Hester schreef op woensdag, 11 februari 2004, 22:56:

Hoi,
Ja dat zegt mijn verzekering ook. Ik ben aansprakelijk voor wat mijn pony aanricht of ze het nu bewust of onbewust doet. Mijn pony staat bij mijn ouders. Zou ze uitbreken en de boel daar kapottrappen (sier en moestuin) of opeten, dan is het inderdaad "mijn" schuld en moet mijn verzekering betalen.

Isabella heeft ook ooit een hond door de lucht geslagen. Ik had ook de eigenaar van die herder gewaarschuwd dat hij zijn hond moest aanlijnen (in het bos), maar nee, hij liet hem vrolijk om Isabella heen blaffen die op haar beurt continu aan het waarschuwen was. Nou uiteindelijk haalde ze uit met haar achterbenen toen de hond heel dichtbij was en kaiiiiii daar vloeg hij enkele meters door de lucht (wat een kracht in die kleine achterbeentje, haha).
Ik schrok me dood, maar de eigenaar nam het luchtig op. De hond stond wat wazig te kijken, maar hij gaf zichzelf toch de schuld (die man dus) en ik was wel boos, maar liep toch maar snel door. Wat die hond had weet ik dus niet. Wel weet ik dat Isabella bang is gebleven voor blaffende honden en nu ook maar direct uithaalt tegenwoordig (waardoor we wel eens flink commentaar hebben gehad van een mevrouw met zo'n kefhondje dat wij een levensgevaarlijke pony hadden).

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 12 februari 2004, 9:10:

Hoi,
Voorbeeld:
Als mijn pony wil bijten, dan geef ik haar een tik; dat is opvoeden.
Als ik haar betuig en ga wat rondjes draaien op de wei; dan is dat training.
Als ik haar betuig, de kar erachter hang en door het bos ga rijden; dan is dat ontspanning (voor beide partijen).

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 12 februari 2004, 9:35:
Hoi,
Ik heb een shetlander; de kinderpony bij uitstek !!??? Nou de onze dus zeker niet. Zolang ze VAST staat met een halster om, of omdat ik haar vast heb of omdat ze voor de wagen staat, dan is ze super lief en kan een kind als het ware onder haar doorkruipen.
Maar o wee, als ze los is. Vooral in haar eigen wei, dan is ze ronduit gevaarlijk. Het dochtertje (3 jaar) van mijn schoonzus rende eens de wei op waar Isabella stond. Nog voordat ik besefte wat er gebeurde, kwam mijn pony met oren in de nek, wit in de ogen op dat kind afvliegen. Zo razend snel. Ze kwam omhoog en ik gaf een fikse gil, waardoor gelukkig het kind stopte. Daardoor miste Isabella's hoeven het kinderhoofdje. Ik wil niet weten wat er gebeurd zou zijn als het kindje was doorgelopen. Ook Isabella begreep wel uit mijn reactie dat ze iets deed wat niet door de beugel kon, maar het kind stoorde haar kennelijk op haar terrein. De vader van het kind was heel erg boos op mij. Ik was echter te geschrokken om me daar zorgen over te maken. Ik heb Isabella wel terecht gewezen, maar wist toen niet goed of ik nu flink tekeer moest gaan of niet ... ze wist tenslotte zelf niet wat ze deed. En het was gelukkig goed afgelopen.

Maar later gebeurde bijna hetzelfde. Er liep een heel klein kindje zomaar de uitloop in omdat die daar een konijntje zag (had nog geeneens dat "grote zwarte" beest gezien. Ik wist niet hoe snel ik over het hek heen moest komen, want het "zwarte beest" kwam er al weer aan met de oren in de nek, klaar ten aanval. Nu kon ik nog net op tijd die pony omduwen en had moeder haar kind weer vast. Ik denk geeneens dat deze mensen het door hadden.

Ook had ik ooit een meisje van 7 jaar dat op Isabella reed. Ze kon het beestje gerust alleen borstelen (als ze maar vaststaat) en berijden. Alles ging goed, totdat ze vroeg of ze haar aan het halster mee mocht nemen op een rondje door de wei. Ik dacht eigenlijk dat het wel kon, dus gaf haar het touwtje. Zodra ze Isabella mee wilde nemen, ging die pony omhoog en gaf het kind een fikse knauw en een maai met haar voorbeen. Dat ging dus overduidelijk niet.

Tja mijn shetlander is dus GEEN kinderpony. Hoe ik dit gedrag eruit moet krijgen ... ach ... ik heb zelf geen kinderen, dus het maakt me niet zoveel uit. Ik weet het nu en laat gewoon geen kinderen meer toe.

Groeten,
Ingrid

elsbeth flipsen schreef op donderdag, 12 februari 2004, 16:11:
Hoi Elsbeth,
Nou hier in Brabant zijn kennelijk zoveel paarden, dat ze keuzes kunnen maken welke wel en welke niet. Je moet ook minimaal 14 dagen wachten voordat je hoefsmid kan komen. Soms heel vervelend als je een los ijzer had met allemaal scheuren en happen uit de hoef.
En ja, dan vallen shetlanders en grote trekpaarden af. Die doen ze liever niet. Daarbij had ik een hoefsmid die altijd trots stond te vertellen hoeveel paarden hij wel niet rondom kon beslaan in een uur tijd. Waar je maar trots op bent. Maar op onze manege loopt er ook zo eentje rond. 10 minuten het paard is rondom voorzien van nieuwe ijzers. En als ze niet stil staan ... baf de hoeftang in de ribben. Ik kon dit toen niet aanzien en ben weggelopen. Dit was dus NIET de hoefsmid die ik had. Nee, die schopte onze pony een keer zo hard onder haar buik, dat hij daarna vroeg of ik toch even met haar wilde gaan lopen, want hij gaf toen dat hij bij die kleine pony's zijn eigen kracht niet kende. Hij zei ook opgelucht te zijn dat ze niets mankeerde. Belachelijk dit. Als ik er nog aan terug denk .... GRRRR.
Later kreeg ik een andere. Die was heel rustig. Liet de pony haar been strekken als ze dat wilde, tikte het ijzer er zacht onder ipv zo snel mogelijk meppen als de andere deed. En nam zijn tijd. Hij was gewoon 1,5 uur bezig met de pony te bekappen en van 2 voorijzers te voorzien. De meesten die hem kenden vonden hem te traag. Maar hij was ook de eerste die de stand bekeek en het been na het bekappen weer bevoelde en bekeek. Goed hij besloeg dan wel en bekapte ook alles wat hij van een hoef dacht af te willen halen (zool/straal), maar verder is deze hoefsmid wel oke.

Groeten,
Ingrid

elsbeth flipsen schreef op donderdag, 12 februari 2004, 16:11:

Haha, ik drukte te snel op verzenden. Wilde nog zeggen waarom ze geen shetlanders doen. Alles is klein aan die beesten. Ze zijn vervelend en eigenwijs, kleine hoefjes, ze moeten op de knieen ernaast, staat er zo'n beest in je nek te hijgen. En beslaan dat schijnt een ramp te zijn ivm kleine ijzertjes en nagels. Isabella werd beslagen met het kleinste ijzer, maar wel met normale hoefnagels. Echte western nagels. Oef, geen wonder dat ze altijd met ijzers zulke korte stapjes nam. Ze draafde ook nooit eens vlot door op het harde. Dat zat kennelijk in de weg. Daarna besloot hij ooit dunne nagels te nemen, maar met hetzelfde hoefijzer. Probleem toen: na 14 dagen speling op de ijzers. Dan kwam de hoefsmid langs; trok die nagels aan met een nijptang (en kreeg ze een extra krul in die nagel op haar hoef; geen gezicht), maar na weer 14 dagen zat het ijzer dan weer los. Het ging wrikken en er ontstonden scheuren. Nog een keer geprobeerd, maar na hetzelfde, echter nu na 4 weken echte gaten in haar hoeven op het nagelgat (in de wand beslagen bleek achteraf). Het knapte er gewoon uit. Totaal kapot gelopen hoeven voordat ik een hoefsmid gevonden had die zin en tijd had. Ik vervloekte die ijzers echt, en ook alle hoefsmeden bij ons uit de buurt hoor. Nog geen eens tijd om iemand in redelijke nood te komen helpen enkel en alleen omdat het ging om een shetlander !!!!

Groeten,
Ingrid

marianne herzberger schreef op donderdag, 12 februari 2004, 16:55:
Hoi,
Waarom ik dit toeliet?? Denk maar niet dat ik dit wilde hoor. Ik probeerde juist de kalmte te bewaren, maar zodra ze het getik hoorde, dan flipte ze helemaal. We hadden haar toen klem gezet tussen garage, bus van de hoefsmid, ik en de hoefsmid vooraan. Nou ze zag geen uitweg meer, als alleen over de hoefsmid heen. Dus nam ze een sprong, sleepte mij mee, waardoor ik los moest laten, maar de hoefsmid had haar vast en begon te schoppen. Tuurlijk reageerde ik toen, en zie eerder, ook hij schrok van de kracht die hij op het kleine beest uitoefende. Kijk dat ijzer zat nog maar half, dus hij moest het werk wel afmaken. Ik heb echt naar andere hoefsmeden gezocht, alles gebeld dat ik kon vinden, navraag gedaan op maneges, enz. enz. enz. Ik KON gewoon NIEMAND vinden. Denk niet dat ik het niet erg vond.
Via via en nog eens via kwam ik bij mijn huidige hoefsmid terecht. Ik heb hem het hele verhaal verteld en hij behandelde Isabella met alle respect. Hij deed het zo goed en was zo lief voor haar, dat ze bij het bekappen van de achterhoeven begon te gapen en volledig ontspande. En dat na de eerste keer al!! Ze is gewoon erg vergevingsgezind.

Maar ga nog maar even door dan; nu over een dierenarts assistent van de paardenkliniek hier. Die deed ook iets waar ik vreselijk boos over werd, maar was ook te goeder trouw. Ik moest dus ooit foto's laten maken van Isabella's hoeven. Ik kreeg een schort voor, evenals die assistent die de foto's zou maken. Pony niet overigens?! Maar ze moest haar voet op een schuin blok zetten. Apparaat er tegen aan en tot dusver ging het goed. Maar toen ging het apparaat aan en dat zoemde. Dat maakte haar nerveus en ze trok met haar hoef net op het moment van de foto, dus mislukt. Zo ging dat een tijdje verder. Ik kreeg al op mijn kop dat ik die pony rustig moest houden. Ja schiet dan op zei ik, ze is nerveus voor dat zoemen/piepen; wacht dan niet zolang. Na de zoveelste mislukte foto, vroeg hij of hij het touwtje even mocht hebben. Ik wist niet wat hij wilde, dus geef hem het halstertouw. Nou ik wist niet wat mij en de pony overkwam, want het ging razendsnel. Ik kon niet ingrijpen, alleen maar HEE schei uit roepen. Hij trok nl. zo razend snel aan het touw, dat de pony wel mee moest en met paniek in de ogen en mij aankeek van help die man toch volgde. Echter trok hij direct weer en daardoor raakte ze uit balans en smakte tegen de bodem. Hij trok haar direct weer overeind en wilde dit gaan herhalen, toen ik hem het touw afpakte en vroeg waar dit in godsnaam voor nodig was. Ze moest maar luisteren was zijn commentaar. Inwendig kookte ik. Isabella was toen inderdaad wel rustig, maar enorm geschrokken. Ja zo krijg je paarden en pony's die het vertrouwen in mensen kwijt raken. Ik was zelf ook overdonderd hoor dat dit gebeurde. Net als toen bij die hoefsmid.
Ze mishandelden mijn paardje gewoonweg..... vreselijk echt wel.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op vrijdag, 13 februari 2004, 14:16:

Hoi Marianne,

Op geen stalbed, of althans, ze heeft wel een stal met een tegelvloer en stro, maar daar staat ze alleen maar in als het strikt noodzakelijk is en dat is tijdens het eten. Anders heb ik haar nog nooit in de stal gezien. Ze loopt vnl. op het zand. In voorjaar en zomer staat ze gedurende de avond en nacht op de wei (ivm kans op bevangenheid) en 's winters loopt ze zolang de wei het nog toelaat, 's middags een paar uurtjes op de wei.

Groeten,
Ingrid

elsbeth flipsen schreef op vrijdag, 13 februari 2004, 20:34:

Hoi Elsbeth,

Wat een nette hoefsmid dan. Nee mijn vorige deed dat niet. Hij vond dat hoefjes traag groeiden en normaal gesproken duurde het sowieso al 12 weken voordat er een hoefsmid kwam, maar dan nog vond hij het vaak genoeg niet eens nodig. Ze heeft eens 19 weken op hetzelfde paar ijzers gestaan. Dat was nog beslag met zolen en hennep ook. Dat lag niet aan mij hoor, maar ik vertrouwde toen nog op zijn kunde. Als hij zei dat het goed zat, dan zal dat wel. Echter toen ik zelf toch wel vond dat haar hoefjes geheel verkeerde vormen kregen, heb ik dus wel actie ondernomen, maar het duurde gewoon lang eer ik een andere gevonden had. Maar daar komt nu waarschijnlijk allemaal verandering in. Een natuurlijke hoefsmid heeft aangeboden vrijblijvend eens te komen kijken. Hij kan mij waarschijnlijk wel vertellen wat er nu wel en niet aan de hand is. Dan kan ik besluiten wie en welke soort hoefsmid ik "vast" kan gaan nemen. Niet mijn oude meer hoor (haha).

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Ik wil jullie wat vragen.
Als niet Parelli-er lees ik niet alle berichten, vooral niet datgene dat over rijden en over parelli gaat. Niet uit desinteresse hoor (soms doe ik het wel), maar gewoon uit tijdgebrek.

Maar de laatste tijd leesde ik ze wel wat vaker, en dan blijkt het vaak over heel wat anders te gaan (homeopatisch en voer onder kopje touwhalsters bijvoorbeeld).

Daarom nu mijn vraag; zouden jullie als het onderwerp totaal gaat afwijken svp het kopje "onderwerp" willen veranderen? Want zoals hierboven aangegeven; dat vind ik dan weer wel leuk om te lezen, maar nu sla ik ze over omdat ik denk dat het over touwhalsters gaat.

Alvast bedankt.

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op zaterdag, 14 februari 2004, 9:37:
Hoi,
Isabella's manen zijn 55 cm. Lijkt misschien niet zolang, maar ze is dus een shetlander. Alleen de voorlok wil niet echt mooi vol en lang worden.
Ik knip alleen de dode puntjes wat van de manen, maar meer ook absoluut niet. Geen gezicht recht geknipte manen. Maar in de knoop? Nee vrijwel nooit. En ze rolt heel wat af en soms zitten er dennentakken en al in. Maar op het eind van de dag is ze zonder borstel weer geheel schoon. Wel was ik ze in de zomer een keer en doe er 2x per jaar anti-klit in. Haar manen zijn ragfijn. Super zacht ook.

De staart groeit heel erg hard. Ook ik kan er zeker eens per 6 weken minimaal 5 cm afhalen.
Maar hoe knippen jullie die mooi recht? Ik heb altijd een scheve punt. Het is een hele bos, die ik van boven naar beneden strijkend onderaan in mijn handen hou en dan recht afknip. En dan hangt er dus altijd een punt naar de binnenkant. Tips??

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op zaterdag, 14 februari 2004, 10:55:

Hahahaha, ZIE JE WEL !!.

Isabella vertikt het nl. om knoflook te eten. Als is het maar een heel klein beetje, ze weigert het aan te raken al moet ze honger leiden. Altijd al gedacht dat er wat mis was met dat spul.
Ik ken nl. ook iemand die haar paard gedwongen had knoflook te eten (in capsules) en die is er doodziek van geworden. Dus ik heb bij Isabella nooit aangedrongen. Ze is dus slimmer dan de meeste voerfabrikanten.

Groeten,
Ingrid

henny wittenaar schreef op zaterdag, 14 februari 2004, 12:00:

Ja daar zou je best wel eens gelijk in kunnen hebben. Ik heb ook wel eens een dood dier in mijn hooi, maar dat is dan helemaal uitgedroogd. Meestal is het een stuk konijn of een dode muis, maar vorig jaar een schildpad (en nog een vrij grote ook).


Niet helemaal mee eens. Eikels zijn ook schadelijk, zelfs dodelijk, maar er zijn genoeg paarden die er mondenvol van op kunnen. Dat is maar net wat ze gewend zijn denk ik zo. Te veel paardenbloemen kunnen ook kwaad. Denk dat het alles is met een TE ervoor. En er zijn inderdaad tegenwoordig heel wat mensen die knoflook voeren. Het zit zelfs standaard al in bepaalde voedingsmiddelen (oa heel veel van de paardendrogist). Maar zoals eerder vermeld, de onze eet het niet. Kastantjes wel overigens; is ze gek op.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op zaterdag, 14 februari 2004, 18:53:

Hoi,
Ja leuk voor iemand die geen engels kan. Ik ben daar al meer tegenaan gelopen in mijn zoektocht naar oorzaken voor de vorm van bevangenheid die mijn pony destijds had (oorzaak nog altijd onbekend). Dan kom je continu engelse sites tegen. Mensen die je ernaar verwijzen, enz.
Ja sorry, ben dan pas 33, maar ik kan en ken geen engels. Heel lastig. Dus dat hele knoflook verhaal kan ik nu niet volgen. Niet dat ik je nu vraag om het over te typen cq te vertalen hoor.
Mijn Isabella lust toch geen knoflook, dus die geef ik het sowieso al niet. Was maar gewoon een opmerking ... dat er nog mensen zijn die geen engels kunnen (op zijn duits mag wel ).

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op zaterdag, 14 februari 2004, 18:57:

Haha, nee het zal !!!??
Heb het wel eens ooit geprobeerd. De onderkant van een grassprietje is overigens wel lekker (beetje zoet). Rest is een beetje niet te pruimen. Maar van paardenbloemen kunnen je wel lekker soep maken (mits je ze in het voorjaar plukt). Als iemand het recept wil?

Overigens paardenbrokken zijn ook niet echt te pruimen hoor. Die van mij smaken wel erg kruidachtig (beetje thee smaakje); ook dat heb ik ooit uitgeprobeerd, maar het zijn dan ook kruidenbrokken met laag eiwitpercentage.

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op zaterdag, 14 februari 2004, 19:19:
Hoi Linda,
Heeft Tamara dan stugge manen of zo?
Want waarom gaan die van haar wel in een klit zitten en die ragfijne manen van mijn shet niet? Het is maar heel erg zelden dat er 1 streng in de knoop cq klit zit (en inderdaad geen gezicht dan).
Wel is het iedere keer weer een verrassing aan welke kant de manen hangen. Vroeger hingen ze naar rechts met net achter de oren een pluk naar links, maar in de winter wisselt het altijd erg.
Soms mooi naar 2 kanten, dan weer links, dan weer recht. Gisteren hingen ze de hele dag links. Dat vind ik geen gezicht, net of ik een andere pony heb dan.

Groeten,
Ingrid