hij is echt bang en rent als een gek bij de rest vandaan en blijft dan bij het hek staan. Dus apart gezet, naast de andere wei, maar het lijkt wel alsof ie helemaal van slag is en totaal niet op zijn gemak. Hij eet wel, maar met minder zin als ervoor. Hij is ook al een paar keer gaan liggen, alsof hij moe is. Hij had de week ervoor nergens last van, maar sinds dit gebeurd is, lijkt hij zichzelf niet meer. Kan het zoveel impact gehad hebben dat ie zo van slag is?????Alvast bedankt voor eventuele reacties. Groeten Marjan.

Marjan schreef op dinsdag, 20 september 2005, 8:21:


Hallo Marjan, allereerst: welkom op dit forum.
Beetje treurig verhaal en zielig voor je paard! Je dacht er goed aan te doen, gezelschap en zo... maar de rest van de groep vormt een eenheid en het nieuwe paard moet het ontgelden. Kan me wel voorstellen dat ie van slag is, niets lijkt me erger als door je soortgenoten, die veiligheid zouden moeten bieden, afgewezen worden.
Je schrijft dat je hem apart hebt gezet. Misschien is het mogelijk om, gezien het feit dat je nog een aparte wei hebt, het minst dominante paard uit dat koppel te halen en die bij hem in te zetten? Misschien vrolijkt hij daar van op en gaat ook weer normaal eten.
Of, als dit niet mogelijk is... een klein Shetlandertje of zo als gezelschap lenen of erbij kopen?
Dat lijkt mij de oplossing... Totdat hij weer op verhaal is gekomen.
Misschien kun je op een later tijdstip 1 voor 1 de andere paarden bij hem introduceren en gaat het wel goed. Je schrijft ook niet of er al een eerdere kennismaking met deze groep is geweest? Meestal laat ik nieuwkomers in een apart weiland lopen, met alleen een draad er tussen... Als ik het idee heb dat ze elkaar wel liggen doe ik ze bij elkaar.

En soms klikt het meteen.... en kunnen ze wel gelijk bij elkaar....

Succes ermee,

groetjes,

Wil.

Marjan schreef op dinsdag, 20 september 2005, 8:21:

Ach wat zielig. Ja tuurlijk kan dat. Hier is geen standaard antwoord of oplossing voor. Je zou moeten ontdekken waarom ze hem zo ontzettend te grazen nemen.
Of wie dat doet. Het kan aan jouw paard liggen maar ook aan de leider van de kudde waar je paard in komt. Ik heb bij de buren één keer eerder een paard gezien dat de hele zomer lang niet toegelaten is tot de kudde. Geen idee waarom, maar ik vond het erg zielig en begreep niet goed waarom ze dat paard niet in een andere groep hebben geprobeerd.

Het kan een hele puzzel zijn om te ontdekken wat er mis is en waarom, en wat de oplossing is.

Net als Wil zou ik je paard eerst nu even op adem en tot zichzelf laten komen. Een methode die sommigen hanteren is onderaan beginnend steeds een paard bij jouw paard zetten (eerst de laagstgeplaatste dus) tot dat goed gaat en dan de volgende erbij.

Sterkte,
Marjolijn

marjolijn schreef op woensdag, 21 september 2005, 15:59:


Bedankt Marjolein voor je reactie.Het gekke is dat de ruin waar het om gaat zelf pas kort bij de rest loopt en de dagen ervoor nog totaal genegeerd werd door de rest van de groep. Pas toen mijn paard erbij kwam, werd het 1 groep.Mijn paard doet zelf niks, probeerde wel even wat contact te zoeken, maar omdat ie zo afgestraft werd is ie apart gaan lopen. Toch bleef die ruin hem opjagen en zelfs verwonden.Nu staat de mijne dus weer apart en gelukkig is ie aardig hersteld en geniet hij van zijn rust. Ben wel een beetje bang om hem er weer bij te zetten, want de schrik zit er bij mij ook goed in.Wil hem daarom de komende weken er naast laten staan en hoop dan dat ie er bij kan, want alleen is maar alleen en hij houdt juist zo van andere paardjes om hem heen. Hij is totaal niet agressief naar andere paarden toe en is zelfs heel voorzichtig. Maar nu krijgt hij rust, want een gestressed paard heeft niemand wat aan en hij al zeker niet.

Wil schreef op dinsdag, 20 september 2005, 10:43:


Hallo Wil. Ook bedankt voor je reactie. De minst dominante erbij zou kunnen, al weet ik niet welke dat is, daar ik hem pas 1 1/2 week daar op de wei heb lopen. Hij heeft apart gestaan, de paarden wel gezien, maar niet geintroduceerd. De ruin waar het om gaat zit zelf pas een maand bij deze groep en werd tot vrijdag totaal genegeerd. Pas toen de mijne er bij kwam werd het 1 groep, tot ieders verbazing.Nu loopt ie er dus naast met een draad ertussen en hij voelt zich gelukkig al weer een stuk rustiger.Het 1 voor 1 gaat niet lukken, want het weiland is van iemand anders die het liefst alles bij elkaar wil en zo snel mogelijk, dus dat gaat helaas niet. Ik hoop dat het nu, zo naast elkaar beter gaat en hij er straks wel bij kan, want hij vind andere paarden juist zo leuk.Maar dat moet even wachten, want hij moet eerst weer helemaal tot rust komen en ik wil graag dat zijn plekken goed genezen, niet dat hij weer onder zit. Maar ik kan vragen of 1 van de andere paarden er bij mag over een tijdje, misschien helpt het wel. Bedankt zover, de visie van iemand anders kan altijd nuttig zijn. Groetjes Marjan.

Marjan schreef op woensdag, 21 september 2005, 17:13:



Okay Marjan. Dit schetst in een keer een ander beeld. Ik herken dit wel.

Mogelijk is niet jouw paard maar die ruin het probleem.
Het geeft namelijk geen pas om te blijven jagen en zelfs verwonden naar een paard dat zich zelf niet aggressief opstelt!

Niet sociale paarden (niet in een groep opgegroeid - nooit kuddegedrag geleerd) houden zich vaak goed gedeisd als ze in een nieuwe groep komen. Op het moment dat er dan een nieuw paard bijkomt voelen ze zich sterk en gaan ze hun "wangedrag" (beetje foute term, ze kunnen er niets aan doen) in praktijk brengen.

Ik weet niet hoe de verhoudingen met je stalgenoten liggen, maar het is het proberen waard om, als jouw paard een beetje tot rust is gekomen, die ruin een weekje apart te zetten en opnieuw jouw paard in de groep te introduceren. En dan eens kijken of het weer zo verloopt. Ik denk van niet.

Succes!
Marjolijn

marjolijn schreef op woensdag, 21 september 2005, 18:45:


Hallo,
Heel herkenbaar! In die tijd dat mijn paard bij een boer stond hetzelfde meegemaakt. De groep accepteerde haar, echter een jonge ruin bleef haar achtervolgen, bijten, trappen en proberen te dekken. Appart zetten kon echt niet volgens de boer, de ruin mocht ook absoluut niet apart van de eigenaresse, die notabene doodsbenauwd voor haar eigen paard was (maar hij had van die mooie gangen.....). Mijn paard staat liever alleen dan dat ze ruzie maakt, ze laat zich snel verdrijven en bijten / trappen zonder dat ze wat terug doet.
Op het laatst werden de pesterijen van de ruin zo erg dat mijn paard haast geen manen en staart meer had (afgebeten, uitgetrokken; hij beet zich vast in haar staart en probeerde haar mee te sleuren, zelf gezien). Volgens de boer moest ze zich maar verweren. Ik zette haar apart, een draadje tussen de groep en haar zelf, maar hij zette haar er maar steeds weer bij. Mijn paard uit de weide halen was levensgevaarlijk, hij beschouwde haar schijnbaar als zijn eigendom en liet dat duidelijk merken. Ik heb hem eens met een zweep op afstand gehouden en een aantal welgemikte meppen gegeven omdat hij mij aanviel en enkele malen achterelkaar gebeten had, met zijn achterbenen mistte hij mijn hoofd op een haar na. Brrr.... Alternatief was alleen stalarrest voor mijn paard! En dat wilde ik ook niet.....
Toen volgde het absolute dieptepunt: zo ernstig getrapt dat ze haar schouder uit de kom had en drie wervels verschoven. Ze was toen drie jaar oud en kon geen stap verzetten. Het was toen echt heel erg, ik heb overwogen haar te laten inslapen omdat ze zo verschrikkelijk veel pijn had. Gelukkig is dit toch weer goed gekomen. Bij kennisen mocht ze bijkomen, met een lieve pony als gezelschap. Tegenwoordig (ze is nu 8 jaar) merken we alleen nog wat van de schouder als ze moe is of als de bodem zwaar is. Krappe wendingen lukt niet zo goed, maar dat hoeft ook niet.
Ik denk dat het een beter idee is de ruin apart te zetten, als je de mogelijkheid hebt, niet dat het op een dag ook zo uit de hand loopt.....
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op donderdag, 22 september 2005, 9:02:


En wat heb je toen gedaan Monique? Acuut je paard bij die stal weggehaald?
Ik krijg er de zenuwen van dat veel pensionstaleigenaren zo vreselijk onverschillig zijn, totaal geen boodschap hebben aan de klant en diens wensen en 't ze geen snars interesseert hoe een paard gedijt en zich voelt. Grrr, hier word je toch niet goed van...!

groetjes, Petra
www.jovarna.tk

Peet schreef op donderdag, 22 september 2005, 10:07:


Hallo,
Inderdaad accuut mijn paard letterlijk weggestolen, want met de pensionhouder was niet meer te praten, ik mocht nauwelijks nog op het erf komen..... Het lag aan mij en aan mijn rotpaard, ik had een grote bek, e.d.....
Pas uren later, 's avonds laat belde hij op dat mijn paard weg was. Geld terug voor de rest van de maand kreeg ik niet terug, dat wilde hij even melden. Mij best...... ik had mijn paard.
Toch niet te geloven, kun je nagaan hoe goed hij voor zijn pensionpaarden zorgde! Merkte niet eens dat er vanaf 06:30 uur 's ochtends een paard ontbrak.
Eigenlijk kon ze niet vervoerd worden, want ze kon helemaal niks meer. Gelukkig hebben we hulp gehad van iemand van een manege in de buurt, die de pensionhouder niet kon uitstaan, dus die was wel in voor een kleine diefstal......
We hebben haar verdoofd in de trailer geschoven. Een vreselijke rit........ maar we hebben het overleefd.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op donderdag, 22 september 2005, 10:32:


Hoi Monique,

Ook voor mij oh zo herkenbaar. De meeste serieuze klachten die ik immer lees gaan over boeren .... Weet je wat ik denk ? Dat dit typisch is voor boeren als pensionhouders. Een dier is een dier en dat moet geld opbrengen en zo weinig mogelijk kosten. Hun visie op dierenwelzijn staat haaks op die van ons. Daarom kan het ook nooit klikken met zulke mensen. Dat is ook de rede waarom ik s'winters niet meer terug ga naar hem, maar mijn paarden naar huis haal (speciaal grond voor bijgekocht). Gedaan met al die zever !
Dit soort pensionhouders houdt geen rekening met mensen en dieren, enkel met zichzelf : je mag niet teveel hooi, je mag niet dit, je mag niet dat, een paard heeft geen nood aan vers drinkwater, want een paard drinkt niet overdag. Wil je vers drinkwater, dan moet je ze maar op stal laten staan, geen hooi in de paddocks, lekker heel de dag hongeren op het zand ..... ze bemoeien zich overal mee en denken het altijd beter te weten, ook al snappen ze der geen snars van. Zo kan ik uren doorgaan.
Ik begrijp het dus maar al te goed.

Groetjes,

Sabrina en Yitta met der nog immer krakende gewrichten

Sabrina Adams schreef op donderdag, 22 september 2005, 12:49:


en weet je wat !
de wetgeving en regelgeving zit zo ineen dat niet-boeren-met-paarden
amper een kant opkunnen
en dat alles dat naar paarden zweemt voor boeren gemakkelijk wordt gemaakt,
ze zijn uitstervend en toch zo beklagenswaard en zo-onschuldig
kijk maar weer naar de hele mestproblematiek, om te bulderen,
er is een theorie die zegt dat boeren generaties-lang
hun slimste kinderen lieten verderstuderen of een beroep leren,
de grootste malloot erfde het erf
zo boert de ploeg wel lekker door !

voelt iemand zich aangesproken ??????
Peter

Peter Donck schreef op donderdag, 22 september 2005, 13:28:

Hahahahaha! Dat zou je willen he?!
Maar ik kan het alleen maar beamen.

Maar het genoegen is wederzijds hoor.

Ik woon als stadse er midden tussenin en heb ook nog mijn paarden de hele winter op het land lopen. Over het pas eind juni maaien als de weidevogels weg zijn nog maar niet te spreken. Ik strooi geen gif tegen muizen en ratten en tot overmaat van ramp castreer ik alle poezen en o help, ik geef ze ook nog te eten!

Als ze zouden mailen zouden ze over mij eenzelfde soort berichtje schrijven. Zij vinden mij op hun beurt een volslagen idioot.

Peet schreef op donderdag, 22 september 2005, 10:07:

O. Breek me de bek maar niet open. Veelal zijn het boeren die een nieuw melkkoetje ontdekken. Dieren zijn voor heb geen levende wezens met gevoel, maar economische eenheden.
Ik kan je schrijnende voorbeelden vertellen die ik in mijn naaste omgeving heb zien gebeuren, maar ik zal het je besparen. Zelfs de politie is er al eens aan te pas gekomen.

Het is een wereld van verschil. Communicatie heeft geen zin heb ik ontdekt. Ze zijn al die jaren koning geweest op hun eigen land. Ik zit op een plekje waar ook de laatste 2 boeren waarschijnlijk snel het veld zullen moeten ruimen. Ik vind 't best!!

Marjolijn

Peter Donck schreef op donderdag, 22 september 2005, 13:28:




Bovendien als je je koeien van de hand doet krijg je nog vette subsidies, gewoon omdat je der mee ophoud en vervolgens stouw je toch een hangar (die volgens de arm van de wet leeg hoort te staan) toch vol paarden ... Begin daar vervolgens een zwart handeltje en voorts ploet maar lekker door met de mest, alle regelwetgevingen aan de laars lappend ! Blijkbaar kan dit alles.
Älle met uitrijden, gewoon op het veld met of zonder paarden - who cares ??? hey, weet je wat, we pakken de mest van de boerebroer een boerderij verderop er ook nog bij !
Beleid in België hoezo ?? het is overigens duidelijk dat hier niet met gelijke maten gemeten wordt.
Mestbeleid in België ..... de ene meter van je erf is gevoelig gebied en daar mag je niet bemesten, de andere meter niet ... begrijpen wie begrijpen kan ... ik snap er alleszins geen snars meer van.
....

groetjes

Sabrina