Hoi iedereen,

Ja, wij leven nog. We waren alleen erg druk bezig om de DVD verzendklaar te krijgen en hadden even geen tijd voor het forum.

Bedankt trouwens voor de leuke reacties op de DVD!

We hebben weer nieuwe cursusdata op de website gezet, dus iedereen die al lang zat te wachten op nieuwe data: grijp je kans.

Zo, en nu even uitrusten van al dat werk...

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op vrijdag, 11 maart 2005, 12:42:


Waaraan ik zou willen toevoegen:
Bij beslagen hoeven KAN de hoef zich niet aanpassen, en een minder gelukkige stand wordt dan als het ware opgedrongen. Bij Natuurlijk Bekappen (vooral in combinatie met een meer natuurlijke leefwijze) kun je de hoef welliswaar expres scheef bekappen, maar zal de hoef vanzelf weer terugslijten in de vorm die hoort bij het skelet. Als ik onder mijn schoen een scheve zool plak is dat eventjes vervelend, maar als ik maar gewoon stug doorga met recht te blijven lopen dan slijt de te hoge kant van de zool extra hard en heb ik binnen de kortste keren weer een rechte zool.
Daarnaast is er NOG een extra effect: Als de hoef inderdaad scheef afslijt dan krijgt het harder slijtende deel een extra groeiprikkel. Ook weer vergelijkbaar: als ik bakstenen ga rapen maar dat vooral tussen duim en wijsvinger doe, dan slijten duim en wijsvinger in eerste instantie veel te hard. Maar na een tijdje krijg ik daar eelt, maar ook alleen maar op DIE plekken die te hard slijten. Uiteindelijk komt alles dus weer in balans. Een hoef die scheef slijt zal ook op precies DIE te hard slijtende plek sneller gaan groeien en steviger weefsel gaan produceren, en je eindigt met een hoef die precies in balans is.

We kijken wel eens bij excursisten hoe die de hoeven van hun paarden bekappen, en natuurlijk zien we vaak schoonheidsfoutjes. Wat we echter nauwelijks zien zijn echt scheve hoeven. Ik denk dat dat niet alleen te danken is aan goede cursisten, maar dat de "zelfcorrectie" van paarden hier een aardig handje aan meehelpt. Zonder hoefijzers is het knap lastig om een hoef in een scheve stand te dwingen...

Dat laatste is helaas voor velen juist een reden om aan hoefijzers te beginnen, want ze willen de hoef "corrigeren" en ontdekken dat het zonder ijzers nauwelijks mogelijk is de hoef expres in een "andere stand" te dwingen. Het gezichtspunt of je de hoef in een andere stand moet dwingen is vooral afhankelijk van je overtuiging wie het bij het rechte eind heeft: de hoef, of de, op cosmetische waarneming gestoelde, mening van de smid?

Groeten,
Frans

Sabrina Wuyts schreef op zaterdag, 12 maart 2005, 10:56:


Klopt, dat is vaak een oorzaak. Maar verder is het ook zo dat er, net als bij mensen overigens, vaak een verschil zit tussen beide voeten. Vaak gaat het vanaf dan mis, juist door de zogenaamde 'professionals'. Op bladzijde 163 van het boek zie je hoe de algemeen gangbare misvatting om 'te schuine' hoeven te 'corrigeren' door ze achter hoger te zetten er juist toe leidt dat ze steeds schuiner worden. In het begin, als het probleem nog niet zo groot is, worden door dit soort 'correcties' de hoeven juist steeds meer verschillend van elkaar.

Wij hebben nu al een aantal van dit soort paarden bekapt, en steeds blijkt dat als je gewoon de standaard bekappingsregels volgt 'hou de zool aan' dat direct na de bekapping het verschil al kleiner is dan daarvoor. Bij opvolgende bekappingen wordt het verschil steeds kleiner. Volledig verdwijnen doet het verschil echter niet, maar de vraag is of dat ook zo nodig moet. Mensen hebben ook vaak verschillende voeten, en daar snijden we de grootste voet ook niet bij tot ie gelijk is aan de kleinere. Uitgangspunt is dat het paard probleemloos moet lopen en er geen, voor de beengezondheid, 'gevaarlijke' situaties ontstaan.


Dan ontstaat er geen probleem, zou ik zelf gezegd hebben.


Naar mijn mening is er, al dan niet erfelijk, een klein verschil tussen beide hoeven maar wordt door achterhaalde bekappingstechnieken dit verschil steeds geprononceerder. Ook achterstallig onderhoud tijdens de veulenperiode maakt het probleem steeds erger.

Groeten,
Frans