awel dat heb ik ook al gedacht, dat zou idd handig zijn;
myr

Heb het hele verhaal gelezen en wens je ook via pn veel sterkte toe. Als ik dan lees hoe zijn maatje reageert breekt mijn hart .
Grtjes
Myr

Er zijn verschillende soorten kruiskruid uiteraard maar dit lijkt mij eerder boerekruid. Ik heb lang gedacht dat dit een soort kruiskruid was. Boerekruid heeft langwerpige ingekerfde bladeren en het bloemetje is een rond geel hartje met gele blaadjes als bij een magrietje rondom

Op een groot stuk wei heeft er jaren een paard gestaan dat nooit werd ontwormd en er werd nooit mest geruimd. Stel dat de wei besmet is met wormeitjes, hoelang zou ik wachten eer ik mijn paarden er zou laten grazen? Vriesweer afwachten of zou dat niet nodig zijn? Mijn paarden worden op schema ontwormd.
grtjes Myr

Lang geleden nog eens hier geweest Terwijl ik dit topic las dacht ik inderdaad aan Chris Erwin. Onlangs heb ik een eerste les NH zien geven door een instructrice die haar opleiding bij hem volgde. Dat aanraken aan het hoofd als zijnde een bedreiging of heel indringend kwam er ook in. Schudden of wiebelen als een fase met de koord ( beetje parelli)werd ook als grote druk aangegeven maar ik had heel erg de bedenking met de druk die in mijn ogen werd uitgevoerd om je paard op de cirkel te zetten. Ik ben eens te meer overtuigd in mijn mening dat elke manier van NH eigenlijk tot doel heeft dat de mens leert een paard te begrijpen. Je wordt een manier aangereikt waarmee je van start kunt gaan en zoals in dit geval zijn die soms heel uiteenlopend van uitleg qua begrip "paardvriendelijkheid" of "druk" . Eens die basis voorbij is vind ik het van belang je eigen gevoel te gebruiken in je omgang met je paard. Als de oortjes een gevoelige zone zijn en enig vertrouwen vraagt is het van belang dat je aanvoelt of het vertrouwen tussen beiden er is, daarna bestaat dat punt niet meer. Gelukkig kon ik gemeenschappelijke punten vinden bij de achterliggende idee dat we werken naar vertrouwen toe en dat met zo weinig mogelijke druk. Ik ben trouwens ook tot het vaste besluit gekomen dat we immers altijd "druk" uitoefenen maar meer rekening houdend met en zeker minder agressief!
grtjes
Myriam

Leuk dat er mensen zijn voor wie het belangrijk blijft om op te komen voor dierenrechten maar jammer dat er altijd appelen met peren vergeleken worden. Zelfs als fois gras-wreters één dier willen helpen ben ik al blij dat dat gebeurt ook al is dat misschien een hypocriet iemand. Daarbij vind ik het een beetje te simpel om telkens opnieuw alle dierenartsen op één hoop te gooien. De meesten gebruiken hun opleiding om geneeskunde uit te voeren en geneeskunde in de positieve zin is redden van levens en dat er anderen zijn waar net als bij niet dierenartsen de belangen alleen maar op zichzelf gericht zijn dat weten we allemaal. De wereld zit vol van zulke mensen. Ik word alleen een beetje boos dat wanneer er eindelijk vanuit laat ons het zo noemen de andere wereld iets wordt gedaan er ipv aan te moedigen weer wordt afgeblokt. Dat kom je steeds opnieuw tegen. Zo ook bij het ritueel slachten. Er wordt rond gewerkt en hup de reactie's zijn er over kippen, vissen enz die ook afzien. Stap voor stap winnen op telkens weer een front! Voor mij is dit poepsimpel, die beesten moeten bijgevoerd worden zoals de afspraak bij de opzet en onnodig lijden moet verholpen daar waar we kunnen.
Myriam