Nick Altena schreef op maandag 19 december 2005, 0:30:


Je uitleg is juist denk ik.
Ik heb het vandaag gevraagd aan een medestudent van mij. Zij heeft ooit een werk gemaakt over narcolepsie en cataplexie hoort ook in die categorie thuis volgens haar. Ze zei ongeveer hetzelfde als jij.

Tempête was in de kliniek om een emg te laten doen. Om na te gaan of ze atactisch is. De emg was normaal. Dus haar zenuwbanen zijn niet beschadigd.
Mijn paard gaat occasioneel wel eens tegen de vlakte. Meestal zakt ze door haar achterhand maar kan ze haar evenwicht nog herstellen voor ze echt valt. En soms is ze te laat en gaat ze helemaal plat. Het lijkt alsof ze een fractie van een seconde controle verliest over haar benen.
Ze heeft het niet vaak, maar als ze valt is ze vaak mank.
Ze blokkeert soms ook in één van haar achterbenen.
Eigenlijk weten ze niet wat er mee mis is. Daarom dat ik zoveel verschillende dingen te horen krijg (patellafixatie, ataxie, cataplexie,rugproblemen,...)
Iedereen zegt iets anders.

Je krijgt dan zo'n verslag thuis waarin staat in welke richting dat ze denken en met een opsomming van de mogelijke diagnostische middelen om het zeker te weten. In dit geval zouden ze haar bepaalde neurotransmitterblokkers inspuiten om een aanval uit te lokken. En voegen ze er fijntjes aan toe dat ze wel koliek kunnen veroorzaken.
Dus niet meteen iets wat ik van plan ben te laten doen. Dat is meteen ook de reden waarom ik vermijd ze even op te bellen want voor je het weet staat je paard daar. (Het is de kliniek van de Gentse universiteit: die doen dus niets liever)

Die emg wou ik eigenlijk ook niet laten doen, maar mijn DA vond dat absoluut noodzakelijk. Hij zei dat al verschillende maanden en ik heb uiteindelijk toegegeven. (En ik had er al dik spijt van toen ze daar was, want het is vreselijk om te zien.)

Ik heb trouwens besloten dat er niemand meer aan mijn paard moet zitten deze winter. Want Tempête (en ik) zijn al die onderzoeken kotsbeu. Ze loopt op de wei en ik rij er niet mee. In het voorjaar zie ik wel weer.

Wat je zegt over die rugproblemen, daar heb ik ook al aan gedacht.
Misschien dat ik eens een osteopaat laat komen. maar ik ben nogal terughoudend tegenover osteopaten (veel slechte voorbeelden in mijn omgeving) en ik ben niet zo geneigd iemand aan haar rug te laten prutsen.
Maar zoals ik al zei, de rest van de winter wordt ze gerust gelaten.

heeft ze cataplexie? Als ik afga op wat ik lees en wat jij en mijn vriendin zeggen, misschien wel. Maar waarschijnlijk kom ik het niet te weten, want ik laat dat toch niet onderzoeken. Dus weer een maybe erbij.
thx voor de info
groetjes
Ans

Piet schreef op maandag 19 december 2005, 22:28:


Btw nu het toch over certificaten gaat. Ik heb de cursus gedaan bij Pien en Jack. En ik zat onder die limiet maar er waren geen certificaten meer, gingen nog opgestuurd worden. Zijn jullie het vergeten?
Niet dat ik dat persé wil hebben, maar misschien zijn er andere cursisten die er vol spanning op zitten te wachten.

greetz
Ans

van lennep schreef op dinsdag 20 december 2005, 12:37:


Bij zo'n emg gaan ze gewoon na of de zenuwbanen nog intact zijn. Als je geen uitval hebt terwijl ze gewoon rechtstaat, normaal ook niet in beweging.
Want ook al staat ze stil, ze activeren die zenuwen door haar een schok te geven in haar hersenen. En ze gaan dan na hoe lang het duurt voor die zenuwimpuls is doorgegeven aan de spier. (je ziet die spier ook echt samentrekken)

Ze heeft het trouwens zowel op de wei als onder het zadel en ook als ik haar longeer.
Maar helemaal niet vaak. Soms is er maanden niets aan de hand en dan is het weer eens een periode wat slechter.
De laatste keer dat ze gevallen is (ongeveer een maand geleden) was toen ze steigerde op de wei. Ze is toen door haar achterhand gezakt en op haar rug gevallen en in de draad beland. Toen is ze wel eventjes met haar benen in de lucht blijven liggen maar meestal probeert ze zich al te herstellen voor ze echt helemaal valt (wat meestal wel lukt, maar soms dus niet)
De laatste maand (na te vallen) heeft ze mank gestaan, als ik haar zie staat ze meestal gewoon stil, of in stap dus dan zie ik haar ook niet vallen. Het is dus zeer moelijk om te beoordelen hoe vaak ze het heeft.

Misschien een idiote vraag, maar is dat nu echt zo abnormaal? Mijn DA vindt het absoluut niet kunnen dat ik nog op haar zou gaan zitten. (kwestie van mijn veiligheid) Ze heeft het al zolang ik haar ken en ik rijd er al 4 jaar mee. In die 4 jaar is ze nog maar 4 keer echt helemaal gevallen met een ruiter (meestal kan ze zich wel recht houden als ze door haar achterhand zakt) Waarom zou ik er dan nu niet meer mee rijden?
Vallen jullie paarden dan echt nooit? Want ik kan mij wel herinneren uit mijn manegetijd dat het wel eens voorkwam dat iemand met manegepaard en al tegen de grond ging.

groetjes
Ans

Dus jij gelooft dat als je paard meer op zijn achterhand zou gelopen hebben dat hij minder zou gevallen zijn, ook al heeft hij ataxie?

Is dressuurmatig rijden dan een oplossing?

Nou merk ik wel dat als ik rijdt met Tempête en ze zakt door haar achterhand, dat ze zich sneller herstelt (en minder diep wegzakt) als ik haar "verzameld" rijdt dan wanneer ik haar helmaal los laat.
(Ze loopt dan wel nog steeds te veel op haar voorhand hoor. Ik ken nu eenmaal niets van al die "dressuur")

Maar wat dan als ze gewoon op de wei loopt? Je mag toch van een paard verwachten dat die weet hoe ze moet lopen?

groetjes
Ans

van lennep schreef op woensdag 21 december 2005, 11:16:

Het verschil tussen jouw Maike en mijn Tempête is natuurlijk dat zij niet atactisch is. Dus in principe is het er wel. Maar kan je het dan ook echt trainen?
Ik heb eens aan mijn DA gevraagd of het niet kon dat ze gewoon zwak is in haar achterhand en dat er voor de rest niets mis mee is. Volgens hem kon het niet alleen zwakte zijn. (Maarja, overdrijft hij, of niet?)


Dat is inderdaad het grootste gevaar. Dat ze vallen en er iets aan overhouden.
Ik heb het net even uit gerekend en in de laatste 4 jaar heeft Tempête ongeveer 1jaar en 2 maanden op rust gestaan omwille van één of ander verwonding. (Nu ik het zo heb uitgerekend vind ik dat best wel veel)
Na haar vorige val heeft ze een maand gemankt. Nu is ze niet echt mank meer, maar als ik haar aan de longe vraag om rechtsom te galoperen gaat ze in kruisgalop. (wat ze normaal nooit doet) Dat been is dus nog steeds pijnlijk.


Nog een verschil: Tempête loopt normaal, ruim en erg wendbaar. Als je haar ziet lopen, zie je er niets verkeerd aan.


Zou best kunnen, ze loopt dan veel kalmer en gecontroleerder.

groetjes Ans

van lennep schreef op woensdag 21 december 2005, 13:50:


Heb ik ook niet zo geinterpreteerd hoor.
Maar je slaat hier echt de nagel op de kop. Je beschrijft net mijn situatie.
Maar jij bent er blijkbaar al uit wat je wil doen. Ik nog niet.
Soms denk ik, ach gewoon laten lopen. Ze heeft er zelf geen last van dus waarom zou ik mij er dan druk in maken. En rijden hoef ik ook niet persé. Maar als ze zich dan weer pijn doet. Tja dan weet ik het ook niet meer. Dan wil ik toch weten wat er aan de hand is zodat ik haar kan helpen.
Om over de financiële kant van de zaak nog maar te zwijgen. Ik hou mijn hart vast voor de dag dat ze weer eens iets serieus voor heeft en weer een operatie of zo nodig heeft. Want ik kan haar niet blijven oplappen. Je investeert veel tijd en geld om één probleem op te lossen en een paar maanden later heeft ze weer iets nieuw voor. Waar eindigt het? Ze is nu 7 jaar, als ze dit nog 20 jaar volhoudt, wat dan.

groetjes Ans

Spirithorses schreef op woensdag 21 december 2005, 22:47:


Het is inderdaad zo dat koudbloeden (en dus ook tinkers) later kunnen zijn met het wisselen van hun melktanden.
Maar het verschil tussen volbloeden en koudbloeden is maximum een half jaar. Een volbloed zal eerder zijn eerste melktand wisselen op 2,5 jaar en een koudbloed eerder op 3 jaar.
Bij het bepalen van de leeftijd kijk je trouwens alleen naar de onderste snijtanden. (met die bovensnijtand houd je dus geen rekening)
Als er alleen nog maar melktanden zijn in de onderkaak kan je aan de hand van de slijtage van die melktanden de leeftijd bepalen. Wanneer de kroonholte verdwenen is door slijtage noemen ze dit een gevulde tand. Dit gebeurd ook op specifieke leeftijden. De eerste veulensnijtand is gevuld op 12 maanden, de tweede op 18 maanden en de derde op 24 maanden.
Als hij volgens jouw paardentandarts nog geen 2 jaar is mag de derde veulensnijtand niet gevuld zijn. Is dit wel zo, dan is hij minstens 2 jaar en als hij dan ook nog snel zijn eerste ondersnijtand wisselt kan het best zijn dat hij 3 jaar is.

groetjes
Ans

Florus schreef op maandag 8 november 2004, 12:27:


Die pin is niet om te doden maar de bedwelming. Het hart klopt nog, ze zijn alleen hersendood. Echt dood zijn ze pas als hun keel wordt overgesneden. En men ze laat uitbloeden.

beetje luguber, ik weet het. Ben het net aan het studeren. Verplichte leerstof voor elke toekomstige dierenarts. (met bijhorende filmpjes)

groetjes
Ans

Marianne schreef op maandag 8 november 2004, 12:22:


Ik ben enkele weken geleden op bedrijfsbezoek geweest bij Rendac (Heel gezellige boel) Dus ik weet daar wel wat over. Alleen gekeurde dieren mogen verwerkt worden tot diervoeding. Dus alleen dieren die voor hun dood gekeurd zijn door een DA in het slachthuis. Al wat niet gekeurd is wordt, mag niet terug in de voedselketen worden gebracht. (vroeger wel, maar na bse-crisis niet meer) Honden, katten en alle andere dieren die thuis sterven komen dus niet in het hondenvoer terecht.

groetjes
Ans

Onze paarden krijgen sind vorige lente alleen maar hooi en tot nu toe ging dat goed. Maar de laatste weken begint mijn paard opvallend te vermageren. De andere twee zien er nog wel goed uit. (Maar dat zijn een New forest en shetlander, die zijn sowieso al soberder)

Vorige winter was ze ook erg mager. Toen kreeg ze ook nog voederbiet en recreatiemengeling. Ik kreeg haar toen maar niet op gewicht. Door haar dikke wintervacht kon je zo haar ribben tellen.
Maar toen was ze ook al magerder in de herfst.

Dit jaar was ze in de herfst zelfs iets te zwaar. Maar de kilo's vliegen eraf.
Nu is ze nog redelijk maar als ze tegen dit tempo blijft afvallen is ze straks weer te mager.
Dat wil ik dus graag voorkomen. Want met zulk koud weer kan ze een extra vetlaagje wel goed gebruiken.

Ik ben dus op zoek naar iets dat ik haar kan bijvoeren. Maar ze heeft ook zomereczeem, wat de keuze van een geschikt voer beperkt.
(En ik heb ook maar een beperkte opslagruimte. Dingen die in grote hoeveelheden aangekocht moeten worden (zoals die lucerne zonder melasse) komen niet in aanmerking)
Iemand een idee?

Zou het feit dat ze zo mager wordt in de winter erop kunnen wijzen dat in haar geval hooi alleen niet genoeg is? En dat ze toch tekorten heeft qua vitaminen en spoorelementen?

groetjes
Ans

Frans Veldman schreef op woensdag 28 december 2005, 13:00:


Het is misschien een beetje een cliché, maar krijgen ze van haver niet meer energie en worden ze niet nerveuzer? Want ze wordt voor de moment niet meer bereden en hun uitloop is verkleind omdat haar weidemaatje niet mag rondsjeezen. (artrose) Extra energie kan ze dus niet zo goed kwijt.
En als ik lucerne in kleine hoeveelheden voer, doet de melasse erin dan veel kwaad voor haar eczeem?

Wat zijn absoluut verkeerde dingen volgens jou?
Dus als haar darmflora optimaal is zou de opname van voedingstoffen uit hooi moeten verbeteren zodat ze aan hooi alleen genoeg heeft?

Ik weet dat anti-biotica een effect hebben op de darmflora, maar heeft een verdoving dat ook? Vraag ik mij af omdat ze in het najaar een pro-biotica kuur heeft gehad. Haar darmflora was dan normaal gezien optimaal (zou toch moeten). Waarom zou ze dan nu toch mager worden? Dat kan toch alleen maar omdat het nu niet meer optimaal is. In de tijd tussen het aflopen van die kuur en nu (dat ze mager wordt) moet er dus iets gebeurd zijn wat haar darmflora heeft aangestast. Als ik dan naga wat dat kan zijn denk ik aan een verdoving die ze heeft gehad. Maar kan dat zo'n effect hebben? (is maar een ideetje)


groetjes
Ans