Ivanhoe schreef op maandag, 28 februari 2005, 23:46:


Mmm volgens dit PDF bestand....gevoelige dieren...rund en schaap...geen vermelding van paard.

Gr, Nick

jlelias1956 schreef op maandag, 28 februari 2005, 23:12:


Bonnuit Jean-Luc,
Eindelijk weer es een makkelijk rechttoe rechtaan vraagje waar ik iets mee kan en leuk vind. Ik reageer maar even cumulatief op alle voorgaande posten aangezien de draad niet klopt.
"Zuring" was alvast goed, Frouk

Aan het contrast tussen dun en dik in stengels te zien denk ik dat het een redelijk groot kruid is (mooie foto's maak je trouwens! - bij fotograferen van specimen echter is het beter een lineaal o.i.d. in het beeld op te nemen). Dan zie ik wat ik voor een nogal groot blad aanzie, belangrijk bij determinatie van Rumex, en meervoudige takken. En verder moeten we naar de vruchtklepjes kijken en dat is minder duidelijk op de foto, maar ze lijken me, bij uitvergroting, stekelig toe.
Pakken we Heukels' flora erbij, en komen op Rumex obtusifolius L. uit - Ridderzuring dus.

Ridderzuring is algemeen voorkomend, en een vrij typerende plant op de "paardenwei" en ruigten. Dat het in je hooi zit is dus niet zo heel raar. Dat er in zuring (geldt voor het gehele geslacht) veel oxaalzuur zit heeft Ivanhoe goed opgezocht. Niet leuk dus om dat in GROTE hoeveelheden in je hooi te hebben. Maar vooral omdat je voor de kat z'n viool hooit, want ik verwacht eigenlijk dat je paarden het niet eten. Mijn ponies laten zuring in het hooi tenminste altijd liggen. Pas als alles op is beginnen ze er eventueel aan te klungelen. Is dat bij jou ook zo?

De giftigheid is zover ik weet echter beperkt voor paarden. Daarbij kun je vergelijkend aan bijvoorbeeld rabarber denken (wat nog sterker oxaalzuurhoudend is - je kunt zuring i.p.v. rabarber in de keuken toepassen).

Groeten, Egon

e m kraak schreef op dinsdag, 1 maart 2005, 5:43:

*************

Oh dan zat ik gelukkig niet zo ver ernaast (ik zat me nog af te vragen of zuring nou echt giftig is, volgens mij viel dat nog wel mee). Volgens mij eten paarden zuring nauwelijks (en andersom gelukkig ook niet ).

Frouk

jlelias1956 schreef op maandag, 28 februari 2005, 23:12:


Jean-Luc,

ik mailde je gisteravond al maar je e-mail adres reageerde niet; het is inderdaad Ridderzuing zoals Egon al meldde; de verschillende ontwikkelingsstadia van de plant zie je op dit site-adres in beeld:

http://www.kulak.ac.be/facult/wet/biologie/pb/kulakbiocampus/images/lage%20planten/Rumex%20obtusifolius%20-%20Ridderzuring/

Ridderzuring is noch in verse vorm, noch in gedroogde vorm giftig, tenzij het paard het in zeer grote hoeveelheden gaat eten. En dat doen ze meestal niet. Het is wel een indicatie van een slecht onderhouden of verwaarloosd land. Boeren zullen dit kruid altijd willen bestrijden - niet vanwege het gif maar vanwege het feit dat het zich enorm verspreid en de plaats van goed gras gaat innemen. De zaden blijven ook tientallen jaren vruchtbaar.

Er is op een niet-chemische manier te bestrijden; als de plant jong is trek je hem het best uit (penwortel) - als er veel staat in het land kan het gespoten worden, maar ook verwijderd worden met de weed-eater, een project van studenten : www.weed-eater.nl

Gegroet, Marianne

Bedankt mensen allemaal,
zo snel en deskundig antwoord had ik eigenlijk niet durven hopen.Weer wat bijgeleerd en volgende keer fotografeer ik het zeker met een meetlatje erbij, goede tip.
Ik ben eigenlijk een beetje gerustgesteld , want even dacht ik dat het St-Jacobskruiskruid kon zijn.
Hartelijke groeten,Jean-Luc

Ivanhoe schreef op maandag, 28 februari 2005, 23:46:


Oeps...ik knabbel zelf ook wel eens aan een stokkie zuring 's zomers, nooit geweten dat het giftig was

Saskia

Idunn schreef op dinsdag, 1 maart 2005, 8:58:


Het is NIET giftig, tenzij je er grote hoeveelheden van eet. Het wordt in veel 'boeren-streekgerechten' gebruikt:
Ridderzuring zuivert de lever dat zegt een oude spreuk, maar is dat ook zo?

Ridderzuring (met als volksnaam paterstokken) heet in het Latijn Rumex acetosa L. Rumex betekent pijl of speer. De plant heeft dan ook pijlvormige bladeren.
Er zijn verschillende soorten zuring. Zo heb je schape-, ridder-, kluwen-, water-, moeras- en krulzuring om er maar enkele te noemen. Als je niet zeker bent, plant dan een echte veldzuringplant in je tuin. Dan voorkom je problemen.
In de lente smaken de eerste lentezuringblaadjes zachter dan die van in de zomer. Zuring is geen moeilijke klant. Je kan hem overal planten. En als de plant een beetje beschut staat, groeit hij het hele jaar door.

Zuring die je in een plekje schaduw plukt, smaakt niet zo zuur als de blaadjes die je in volle zon plukt, vertelt Dr. Paul van den Bon in zijn boek Kruid of munt.

Hoeveel mag je van die zuring gebruiken?

Zuring mag je enkel in kleine hoeveelheden gebruiken. Vroeger beweerden onze voorouders wel dat zuring goed was tegen scheurbuik en bloedend tandvlees. Het deed de ronde dat veldzuring vol vitamine C zat. Nu, niks dan goed nieuws zal je denken. Maar let toch maar heel goed op dat je niet overdrijft met deze plant. Zuring mag je enkel mondjesmaat gebruiken.
Zeker mensen die last hebben van nier- en galstenen, reumalijders en mensen die problemen hebben met maagzuur moeten de zuringblaadjes best uit hun menu schrappen.

Wat kan ik met zuring maken?

Met zuring kan je lekkere gerechten maken. Hier een suggestie

Veldzuringpannenkoekjes
Ingrediënten: 500 g bloem
½ liter water
1 ei
1 liter melk
een sprits zout
30 g boter of olijfolie
100 g veldzuringblaadjes

Afwerking: 250 g platte kaas
5 eetlepels fijngesnipperde bieslook
een snuifje peper

Was de zuringblaadjes en laat ze 2 tot 3 minuten blancheren.
Laat ze uitlekken. Ze zijn dan heel zacht en vallen bijna uit elkaar.

Het deeg:
Doe de bloem, het ei, melk, water en zout in een kom.
Meng alles en laat wellen (=dik worden).
Doe er nadien de zuring onder en mix die in het deeg fijn.
Doe een klontje boter (of olijfolie) in je pan en bak goudgele pannenkoekjes.
Serveer ze met de kaas, gemengd met peper en fijngesnipperde bieslook

Eet ze!

M.