>> Nikki schreef:
>> had een superlief paardje aan het halster, nergens bang voor en
>> nooit problemen. maar met rijden was ze juist overal bang voor.
> Idunn schreef :
> Zou het misschien niet zo kunnen zijn als je heel goed bij
> jezelf naar binnen kijkt dat je zelf rijden veel spannender
> vindt (logisch met een jong paard bv) als het ernaast lopen?
> Die spanning wordt door je paard opgepikt.
Als iemand/Nikki nerveus is dan speelt dat natuurlijk mee.
Het grootste deel zie ik echter komen door het gemis aan gewenning.
We kunnen nog zo veel met ons paard doen er naast lopend, als we er op gaan zitten, en helemaal als we buitenritten gaan maken, dan begint het leren weer helemaal opnieuw. Paarden hebben dan plotseling geen toegang meer tot het geleerde. Snel er bij gezegd natuurlijk, dat al dat grondwerk niet voor niets geweest is. Al die ervaringen zijn wel aanwezig in het paard, de toegang er toe is echter zoek geraakt. En met het opdoen van nieuwe ervaringen onder zadel, komt dit allemaal weer tot zijn beschikking. Geduld dus met paarden die door deze oorzaak het (buiten)rijden spannend vinden.
Zelfs super getrainde demo paarden, kunnen veel moeite hebben met een eenvoudige buitenrit, als ze dit niet goed gewend zijn. Dat zegt al veel over het wel of niet toegang kunnen krijgen tot al dit geleerde. Hoe kalmeren we en kunnen we dit vertrouwen in de ruiter vergroten in plaats van verpesten? ik denk met veel geduld en veel oefenen en rekening houden met hoe het paard zich voelt. We kunnen alleen vertrekken waar het paard zich nog veilig voelt, elke dag weer iets anders, en daar op verder bouwen. Het lijkt me heel goed om opgezadeld er naast te wandelen, of met bepakking goed vast gebonden. Of als je paard oud genoeg is een persoon er op, en voor het veilige gevoel iemand die mee loopt, of mee fietst, of achter de wagen aan, en met andere paarden mee en dan weer eens alleen. zo bouw je dit langzaam op, waarbij het paard vanuit veiligheid het tempo ervan bepaald.
Nikki het lijkt dat je net als ik, liever geen speelse oefeningen doet die geen logisch zinvol verband hebben, met verzorg taken en rijden. En dan is er nog genoeg te oefenen hoor. Ik loop bijvoorbeeld wel eens naast ons hek, waarbij ik Jur "terug" vraag. En hij dan zijwaarts overstapt waarbij we het hek meenemen. Vanuit het zadel gaat het precies zo, en daar wennen we nu al aan zo. Ons opstappen bij bankjes, paaltjes en muurtjes kan ook nog wel meer oefening gebruiken. Wat is je doel? De mijne is lekkere lange ritten kunnen maken, waarbij we overal zonder problemen kunnen komen. En het grensgebied van wat wel en nog niet lukt, is onze oefening.
Zo was Jur gisteren een stuk nerveuzer en gaf aan niet verder te kunnen. We zijn toen na enkele stops terug gegaan. Prima voor het vertrouwen dacht ik. Hij had die dag veel bij een nerveus paard gestaan, die vaak weg gestuurd werd door de anderen. Deze Fries staat er niet dagelijks bij. en met die nerveusiteit had Jur ook erg veel gegeten merkte ik. Dit alles kan iets verklaren. Misschien ook omdat ik de vorige keer te veel van hem gevraagd heb, (tot in het winkel centrum), waardoor hij nu nerveus was zoiets opnieuw mee te maken. Misschien ook gewoon z'n dag niet gehad. Zo is het elke keer weer een avontuur.
Michiel
Warboel
