MizzPoeZ schreef op donderdag 15 december 2005, 16:16:


je haalt me m'n woorden uit m'n mond mizzpoes. dat zat ik me ook al te bedenken hoe hij dat doet. ik heb er helaas geen tijd voor.

Jacqueline

Spirithorses schreef op vrijdag 16 december 2005, 9:18:


onze merrie heeft ook een peesblessure gehad. dat heeft een half jaar geduurt voordat het over was en nog zeker een half jaar
voordat het geen zwakke plek meer was. wel heeft ze al die tijd gewoon in de kudde in de wei gestaan.Dit was trouwens ook aangeraden door mijn dierenarts. niet dat ik anders had gekund want ik heb geen stal.en al had ik die gehad zou ik haar nog niet opgesloten hebben.want in mijn ogen is beweging zeer essensieel voor de genezing. bij stilstand word volgens mij het paard ook zo stijf als een plank en een paar min. wandelen is volgens mij niet genoeg.

Jacqueline

Spirithorses schreef op vrijdag 16 december 2005, 15:44:


Dit hoor ik meer mensen zeggen en vraag me altijd af wat en wie ze hiermee dan bedoelen. Wie zijn in jouw beleving dan wie?

groet, Petra
www.jovarna.tk

jacqueline postmes schreef op vrijdag 16 december 2005, 17:00:


het is heel wisselend wat dierenartsen voorschrijven bij peesblessures, maar de laatste trend is toch wel meer bewegen dan stilstaan. onze merrie heeft 7 jr geleden een ernstige peesblessure bij de binnenzijde sprong opgelopen. op de echo kon je de rafels zien zitten. de prognose was uitermate slecht. peter wiemer (van de lingehoeve) voorspelde 20% kans op herstel na 1 jaar weidegang, waarschijnlijk daarna zou de pees na een maand of 3 door het berijden van het paard weer stuk gaan. ik weet nog goed die dag, ik was er kapot van. afkloppen, na een 1 jaar weidegang, 1 jaar stappen op de weg is het goedgekomen. in zoverre een pees dan weer in de oude staat kan komen, door aanmaak van littekenweefsel wordt de pees weer gerepareerd en kun je die gaan trainen. ingrid

Ik denk ook dat ijzer de (vries)kou goed geleidt waardoor alles aan elkaar blijft plakken.

Christel Provaas schreef op vrijdag 16 december 2005, 19:18:


Ik ondervind dat het veel gemakkelijker is om zonder ijzers bergop of-af te rijden op een beton of asfaltweg behalve als het wegdek nat is, schuift hij wel een beetje.
Belinda

Frans Veldman schreef op vrijdag 16 december 2005, 11:49:


Geweldig.! het werkte in een keer! De gemaakte screenshots kunnen gelijk de recycle bin in. Zeker niets veranderd?!? (dat is eigenlijk mijn eigen tekst) In ieder geval bedankt.

Peter Donck schreef op vrijdag 16 december 2005, 15:24:

Uhm dat weet ik niet precies, volgens de eigenaar wel een goed vol papier (american appaloosa) Als je het wilt weten kan ik het wel even na vragen, Ik weet verder niets van appaloosa lijnen, maar haar naam is Jump to Impress, misschien heb je daar iets aan.

Nou vandaag schrok ik me rot, alhoewel ze behoorlijk goed liep (ze krijgt nu ook haar praatjes terug, ze voelt zich duidelijk beter ), was het onderbeen (zeg de koot tot kroonrand) van het pijnlijke hoefje dus ijskoud, terwijl alle andere benen gewoon normaal waren? Een stalgenoot 'wuifde' het weg van 'dat is normaal' maar ik vindt het dus écht niet normaal. Het is de eerste keer dat het zo is, en gister heeft ze stil gestaan (wel loopstal met andere paarden)
Maar ik heb er toch even op gereden, en ze was ontzettend blij en vrolijk en voorwaarts, en heeft het kwartier lang echt goed gelopen (ontspannen draven en stappen, en 1 rondje galop, en perongeluk een spin), ze was helemaal zuiver. De hoeven worden ook steeds harder.

Wat kan het geweest zijn? Waarom is dat been koud als de rest niet koud was?

Sandra Boshuizen schreef op vrijdag 16 december 2005, 13:11:



Mooie kritiek vanuit jouw rijsteil geschreven Sandra Jouw manier van rijden spreekt mij ook zeer aan, fijn te lezen. Toch heb ik ook waardering voor HC zijn ambities. Of zou het komen dat mijn zoon topsporter basketbal is? Waarin het uiterste vergen van zijn kunnen samen gaat met passie en plezier.

Topsporter ben je slechts een beperkt aantal jaren in je leven, tussen 13 en 30 meestal. Bij HC zijn paarden tussen 6 en ? jaren, 16 wellicht? Ik neem aan dat HC zijn paarden een top training kan geven vanuit vrijwilligheid, langzaam aan grenzen verleggen. Waarbij rust even belangrijk is als inspanning ... mijn zoon leid een zittend en op de bank liggend bestaan, tussen zijn trainingen door zijn hersteltijd is heel kort, maar wel belangrijk. Voor mij mogen al die verschillende manieren in hoe we met paarden omgaan blijven bestaan.

Michiel