Spirithorses schreef op zondag 19 februari 2006, 22:16:


Hoi Pien,
Hierover een misschien domme vraag van mij, maar ik ben vast van plan om Froukje nooit meer op een bit te rijden, dus bovenstaande is zeker van belang voor me. (Moet eerst het land droog en berijdbaar zijn, want ik ga het vast niet langs de weg proberen.)

Als ik thuis op Frouk reed, probeerde ik altijd zo weinig mogelijk aan de teugels te komen, omdat ze altijd zoveel weerstand op het bit gaf. Nu heb ik ooit een instructrice gehad, die ons heel veel voorwaarts neerwaarts liet rijden, licht contact met de mond en het paard zo lang en laag mogelijk in het hoofd zien te krijgen. Dit was een oefening die ik altijd graag deed. Om te sturen kwam ik dan niet aan de teugels, want dan was ik alles weer kwijt, maar bracht ik mijn gewicht iets naar binnen, waardoor Frouk die kant opging en vervolgens zat ik weer recht. Daarbij gaf ik licht druk met het buitenbeen iets achter de singel en het binnenbeen hield ik op zijn plaats. (buitenbeen was om te zorgen dat de kont niet uitzwaaide...) Om op een volte te blijven moest ik mijn gewicht wat naar buiten verplaatsen omdat Froukje anders naar binnen viel.
Bij wijken voor het been deed ik het volgende: Binnenbeen iets naar achter, buitenhand van de hals naar de kant die ik opwilde en het gewicht iets op de buitenzitbeenknobbel. Ik heb altijd begrepen dat dit was omdat het paard onder jou gewicht wilde blijven en dan dus die kant op zou gaan.
Voor vertragen of haldhouden: dijbenen iets meer aanknijpen.
Voor versnellen: zit openen.

Lijkt dit er nog een klein beetje op, of zit ik helemaal verkeerd?
Begin als stijve, iets te zware en zeker niet onafhankelijk zittende ruiter aardig in een identiteitscrisis te raken. Voel me niet meer thuis bij m'n vereniging, waar ik al 25 jr. lid van ben en voel me ook niet meer op mijn gemak bij de manege, waar mijn zoon op gehandicaptenpaardrijden zit. Maar krijg ook het idee, dat ik zoveel achterloop bij de meesten op dit forum, dat ik het nooit meer in ga halen.

Groetjes, Els.

Piet schreef op maandag 20 februari 2006, 15:47:


op zich correct Piet.
Nogal zeer exact wat ik verwachtte dat jij zou doen

Prakkezeer nu even verder met me als je wil...
is het niet nuttiger om het concept "rustig" op cue te kunnen zetten i.p.v. iedere situatie waarin rustig voor kan gaan komen individueel te moeten aanpakken?
Paarden kunnen abstracte begrippen begrijpen, bewezen door Hanggi cs, Kilez-Worthington, en vast nog wel een paar.... Dát is dus geen obstakel op zich.

Groeten, Egon

Inge Teblick schreef op vrijdag 17 februari 2006, 14:54:


En anders ben ik er nog wel, inge
Knap hoor... zo bondig!
Het enige dat minder duidelijk is (herinner je je ons gedachtenwisseling hier nog over het schrikdraad?), en misschien altijd lastig duidelijk te krijgen blijft, is dat een organisme ALTIJD handelt, ook als het "niet-handelt".
Bedoel je in de laatste zin "Je kan dus klassiek geconditioneerd zijn zowel in hoe je reageert op niet-geleerde neutrale (ofongeconditioneerde) prikkels als na een leerproces (operant geconditioneerde prikkels)."?

Groeten, Egon

Peet schreef op zondag 19 februari 2006, 22:07:


Denk dat het moeilijk is. Vind het zelf ook moeilijk om er veel over te zeggen, want zoveel was het volgens mij niet.

klaas.feuth schreef op maandag 20 februari 2006, 18:35:


Kunnen we dan maar niet beter op een serieuze wetenschappelijke publikatie wachten van dit onderzoek? Een ongepubliceerd onderzoek is nmm nietbestaand, en praatjes erover weinig meer dan blabla.

Groeten, Egon