jacqueline postmes schreef op maandag 14 november 2005, 12:32:

Maaien, blokken van persen en in de allesbrander stoken.

Frans Veldman schreef op maandag 14 november 2005, 17:15:

Frans

Frans, waar een wil is, is altijd een weg. Of dat nu een brommer, fiets of wat ook is.
Ik doe het als handpaard, daarna véél vanuit de aanhanger en het beleren het liefste lopend omdat ik dan de meeste aandacht voor het paard heb en van volgen naar leidpositie 4 toe kan werken. Doe dat met alle paarden en ook met pielemans, juíst met pielemans want bij hem is volgen één ding, maar weerstandsloos drijven punt tíg.
Zit dat er ontspannen in, dan kan je vanuit 3 het binnenachterbeen verder onder laten zetten wanneer je dat opportuun is.

Bij de stap naar onder het zadel maken we ook van verchillende manieren gebruikt. Soms alleen, soms met een ander paard, soms achter de motorfiets, soms aan de lange lijn met passagier in het zadel. Telkens in leerblokken in zaagtandgrafiek en met verwerktijd.

Erg amusant vind ik dat er altijd legio argumenten zijn om geen goede voorbereiding en opbouw te kunnen doen, zelfs waarom het beter is van niet. Verderop in het traject is het dan 'logisch' dat men de dingen die wij doen niet kan doen omdat dit 'dus' gevaarlijk is....

Enneh Karin, niets komt uit de lucht vallen en wij nemen héél kleine stapjes en al die stapjes zijn goed voorbereid. Als je daarvoor geen tijd hebt, houdt het op. Houdt weerstandsloos paardrijden op, houdt eigenlijk het hele paardgericht zijn op.
Ook is het 'lange lijn', enkelvoud. Juist die énkele lijn is essentieel en dwingt de begeleider tot handigheid want het paard mag ook geen enkelzijdige druk ervaren. Ik mik de lijn los over de tegengestelde flank; loop ik linksachter, dan hangt het touw links van de hals, rechts op de flank, weer over de croup los in mijn hand. De zelfgemaakte leidstok (géén zweep en de wortelstok is me te zwaar voor dit werk) in mijn andere hand.
Tempo, snelheid en ook stoppen bepaal ik met mijn eigen ritme; echt héél gaaf. Ook als er een brullende trekker met bonkende aanhanger tegen- of achterop komt. Ook bussen, vrachtwagens, brommers, andere paarden... en nee, niet gelijk vanaf de eerste dag nee: vóórbereiding, kleine stapjes en één nieuw ding tegelijk!!!

Karin schreef op maandag 14 november 2005, 20:05:

Dan is dat uit de lucht.

Parelli, Teblick, Hempfling, Solinski, etc.
Even kort voor jou:
1.= voor het paard tot naast het hoofd = volgen
2.= naast hals tot schouder = nog steeds volgen en sámen
3.= naast flank tot achterhand = iets samen, vooral drijven
4.= achter de achterhand tot recht achter paard = drijven
Hierbij gaat het om de verandering van jouw rol en het andere effect op het paard. Het is allemaal leiden.


'Natuurlijk'?????? Maak je dáár geen zorgen om. De enige natuurlijke relatie tussen mens en paard is die van jager en prooi, dus een paard vangen om op te eten is de enige werkelijk natuurlijke situatie. Er op gaan zitten er een hek om zetten opdat dit makkelijker realiseerbaar is, is niet natuurlijk. Punt. De rest is geneuzel.
Paardgericht met jouw paard omgaan is een ander verhaal en heeft alles te maken met de ethiek van het diergebruik voor eigen lol. Fijn te lezen dat je daar mee bezig bent. Neem nog een stap verder en zoek wat meer op over positief motiverend werken (Teblick is een tópper) en ook over het bit op zich.
Wellicht vindt je dan redenen om het eruit te laten en een methode om het eruit te kúnnen laten.

Karin schreef op dinsdag 15 november 2005, 8:55:


Het spijt de maar ben het daar níet mee eens: ik ben rostvast overtuigd van het essentiële belang van wat in Wenen de 'thinking rider' genoemd wordt.
Een ander citaat hierover staat onder het kopje 'the significance of theoretical knowledge' in http://home.earthlink.net/%7Eeponafarm/EthicsandMoralsforProfessionalRiders.htm

Dat je de kennis met gevoel moet kunnen toepassen is een ander punt dan op/vanuit je gevoel wat aanmodderen zonder vooraf te weten wat je wil bereiken en wat je doét.

La Guérinière meldde daarover al dat werken met een paard zonder helder doel en plan niet meer is dan zinloos herhalen of doelloos proberen.

jose schreef op dinsdag 15 november 2005, 10:03:


???? Als jij een zweep kan gebruiken als verlensgstuk van jouw arm, dan is dat perfect en ik kan het niet. Ik kan door de per definitie de buigzame zweep niet lineair aangeven wat ik bedoel. De wortelstok is me voor ritten te zwaar en onhandig, dus heb ik mijn eigen lange vinger gemaakt. Niet meer dan persoonlijke preferentie.

Gelijk heb je en ik grijp daarom met veel leergierigheid terug BC.
Welke 'traditie' bedoel jij? Die van de boerengeneratie 'goed voer en warme stal'?? De cavalerie?? De naoorlogse populaire manégerie (bewuste blopper)??


Euh..... wie sluit nu iets af????

Het is nooit mijn doel geweest op een halsring buiten te rijden en ik wil het ook voor niemand als zodanig aanprijzen. Ik zeg ook altijd 'do try this at HÓME'.
Het is echter wél een volledig nieuwe dimensie in het paardrijden die hiermee voor mij open gegaan is en welke met mijn merrie de relatie in een stroomversnelling gebracht heeft.

Mbt beginner en jong paard mennen: slechte combi, met of zonder bit. Voor een jong paard echter is bitloos beginnen zo traditioneel als het komt....

Verder is het hele bitvraagstuk wat míj betreft vrij eenvoudig:
1. dwangvrij rijden met een bit kan, net als met élke optoming, prima, doch is niet makkelijk omdat je de valkuil in je hand houdt en jouw paard met het 'what if' letterlijk in het hoofd loopt.
2. een mond, van wie ook, is niet bedoeld om een klodder ijzer (rubber of wat ook) in te hangen, wát je daar ook verder wel of niet mee doet.
Dit is echter zoals ík denk maar verder is perceptie natuurlijk realiteit dus of dat absoluut is??????

jose schreef op dinsdag 15 november 2005, 20:52:

Dat is een specifieke boerengeneratie die 'nogal' wat invloed heeft op het huidige denken; vandaar.


Mee eens. Vandaar 'of met welke optoming ook'. Maarreh, mbt deze twee voorbeelden dan wel alleen mbt het nog steeds bij je hebben van een dwangmiddel; het scherpe touwtje over de neusrug of het ijzer op de kaak/lagen. Net zo min als van een bit hoéf je van het touwtje gebruik te maken en ja een paard weet dónders goed dat je dat wel kán. Een cruciaal verschil echter is het zware ding tussen de kaken.

Ik ben zoals je wellicht eerder gelezen hebt geen voorstander van rijden met een touwhalster. Ook geen tégenstander echter en dat ben ik wel van bitten, precies vanwege de reden die jij aanvoert: een touwhalster hangt bij niet gebruiken losjes om het hoofd waar het niet in de weg zit, het bit zit er altijd in de mond waar het wél in de weg van het paard zit.
Hoewel daar geen bewijs voor is lijkt het míj logisch dat een paard zich daardoor veel bewuster is van het bit dan van het touwhalster, dus als een zwaard van Damocles veel bewuster van de dwangmogelijk.
Vergelijk het met de dichte muren om een 9m² stal en een e-hek om een hectare wei. Van beiden weet het paard dat het een beperking is maar er is wél een verschil...

Met een dwangloze optoming zet je in deze (uiteraard niet perfecte) vergelijking een gewoon (niet e-)touwtje om de wei met halsring zet je alleen een wit bordje met 'grens' neer en zonder iets .... niets

Spirithorses schreef op dinsdag 15 november 2005, 21:39:


www.mijnalbum.nl/Album=PIGRLMPX
www.mijnalbum.nl/Album=ZKWAEPSC
www.mijnalbum.nl/Album=7SRKCIXR

jose schreef op woensdag 16 november 2005, 11:53:

Je bent m.i. in het geheel aan het 'ja,maar' = 'nee, want' onderbouwen met schijnargumenetn.
Wat is het inhoudelijk van het bovenstaande???

Wat heeft de tijd dat Frans met paarden bezig ermee te maken??
Al heb je 50 jaar of 5 minuten vissen, vissen hebben water nodig. De welzijnseisen van een paard zijn in wetenschappelijk publicatie volledig onderbouw en die kan ook iemand die nú voor het eerst iets over paarden leest zich over een paar uur eigen gemaakt hebben. Daar is geen ervaring uit eerste hand voor nodig.

Dat voor veel paardenbezitters de voorwaarden niet haalbaar zijn is triest, geen excuus: zonder aquarium ook geen vissen toch? Dat paarden niet dood gaan zonder bv. ruimte en soortgenoten doch 'slechts' psychisch gestoord raken is evenmin een argument.

Iedereen die het essentiële huiswerk mbt de voorwaarden voor het welzijn van paarden gedaan heeft wat die voorwaarden zijn.
Onwetendheid is geen excuus want de info ligt voor idereen op elk forum letterlijk onder de vingertoppen.
Onwil is zelfs regelrecht kwalijk te noemen.

Even een kleine redenatie:
Verzorging die niet conform de minimum eisen is, in dit geval niet paardgericht is, is dus geen correcte behandeling en niet correcte behandeling = mis(be)handeling.....
Ja, in mijn ogen is iedere paardeneigenaar die het paard om wat voor reden ook niet paardgericht verzorgd, dus niet correct behandeld niet goed bezig.
Iedereen die op een paard wil rijden sluit dáármee alleen al een compromis en legt zichzelf een verantwoordelijkheid voor het welzijn van het rijdier op.

Hier komt het woord 'natuurlijk' niet in voor maar speelt respect voor de levensvoorwaarden van het paard een centrale rol. Nogmaals, de inhoud van die levensvoorwaarden is geen geheim en geen visie van individuele mensenmaar een inmiddels doortimmerd gefundeerd gegeven. Wie meent te kunnen vínden dat de feiten anders liggen heeft in deze gewoon geen gelijk. Je kunt hooguit vínden dat jouw belang zwaarder weegt dan het welzijn van het paard. Ik vínd daarvan weer..... jawel: mís(be)handeling
Jammer voor wie zich daaraan stoort: ik stoor me dáár weer niet aan.

Let wel; ik heb er begrip voor. Zowel voor het niet helemaal kunnen halen van de voorwaarden als je al op een rijdende trein zit en voor dat iemand zich aan mijn mening stoort. Dat verandert er echter niets aan; ík heb pas paarden gekocht toen we hier gingen wonen. Ja, ik ben daarmee ook zo'n 'onbenul' die pas recent met paarden begonnen is.

Een paard heeft ook vier poten: is een feít. Dat sommigen mensen die op een niet rad lopend paard rijden daarmee aangeven te vínden dat 3½ ook wel genoeg is, maakt dat nog geen feít....

De basisbehoeften van een paard naast zuurstof en water zijn: veel buítenruimte, directe sociale interactie met soortgenoten, onbeperkt ruwvoer.
Voor onze in gevangenschap gehouden paarden voeg ik daar zelf aan toe: een hersenactiviteit stimulerende omgeving. Wat mij betreft kan het beleren van en werken met een paard daar een cruciale plaats bij innemen, is Win-Win dan.
Ook vind ík dat sexuele activiteit essentieel is voor evenwichtige sociale interactie.
Lees goed: die laatste twee vínd ik. Goed onderbouwd door ethogrammen, maar toch is dit (noch?) niet verder gekwantificeerd.

Maar goed, wat kán ik nu helemaal van paarden weten?!

jose schreef op woensdag 16 november 2005, 13:16:


?? In welke realiteit leef jij eigenlijk? De omgeschakelde koeienboer is zowat gemeengoed. 'Goed voor en een warme stal' is diens gevleugelde NL-uitdrukking.


Tis weer wijzen naar iets anders en irrelevant maar; hier lopen veel paarden, veel p.r.e.'s zelf gewoon het jaar rond in de bergen en moerassen. De boeren hebben traditioneel geen paarden maar ossen of muildieren en die zijn inmiddels bijna volledig door tractoren vervangen.
De paardenfokkers waren óf staatsfokkers voor de overheidsdienst óf stierenfokkers. Pas sinds de jaren 90 is daar de broodfokker bijgekomen.
Traditioneel zijn de Yeguada Militar en Doma Vaquera allen met en op enórme haciendas.
Traditioneel is ook bv. het jaarlijkse samendrijven van de merries met veulens vanuit de moerassen van en rond de Cota Doñana.
Overigens heet het bit hier traditioneel 'de rem', dus dát is niet anders dan in NL.


leuk geprobeerd maar nee: de ruiter hoort niet op de rug en om die overbelasting nog een béétje in te dammen is het zadel nodig.
Wederom echter irrelevant.


Dat zijn wéér schijnargumenten. Iets minder slecht dan heel slecht blijft slecht. Dat is: 'Mijn buurman slaat zijn paard veel meer, dus ik ben goed bezig.'
Maarreh: je bent het er mee eens dat een paard beter af is zonder bit. Dat is dan opgelost.
Is de énige valide vraag: 'hoe kan ík dat bewerkstelling?' Het gaat om joúw vaardigheid jouw paard en jezelf dit te leren. Zit tussen joúw oren.

Euh.... minder slecht is nog steeds slecht. Het kan er ook UIT.

Huh???? Hoe zwaarder hoe slechter is de inverse van hoe minder hoe beter: het één houdt het ander in.

Het grote voordeel van met een halsring in de rijbak aan de gang gaan is dat je zonder smoezen met jezelf en jouw manier van communiceren met jouw paard geconfronteerd wordt. Doé het eens, gá eens een paard dagen achter elkaar met jouw paard op een halsring ipv met een optoming doen wa je normaal doet. Je wordt gedwongen het paard positief te motiveren te wíllen doen wat jij vraagt. Joúw taak.

Ik kan niet anders dan concluderen dat jij op een héél ander denkspoor zit dan ik en we niet dezelfde taal noch dezelfde begrippen en definities bezigen.