Zet er ff voor de zekerheid bij, maar dat zal je wel weten dat je met een scharenbit geen one rein stop kan doen vanwege de scharen.

Greets Maaike

Hester schreef op woensdag, 11 februari 2004, 22:56:


Hoi
Echt balen dat zoiets gebeurd, denk je goed te doen voor zowel hond als eigenaar flikken ze je zoiets. En de volgende keer dat je paard schade aanricht heb je een eigen risico.
Misschien is het dat wel Frans, Als je 6 keer een bal door het raam schopt, met of zonder laarzen , betalen ze vast ook niet meer uit.
groetjes
Elsbeth

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 23:13:


JEP!

Laatst sprak ik iemand die al 3 keer schade had dankzij haar paard en zij was dus uit haar verzekering geflikkerd!

Hester

Hoi,

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 23:05:


Moeilijk om bij zo'n soort probleem een goed advies te geven per e-mail. Ik doe een poging.

Doet Bonnie alleen zo vevelend als er voer in de buurt is? Toen ze dat kind raakte, ging het toen ook om voer?

Omdat je schreef dat ze aan het halster en met voetjes geven etc. heel braaf is, ga ik maar even van uit dat het antwoord op de bovenstaande vragen ja is, of dat dat in elk geval het grootste probleem is.

Wat je zou kunnen doen is Bonnie leren dat het enige moment dat zij voer krijgt, het moment is waarop ze geduldig, niet opdringerig en niet agressief is. Dat zou je alsvolgt kunnen doen.

Zet Bonnie aan de ene kant van een omheining, en jij staat aan de andere kant, met voer. Zo lang Bonnie loopt te klooien en zich druk maakt, doe je helemaal niks. Niet mopperen, niet tegen haar praten, gewoon niks. Het kan, zeker de eerste keer, een poos duren, maar er komt een moment dat Bonnie stilstaat en niet opdringerig is. Precies op dat moment zeg je 'braaaf' en doe je meteen een stap naar voren en geef haar uit je hand wat voer. Stap daarna meteen weer naar achteren en blijf deze oefening herhalen.

Om het goede gedrag, het gedrag dat de beloning oplevert, duidelijk te markeren, wordt de oefening voor Bonnie gemakkelijker te begrijpen als je haar de betekenis van een clicker (geluid) leert, en dan met de clicker het goede gedrag markeert. Als je meer wilt weten over clicker training, laat maar weten alsjeblieft!

Als de oefening ieder aan een kant van een hek goed gaat, dus je ziet aan Bonnie dat ze bewust braaf stil gaat staan omdat ze heeft begrepen dat dat de enige manier is om een hap voer te krijgen, dan kun je dezelfde oefening doen met Bonnie aan een halster en leidtouw. Als ze al geleerd heeft om vastgebonden te staan zonder in paniek te raken als het touw vaststaat, kun je haar vastzetten en net buiten haar bereik gaan staan. Kan ze dat nog niet goed genoeg, dan kun een 2e persoon Bonnie aan het halster vasthouden, net buiten bereik van degene met het voer.

De volgende stap is Bonnie nog wel vast aan een leidtouw, maar jij staat binnen haar bereik. Doet ze opdringerig of agressief, stap je meteen buiten haar bereik. Blijft ze geduldig wachten totdat jij het voer echt aanbiedt, braaaaaf!

Als dat ook goed gaat, is de volgende stap om dit te doen terwijl Bonnie los loopt. Gaat ze dan toch weer opdringerig doen of zelfs agressief, zou ik haar boos wegsturen (zwaai met je armen, mopper, ...) en meteen weggaan met voerbak en al. Lukt het los telkens niet, dan een stapje terugdoen in de training, dwz Bonnie eerst weer aan een touw vast.

Lukt dit allemaal goed, dan zou ik als laatste stap aan Bonnie leren, op precies dezelfde manier, dat deze beleefdheid van haar verwacht wordt niet alleen als jij voer hebt, maar ook een willekeurig ander mens. Hopelijk spreekt het vanzelf dat je de nodige voorzichtigheid betracht als je andere personen vraagt om Bonnie op deze manier iets te eten te geven

groeten,
Karen

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 22:41:

Hoi,
Ja dat zal best. Nou Isabella was voorheen ook braaf, zo braaf dat mijn eerste hoefsmid het wel "aandurfde" haar te beslaan (hij deed eigenlijk geen shetlanders). Bij de eerste tik echter schrok Isabella nogal en sprong opzij. Waardoor de hoefsmid vreselijk lelijk ging doen. Kennelijk associeerde ze dit met elkaar en het werd na verloop van tijd steeds erger. Als ze al dacht dat er "geslagen" zou worden op de hoef, dan ging ze er al bij liggen of zitten. Met het wit in de ogen zichtbaar en open neusgaten: paniek dus. Geen wortel die daar wat aan kon doen. Als het moest sprong ze over de hoefsmid heen. Hij heeft haar ooit 20 meter de oprit over geschopt, maar maakte het hier uiteraard niet beter mee. Wat een ramp. Op den duur stond ze met 2 halsters en dubbele touwen vast en dan nog hing ze zichzelf bijna op.
Sinds ik mijn nieuwe hoefsmid heb, die het verhaal kende en heel geduldig was met haar, gaat het wat beter, maar ze blijft erg bang. Alleen hoeven optillen en wat aan vijlen en zo dat gaat inmiddels weer wat beter. Maar los uit de hand .... dat zou mooi zijn, maar daar is teveel voor gebeurd.

Als ze zelfs al gewoon metaal tegen metaal hoorde tikken overigens (bijv. met een hamertje op het metalen hekwerk bij haar wei), dan zag ik dat ze al paniekerig begon te doen. Zo erg was het dus gesteld met haar en de hoefsmid. Waarom ik geen andere nam vraag je je af ... niemand wilde. Ze was EN shetlander, EN vervelend EN had ijzers met zolen nodig (toen nog). Tja mag je blij zijn dat je er eentje hebt.

Groeten,
Ingrid

Hester schreef op woensdag, 11 februari 2004, 22:56:

Hoi,
Ja dat zegt mijn verzekering ook. Ik ben aansprakelijk voor wat mijn pony aanricht of ze het nu bewust of onbewust doet. Mijn pony staat bij mijn ouders. Zou ze uitbreken en de boel daar kapottrappen (sier en moestuin) of opeten, dan is het inderdaad "mijn" schuld en moet mijn verzekering betalen.

Isabella heeft ook ooit een hond door de lucht geslagen. Ik had ook de eigenaar van die herder gewaarschuwd dat hij zijn hond moest aanlijnen (in het bos), maar nee, hij liet hem vrolijk om Isabella heen blaffen die op haar beurt continu aan het waarschuwen was. Nou uiteindelijk haalde ze uit met haar achterbenen toen de hond heel dichtbij was en kaiiiiii daar vloeg hij enkele meters door de lucht (wat een kracht in die kleine achterbeentje, haha).
Ik schrok me dood, maar de eigenaar nam het luchtig op. De hond stond wat wazig te kijken, maar hij gaf zichzelf toch de schuld (die man dus) en ik was wel boos, maar liep toch maar snel door. Wat die hond had weet ik dus niet. Wel weet ik dat Isabella bang is gebleven voor blaffende honden en nu ook maar direct uithaalt tegenwoordig (waardoor we wel eens flink commentaar hebben gehad van een mevrouw met zo'n kefhondje dat wij een levensgevaarlijke pony hadden).

Groeten,
Ingrid

Wel je hebt Hoofbalance in pijnacker.
dit is een gespecialiseerde hoefsverzorger.
tel 0650934445

Karen Koomans schreef op woensdag, 11 februari 2004, 14:16:


Toch is dat wat er in de praktijk gebeurt en ook nodig blijkt. Alleen is het niet de leraar die gaat "dreigen". Je wordt gewaarschuwd dat er een proefwerk, overhoring, tentamen of examen aankomt. Allemaal namen voor naderend onheil, als je de correcte antwoorden tenminste niet weet. Haal je een onvoldoende dan gaan je ouders zeuren die dan ook weer onplezierige dingen gaan doen, je kan blijven zitten of eventueel van school worden gestuurd, etc.
In de praktijk blijkt ook dat uitsluitend positieve beloning gewoon niet werkt. De hele maatschappij is er van doordrongen. Ik betaal mijn belastingen op tijd, want anders... Ik rij geen 160 op de snelweg want anders... etc. etc. Als er alleen maar positieve beloning zou zijn dan zou ik een hoop regeltjes aan mijn laars lappen...

Wat is trainen en wat is opvoeden? Het ligt er maar aan vanuit welk gezichtspunt je het bekijkt. Uiteindelijk komen beiden op het zelfde neer: het aanleren van een gedrag of reactie die wenselijk is voor de trainer/opvoeder.

Groeten,
Frans

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 21:51:


Welnee! Dit is hetzelfde paard als waarop hij in een andere video rijdt, zonder zadel, zonder halster, zonder ook maar wat aan het hoofd, en waarbij hij door een heuvelig bos scheurt en om de 2-galosprongen een changement doet. En op DIE video straalt het enthousiasme er af!

Groeten,
Frans

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 22:13:


De schade door "loslopende hond" versus schade door "hond aan de riem" is in zoverre verschillend dat sommige schades niet per definitie jouw schuld zijn en de "tegenstander" jou niet altijd aansprakelijk kan stellen.
Ik ging met de paarden echter al van het slechts mogelijke uit: Dat je aansprakelijk wordt gesteld, dat jij dus de schuld krijgt van een ongeval. Waarbij het geen donder uitmaakt HOE je die schade hebt veroorzaakt; schuldig is schuldig of je nou met een bit rijdt of met halster, of in mijn voorbeeld: of je die bal nou met voetbalschoenen of met laarzen aan door de ruit van de buren hebt getrapt.


Groeten,
Frans

Hester schreef op woensdag, 11 februari 2004, 22:56:


Precies. Net zo min of ze er een boodschap aan hebben of je een bit had of een halster.
Stel dat je paard ontsnapt uit de wei... de weg oprent en een paar auto's kapot trapt. Betalen ze dan niet omdat het paard geen bit in had? Schade is toch schade? Ik begrijp maar niet hoe die rare fabeltjes in het leven komen...

Groeten,
Frans

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 23:05:


Je kan hier niks tegen doen. Het kind beschouwt ze als ondergeschikt, het kind moet dat zelf oplossen maar zal dat beslist niet kunnen, dus de rangorde blijft zo als ie is. Van een paard kan en mag je niet verwachten dat hij begrijpt dat voor kinderen andere regels gelden dan voor veulens.

Het enige dat je kan doen is het kind buiten de gevarenzone van het paard houden.

Groeten,
Frans

bart schreef op woensdag, 11 februari 2004, 11:11:


Waar haal je dat vandaan? Tot nu toe ken ik alleen maar (maar wel veel!) enthousiaste verhalen. Tot en met paarden die gered zijn van de slacht nadat de traditionele hoefsmid het paard had opgegeven.
Maar ik begrijp best dat je als hoefsmid het niet fijn vindt dat je klanten zelf de hoeven gaan doen...


Er is nog steeds een tekort aan natuurlijke hoefsmeden. De hoefsmeden die het kunnen maken overuren en verdienen bergen geld.


Ik wel. De meeste zijn er zo rijk van geworden dat ze niet meer zelf hoeven te bekappen maar bijvoorbeeld anderen opleiden (zoals Strasser waarbij het Strasser-certificaat je een slordige 18.000 Euro kost).


Je komt nog wel op die lijst hoor! Alleen ik kan niet alles tegelijk aan de site doen. De "bekappen-afdeling" staat op de agenda voor een grote revisie, en tot het zover is doen we er even niets aan want anders blijven we van hot-naar-haar springen.


Ja, waarbij een overgroot deel van de opleiding bestaat uit het leren werken met ijzer, smeden, etc. en een ander groot deel gaat over het behandelen van hoefziekten (die relatief zeldzaam voorkomen).
Het recht-toe-recht-aan "bekappen" (lees: "bijraspen") van een paard met probleemloze hoeven zonder ijzers e.d. is een koud kunstje en is ook maar een klein deel van de opleiding.
Het is net zoiets als met je gebit: de elementaire verzorging doe je zelf. Pas als je een probleem krijgt of er ijzerwaren nodig zijn ga je naar de tandarts. Tandenpoetsen en nagels knippen kan iedereen zelf.


Ik geloof best dat veel mensen zomaar wat doen. Jammer dat er zo weinig cursussen zijn...


Wat mij betreft doen we dat ook.


Staat allemaal in de planning.

Groeten,
Frans

elsbeth flipsen schreef op woensdag, 11 februari 2004, 21:45:


Het advies om te belonen is aan mij niet besteed! Dat doe ik nl. altijd, al doen ze maar een milimeter van wat ik probeer te bereiken!
Maar ik denk wel dat het iets met mijn houding te maken had - door het advies van Frans ben ik er eens heel anders op afgestapt en heb daarmee het probleem opgelost. Zo zie je maar, ook al ben ik mij altijd bewust van wat ik doe, kun je toch 's een blinde vlek hebben!

Groet, Marianne