Hoi Agnes

Jou paard is het natuurlijk niet gewend jou te delen met een ander paard. Daar zal ze langzaam aan moeten wennen. Ook moet ze langzaam aan het andere paard wennen, want net als bij mensen vinden paarden ook niet zomaar iedereen aardig.
Wat je kan doen om ze aan elkaar te laten wennen is ze samen in de losgooibak te doen, maar met een draadje ertussen. Dan kunnen ze wel elkaar zien en horen en ook snuffelen, maar ook van elkaar weg als ze dat willen.
Zet ze ook zo veel mogelijk samen buiten, een paard is een sociaal dier wat veel bewegingsruimte nodig heeft. Op stal is het veel te klein en saai voor een paard en zeker voor een veulen.
Bekijk ook kritisch of het gedrag van jou paard wel met het veulen te maken hebben en niet met iets anders. Past al het tuig goed? Heeft ze nergens pijn? Komt ze wel zo veel mogelijk lekker buiten om met andere paarden te spelen en paard te zijn? Goed nadenken!
Op deze site kan je ook veel lezen over hoe je je paard zo kan verzorgen en houden dat het paard zich daar gelukkig en goed bij voelt!

Groetjes Karin

agnes schreef op zondag, 26 december 2004, 10:09:

Is er iemand die ervaring heeft met hoefschoenen? Mijn paard heeft artrose aan beide voorbenen. In Utrecht heeft hij speciaal beslag gekregen met een rubber zooltje voor demping. Ik ben niet zo blij met ijzers en wil hem weer op blote voeten hebben maar volgens mijn vee arts is enige demping beter voor hem. Daarom dacht ik aan schoenen, die kan hij tijdens het rijden op een harde bodem dan aan en in de box weer uit. Hij heeft een uitloopstal met rubberen matten. Alvorens ik hoefschoenen ga aanschaffen wil ik er graag praktijk verhalen over horen. Wie o Wie??

Beste Mensen,

Aangezien mijn pony teklein is en ik graag verder wil in de sport moet ik een nieuw paard.
Maar omdat ik nou 15 jr ben en mijn ouders de stalling betalen en hun niet 2 paarden kunnen betalen op een manege moest ik een oplossing voor mijn pony zoeken,mijn ouders dachten aan verkopen.
Dat kan ik echt niet over mijn hart strijken NIET ALLEEN voor Mij maar ook mijn Pony.
Hij heeft vroeger veel mee gemaakt o.a verwaarlozing en vaak door verkocht worden.
Hij is bij mij totaal nu 2x verhuist,heeft vroeger op de wei met een paard gestaan en nou op de manege.

Ik heb een oplossing gevonden,als het goed is mag hij bij een tinker en 2 shetlanders staan,de eigenaar beschikt over 2 weilanden met schuilstal.
Ik wil graag dan de pony daar zetten (is 5 min van mijn huis vandaan)
Ik kan vrijwel bijna elke dag naar hem toegaan maar wordt gevoerd door de eigenaar van de andere paarden.

Maar ik ben nou aan het denken is dit wel goed voor hem,hij kan zelf weten wanneer hij de stal in wil,water is er,soort genoten zijn er ook.
Maar hebben jullie een beetje ervaring ermee met van een Manege naar Weiland gaan ?
Ik bedoel hoe moet ik het afbouwen bv met het voer (als de eigenaar ander voer voert) mijn pony wordt rond feb of later op de weilanden gezet.

Alvast bedankt.
Kimberly

Lia van Leeuwen schreef op zondag, 26 december 2004, 20:21:


Ja, goede ervaringen met de schoenen van Smit.
Kijk op www.smit-rijssen.nl voor meer uitleg en op het forum van Klaas Feuth, www.natuurlijk-ruiterschap.nl staat ergens onder hoefschoenen een hele uitleg over schokdemping tussen ijzers, onbeslagen en met schoenen in Hz waarden.

Groeten,
Ingrid

Kimberly schreef op zondag, 26 december 2004, 23:24:


Het is geweldig voor je ponnie dat ie zo een mooie plek krijgt. Als hij nu idd altijd binnen staat heeft ie denk ik niet een goede wintervacht, dus ik zou dit seizoen dan wel met een deken werken. Krachtvoer zou ik nu ook langzaam afbouwen, maar je moet natuurlijk eerst weten of op de nieuwe plek wel of geen bijvoeding wordt gegeven. In een keer het voedingspatroon omgooien zou ik liever niet doen. Immers je weet nu wat ie nu krijgt, en kan te weten komen wat ie straks krijgt. Zelf heb ik trouwens geen ervaring met een paard van een manege en dan naar weiland, ik heb weidepaarden. Succes met de ponnie, en ik hoop voor jullie dat ie het reuze naar zijn zin heeft op het weiland, maar dat zal best wel.

Groeten Esther

Hallo Allemaal,

Ik las van de week zo'n fantastisch mooi verhaal over een paard dat zijn ruiter red dat ik het graag aan jullie wil vertellen. Het artikel staat in het maandblad spiritueel met paarden uitgegeven door uitgeverij Ridaire.
Het gaat over een meisje die zoals bijna iedere avond over dezelfde weg rijd. Haar paard wilde niet zoals anders rustig langs de berm lopen, dit was waarschijnlijk al een signaal van haar paard. Plotseling sprong er een gewapende man uit de berm en trok haar van haar paard. Hij hield een mes tegen haar keel en met zijn andere hand hield hij haar paard vast. Hij had het voorzien op haar mobieltje. In tranen schreeuwde ze haar belager toe dat ze geen mobieltje bij haar had, hij liet haar paard los om haar zakken te doorzoeken en op dat moment sloeg Jimmy toe:

Hij ging op zijn achterbenen staan en gaf de man een keiharde trap!
dat was heel goed gemikt want zijn baasje lag er net onder. Om het werk af te maken kreeg de overvaller een tweede oplawaai. Daarna ging haar paard boven haar staan om haar te beschermen! De berover ging er zonder buit vandoor. Het meisje is toen nog een tijdje blijven liggen, want ze was erg bang dat hij terug zou komen. Ook haar paard was bang want hij trilde over zijn hele lichaam.

Wat een kanjer vind ik deze Jimmy!! Hij had door dat hij iets moest doen om zijn baasje te redden; heeft iemand ook wel eens een situatie meegemaakt dat zijn/haar paard zo voor hem opkwam? Ik heb het zelf wel meegemaakt met mijn hondje die me zo beschermd maar van een paard had ik het nog nooit gehoord.

Groetjes,

Ellen

Kimberly schreef op zondag, 26 december 2004, 23:24:


Hoi Kimberly
Onze d-pony was een stalpaard, ze is deze zomer bij ons naar de wei met inloopstal overgebracht. Wat kou betreft was er toen uiteraard geen probleem.
In het begin hebben we ze niet de hele dag op de weide gezet, maar langzaam overschakeld naar de grasvoeding.
Het is perfect gegaan, ons paardje is volledig opengebloeid, en is nu een gelukkig, paard, dat lekker de beentjes kan strekken.
Ze heeft het gezelschap van twee andere pony's.
Jouw pony gaat een mooie tijd tegemoet, wat fijn dat het dicht bij huis is.

gr.
Els

E. Buys schreef op maandag, 27 december 2004, 10:18:


Wat een mooi verhaal !!!! Gelukkig heb ik zoiets nooit meegemaakt.
J a c k en ik hebben net zitten fantaseren wat onze paarden zouden doen in een situatie als deze. BD zou waarschijnlijk heel hard weghollen of zich achter mij verstoppen, Holly zou zeer vuil kijken maar te schijterig zijn om iets te doen. Steffie zou meehelpen zakken doorzoeken of aanwijzen, zo van : "Daar zit nog wat", Izzy, tja, Izzy, dat weten we nog niet. Zij zou wel erg nieuwsgierig zijn maar zich wat afzijdig houden. De enige waarvan we er bijna zeker van zouden zijn dat ze ons te hulp zou komen zou Cherokee zijn. Zij kan heel fel reageren en omdat ze zwart is kan dat behoorlijk afschrikwekkend werken.

Maar je weet gelukkig maar nooit he. Ik moet er ook niet aan denken het uit te hoeven proberen, het kan ook zo verkeerd aflopen....
Ik vond het een waanzinnig ontroerend verhaal....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Spirithorses schreef op maandag, 27 december 2004, 13:52:


Hoop nooit in z'n situatie te komen. Toch heb ik uit ervaringen dat paarden heel goed aanvoelen wie niet of wel verkeerd in de zin heeft. Zo ben ik is een man in het bos in een tak boven het ruiterpad tegen gekomen. Mijn paard wilde niet verder waarop ik zij dat we toch door moeten. Pas toen het me echt duidelijk werd dat hij echt daar niet heen wilde keek ik is heel goed. Had op het eerste oog niks opgemerkt. Ja heel verdekt een man recht boven het ruiterpad. Z'n zelfde soort verhaal met twee verschillende mannen in het bos. De een zag er netjes uit waar Brenda echt met een grote boog omheen ging en vuil aankijkend van als je het waagt. Verder op een vuile zwervel waar Brenda zo langs heen liep.

Ik moet zeggen dat Brenda wel een heel apart paard is, maar in zulke situaties vertrouw ik haar dan ook volkomen. Een auto die van achteren naderend tegen mijn beugel kwam doordat Brenda precies op het goede moment een stap opzij zette. Ik had die auto echt niet gehoort.

Wat ze in z'n situatie ozu doen. Ik weet niet. Ze in geheel niet agressief daar in tegen mijn merrie die iedereen van mij en Brenda weg jaagt die te dicht bij komt. Je gaat het ook niet uit proberen en dan nog weet je het niet. Ze voelen het perfect aan of het wel of niet menuns is.

Trouwens ik heb ook een foto van die twee gezien. Het leek een heel sullig paard en een onzeker meisje. Een bijzondere band moeten ze wel hebben.

Hallo mensen!
Ik ben nieuw hier en ik had een vraagje:

Ik kwam laats op een site waar ze 'no mud doorgroei tegels' aanbieden. Dit is wat er op de site stond:

'Vrijwel iedere paardenhouder kent het probleem. In de natte maanden van het jaar veranderen looppaden naar stal, rijbak en uitloopweide in modderige en moeilijk begaanbare paden.
Het alternatief is tot op heden bestraten (een dure oplossing) of met houtkrullen bestrooien (een tijdelijke oplossing met een op den duur averechts effect).
Bestraten betekent vegen en houtkrullen, enfin vult u zelf maar in.
No Mud kunststof doorgroei tegels blijken een prima alternatief.

De tegels hebben het grote voordeel dat ze eenvoudig zijn aan te brengen (leggen zoals trottoirtegels, met 3 a 4 cm grond bedekken en inzaaien) dat ze water doorlaten en de ondergrond stabiliseren. Gebruik van trottoirbanden is niet nodig No Mud tegels grijpen vast in elkaar en vormen zo een geheel.
Uw No mud paden zijn `s zomers mooi groen, het gras groeit er doorheen en vegen is niet nodig. Maaien wel als u wilt.
Afhankelijk van de afwerking van de ondergrond kunnen No Mud tegels aslasten van 10 ton zonder problemen weerstaan.
En zeker is dat No Mud tegels hun naam eer aandoen, geen modder meer.
Ook voor rijbak, springpiste, gazon, inrit etc. zijn No Mud tegels goed toepasbaar.
Eigenlijk op al die plaatsen waar u een groen uiterlijk (grasland of gazon) wilt combineren met een goede toegankelijkheid in alle jaargetijden.
Voor toepassing in rijbak of springpiste is het belangrijk de No Mud tegels met een laagje grond van minimaal 10 cm te bedekken. Dit om uitglijden te voorkomen.
Ook voor het vasthouden en stabiliseren van grindpaden is de No Mud tegel ideaal. Het grind strooit u over en in de tegels en in de ondergrond wegrijden van uw grind behoort tot het verleden (eenvoudiger kan niet, No mud leggen als tegels, grind eroverheen en klaar).
Materiaal:
No Mud tegels zijn gemaakt van hergebruikte kunststoffen en zijn chemisch stabiel.
De tegels zijn vele malen her bruikbaar.'

Nu zou ik deze op een wei willen gebruiken (voor als ik later een paard heb, nu nog niet hoor), maar is dit wel goed voor de bloedsomloop in de hoeven?

En is bij jullie (als jullie de paarden altijd op de wei hebben staan) de wei niet verandert in een modderpoel?

Ik hoor het wel!
Groetjes Dorine

Dorine Gremmen schreef op maandag, 27 december 2004, 19:53:


Hoi Dorine,
Welke site is dit?
Wat onze wei betreft: alleen de in/uitloop bij het hek is een modderpoel (nu even niet, vanwege de vorst ), de wei zelf is nog steeds in prima staat en blijft 't ook wel (het is een behoorlijk grote wei voor een kudde van 5).
groetjes, Petra
www.jovarna.tk

Peet schreef op maandag, 27 december 2004, 22:06:


de site is www.ecobodem.nl
en het kost 23,50 excl.

Jacqueline
geduld is een schone zaak

Dit kreeg ik van van Houten. Ik wil hier nog even benadrukken dat je het niet mag toepassen op een drachtige merrie.

DE JENEVERBES KUUR
De wijze waarop wij tegenwoordig paarden houden staat over het algemeen ver verwijderd van de manier van leven van hun wilde voorouders.
Deze waren minimaal 20 uur per dag in beweging om voedsel te vergaren: 's zomers als er overvloed was, aten ze hun buikje rond om voldoende vetreserves voor de winter aan te leggen. Tijdens de winter, als het aanbod van voedsel schaars of zelfs afwezig was, konden alleen de sterksten zich handhaven en overleefden dankzij het "verbranden" van hun vetvoorraad. Samen met dit vet werden ook de eventuele meegegeten gifstoffen die in dat vet zaten opgeslagen (zeehondjes!) verbrand en met de mest uitgescheiden.
Elk jaar werd deze cyclus herhaald, tot de dood van het dier.
Maar... ..tegenwoordig kent ons paard geen periodes van voedselschaarste meer. Het jaar rond krijgen ze voldoende te eten, en minstens zo vaak TE VEEL en/of het verkeerde. Hiermee doel ik op o.a.: teveel krachtvoer, vooral in de vorm van brok/bix vol met verhitte eiwitten, restpartijen van de wereldmarkt b.v. sojaschroot, suikers in de vorm van melasse om het nog wat smakelijk te houden en veel te weinig ruwvoer. Daarbij komt dan nog meestal een verblijf in de min of meer warme stal, minimaal één deken over en dat vaak 23 uur per etmaal of nog langer.........
Wat valt er dan nog te verbranden? Deze manier van leven roept voor een paard vaak stress op waardoor
de spijsvertering verstoord wordt en zo belandt het dier in een neerwaartse spiraal waarin hij/zij vroeg of laat "vastloopt".
Door de verstoorde stofwisseling raakt de hormoonhuishouding van slag, de op zich gezonde nieren gaan slechter funktioneren, evenals de lever en dat IS het ontgiftingsorgaan!
Een aantal uiterlijk waarneembare symptonen bij het paard zijn o.a. een verkeerde vachtkleur, stijve, verkorte gangen, uitpuilende of juist diepliggende ogen, dikke benen, mok, allemaal kleine korstjes in de vacht, abnormale hengstigheid of helemaal niet, oneigenlijk schrikgedrag en zo kunnen we nog wel even doorgaan: kortom, een breed scala aan vervelende verschijnselen.
Bovenstaande klachten kunnen dus een gevolg zijn van jarenlange verkeerde voeding, huisvesting en gebruik, maar ook mede door van buiten komende faktoren zoals b.v. straling van GSM masten, aardstralen, ondergrondse waterlopen en milieuvervuiling.
Een eenvoudig maar doeltreffend middel om het paard te helpen de in zijn lichaam opgehoopte gifstoffen te verwijderen om zo de weg vrij te maken voor herstel (naast het overgaan op gezonde, bij het wezen van het paard passend voedsel en drinkwater van goede kwaliteit!) is de jeneverbeskuur. Hiervoor heeft men +/- 2 ons jeneverbessen nodig. (Gezonde winkel)
De eerste dag geeft men eenmaal 1 bes bij het krachtvoer. De volgende dag 2, dan 3 en zo elke dag een bes, oplopend tot 30 bessen. Dan weer per dag met 1 bes minderen tot 0. De kuur mag herhaald worden en kan b.v. 2 x per jaar gegeven worden, in voor- en najaar, als reinigingskuur. DEZE KUUR NOOIT TOEPASSEN OP DRACHTIGE MERRIES!!! Verder zijn er geen beperkingen

Groetjes Collane