Peet schreef op woensdag 8 februari 2006, 21:03:


Weet niet of dat nog zo is, maar vroeger werd er voor de ijzers een centimeter afgetrokken.
Bij de paarden maakt dat niet zoveel uit, maar een wat groot uitgevallen pony kon zo soms nog net "pony" blijven. Heel kort kappen, ij zer eronder en als je dan mazzel had, bleef hij nog net binnen de ponymaat.

Groet, Els.

Piet schreef op donderdag 9 februari 2006, 14:46:


Hoi Esther,

Wij waren ook van plan grondmonsters te laten nemen en testen met medewerking van een bevriende loonwerker. Zij bemonsteren alle grond die ze gebruiken. Dat bleek ook nogal prijzig te zijn. De broer ('t is zo'n echt familiebedrijf) met verstand van bemesten raadde het ons dan ook af. Hij heeft in de papieren van afgelopen jaren gekeken wat de grond bij ons in de omgeving nodig had. Hij heeft ook naar ons gras gekeken en weet (uiteraard) dat het voor paarden is. Wij hebben één stuk land waar het gras heel slecht groeit, is nu vrijwel dood, en een stuk waar héél veel klaver staat. Beide stukken zijn gelijk gezaaid met hetzelfde mengsel.
Zijn advies was om naast een flinke hoeveelheid drijfmest (krijgen we van een boer) 100kg magnesamon per hectare te strooien en dit twee keer, één maal voor het hooien en één maal erna. Magnesamon zorgt voor meer bladgroen in het gras, zodat het minder snel bruin wordt. Het gras produceerd dan ook wat meer blad en wordt minder stengelig. Nu schijnt het voor de meeste paarden beter te zijn om grof hooi te eten, maar onze Froukje raakt er onherroepelijk van verstopt, met alle nare gevolgen van dien. Overigens is magnesamon niet veel duurder dan gewone mengmest. De loonwerker wist ook te vertellen dat de tuinder, van wie het land was voor wij het kochten, altijd erg zuinig was met bemesten. De grond is daardoor waarschijnlijk uitgeput en daarom wil ons gras dus niet groeien. Eventueel kunnen we het ook nog doorzaaien.
Wellicht zit er bij jullie in de buurt ook een loonwerker met verstand van zaken. Je zou altijd kunnen proberen bij hun om advies te vragen.

Succes! Els.

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 10 februari 2006, 11:27:


Hoi Ilona en Frans,
Heb net het hele verhaal gelezen. Ook de oude en nwe website van Esther en zoveel mogelijk alle berichten over en weer.
Petje af voor jullie! Wat zal dit alles jullie een stress geven en gegeven hebben. Moet er niet aan denken dat mij iets dergelijks zou overkomen.
Vind jullie verhaal heel overzichtelijk. Hoop dat er veel mensen de moeite nemen het helemaal te lezen!
Groetjes, Els.

Peter Donck schreef op donderdag 9 februari 2006, 16:05:

Nee, maar wel héél véél land in de omgeving waarbij de grondmonsters vrijwel hetzelfde aangeven.
Kan je zelfs aan een loonwerker uitleggen.
We wonen hier nu 20 jaar, moet dan al van voor die tijd zijn. Arme mensen die de kool en piepers gegeten hebben, die daar af zijn gekomen.
Weet ik. Hoopte ook dat het klaverprobleem zichzelf op zou lossen, maar dat doet het dus niet.
Zie boven
Drijfmest zit naar mijn weten veel stikstof in, tegen de klaver
Hebben we om gevraagd als belonig dat John z'n trekker heeft gerepareerd. Wordt geinjekteerd op zijn kosten.
Misschien ook goed tegen de klaver?
Grappig! Froukje raakt niet aan de schijt van het "klaverhooi", Willem wel.
Nee, niet minder. Wij hoeven niet zoveel gras met twee fjorden op een hectare, maar wel graag het goeie!
Alle loonwerkers over één kam scheren? Wij kunnen het heel goed met deze hardwerkende doehetzelvers vinden en rijk worden ze er niet van. Rijden in net zulke oude auto's als wij. En broodjes natte aap? Is maar hoe je het ziet. Ze proberen ons in ieder geval kosteloos te helpen, is toch aardig niet?

Nee hoor, denk alleen dat je het niet helemaal goed begrepen hebt. Misschien te weinig duidelijkheid van mijn kant, sorry daarvoor.

Groetjes, Els.

Peter Donck schreef op vrijdag 10 februari 2006, 18:34:


En zo is het maar net.
Els.

Hoi allemaal,

Sinds een week of wat ben ik met Froukje met een touwhalster aan het wandelen, daarvoor gebruikte ik een gewoon stalhalster. Het touwhalster bevalt prima, ik heb er 8mm koord voor gebruikt omdat ik er zelf geen ervaring mee heb en ik begrepen heb dat 6mm toch al weer wat zwaarder inwerkt.
Wat me niet zo bevalt is het halstertouw. (is trouwens ook zelf gemaakt, ca. 3 meter lang, 12 mm dik, met aan de ene kant een lus gesplitst en aan de andere kant een musketon.) Ik zette de musketon vast aan de lussen van het halster, maar als Froukje dan lekker ontspannen naast me liep begon de musketon akelig te zwiepen. Vanmorgen heb ik de andere kant van het halstertouw aan het halster vastgemaakt en dat beviel een stuk beter.
Voor mijn verjaardag wil ik een stuk touw vragen om zelf een leid touw van te maken en nu is mijn vraag wat ik daar het beste voor kan gebruiken en hoe lang het moet zijn. Zelf dacht ik aan een meter of zes, of is dat te lang? En kan het het beste touw zijn wat je kan splitsen of is gevlochten koord beter? En hoe zet je het dan vast aan het touwhalster?
Wie helpt me op weg?
't Is de bedoeling dat ik er lekker mee kan wandelen en ook de ruimte heb om Froukje, als ze ergens bang voor is of me gewoon voorbij dendert op een volte te zetten, zodat ze weer achter me komt.

Het wandelen gaat trouwens fantastisch. Frouk loopt op haar blote voeten overal door. Ook lijkt mijn band met haar wel te verbeteren. Ze vindt het duidelijk leuk om met me mee te gaan. Vanmorgen het rondje van 5 km. weer gelopen. Toen we terugwaren beet ze zelfs niet naar me toen ik haar hoeven controleerde, is voor haar doen heel uitzonderlijk!
11 maart ga ik met haar naar een clinic van Inge Teblick. Mij benieuwen of Froukje (20) al dat nieuwe ook nog op gaat pikken, heb er in ieder geval zin in.

Groetjes, Els.

Huertecilla schreef op dinsdag 14 februari 2006, 20:26:


Met dank voor het antwoord op een praktische vraag. Boottouw is hier heel makkelijk te krijgen, maak ik dus al jaren halstertouwen van.
Verder gaat dit onderwerp een kant op, waar ik (nog) weinig van snap. Moet nog helemaal beginnen bij het begin wat "leren" betreft. Maar heb wel eens gehoord dat je nooit te oud bent om dát te doen, dus er is nog hoop.
Groet, Els.

Michiel schreef op donderdag 16 februari 2006, 15:09:


Lijkt mij dat "leren" ook heel veel met gevoel te maken heeft. Je kan iemand nog zoveel theorie geven, als het gevoel ontbreekt kan hij/zij het nooit op een paard of iemand anders overbrengen.
Je kan iemand nog zo'n goede opleiding aan de PABO of waar dan ook geven, als 'ie er geen gevoel voor heeft, wordt het nooit een goede onderwijzer.

Els.

Monique Meijer schreef op donderdag 16 februari 2006, 15:56:


En die van mij:
Vier maal per jaar met wisselende wormmiddelen, let ik voonamelijk op de werkzame stof en niet op het merk. Indien ik het nodig vind, zoals nu, ik vond wormen in de mest, ontworm ik na zes á zeven weken nogmaals met hetzelfde middel.
Groetjes, Els.

Spirithorses schreef op zondag 19 februari 2006, 22:16:


Hoi Pien,
Hierover een misschien domme vraag van mij, maar ik ben vast van plan om Froukje nooit meer op een bit te rijden, dus bovenstaande is zeker van belang voor me. (Moet eerst het land droog en berijdbaar zijn, want ik ga het vast niet langs de weg proberen.)

Als ik thuis op Frouk reed, probeerde ik altijd zo weinig mogelijk aan de teugels te komen, omdat ze altijd zoveel weerstand op het bit gaf. Nu heb ik ooit een instructrice gehad, die ons heel veel voorwaarts neerwaarts liet rijden, licht contact met de mond en het paard zo lang en laag mogelijk in het hoofd zien te krijgen. Dit was een oefening die ik altijd graag deed. Om te sturen kwam ik dan niet aan de teugels, want dan was ik alles weer kwijt, maar bracht ik mijn gewicht iets naar binnen, waardoor Frouk die kant opging en vervolgens zat ik weer recht. Daarbij gaf ik licht druk met het buitenbeen iets achter de singel en het binnenbeen hield ik op zijn plaats. (buitenbeen was om te zorgen dat de kont niet uitzwaaide...) Om op een volte te blijven moest ik mijn gewicht wat naar buiten verplaatsen omdat Froukje anders naar binnen viel.
Bij wijken voor het been deed ik het volgende: Binnenbeen iets naar achter, buitenhand van de hals naar de kant die ik opwilde en het gewicht iets op de buitenzitbeenknobbel. Ik heb altijd begrepen dat dit was omdat het paard onder jou gewicht wilde blijven en dan dus die kant op zou gaan.
Voor vertragen of haldhouden: dijbenen iets meer aanknijpen.
Voor versnellen: zit openen.

Lijkt dit er nog een klein beetje op, of zit ik helemaal verkeerd?
Begin als stijve, iets te zware en zeker niet onafhankelijk zittende ruiter aardig in een identiteitscrisis te raken. Voel me niet meer thuis bij m'n vereniging, waar ik al 25 jr. lid van ben en voel me ook niet meer op mijn gemak bij de manege, waar mijn zoon op gehandicaptenpaardrijden zit. Maar krijg ook het idee, dat ik zoveel achterloop bij de meesten op dit forum, dat ik het nooit meer in ga halen.

Groetjes, Els.

Spirithorses schreef op maandag 20 februari 2006, 23:30:

Hoi Pien, bedankt voor je lange reactie. Zal er nog even op reageren, maar het meeste is wel duidelijk. Zal hier en daar wat wissen (die ik met de wisknop, maar dat zal wel veel makkelijker kunnen...) anders wordt het verhaal zo lang
Ik 43, donderdag.
Klinkt vrijwel hetzelfde als ik het geleerd heb, alleen moest ik dus altijd binnenbeen gebruiken, zoals je hierna beschrijft. En hand van de hals doe je eigenlijk alleen bij een jong groen paard, voor de duidelijkheid.
Gebruik dus het binnenbeen voor de stelling en het buitenbeen voor het begrenzen van de achterhand, die zit verder naar achter. Doen jullie dat dan ook niet voor het aanspringen in galop?
Is mij bekend, moet ik op letten!
Ja inderdaad, maar heel even, zodat het paard door had wat ik wilde, mag in de dressuur niet hoor, hierdoor valt je paard naarbinnen.
Sorry, is ook allemaal zo moeilijk, ging er even van uit dat iedereen wel wist dat als je gaat wijken naar links je dit doet als je op de rechterhand rijdt, mijn fout. Je rijdt dus rechtsom, slaat af op de korte zijde (je hebt dan dus stelling naar rechts), wijst met je linkerhand naar de hoefslag, legt je rechterbeen iets naar achter aan om de achterhand mee te nemen en houd je gewicht op de linkerzitbeenknobbel om je paard mee te nemen. Maar ik denk dat jullie dat dus contra doen. Het zegt het al: ik heb geleerd het paard "mee te nemen", jij laat het wijken. Ga ik proberen!
.
Ha, leuk, western op een veelzijdigheidszadel!

Nogmaals onwijs bedankt. Ben nu gewoon nog met de theorie bezig en wil straks alles in praktijk proberen te brengen. Is nog moeilijker dan leren autorijden. Wil eigenlijk heel graag bewijzen dat Froukje niet zo'n "rotknol" is wat iedereen denkt (mezelf incluis, al die jaren). Merk nu al dat een andere aanpak haar heel veel goed doet. We wandelen wat af met z'n tweetjes en ik begin weer steeds meer van haar te houden.
En ook het natuurlijk bekappen doet wonderen voor haar. Had altijd het idee dat ze geen stelling "wilde" geven, maar ben er nu achter dat ze het waarschijnlijk niet kon! Doordat aan de binnenzijde de hoefwand altijd te lang was, had ze een verzakking in de zool aan de buitenzijde bij de achterbenen. Ze zette haar achterbenen ook altijd veel te ver naar binnen onder haar lichaam. De verzakking is inmiddels verdwenen en ze blijkt opeens wel haar benen recht naar voren neer te kunnen zetten. Niks geen zwikken in de koot meer! Heb John zondag even met haar laten lopen, zodat ik van afstand kon kijken en het verschil is opmerkelijk! In draf zie je het nog iets, maar ze stapt geweldig!
Ik ben er aan de ene kant zo trots op en aan de andere kant baal ik enorm dat ik dat niet eerder heb gezien en het maar allemaal aan de hoefsmid heb overgelaten. Had overigens wel gemeld dat ze haar benen zoveel naar binnen zette, maar daar werd niet op gereageerd. Dat we haar de eerste keer bekapt hadden en dus recht gezet, viel ze in de wending bijna om... Arm Froukje.

Nogmaals bedankt en tot schrijfs,
Els

Dirk Verheyen schreef op dinsdag 21 februari 2006, 12:38:


Hoi Dirk,
Misschien meer een onderwerp voor hoefnatuurlijk? Ga daar eens kijken bij "dubbele zool" is al veel meer over geschreven. Staat ook een foto in het fotoalbum.
Groetjes, Els.

Geertje schreef op dinsdag 21 februari 2006, 8:27:


Hoi Geertje,
Wij halen van onze twee fjorden 1 royale kruiwagen mest per dag van het land. Daar zit dus geen stro door, dat gebruiken we niet meer. (Houden van het jaar een hele landbouwwagen vol over...)
We hebben een royale mestplaat met ierkelder eronder. Die is in tweeën gedeeld. De mest van vorig seizoen gaat zometeen over het land. De mest van dit seizoen gaat naar het vrijgekomen deel van de mestplaat en gaat volgend voorjaar over het land. En het dan weer lege deel komt de verse mest op.
Groetjes, Els.

Huertecilla schreef op dinsdag 21 februari 2006, 12:19:


Hoi HC,
Weet niet hoe de man in kwestie het deed, maar heb gezien dat een menner zijn Welsh-Cob hengst op commando liet plassen. Zijn hengst stond samen met drie merries voor de wagen. Hij tikte hem aan met de zweep, floot en het dier liet het lopen. 't Kan dus wel...
Groet, Els.