Hoi allemaal,
Ben vanmorgen weer een half uurtje wezen wandelen met Froukje. Doe dat nu gedurende een paar weken iedere dag. Tot nog toe liep ze aldoor als een mak lammetje achter me aan. Heel verbazend want voorheen had ik altijd de grootste moeite om haar in te houden. Touw om haar neus slaan en hangen maar, want zo had ik dat geleerd. Of ze toen nou zo druk was omdat ze op ijzers liep en zere voeten had, of nu zo rustig omdat ze zonder ijzers loopt en nog gevoelig is, of dat er een hele andere oorzaak is/was, dat weet ik niet. Ze loopt op het asfalt met grote stappen, stapt flink over en is alleen heel gevoelig als ze op een steentje gaat staan. Dus het lijkt me toch sterk dat ze nu pijn heeft.

Vanochtend dus weer met het makke lammetje achter me aan. Soms links en dan weer rechts van me. Tot er in de sloot naast de weg een paar zwanen onwijs met hun vleugels begonnen te flapperen en door de sloot heen en weer vlogen. Stress, paniek, Frouk stormt me voorbij. Nee, Els, niet gaan hangen! Dus het touw wat laten vieren. (Heb een behoorlijk touw van bijna drie meter.) Fouk draait zonder te trekken om me heen. Kijkt in alle staten snorkend naar de sloot. Zwanen flapperen weer. De lol is eraf. Frouk ontspant. Ik doe een paar stappen achteruit bij haar weg en ze volgt zonder dat ik aan het touw hoef te komen. Rustig vervolgen we onze wandeling!

Vond dit een heel bijzondere ervaring. Voorheen had ik zeker een paar meter achter mijn paard aangehangen en dan had het nog zeker een paar minuten geduurd voor Froukje weer een beetje rustig was geworden.

Ben best een beetje trots op ons en we zijn nooit te oud om te leren.

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op donderdag 15 december 2005, 11:34:


TÓP Els. Volhouden, dit is mijn ervaring van zojuist:

Vannacht ga ik van de volle maan genieten en een lange terreinrit maken. Daarom wilde ik vanmorgen Arabella vast een beetje borstelen en wat met haar doen; lopen dus.
Heb haar níet de lange lijn aangeknoopt want was wat anders van plan

Ze liep heer;ijk en achter Cortijuelo liet ze op een simpele vraag met de stem vanuit positie 3 een Hoge School draf zien waar de tranen van in je ogen schieten zo mooi en ontspannen. Ze blijft dan héél lichtjes schuin naar me kijken en loopt feitelijk schouder binnenwaards.
Na de gebruikelijke kletsstops onderweg besloot ik haar inderdaad letterlijk los te laten.; aan onze kant van de provinvciale weg bij Cortijuelo heb ik het leidtouw als een lariat om haar hals geknoopt en ben zo door de campo naar huis gegaan. Stap, draf, stop, draf, links, rechts, troelale, bomen, rivier etc.... netter als een perfect gedresseerd hondje. Kon haar ook links of rechts, schuin voor, schuin achter en zelfs 10 meter achter me laten lopen op verzoek.
Bij huis riep ik mijn lief en met de roepende paarden in het zicht draaide ik in een rustig drafje om, van huis weg en superrustig volgede ze alle figuren in het aangegeven tempo.
Onder Casilla Pedrosa langs is ze nooit zo op haar gemak en nu stak ze haar snoet en nek onder mijn arm
Bij Rosa naar beneden, langs de wei, voor het huis langs en weer naar de wei; alles los en helemaal perféct.
Ben een klein uurtje op pad geweest en he-le-maal in de wolken; wat is dít toch mooi zeg.....

HC

Mijn god, je wilt echt half niet weten hoeveel slapeloze nachten ik al heb gehad van deze pony. Hij was met die ijslander echt 1 geheel geworden: samen was het een duf stelletje, maar zodra er iets gebeurde (paard liep LANGS hun landje, ergens werden er andere paarden verweid), dan gingen ze toch tekeer. Ik denk dat hij heel veel van deze ijslander heeft overgenomen, ik weet het eigenlijk wel zeker, maar ik kon er niet echt iets aan doen, want ze konden het met elkaar doen, of allebei apart.
Nu de ijslander er niet meer is, heeft hij helemaal geen zin in ander contact. Hij tolereert 2 shetjes verder geen andere pony's en eigenlijk is deze groep nu al een maand hetzelfde: niks eruit, niks erbij. Daarbij komt ook dat er niemand is die hem 'voor vast' bij zijn/ haar pony wil hebben, omdat ze denken dat die van hen dan ook zo wordt.
Het liefst zet ik hem in de groep bij mijn andere pony, maar dat is ten eerste een andere boer, in een andere plaats en als ze het woord 'hengst' horen in wat voor een vorm dan ook.... No way.
Dat is hier nu eenmaal zo in het Gooi. En als ik hem heb laten castreren, dan gaat hij alsnog het land in bij mijn grote pony. Ik weet zeker dat hij zich daar meer thuis voelt, omdat hij meer 'paard' dan pony (gewend) is, en beter kan praten met de grote paarden/ pony's. Hij heeft gewoon niks met shetlanders, en al helemaal niet met de 'baby's' onder de shetlanders.

het enige wat ik nu kan doen is de operatie afwachten (eind januari) en dan nog even wachten tot hij wat gekalmeerd is (en ik weet zo zeker dat dat gaat gebeuren!) en dan kan hij bij zijn grote vriendin in het land. (Mijn pony)

Spirithorses schreef op donderdag 15 december 2005, 10:48:


Snap het.
Dan blijft alleen het punt dat langzaamaan voor de paarden tíg keer belastender is dan een lekker vlotte rit en dat een stijve ruiter een ramp is.

Dat je geen sessie ooit volgens de letter van het boekje kán doen is evident. Dát is ook de bedoeling van een plan niet. Ik maak voor álles een globaal plan. Dat 'alles' is een doel. Uiteraard begin ik met helder voor mijn ogen te krijgen wat ik wil bereiken opdat ik dat in enkelvoudige stukje kan ontleden en díe spelenderwijs aanbieden.
Ik heb dus een doel en een plan van aanpak; een strategie. Hoé ik dit uitvoer is de taktiek en die is flexibel; beetje linksom, beetje rechtsom, soms wat sneller en soms gewoon niet.
Ik ben het helemaal eens met Pluvinel die stelde dat met een paard werken zonder doel niet meer is dan zinloos repeteren zonder voortgang.
Tis net als op reis gaan; je hoeft niet de hele route uit te schijven. Sterker nog, je kunt beter de globale topografie in je opnemen. Met het doel en een flexibel reisplan kan je zo de mooiste route nemen zoals het uitkomt.

Ik maak de pittiger trips per definitie alleen helaas.
Had ik het gisteren nog met Emilo 'panadero' over. Die heeft met zijn 4x4 en daarna lopend een bergroute die ik hem uitgelegd had geprobeerd te doen en vindt dat ik dergelijke trips niet alleen zou moeten doen omdat ze zo moeilijk en dus gevaarlijk zijn.
Ik ben het met hem eens, maar wie zou er mee moeten??? De trip va afgelopen zaterdag bijvoorbeeld of de rit die ik vannacht ga maken vraagt 100% van paard-mens Arabella-HC en ik zie niet hoe ík dat met bit en teugels zou kunnen bv.
Emilo zie hier over dat hij begreep waarom ik alleen ga omdat niemand zo met zijn/haar paard samenwerkt, niemand zulke getrainde paarden heeft en niemand zo gek is als ik

Spirithorses schreef op woensdag 14 december 2005, 17:58:


Hallo,
Bedankt voor jullie reacties. Dacht altijd dat het onzin was, dat van die korreltjes......... Maar ik zal het daar eens met onze zandleverancier over hebben! Onze bak heeft ook een natuurlijke helling en voert het water best wel goed af als het niet extreem regent. Maar na 3 dagen harde regen hebben we een moddelpoel, die niet snel weer weggaat.
Nog even wat fraais: Laatst verwonderde ik mij er over dat ineens een enorme plas water weg was. Ik ging kijken en zag dat een mol een gang gegraven had van de slootkant naar de bak. Dat arme beest moet er met een noodgang uitgespoeld zijn! Hij kwam namelijk precies in dat stukje omhoog waar het water zich verzamelt en langzaam wegzakt. Helaas stroomde door die gang niet alleen het water rap weg, het zand ook. Leuk hoor, in de stromende regen graszoden in de gang stampen...... Indy kwam zelfs uit haar stal om te kijken wat ik daar wel aan het doen was en mij lastig vallen. Hoezo graszoden in de grond stampen, dat kun je eten! Graszoden dus op slinkse wijze door haar weggegrist en schudden maar, want het zand wilde ze er natuurlijk vanaf hebben. Jullie kunnen je voorstellen hoe ik eruit zag! En wegsturen liet ze zich niet, ik moest haar opsluiten. Dat vond ze helemaal niet leuk, maar gaf een geweldig leuk plaatje: ze hing over de rand van de staldeur net Kermit van de Muppetshow uit de "O" als dat jullie wat zegt.....
Groeten,
Monique

Wendy-hb schreef op zondag 16 oktober 2005, 23:33:


Gooi het even op een vertaalmachine http://babelfish.altavista.com/tr en het wordt duidelijker.

Huertecilla schreef :


Maar snel moeten gaan met een stijf tegenwerkend ruitergewicht is nog véél erger.... Dus doet iedereen zijn best hier om het paard zo min mogelijk te hinderen, kijk, daarvoor komen ze nou naar mijn les.

In dit licht bezien; waarom is dan langzaamaan volgens jou tig keer belastender?
Weet je hoe een ruiter een paard kan tegenwerken in bijvoorbeeld een drafje (scheef hangen, hotsenklotsen, knijpen, achterblijven in beweging....).
Alleen die personen die al jaren rijden en meestal op hetzelfde (hun eigen) paard kun je dit aanraden en ja, dan maakt het niks meer uit in welke gang je rijdt, mits ook paard in goede conditie is natuurlijk.
Pas wanneer je één bent met je paard in denken, voelen en bewegen, en dat zijn er maar weinigen, neem dat maar van me aan.


Mooi, o.k. da's de info die ik van je verwachtte.Vooral het woord flexibel !


Ach wat, HC, dat is je eigen keuze, omdat jij je niet wilt conformeren aan het tempo, de gedachten en wensen van een ander.
Want je hebt het gemaakt tot jouw 'ding' , da's prima, vind ik ook wel wat hebben, maar het is de consequentie dat je dat dan alleen moet doen. (Zal ik ooit eens met je meegaan, -ken heel goed me kop houwe-, neem ik wel mijn eigen BD mee).


Wat heeft dat met bit en teugels te maken? Hoeft toch ook niet?
Al had je iemand bij je die dat wel zou doen, maakt voor jou en Arabella toch niks uit? Het gaat om het *gevóél* , HC....


Nu doe je erg omhooggevallen, het begint te stinken....
Er zijn meer mensen dan alleen HC die een eenheid vormen met hun paard, met of zonder Kikkuli en HSM.
Maar, eerlijk is eerlijk ; Ik vind dat je leuk bezig bent !

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship -
Natuurlijk Bekappen