Hallo Allemaal,

Ik las van de week zo'n fantastisch mooi verhaal over een paard dat zijn ruiter red dat ik het graag aan jullie wil vertellen. Het artikel staat in het maandblad spiritueel met paarden uitgegeven door uitgeverij Ridaire.
Het gaat over een meisje die zoals bijna iedere avond over dezelfde weg rijd. Haar paard wilde niet zoals anders rustig langs de berm lopen, dit was waarschijnlijk al een signaal van haar paard. Plotseling sprong er een gewapende man uit de berm en trok haar van haar paard. Hij hield een mes tegen haar keel en met zijn andere hand hield hij haar paard vast. Hij had het voorzien op haar mobieltje. In tranen schreeuwde ze haar belager toe dat ze geen mobieltje bij haar had, hij liet haar paard los om haar zakken te doorzoeken en op dat moment sloeg Jimmy toe:

Hij ging op zijn achterbenen staan en gaf de man een keiharde trap!
dat was heel goed gemikt want zijn baasje lag er net onder. Om het werk af te maken kreeg de overvaller een tweede oplawaai. Daarna ging haar paard boven haar staan om haar te beschermen! De berover ging er zonder buit vandoor. Het meisje is toen nog een tijdje blijven liggen, want ze was erg bang dat hij terug zou komen. Ook haar paard was bang want hij trilde over zijn hele lichaam.

Wat een kanjer vind ik deze Jimmy!! Hij had door dat hij iets moest doen om zijn baasje te redden; heeft iemand ook wel eens een situatie meegemaakt dat zijn/haar paard zo voor hem opkwam? Ik heb het zelf wel meegemaakt met mijn hondje die me zo beschermd maar van een paard had ik het nog nooit gehoord.

Groetjes,

Ellen

E. Buys schreef op maandag, 27 december 2004, 10:18:


Wat een mooi verhaal !!!! Gelukkig heb ik zoiets nooit meegemaakt.
J a c k en ik hebben net zitten fantaseren wat onze paarden zouden doen in een situatie als deze. BD zou waarschijnlijk heel hard weghollen of zich achter mij verstoppen, Holly zou zeer vuil kijken maar te schijterig zijn om iets te doen. Steffie zou meehelpen zakken doorzoeken of aanwijzen, zo van : "Daar zit nog wat", Izzy, tja, Izzy, dat weten we nog niet. Zij zou wel erg nieuwsgierig zijn maar zich wat afzijdig houden. De enige waarvan we er bijna zeker van zouden zijn dat ze ons te hulp zou komen zou Cherokee zijn. Zij kan heel fel reageren en omdat ze zwart is kan dat behoorlijk afschrikwekkend werken.

Maar je weet gelukkig maar nooit he. Ik moet er ook niet aan denken het uit te hoeven proberen, het kan ook zo verkeerd aflopen....
Ik vond het een waanzinnig ontroerend verhaal....

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Spirithorses schreef op maandag, 27 december 2004, 13:52:


Hoop nooit in z'n situatie te komen. Toch heb ik uit ervaringen dat paarden heel goed aanvoelen wie niet of wel verkeerd in de zin heeft. Zo ben ik is een man in het bos in een tak boven het ruiterpad tegen gekomen. Mijn paard wilde niet verder waarop ik zij dat we toch door moeten. Pas toen het me echt duidelijk werd dat hij echt daar niet heen wilde keek ik is heel goed. Had op het eerste oog niks opgemerkt. Ja heel verdekt een man recht boven het ruiterpad. Z'n zelfde soort verhaal met twee verschillende mannen in het bos. De een zag er netjes uit waar Brenda echt met een grote boog omheen ging en vuil aankijkend van als je het waagt. Verder op een vuile zwervel waar Brenda zo langs heen liep.

Ik moet zeggen dat Brenda wel een heel apart paard is, maar in zulke situaties vertrouw ik haar dan ook volkomen. Een auto die van achteren naderend tegen mijn beugel kwam doordat Brenda precies op het goede moment een stap opzij zette. Ik had die auto echt niet gehoort.

Wat ze in z'n situatie ozu doen. Ik weet niet. Ze in geheel niet agressief daar in tegen mijn merrie die iedereen van mij en Brenda weg jaagt die te dicht bij komt. Je gaat het ook niet uit proberen en dan nog weet je het niet. Ze voelen het perfect aan of het wel of niet menuns is.

Trouwens ik heb ook een foto van die twee gezien. Het leek een heel sullig paard en een onzeker meisje. Een bijzondere band moeten ze wel hebben.

Spirithorses schreef op maandag, 27 december 2004, 13:52:


Hoi,

Leuk dat je dit berichtje onder de aandacht brengt. Ik was dat meisje waarmee het gebeurde. Zou je me kunnen mailen? mijn e-mail adres is sharmila_82@hotmail.com Ik wil namelijk graag dat blad hebben waar dit stuk in staat. Voor in Sjimmies plakboek. Ze hebben trouwens wel zijn naam verkeerd gespeld. Hij heet namelijk Sjimmie, geen Jimmy.

kusjes Sharmila

josien schreef op maandag, 27 december 2004, 19:38:


Hoi.

Ik ben dat meisje van het stukje. En Sjimmie is inderdaad een sullig meisje, en toevallig ben ik ook heel onzeker hihi.

kan je me mailen op sharmila_82@hotmail.com

kusjes Sharmila

Sharmila schreef op dinsdag, 28 december 2004, 22:57:


Haha, oeps wist niet dat jij hier ook was. Misschien kun je ons wat meer vertellen over die situatie en hoe jouw band is met sjimmie. Het lijkt ons een heerlijke idee als een paard zo voor je opkomt.

Josien

E. Buys schreef op maandag, 27 december 2004, 10:18:


Hoi Ellen
toevallig heb ik zo iets van de week zelf meegemaakt.
Mijn merrietje Harmke (komt de naam al bekend voor) heeft het voor mij tegen een ander paard op genomen.
Ik liep met Barev (een school voorbeeld dat castreren geen nut heeft qua gedrag)
een arabiertje dat een beetje verwaarloosd wordt door zijn eigenaresse. Harmke stond met een vriendin in de padock.
Toen ik langs de padock liep sprong Barev naar voren en trapte vol op mijn been Harmke zag het gebeuren duwde bijna Kaycera omver en vloog naar het hek, oren in dr nek tanden ontbloot.
Ik had Barev inmiddels weer rustig maar verging van de pijn in mn been dus besloot ik hem even in de padock te zetten en even bij te komen voor we weer verder gingen. Harmke stapte netjes op zij liet hem binnen en op het moment dat ik het hek dicht deed viel ze Barev aan. Harmke mag dan wel de kleinste en oudste op stal zijn maar de baas is ze.
Mn vriend heeft me meegenomen naar stal zodat ik even kon gaan zitten en is toen weer bij de paarden gaan kijken.
Toen ik terug kwam bij de padock joeg Harmke barev naar de hoek waar ik stond en daar moest ie blijven. Harmke liep een beetje door de bak te scharrelen maar zo gouw hij uit die hoek kwam werdt ie terug gedreven. mn vriend stond raar te kijken om dat ze dit daar voor niet had gedaan echt pas van af het moment dat ik daar bij ben gaan staan.
Harmke was echt heel erg boos op hem terwijl ze normaal goede vriendjes zijn.
Ik was echt heel erg trots op haar zeker omdat ze op de terug weg steeds zachtjes aan mn pijnlijke been snuffelde het was geen jaloezie dat ik met hem bezig was of zo, ze had echt door wat er gebeurd was.

Helena
die gelukkig alleen een heeeeeele grote blauwe plek en een schaafwondje heeft .