Frans Veldman schreef op vrijdag 25 november 2005, 17:33:
> Oh, we vullen gewoon de asiels?
Okay, we gaan gewoon door...
Nee.
Asiels zijn veelal geïnitieerd en gerund door mensen met goede bedoelingen die voor een aantal individuele dieren een (levens)groot verschil maken.
Het is niet de taak van deze mensen om voor alle dieren die in onze maatschappij een lullig leven en dito einde beschoren zijn een oplossing te bieden.
Dat is iets te complex nietwaar?
> Iedere dag 70 paarden erbij...
....miljoenen kippen, varkens... etc. etc. Mijn god, ik wou dat ik daar iets op kon verzinnen.
Maar dat ik dat niet kan, wil niet zeggen dat ik bijvoorbeeld het hangbuikzwijntje dat op mijn deur gedropt wordt niet binnenlaat.
Ook al is het zo dat daarmee de mensen die dat dier ooit kochten er gemakkelijk van af kwamen. Is het dier op dat moment met mijn weigering geholpen?
Ben ik vervolgens verplicht alle overtollige zwijntjes te adopteren? Het zwijntjesoverschot op te lossen?
> Hoe snel is het asiel vol?
> Oh, dan bouwen we gewoon een nieuw asiel erbij!
Nee dus. Weer die leesbril erbij. Weer ff terug.
ff naar dat andere eindje. ff die
parelliënde veulenskwekende ruitertjes onderdrukken.... eh.... anticonceptie zeg maar.... beter dan abortusje ofzo? Zoiets? Is het dan duidelijk?
Wat ik nu al een tijdje probeer uit te leggen is dat de oplossing voor - om bij bovenstaand voorbeeld te blijven - een mogelijk hangbuikzwijntjes misbruik niet ligt in het afwijzen van dit dier dat nu eenmaal in deze positie gekomen is, maar aan de andere kant. Bij het begin.
En dan volgt een nieuw verhaal dat eindigt met:
> Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik voorzie weer een
> probleempje:
Ik ook. Ik voorzie hetzelfde probleempje bij dit verhaaltje.
> Tuurlijk. Zullen we beginnen met de kippen? Moet toch niet zo
> Zolang dat nog een probleem is denk ik dat we weinig van de
> wetgever kunnen verwachten voor wat betreft de paarden.
Voor wat betreft alle dieren. En zeker zolang kerk en staat nog steeds niet echt gescheiden zijn.
Maar dat ontslaat niemand van persoonlijke verantwoordelijkheid. Het verschuilen achter leiders is een van de meest irritante gewoontes van veel mensen.
> Ja, vind ik ook. Maar hoe lossen we dan het overschot aan
> paarden op?
Wie zegt dat ik of jij of mensen die dieren opvangen als individu dát op kunnen lossen. Dat zou al te megalomaan zijn.
Nee hoor. Ik doe mijn nederige best. En daarnaast probeer gewoon nog steeds zelf in ieder geval niet bij te dragen aan overschotten, zelf zo min mogelijk verantwoordelijk te zijn voor leed en een verschil te maken voor ieder individueel wezen dat mijn pad kruist.
Ieder levend wezen is er een. In wat voor constructie en maatschappij dan ook.
Ik kan alleen maar hopen dat als jij of ik ooit door omstandigheden in desperate staat aan iemands deur kloppen, de persoon die opendoet niet al te grootse afwegingen gaat maken alvorens ons binnen te laten.
Warboel
