Nick Altena schreef op maandag 19 december 2005, 0:30:


Je uitleg is juist denk ik.
Ik heb het vandaag gevraagd aan een medestudent van mij. Zij heeft ooit een werk gemaakt over narcolepsie en cataplexie hoort ook in die categorie thuis volgens haar. Ze zei ongeveer hetzelfde als jij.

Tempête was in de kliniek om een emg te laten doen. Om na te gaan of ze atactisch is. De emg was normaal. Dus haar zenuwbanen zijn niet beschadigd.
Mijn paard gaat occasioneel wel eens tegen de vlakte. Meestal zakt ze door haar achterhand maar kan ze haar evenwicht nog herstellen voor ze echt valt. En soms is ze te laat en gaat ze helemaal plat. Het lijkt alsof ze een fractie van een seconde controle verliest over haar benen.
Ze heeft het niet vaak, maar als ze valt is ze vaak mank.
Ze blokkeert soms ook in één van haar achterbenen.
Eigenlijk weten ze niet wat er mee mis is. Daarom dat ik zoveel verschillende dingen te horen krijg (patellafixatie, ataxie, cataplexie,rugproblemen,...)
Iedereen zegt iets anders.

Je krijgt dan zo'n verslag thuis waarin staat in welke richting dat ze denken en met een opsomming van de mogelijke diagnostische middelen om het zeker te weten. In dit geval zouden ze haar bepaalde neurotransmitterblokkers inspuiten om een aanval uit te lokken. En voegen ze er fijntjes aan toe dat ze wel koliek kunnen veroorzaken.
Dus niet meteen iets wat ik van plan ben te laten doen. Dat is meteen ook de reden waarom ik vermijd ze even op te bellen want voor je het weet staat je paard daar. (Het is de kliniek van de Gentse universiteit: die doen dus niets liever)

Die emg wou ik eigenlijk ook niet laten doen, maar mijn DA vond dat absoluut noodzakelijk. Hij zei dat al verschillende maanden en ik heb uiteindelijk toegegeven. (En ik had er al dik spijt van toen ze daar was, want het is vreselijk om te zien.)

Ik heb trouwens besloten dat er niemand meer aan mijn paard moet zitten deze winter. Want Tempête (en ik) zijn al die onderzoeken kotsbeu. Ze loopt op de wei en ik rij er niet mee. In het voorjaar zie ik wel weer.

Wat je zegt over die rugproblemen, daar heb ik ook al aan gedacht.
Misschien dat ik eens een osteopaat laat komen. maar ik ben nogal terughoudend tegenover osteopaten (veel slechte voorbeelden in mijn omgeving) en ik ben niet zo geneigd iemand aan haar rug te laten prutsen.
Maar zoals ik al zei, de rest van de winter wordt ze gerust gelaten.

heeft ze cataplexie? Als ik afga op wat ik lees en wat jij en mijn vriendin zeggen, misschien wel. Maar waarschijnlijk kom ik het niet te weten, want ik laat dat toch niet onderzoeken. Dus weer een maybe erbij.
thx voor de info
groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op maandag 19 december 2005, 23:05:


Hoi Ans ,

Ik weet hier niets van , maar zat ff te denken...Heeft je paard het alleen als je op haar zit??Of zie je het ook wel eens als je naast haar loopt of als ze in de wei staat?
Een EMG. is in rust , blijkbaar zit dan alles wel op zun plek...Ik bedoel ze laten je paard niet lopen tijdens een EMG om te kijken of alles dan ook op zun plek zit.Of zit ik er nu naast?

Groetjes Esther

van lennep schreef op dinsdag 20 december 2005, 12:37:


Bij zo'n emg gaan ze gewoon na of de zenuwbanen nog intact zijn. Als je geen uitval hebt terwijl ze gewoon rechtstaat, normaal ook niet in beweging.
Want ook al staat ze stil, ze activeren die zenuwen door haar een schok te geven in haar hersenen. En ze gaan dan na hoe lang het duurt voor die zenuwimpuls is doorgegeven aan de spier. (je ziet die spier ook echt samentrekken)

Ze heeft het trouwens zowel op de wei als onder het zadel en ook als ik haar longeer.
Maar helemaal niet vaak. Soms is er maanden niets aan de hand en dan is het weer eens een periode wat slechter.
De laatste keer dat ze gevallen is (ongeveer een maand geleden) was toen ze steigerde op de wei. Ze is toen door haar achterhand gezakt en op haar rug gevallen en in de draad beland. Toen is ze wel eventjes met haar benen in de lucht blijven liggen maar meestal probeert ze zich al te herstellen voor ze echt helemaal valt (wat meestal wel lukt, maar soms dus niet)
De laatste maand (na te vallen) heeft ze mank gestaan, als ik haar zie staat ze meestal gewoon stil, of in stap dus dan zie ik haar ook niet vallen. Het is dus zeer moelijk om te beoordelen hoe vaak ze het heeft.

Misschien een idiote vraag, maar is dat nu echt zo abnormaal? Mijn DA vindt het absoluut niet kunnen dat ik nog op haar zou gaan zitten. (kwestie van mijn veiligheid) Ze heeft het al zolang ik haar ken en ik rijd er al 4 jaar mee. In die 4 jaar is ze nog maar 4 keer echt helemaal gevallen met een ruiter (meestal kan ze zich wel recht houden als ze door haar achterhand zakt) Waarom zou ik er dan nu niet meer mee rijden?
Vallen jullie paarden dan echt nooit? Want ik kan mij wel herinneren uit mijn manegetijd dat het wel eens voorkwam dat iemand met manegepaard en al tegen de grond ging.

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op dinsdag 20 december 2005, 14:07:


Hoi Ans,

Mijn paard heeft ataxie aan de achterhand. Mij is ook aangeraden om nooit op dit paard te gaan rijden omdat ze achterover kunnen vallen met het risico dat jij eronderligt. Daarom heb ik bijna altijd zonder zadel gereden.[ik kan niet paardrijden en zat altijd 'vast' met mijn voeten in de stijgbeugels ]
Men heeft toen ook gezegt dat hij een dwarsleasie zou kunnen krijgen terwijl ik erop zou zitten.
Ik rij al drie jaar niet meer op hem maar dat komt omdat ik het idee heb dat ik het helemaal verkeerd heb aangepakt met hem en hij er geen plezier meer in heeft , plus ik ben tot inzicht gekomen dat ik hem er ook geen plezier mee doe.
Ik ben meerdere keren onderuitgeklapt met mijn paard in de periode dat men zei dat ik hem aan moest pakken want hij zou gewoon lui zijn...Lagen we allebij op de grond en ik geloof echt dat mijn paard zich erger schaamde dan ik!!!
Er is gelukkig nooit wat ernstigs gebeurd en de valpartijen was volgens mij ook meer het probleem van te veel op de voorhand lopen en daardoor veel struikelen dan echt het probleem van de achterhand , alhoewel dat dus het begin van alle problemen is.

Het grote gevaar zou hem dus zitten in het feit dat hij stijl achterover zou kunnen vallen , enja dan kun je geen kant meer op.

Ik ben wel van plan als de financien het toelaat , om hem voor de kar te zetten want hij blijft het wel heel leuk vinden als ik andere dingen met hem doe..
Weet niet of je dit helpt...

Groetjes Esther.

Dus jij gelooft dat als je paard meer op zijn achterhand zou gelopen hebben dat hij minder zou gevallen zijn, ook al heeft hij ataxie?

Is dressuurmatig rijden dan een oplossing?

Nou merk ik wel dat als ik rijdt met Tempête en ze zakt door haar achterhand, dat ze zich sneller herstelt (en minder diep wegzakt) als ik haar "verzameld" rijdt dan wanneer ik haar helmaal los laat.
(Ze loopt dan wel nog steeds te veel op haar voorhand hoor. Ik ken nu eenmaal niets van al die "dressuur")

Maar wat dan als ze gewoon op de wei loopt? Je mag toch van een paard verwachten dat die weet hoe ze moet lopen?

groetjes
Ans

Ans Jondral schreef op woensdag 21 december 2005, 9:58:


Dat knippen lukt me nog niet...

Jou eerste zin ; Ik heb het een paar keer meegemaakt dat hij door zun achterhand heen zakte als het ware , en dat moet hem een ongelovelijke klap hebben gegeven in de rug . Hij herstelde zich dan wel weer , maar ging daarna ook niet meer in draf of galop.

Ik heb er jaren een fysio bij gehad en ik kwam op een gegeven moment met het idee aanzetten van een passoa tuig [als je dat zo schrijft ]
Daarmee kun je als je het goed gebruikt de achterhand trainen [het paard kan niet anders dan!!]
De fysio zij toen heel nuchter ;Wat er niet is , kun je ook niet trainen.
Ik heb toen direct het idee weer uit mijn hoofd gezet.

Maike heeft de raarste buitelingen in de wei gemaakt , is wel eens over de kop gevlogen en heeft daar ook nog een chronische bekken scheefstand aan overgehouden.
Hij KAN het gewoon niet.Uitzichzelf loopt hij dus enorm op zijn voorhand , met korte dribbelpasjes als hij draaft , en als hij galopeerd dan doet hij dat met twee benen naast elkaar [ ziet er niet uit].Hij wil zo graag een normaal paard zijn dat hij af en toe net doet alsof hij dat is en dan gaat het vaak fout.

Ik denk dat als je verzameld rijd het misschien zo is dat ze haar passen dan ook kleiner maakt?En dat daardoor de klap iets minder groot is in haar rug??Ik zeg ook maar wat?!

Groetjes Esther

van lennep schreef op woensdag 21 december 2005, 11:16:

Het verschil tussen jouw Maike en mijn Tempête is natuurlijk dat zij niet atactisch is. Dus in principe is het er wel. Maar kan je het dan ook echt trainen?
Ik heb eens aan mijn DA gevraagd of het niet kon dat ze gewoon zwak is in haar achterhand en dat er voor de rest niets mis mee is. Volgens hem kon het niet alleen zwakte zijn. (Maarja, overdrijft hij, of niet?)


Dat is inderdaad het grootste gevaar. Dat ze vallen en er iets aan overhouden.
Ik heb het net even uit gerekend en in de laatste 4 jaar heeft Tempête ongeveer 1jaar en 2 maanden op rust gestaan omwille van één of ander verwonding. (Nu ik het zo heb uitgerekend vind ik dat best wel veel)
Na haar vorige val heeft ze een maand gemankt. Nu is ze niet echt mank meer, maar als ik haar aan de longe vraag om rechtsom te galoperen gaat ze in kruisgalop. (wat ze normaal nooit doet) Dat been is dus nog steeds pijnlijk.


Nog een verschil: Tempête loopt normaal, ruim en erg wendbaar. Als je haar ziet lopen, zie je er niets verkeerd aan.


Zou best kunnen, ze loopt dan veel kalmer en gecontroleerder.

groetjes Ans

Ans Jondral schreef op woensdag 21 december 2005, 12:58:


Weet je wat zo moeilijk is....De ene dierenarst zegt prima paard , gewoon mee trainen en dan word alles beter , de andere zegt ; Had je gisteren al af moeten laten maken!!
Een neurochirurg zegt ;Trainen trainen trainen , een chiropracter zegt ; doodspuiten!!
Een Holistische dierenarts zegt; accepteren , voorzichtig aan doen en kijk wat je paard nog aankan , een fysiotherapeut zegt ; hier maak ik nog wel een driegangenpaard van....
De een zegt , kijk naar zun oren [ die staan volgens mij erg vaak in de pijn stand] de ander zegt , dat zegt niets....
Ik weet het niet meer en volg MIJN gevoel en MIJN gevoel zegt , niet meer op rijden want Maike doet het wel maar niet met plezier.
Daarbij is heel lang het probleem geweest dat ik dat gevoel niet naar waarde heb ingeschat , want paardenkennis heb ik niet en al die andere mensen weten er zoveel meer van dan ik , tot dat ik tot de conclussie kwam dat ik misschien niet veel van paarden weet maar dat ik wel veel van Maike weet!!!!!!!!!
Het moeilijke in jou situatie is eigenlijk wel hetzelfde..lijkt mij

Groetjes Esther die dus ook geen antwoorden heeft op jou vraag...

van lennep schreef op woensdag 21 december 2005, 13:47:


Oeps , ik las het na maar ik bedoelde absoluut niet dat jij geen verstand van paarden hebt hoor!!! , dat sloeg echt alleen op mij!!!!!!!!!!

Sorry

Groetjes Esther

van lennep schreef op woensdag 21 december 2005, 13:50:


Heb ik ook niet zo geinterpreteerd hoor.
Maar je slaat hier echt de nagel op de kop. Je beschrijft net mijn situatie.
Maar jij bent er blijkbaar al uit wat je wil doen. Ik nog niet.
Soms denk ik, ach gewoon laten lopen. Ze heeft er zelf geen last van dus waarom zou ik mij er dan druk in maken. En rijden hoef ik ook niet persé. Maar als ze zich dan weer pijn doet. Tja dan weet ik het ook niet meer. Dan wil ik toch weten wat er aan de hand is zodat ik haar kan helpen.
Om over de financiële kant van de zaak nog maar te zwijgen. Ik hou mijn hart vast voor de dag dat ze weer eens iets serieus voor heeft en weer een operatie of zo nodig heeft. Want ik kan haar niet blijven oplappen. Je investeert veel tijd en geld om één probleem op te lossen en een paar maanden later heeft ze weer iets nieuw voor. Waar eindigt het? Ze is nu 7 jaar, als ze dit nog 20 jaar volhoudt, wat dan.

groetjes Ans

Ans Jondral schreef op woensdag 21 december 2005, 14:23:


Dilemma , dilemma...
Maike is nu 9 jaar en heeft mij net zoveel gekost als Bonfire toen die 14 jaar was , bij wijze van spreken...Ik zit net als jou , alleen jij geeft aan dat jou paard er geen last van heeft , maar ik denk dat Maike er wel last van heeft.
En daarnaast heeft hij ook nog andere problemen.Ik ben ook al eens naar zoon vrouw geweest die met een plukje haar van Maike precies kon vertellen wat hem mankeerde [hoe heet dat ook alweer..paragnost?] en hoe hij zich erbij zou voelen...ze vroeg geen geld maar gaf mij het advies om afmaken te overwegen want ze kwam teveel tegen....
Zomers dan denk ik daar ook wel eens aan vanwege de seme. Maar als ik hem nu zie , hoe attent hij is op zijn omgeving en zijn gekke buien etc dan kan ik dat echt niet over mijn hart krijgen.
Dilemma!
Toch kan ik het niet laten om elke keer weer wat nieuws te proberen , meestal ook op advies van iemand waarvan ik dan het idee heb dat die erg veel verstand van paarden heeft....mun oude hoefsmid ....paardentandarts....fysiotherapeut....en dit forum!!etc.
Dat kost geld en soms erg veel en dat heb ik niet onbeperkt! Dilemma.
Het feit dat ik nu zelf zijn hoeven doe bespaard wel een hoop en dan denk ik weer...zal ik dit of dat eens proberen , maar eigenlijk weet ik de uitkomst al wel van te voren , na een periode van hoop , blijf ik weer gedesillusioneerd en armer achter , en Maike is er niet beter van geworden.
Hij is zovaak recht gezet , ook in zijn hals dat hij er hoofdschuw van is geworden.Je zou haast denken dat ik hem dagelijks in elkaar mep , zo reageerd hij.
Ik moet wijzer zijn en er gewoon mee stoppen , maarja
Dilemma..

Groetjes Esther