Yolanda Kuitert schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 21:14:


Hi Yola... voordat je begint te wassen! Mijn Chaser heeft dit ook, maar het zijn absoluut geen schimmels of zo... Dit zijn denk ik bultjes van de allerlaatste vliegjes, mugjes, noem maar op... die nog even lekker steken voordat ze ophoepelen!
Het is gewoon nog te mooi weer, eigenlijk niet normaal voor oktober...
Ik geef toe dat het wel op een beginnende schimmelinfectie lijkt... maar het is echt niet zo.
Zodra het een dag regent zijn de nl. weg! Bij mij tenminste..
Hou het wel in de gaten he? Want het kan bij jou natuurlijk wel schimmel zijn!

groetjes,
Wil.

Tineke Nolet-Verdel schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 22:57:


Lijkt me een zeer verstandig besluit Tineke....
De info klopt wel hoor die gegeven wordt door Rik , daar kan ik in mee gaan.....maar ik vind het eigenlijk wel een beetje een groot risico om dat hier zo te plaatsen en iemand dan succes te wensen ....wetende dat hier velen niet vaardig genoeg zijn om zoiets te doen.
Had er dus graag bij zien staan dat hier hulp voor ingeroepen moet worden....dit gaat niet meer om een redelijk probleem nmm.
Noem me een zeikerd....de recente verhalen moeten genoeg zeggen.

Nick

Monique Meijer schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 16:27:


De klepjes in aderen , niet in slagaderen.

Bron: mijn ouwe biologieboek nog van school...
Biezen, P. v. en Drs. L. W. M. Bouwman (1976) BIOLOGIE voor de hogere klassen VWO. 6e druk. ISBN 90 249 08221.

Ook: http://www.pegasus-jl.nl/index.php?frame=/bloedsomloop.php

Groeten, Egon

Peet schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 15:21:


Ik weet zo gauw niet of ik het wel of niet eens ben met alles wat overal op PN staat, maar ben het zeker met Petra eens dat ORS een noodstop techniek is en op zich niets met bitloos rijden te maken heeft.

Dat Frans en Iloon het wellicht in verband er mee hebben genoemd kan te maken hebben met het willen voor zijn van vooroordelen en angsten om bitloos te gaan rijden. Daar kan ik me dan iets bij voorstellen.

Groeten, Egon

Huertecilla schreef op woensdag, 5 oktober 2005, 16:06:


Goeie vraag!

Ik denk dat dwangloos rijden alleen benaderbaar mogelijk is als je een paard gevonden hebt dat perfect genoeg bij je past, dat dezelfde spanningsbogen prefereert, dezelfde dingen leuk vindt, overeenkomstig reageert, etc....
Dan kom je heel dicht bij het "go with your horse" van Michiel, alleen... ik heb dat nooit als zodanig aangevoeld eigenlijk want je gaat dan met elkáár.

Een werkelijk qua persoonlijkheid en alles passend paard zoeken wordt nmm heel vaak enorm onderschat. Als jij dat met Arabella hebt... koester het en wees gelukkig!

Groeten, Egon

e m kraak schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 1:29:


Hallo,
Bedankt voor jullie reacties. Dus paarden hebben wel klepjes in aderen? Geldt dat ook voor beenaderen? Ik begrijp van de website van PaardNatuurlijk dat paarden geen klepjes in de beenaderen hebben? Of heb ik het nu helemaal mis?
Monique

e m kraak schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 2:25:



Én Capricho

Ja, je moet goed opletten of het paard van jouw keuze wel compatibel is met jouw karakter en gebruiksdoel. In FS staat een vervolg-verslag van een miep die met haar paard door Europa wil. Al tijdens de voorbereiding kwam ze erachter niet het goede paard te hebben; dat is een huismus. Van paard veranderd dus. Haar paard heeft nu ook een beter passende eigenaar gevonden.

Helaas is er voor paarden nog geen equivalent (goed woord in dit verband) voor de puppy-test. Met diepgaande kennis van die puppytest kun je echter wel wát zeggen van een veulen/jong paard.

Nick Altena schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 1:14:


Hoi Nick,
Valt wel mee hoor wat dat zeiken betreft.
Ik ga er vanuit dat iedereen zijn eigen mogelijkheden en beperkingen kent.
Maar voor alle zekerheid zou wellicht inderdaad vermeld kunnen worden dat dit werk is voor een specialist.
Groet,
Tineke

Huertecilla schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 8:33:


Hallo,
Een paard moet inderdaad bij je passen! Ik heb mijn paard niet uitgekozen, mijn paard heeft mij uitgekozen. Uit de hele groep mensen die naar haar stond te kijken toen ze twee dagen oud was, kwam ze naar mij toe en begon mij uitgebreid te besnuffelen. Ik mocht alles aanraken bij haar - en ik was verkocht. Een ongelooflijk vertrouwen....... Zij is het dan ook geworden, en we hebben een erg bijzondere band. Ik ging al met haar wandelen toen ze enkele weken oud was, ze ging graag mee, mama draaide ons de kont toe en ging eten (handig, zo'n menselijke baby-sitter). En mijn paardje had geen drang snel terug te gaan naar mama, de buitenwereld was wel wat eng maar ook veel te interessant.
Ik zie onmiddellijk aan haar als er iets is, ik weet ook precies wat ze wil als ze een bepaalde blik in haar ogen heeft, aan haar houding. Ik was de eerste die op haar rug ging zitten, zonder stress, geen enkel probleem. Bij ons kun je het dus eigenlijk wel een soort van puppy test noemen....... Ik hoop dat ze lang bij me mag blijven, want zo'n paard vind ik nooit meer.
Monique

Monique Meijer schreef op donderdag, 6 oktober 2005, 8:15:


Volgens mij is de info op deze site fout, maar je zou het ook zelf uit kunnen testen door een ader (zuurstof arm bloed wat terug gaat naar het hart) het bloed terug te duwen de verkeerde kant op (in het geval van de benen naar beneden) krijg je een verdikking dan zit daar een klepje welke het terusstromen voorkomt.

In neem aan dat paarden deze klepjes wel hebben, anders zal het bloed nooit terug kunnen naar het hart, zelfs niet met een heel goed hoefmechanisme!