Peter Donck schreef op vrijdag 16 december 2005, 15:24:

Uhm dat weet ik niet precies, volgens de eigenaar wel een goed vol papier (american appaloosa) Als je het wilt weten kan ik het wel even na vragen, Ik weet verder niets van appaloosa lijnen, maar haar naam is Jump to Impress, misschien heb je daar iets aan.

Nou vandaag schrok ik me rot, alhoewel ze behoorlijk goed liep (ze krijgt nu ook haar praatjes terug, ze voelt zich duidelijk beter ), was het onderbeen (zeg de koot tot kroonrand) van het pijnlijke hoefje dus ijskoud, terwijl alle andere benen gewoon normaal waren? Een stalgenoot 'wuifde' het weg van 'dat is normaal' maar ik vindt het dus écht niet normaal. Het is de eerste keer dat het zo is, en gister heeft ze stil gestaan (wel loopstal met andere paarden)
Maar ik heb er toch even op gereden, en ze was ontzettend blij en vrolijk en voorwaarts, en heeft het kwartier lang echt goed gelopen (ontspannen draven en stappen, en 1 rondje galop, en perongeluk een spin), ze was helemaal zuiver. De hoeven worden ook steeds harder.

Wat kan het geweest zijn? Waarom is dat been koud als de rest niet koud was?

Sandra Boshuizen schreef op vrijdag 16 december 2005, 13:11:



Mooie kritiek vanuit jouw rijsteil geschreven Sandra Jouw manier van rijden spreekt mij ook zeer aan, fijn te lezen. Toch heb ik ook waardering voor HC zijn ambities. Of zou het komen dat mijn zoon topsporter basketbal is? Waarin het uiterste vergen van zijn kunnen samen gaat met passie en plezier.

Topsporter ben je slechts een beperkt aantal jaren in je leven, tussen 13 en 30 meestal. Bij HC zijn paarden tussen 6 en ? jaren, 16 wellicht? Ik neem aan dat HC zijn paarden een top training kan geven vanuit vrijwilligheid, langzaam aan grenzen verleggen. Waarbij rust even belangrijk is als inspanning ... mijn zoon leid een zittend en op de bank liggend bestaan, tussen zijn trainingen door zijn hersteltijd is heel kort, maar wel belangrijk. Voor mij mogen al die verschillende manieren in hoe we met paarden omgaan blijven bestaan.

Michiel