Ik heb zelf actief les in Alexandertechniek.
En ik lees helemaal geen boeken daarover, op het moment.
Wat ik je vertel is puur mijn eigen ervaring.
Ondanks het feit dat ik zelf dagelijks les sta te geven heb ik er behoefte aan dat iemand mij nu eens vertelt hoe ik zit, wat ik moet doen, en hoe bepaalde problemen op te lossen.
Als je naast het paard staat is dat vaak heel anders dan ermee te rijden.

Met mijn pijnlijke rug ben ik wel altijd blijven rijden, tja, ik moest ook wel want het is mijn beroep en ik ben nou eenmaal niet in de wieg gelegd voor iets anders.
Het rijden zelf is ook nooit het probleem geweest, gek genoeg ben ik heel soepel, maar het was de pijn erna.

Het is de bedoeling door deze manier van rijden comfortabeler te rijden, je kunt het vergelijken met een soort mensendieck te paard. Een houdingtherapie waarbij je leert te zien hoe je jezelf en je paard in houding en beweging kunt beinvloeden.

Ik ben nu in staat dit weer mee te nemen in de lessen die ik zelf geef, zo zie ik nu heel snel wat voor invloed de houding van een ruiter op zijn paard heeft en dat gaat dieper dan hetgeen wat je met je ogen ziet.

Rijden op deze manier krijgt zo iets heel spiritueels, je wordt zo één met je paard en je paard met jou. Je rijdt niet op een paard maar haast
'in' het paard en het paard in jou. Met gevoel en beweging kom je heel dicht bij elkaar en dat is een prachtige verdieping.

Groet, Pien

Moniek schreef :

Ik kan geen 20 liter water sjouwen maar wel 4 uur paardrijden. Het is een geheel ander soort belasting. Dus dat herken ik wel. Groet, Pien

Er zit me iets niet lekker :

Ik schreef mijn verhaaltje over groeallen en inloopstallen en achteraf bekroop mij het gevoel dat ik nu misschien een verkeerde indruk bij een aantal van jullie gewekt heb. Graag wil ik even iets rechtzetten :

Voor mij is natuurlijk paardenhouden: je paard temidden van soortgenoten dag en nacht op de wei laten, met de beschikking over een inloopstal.

Wanneer dit niet mogelijk is , dan is een groeal een mogelijk en tijdelijk alternatief.
Het opsluiten van een paard in zijn eentje in een box is voor mij absoluut geen optie, zoals jullie vast wel van mij weten.

Een groeal is geen vervanging van het opsluiten van je paard in een box. Het mag geen permanent gebeuren zijn.
Een groeal is echter wel een tijdelijke vervanging van het gezamelijk verblijven op de wei. Daarin is dus een verschil.

Verder wil ik benadrukken dat je niet zomaar een willekeurige groep paarden bij elkaar kunt zetten in een groeal.
Je moet wel degelijk naar de groepssamenstelling kijken en rekening houden met oa het karakter, het temperament, het gesocialiseerd zijn, het geslacht, de leeftijd, achtergrond en wat al niet meer.
Anders kunnen er ongelukken gebeuren doordat een dominant paard een ander in de hoek drukt of naar buiten trapt.

Er komt dus meer kijken bij het gezamelijk houden van paarden dan je zou denken. Rekening houdend met bovengenoemde punten vorm je een groep op de wei en de samenstelling van die groep houd je constant en je wisselt niet. Pas als de paarden volledig aan elkaar gewend zijn en de onderlinge rangorde is gevestigd, dan kun je erover denken ze een keer in de groealling te zetten. Eerder niet want het kan leiden tot ongelukken.

Een nieuw paard introduceer je stap voor stap (bijvoorbeeld paard voor paard) in de weidegroep. En pas als hij volledig in de groep is opgenomen kan hij mee naar binnen!

Om jullie een voorbeeld te geven : Cherokee is heel prima in de groep, maar niet als Holly ook daarbij is. Holly is bang voor haar dominantie. Terwijl Cherokee haar leiderschap vrijwillig afgestaan heeft aan Winner.
Cherokee en Holly staan dan ook ieder in een eigen groep. Op de wei is er geen probleem , plaats genoeg om samen te lopen, maar in een groeal zou dit onnerroepelijk tot incidenten leiden.

De reden waarom ik ook spreek over uitloopstallen (stallen met een uitloop, naar Duits model, zonder tralies en met veel sociaal contact door de lage omheiningen) is wanneer een paard het om wat voor reden dan ook niet tot zijn recht komt in de groep.
Ook dan behoor je naar mijn mening de onderlinge buurpaarden te selecteren.

Ik hoop zo het een en ander te hebben verduidelijkt. Pien

Hoi Ellen : Allereerst welkom op dit forum. Ik wil je niet meteen wegjagen ( en vat dit niet zo op alsjeblieft) maar ik ga je toch een paar kritische vragen stellen:

Allereerst snap ik niet dat een paard al zadelmak gemaakt is door erop te gaan zitten, nog vóór je grondwerk gedaan hebt met hem. Ik kom uit de westernwereld en daar is het volstrekt normaal dat je eerst grondwerk doet (de naam zegt het al) en je paard aan een heleboel went vooraleer je erop gaat zitten.
Is dit een dressuurmatig iets of hoe moet ik dat zien?

Beetje grondwerk kost je misschien een maandje meer werk, het komt het paard ten goede. Ook al verkoop je hem gelijk weer zodra hij zadelmak gemaakt is, maakt toch niet uit? Het gaat erom dat je een paard kunt 'afleveren' die zich happy kan voelen en niet overal bang voor is.
Ergens werd gesproken over een 'meerprijs" (niet door jou, dacht ik).
In het algemeen wil ik hier op reageren door te zeggen dat niet overal een prijskaartje aan mag hangen. Grondwerk is in mijn ogen een essentieel onderdeel wat hoort bij de opvoeding en training van je (jonge) paard.
Het is net als zeggen : Dit paard heeft duurder voer gehad, dus ik breng een meerprijs in rekening omdat hij nou gezonder is....

Waarom gaan mensen jumping doen met een nog onvolwassen paard?
Een paard dat notabene bang is voor vanalles, hoe krijg je hem dan wel gewend aan die veelkleurige hindernissen?

Het is zo makkelijk te spreken van "druk" om een paard zo snel mogelijk 'voor elkaar te krijgen'. Ook ik rij jonge paarden in, maar ik zal me nooit laten haasten door een eigenaar. Dan kan ie zijn paard ergens anders heen brengen, het welzijn van het paard is mij meer waard dan de centen van de eigenaar.
Een eigenaar die dat niet begrijpt is geen potentiele NH - er en zal het ook nooit worden!

Ellen, graag wil ik hierin met je van gedachten wisselen. Ik hoop niet dat ik te fel overkom, maar ik begrijp heel veel niet. Wil jij het mij uitleggen?

Groet, Pien

Michiel schreef :


Een paard denkt niet "Ach, nu loop ik een leuk uitje mis.
Dat is eerder jouw antropodinges. Ze zal ook zeker niet denken in de trant van : Zo.... die heb ik tuk....
Een paard denkt al helemaal niet zo.
Een paard denkt in termen van groepsbesef. Die wil instictmatig bij zijn vriendjes zijn....

Weet je uit eigen ervaring al dat ze de volgende keer met meer plezier met je meegaat omdat je haar nu haar zin hebt gegeven?
Hmmm, speciaal paard is dat dan. Ik geloof er dus niet in!

Going with your horse is een principe dat velen van ons hier toepassen, ieder op zijn/haar manier, maar het is nog nooit in mij opgekomen mijn paard op die manier haar zin te geven.

De vorige eigenaar van Cherokee deed niks anders dan dit met als resultaat dat Cherokee enorm last had van huisnijd toen ze bij mij kwam. Iedere mogelijkheid greep ze aan om naar huis te rennen, op het gevaarlijke af. Want ze wist dat ze ermee wegkwam!
Wilde ze niet gallopperen? dan maar niet in galop. Met als gevolg dat IK nu alle zeilen bij moet zetten om eens een galopje van haar gedaan te krijgen. Als het haar niet beviel bokte ze met de bedoeling je eraf te wippen. Het gaat al veel beter nu, maar het is voor zowel haar als mij niet leuk geweest om zover te komen.
Cherokee heeft nooit leiding gehad, terwijl ze wel daarom vroeg. Haar eigenaar zag dat niet met als gevolg dat ze haar eigen spel heeft bedacht en een zeer moeilijk paard geworden is dat altijd haar zin wou hebben.... Toen wij haar kochten was ze een zeer onzeker paard dat nooit leiding gehad had.

Als BD aangeeft ergens genoeg van te hebben zal ik altijd naar haar luisteren, ik neem haar heel serieus, maar ik stop op het moment dat IK wil, en niet wanneer zij wil. Daarin zitten soms maar 20 passen verschil tussen aangeven van haar en het ophouden van mij.
Maar die 20 passen zijn essentieel voor onze gulden middenweg!


Wel eens eraan gedacht dat je paard het misschien fijn vindt als jij je als leider en je dus als helper en beschermer opstelt?
Dat jij hem ergens doorheen helpt waarvan hij bang of onzeker is?


Dat kan net zo goed als jij hem leidt hoor, ik zie niet in waarom dat ineens teniet gedaan wordt ...


Hier proef ik enige onvrede. Graag had je een goede tijd samen gehad. Nu kon je niet rijden en dat doen wat je graag gewild zou hebben.
ZIJ besliste anders.... Ik ben werkelijk benieuwd hoe dat er een volgende keer aan toe gaat. Niet dat ik zeg dat je persé moet rijden of je paard je wil opleggen, nee, maar ze wordt zo wel heel erg de prinses op de erwt.

Stel, mijn dochter wil haar tanden niet poetsen en ze zegt zelf dat ze daar een gegronde reden voor heeft. Moet ik dat dan maar accepteren?
De volgende keer denkt ze : "ach, mama vindt het toch niet erg" en voor ik het weet heeft ze de tandenborstel in de prullenbak gekiept....
Kan ik die volgende keer wel zeggen dat ik toch wil dat ze haar tanden poetst, maar feit is dat ik het die ene keer wel toegestaan heb.

Veel onduidelijkheid dus. Groet, Pien

Angela88 schreef op woensdag, 26 januari 2005, 22:56:


Dat zie je toch zelf? Als ze niet lekker lopen kun je daar wat mee.
Alhoewel ik afgelopen dagen gewoon in de sneeuw in de buitenbak
heb kunnen rijden. De grond was goed egaal.
In de paddock echter braken ze hun nek over de kuilen en de bobbels. Ze deden het dan ook vanzelf heel kalmpjes aan....


Tja, je ziet het aan de paarden, ze lopen niet lekker, dus....


Lekker met zijn allen op de bevroren wei of met een hele baal hooi in de buitenbak. Kunnen ze zelf bepalen of ze willen bewegen.


Wat je ook kunt doen is hem eerst 'losgooien'in de binnenbak en erna met hem gaan wandelen over de harde weg, neem je een ervaren paard mee, is hij niet zo alleen.... Of als het niet vriest in de buitenbak....


Heerlijk toch.... Een paard is niet altijd in beweging,zeker niet als de grond zo bevroren is. Lui zijn is ook een vorm van 'zijn"....
Op de dagen dat ze niet hoeven te werken kun je ze minder bijvoeren, al blijft de hoeveelheid hooi hetzelfde...

Groet, Pien

Angela88 schreef op woensdag, 26 januari 2005, 23:28:


Ah, Marianne, hetzelfde advies...
Voor Angela : Ik zou ze zeker niet minderen in ruwvoer (hooi) , dat eten houdt ook de verveling tegen.
Men zegt wel eens dat je de hoeveelheid krachtvoer kunt minderen tot de helft, op de dagen dat de paarden niet werken.
Zelf doe ik dat niet ( ze krijgen ook maar 2 bekers per dag, en geen krachtvoer maar gemengde granen en voederbieten), maar het kan wel zinvol zijn, om bijvoorbeeld maandagziekte te voorkomen, zeker als je paarden gewend zijn normaalgesproken elke dag te werken.
Groet, Pien

Michiel, ik denk dat jij en verschrikkelijk lief en zacht persoon bent naar je paarden toe, maar ik vind dat je zoveel toestaat...
Doe je jezelf daarmee niet te kort?

Wat als ze je van grasplek naar grasplek sleuren tijdens een wandeling,moet je dat dan ook maar toestaan omdat het paard aangeeft dat het dat zo graag wil?
In deze winterse periode worden alle paarden die niet de hele dag op gras kunnen staan een beetje "gras-geil" (excusez le mot). Het zou een mooie boel worden wanneer de paarden daar tijdens een wandelingetje hun zin in kregen. Stel er loopt een kind van 10 mee en die wordt ondersteboven gelopen door 500 kilo paard voor een hap gras.....
Pas op, en ze doen het hoor, als je niet duidelijk bent.....


Mag ik zeggen dat ik je helemaal niet duidelijk vind hierin?
Het paard is de enige die heel duidelijk aangeeft wat het wil en jij gaat daar helemaal in mee. Af en toe 'boe' roepen helpt niet.
Een paard denkt niet "Nu ben ik gelukkiger want ik mag overal hapjes gras eten", nee, hij drijft wat dat betreft gewoon op zijn instinct en wil
eten , eten, want dat is zijn overlevingsmechanisme. Hij weet immers nooit wanneer de volgende keer is dattie zijn buik vol kan eten.

Om deze reden heb ik dan ook grote moeite met je paard tussendoor al 'werkende' happen gras te laten eten. Jij denkt dat het gezellig is (en dat is natuurlijk ook zo) maar voor hem is het een instinctmatig iets. Niks mis mee, integendeel, maar het is een heel ander uitgangspunt....
Ik vind gras laten eten tussendoor juist heel antropodinges.

Dacht je dat ik mijn paarden niet laat eten tussendoor? O jawel hoor. Tijdens een rit van 4 uur houden we zo'n 2 keer pauze waarbij we afstappen en de paarden op gezette plekken los laten om te grazen.

Dat is duidelijk : De rijder gaat van zijn rug af , hij wordt losgelaten en hij is even helemaal vrij!

Groet, Pien

Er is niks mis met leiderschap.

Leiderschap betekent ook : Je paard laten zien dat het goed is zo : "Kom maar, ik help je, ik leid je hier doorheen, en ik bescherm je als je bang bent, achter mijn rug mag je wegkruipen"

Velen hier lijken wars te zijn van leiderschap, of durven het woord 'dominant' niet eens meer in de mond te nemen, uit angst gezien te worden als overheersend.

Dan heb je het woord leiderschap en instinct van het paard niet goed begrepen.

Dit schrijf ik niet naar Michiel toe, ik heb alleen jouw tekst als voorbeeld genomen.
Nu houd ik erover op, ik ga een beetje werken, lekker de baas spelen over onze paarden
Pien

Marianne schreef op donderdag, 27 januari 2005, 11:32:


Ga naar Duitsland Marianne, daar zijn ze veel gespecialiseerder....
In Utrecht heb je alles gedaan wat je kon.... Nu wordt het tijd het uit handen te geven.... Het duurt te lang....spring erin en hak de knoop door.

Ik begrijp je twijfels, ik begrijp het dat ze dan zo ver weg is....ik zou het ook verschrikkelijk vinden. Het is allemaal zo onzeker en dan wil je het liefste dicht bij huis zijn....
Is er niemand van het forum hier die daar een beetje in de buurt woont en Pauli af en toe eens kan bezoeken door de week? Of mag dat niet? Of waar jij kunt overnachten in het weekend?
Waar is het in Duitsland?
Sterkte, we leven allemaal met je mee !!!! Liefs, Pien

Trudy schreef op vrijdag, 28 januari 2005, 15:52:


, geweldig....... ik vind het enig en je ziet dat het paard er plezier in heeft. Oortjes naar voren... als ie niet wou maakte hij echt wel aanstalten om uit die auto te springen.
Dat paard heeft gewoon een eigenwijze kop en is in voor spelletjes....Heb je gezien hoe hij zijn hoofd vooruit op de bovenkant van het voorraam legt terwijl ze rijden...Dat is echt wel spontaan hoor.....
Egon : Zie je dat er nu meer zijn die de koelkast niet dichtdoen....?

Hahaha.......En hartstikke antropodinges..... Nou en? Groet, Pien

Ik kom net terug van een heerlijk lange buitenrit. Het viel me op dat er hier nog veel ijsplekken zijn, vooral op plekken op de St. Pietersberg waar de zon niet komt.
Het schijnt de meeste paarden inderdaad niks te deren, zo klost BD er gewoon overheen, terwijl Winner niet verder durfde. Leuk, sta je daar midden op het ijs...volgende keer maar jute zakken meenemen, liggen al standaard in de auto. Maar ik vind het eng als ik een paard onder me voel glijden.Dus er waren heel wat stukken die ik voetje voor voetje, lopend naast mijn paard heb afgelegd.

Izzy heeft trouwens toch pijn aan haar voeten gehad hoor, van het lopen over de kuilen en bobbels op de bevroren wei, ze liep er helemaal stijf door.
Nu is het al bijna over, paar dagen rust op vlakke ondergrond hebben daarvoor gezorgd. De rest van de paarden hebben prima gelopen met deze vorst, inclusief Holly met d'r gevoelige voetjes.
Groet, Pien

Ellen Peeters schreef een paar dagen geleden:


Hoi, Ellen, ik begrijp je wel hoor, maar jij hoeft toch niet mee te doen omdat iedereen in jouw wereld dat ook zo doet zonder na te denken of het ook anders kan?
Haast iedereen hier op dit forum is 'ergens' begonnen, meestal vanuit een gevoel van onvrede met de traditioneel gangbare manier van paarden houden en met paarden omgaan. Wat let jou om een aantal oude ideeën overboord te zetten, en te beginnen te durven kijken naar wat je paard aangeeft? Nu zeg ik niet dat ik vind dat jij niet naar je paarden kijkt, dat kan ik van hieruit niet beoordelen, maar met 'naar je paard kijken' bedoel ik ook: Kijken naar waar je paard behoefte aan heeft. En dat is meestal iets heel anders dan je zou denken.

Mijn paarden lopen dag en nacht buiten, ze werken mee in ons bedrijf en worden dus 6 dagen per week gereden. 's Nachts gaan ze in 2 groepen in de paddock met inloopstallen. En ja : Dat is nu ijs hakken en sjouwen met 100 liter water per dag (hebben we vandaag uitgerekend) , maar dat heb ik er graag voor over omdat ik weet dat mijn paarden de ruimte hebben en samen in de groep verblijven.
In de inloopstal gaan ze alleen staan als het erg hard regent.

Het inrijden van de jonge paarden gaat als volgt :
Van veulen af aan wen je ze aan een halster te volgen, stil te staan, voetjes te geven, in de trailer, aangebonden staan, los staan, enz....
Ook regelmatig wandelen (over de harde weg), wennen aan obstakels, plastic, wapperende vlaggen, kleuren, verkeer, etc...
Pas als het veulen los bij je blijft en je overal langs en overheen volgt, kun je zeggen dat je een eind bent met je grondwerk.
En als hij oud genoeg is , vanaf een jaar of 4 - 5 , wordt het tijd om er een keer op te gaan zitten, spelenderwijs, bijvoorbeeld tijdens een wandelingetje met andere paarden samen.
Niet met een bit, maar gewoon aan een halster.
Niks longeren ook, omdat dat het lopen in rondjes een te grote belasting is op de spieren, pezen en gewrichten.

Tegen die tijd ben je in staat om je paard los weg te zenden en naar je toe te laten komen, te laten wijken, volgen, achterwaarts gaan e.d. dus die hele longe heb je tevens niet eens nodig!
Al die tijd heeft het jonge paard de steun en veiligheid van jou en zijn groepsgenoten om hem heen (maar je went hem er wel aan om ook alleen op pad te kunnen), en hij heeft tussen de nieuwe dingen door die hij leert de rust om alles in zijn hoofd te laten bezinken op de wei.

Wanneer ik een paard binnenkrijg dat al wat ouder is dan een veulen begin ik toch telkens weer met een herhaling van dit hele programma. Eventuele "oneffenheden" komen zo vanzelf aan het licht en daar ga ik dan mee aan de slag.
Ik kruip er dus pas op als ik weet dat het grondwerk gesetteld is en ik me veilig kan voelen. En als ik weet dat het paard het aankan!
Daarom ook laat ik me niet haasten door de tijd of een eigenaar.
Van te voren zeg ik dat ik dat zelf wil bepalen, natuurlijk wel in alle redelijkheid.

In geval van jouw paard krijg ik de indruk dat er stappen zijn overgeslagen. Er is weliswaar wat grondwerk gedaan maar ik denk niet al te uitgebreid.
Waarom is ze zo bang? Heeft ze zich niet een beetje laten overbluffen met rijden, is ze er wel klaar voor, niet zozeer gezien haar leeftijd, maar gezien haar emotionele en lichamelijke gestel en conditie?
Kan ze haar hoofd tussendoor vrijmaken met groepsgenoten? Heeft ze daar de ruimte voor ? (letterlijk gezien)....
Ik wil niet hard zijn, maar als ze zo bang is, schort er iets in jullie wederzijdse vertrouwen....
Ik hoop dat je hier iets aan hebt, laat je me wat weten? (Ook als je het niet met me eens bent hoor) Groetjes, Pien

Sorry Egon, ik heb effe geknipt...


Mja. Maar als ik naar BD kijk (een Arabier woestijn/steppepaard, voor zover ze niet gewoon uit Polen komt....):
In de woestijn zijn weliswaar grote temperatuursschommelingen, en dat is ook niet waar een Arabier bijvoorbeeld moeite mee heeft.
Bij - 10 kan ze gerust zonder haar dekbedje hoor.

Ze heeft echter wel grote moeite met de regen en de vocht, met de windregens hier. En die vind je in de woestijn niet, voor zover mijn geografische kennis rijkt dan wel he....
Sneeuw geen probleem, maar wel ALS het sneeuwt.


Hmmm, hoe zit dat dan met een donkerbruine dunne vacht, weliswaar een mooi wintervachtje, maar dan ééndubbel ipv 3 dubbel....

Meer ideeën heb ik niet, behalve dan dat ik zie dat zij goed opgewassen is tegen temperaturen van + 30 graden en dan nog amper zweet tijdens het rijden. Dat hele lichaam lijkt gemaakt te zijn om warmte af te vloeien, maar niet om warmte vast te houden.
Zie het verschil : Ijsco : korte oren, korte snuit met kleine neusgaten, kleine ogen, dikke manen en staart, gedrongen postuur.
Arabier : Lange oren,. zijde-achtig haar, grote neusgaten, alles lang en open, grote ogen, enz.....

Bij beide rassen alle kleurschakeringen mogelijk....

Groet, Pien

Marianne schreef:

Hoi Marianne, ja daar heb je gelijk in !!!!
Even een paar vragen en opmerkingen daarover om de mensen hier aan het meedenken te krijgen:

Ik neem aan dat een neusriem bedoeld is om het paard met bit te verhinderen zijn mond te openen en zich zodoende aan de hulpen van de ruiter te onttrekken.

In dat licht bezien vraag ik mij dan ook af wat het verschil is tussen een engelse en een mexicaanse neusriem.
Als de ruiter met bit rijdt en zijn hulpen zijn niet subtiel vind ik het weer een typisch geval van symptoombestrijding: dwz : we snoeren de mond dicht zodat het bit beter kan inwerken......en je verhult zo een onrustige ruiterhand !!!!

Bij ieder paard waar ik kom en waar de ruiter met bit rijdt (wenst te rijden) is het eerste wat ik doe de neusriem eraf slopen. Dat de ruiter dan maar eerst leert subtiele hulpen te geven en niet te rukken en trekken.....
Een paard dat zijn mond opent geeft iets aan : te harde ruiterhulpen, te scherp bit, pijnlijke anden enz....

Het enige verschil wat ik kan zien is dat de mexicaanse neusriem hoger zit dan de engelse, wellicht zitten op die plek bepaalde drukpunten?

Ik haat die dingen, ze verhinderen het paard in zijn vrijheid van reageren.
Die neusriemen worden veel en veel te strak aangegespt, en zit ie te laag (engelse neusriem) kan het paard niet fatsoenlijk ademen.
Hoe kun je op een natuurlijke manier bezig zijn terwijl je je paard zo afknelt en dwangmatig forceert????

Groet, Pien

ps Marianne vertel eens : hoe gaat het met Paulie en met jou?
Wat heb je nu besloten?