Karin schreef op dinsdag, 4 januari 2005, 9:35:


Ik heb ook eens gehoopt dat het zou lukken met die van mij. Maar de kleine durft niet te volgen omdat hij onderdanig is naar mijn rijpaard.
Hij raakt dus al snel achter en maakt dan een noodstop. waarop mijn rijpaard boos reageerd en begint te drijgen waardoor de kleine dus nog onderdaniger wordt. Echt hopeloos!

sannie schreef op dinsdag, 4 januari 2005, 14:57:

Ja, een hengstveulen zodra het echt lastig wordt. Meestal een maand of 8.
Een merrie vaak pas als het volgende veulen komt.

Het liefst in een gevarieerde kudde zodat hij of zij veel kan leren van de andere paarden. zo wordt hij of zij beter op zijn plaats gestuurd en leerd het dus te gehoorzamen.
Ik vind het voor het veulen wel zo eerlijk om hem al vast te laten wennen aan wat hem allemaal te wachten staaad. Dan is alles natuurlijk voor hem en dus niet beangstigend. Ook is het voor jou fijn omdat alles makkelijker zal gaan. begin dus met het veuelen al met wandelen en poetsen.


Veel succes en plezier van en met je veulen!

Ik zal weer eens vertellen hoe het met de verwaarloosde jaarling gaat:

Het gaat geweldig! Hij is heel erg oplettend en wil dus alles zien. Hij blijft wel overal heel rustig onder en zet alleen een sprintje in als hij weg gestuurd wordt op het erf. Daar staad hij sinds een week regelmatig in de kudde. Hij heeft in mijn andere jaarling een speelse vriend gevonden. Die twee gaan heel leuk zamen, jammer genoeg is hij zelf nog niet zo heel speels en houd hij het dus niet zo lang vol.
Hij eet heel goed en dat is goed aan hem te zien. Hij is vooral in zijn achterhand een stuk voller geworden. Ook net achter de schoft komt alweer wat vlees. Verder kun je zijn ribben nog voelen, maar dat komt wel weer bij.
We zijn nu een paar keer een stukje over de weg geweest. Hij vind niks eng. Wel spannend.
Als ik in de bak met hem aan het "werk" ga loopt hij keurig los achter me aan en gaat hij in draf zelfs showen! Hij hinnikt ook een stuk minder, waar ik van ag lijd dat hij zich een stuk zekerder voelt. Al met al gaat het beter dan ik had verwacht.

Malenka schreef op woensdag, 5 januari 2005, 22:34:


Ik heb even een plaatje van hem als avatar ingesteld. Ik al snel een betere plaatsen.

Vanmorgen werd ik op gebeld door een meisje van stal, zij had de paarden buiten gezet, maar Nilay (de jaarling) had een wondje op zijn been. Het zou niet zo groot zijn, dus hing ik op en maakte me niet ongerust.
Een halfuur later belde ze op dat het nog steeds aan het bloeden was. Ik ben toen dus naar stal toe gegaan. Het was niet een wondje, maar een wond! Er zat een aardige snee in zijn been, waarbij het vel naar beneden was gezakt. Om het beter te bekijken heb ik toen zijn been afgespoten. Toen ik zag hoe diep het was heb ik gelijk de dierenarts gebeld.
Hij is gelijk gekomen. Door de plek waar het sit is hechten eigenlijk niet mogelijk, het zou er waarschijnlijk al snel weer uitschieten. Er zit nu dus een verband om. Hij mag alleen echt niet lopen. Hij moet nu vast staan in de box, iets waar ik echt net van houd.
wat zal iknu doen? Hem toch maar vast laten staan?

Ik zag dat ik de plaats van de wond ben vergeten op te schrijven.
Zo kunnen jullie eigenlijk nog niet goed beoordelen hoe het zit.
De wond zit tussen de kroonrand en de kogel.
Aan de voorkant van het achterbeen. Dit is natuurlijk een plaats die veel van de klappen op vangt met lopen. Daarbij moet het met lopen ook heel erg mee rekken.
We hebben hier kleigrond. Iets dat echt zuigt als het flink nat is en anders als het maar een beedje nat is al flink glibbert. Als ik hem in de bak zou zetten moet hij er telkens uit, waardoor je hem dwingt te lopen (wat dus eigenlijk niet moet). Het erf is al vol met andere paarden, maar daar is eventueel wel een stukje af te zetten.
Ik ben bang dat ik dus geen goede oplossing heb voor hem. Het gaat mij er vooral om dat hij vast moet staan op stal, ik ben er nog niet uit of ik hem toch los zal zetten of niet.
Voor mijn gevoel moet hij lopen, maar aan de andere kant heb ik wel een veearts die ook niet van stalrust houd als het niet echt noodzakelijk is. Dus loop ik niet te veel risico als ik hem los laat? Ik ben veel te bang dat er iets met hem gebeurd. Hij heeft het al zo lastig.

Michiel schreef op vrijdag, 7 januari 2005, 23:15:


Ik ga tot zekere hoogte mee met mijn paard, zodra ik merk dat het iets wil (geven ze heel subtiel aan) probeer ik aan die wensen te voldoen. Mijn nieuwe jaarling was dit niet gewend en gaf het in het begin niet aan. Nu wel, maar hij blijft luisteren, net als de andere twee.
Ik heb hier eigenlijk alleen maar goede ervaringen mee.
Immers: de leider in een kudde geeft toch ook niet constant aan wat er moet gebeuren? Slechts als dit echt nodig is zal dat gebeuren. Zo ook bij ons. Al is het idee van "nodig"natuurlijk wel iets naar menselijke ideen verplaatst.

Hij staad nu los in de box van 3 bij 5 waar hij s'nachts toch al in stond. In de box naast hem staad een oude shetland pony.
vanmorgen leek het allemaal goed te gaan. Maar door omstandigheden kon ik de hele dag niet komen kijken. Toen ik vanavond om 9 uur op stal kwam lag hij in de stal en nam niet de moeite om op te staan, ook was hij toen hij even omrolde gelijk zwaarder aan het ademen (hij kwam op de wond terecht).
Ik heb hem wel overeind gestuurd, wat hij ook wel deed na twijfelen.
Zijn been was dik en warm. Ook was het hele verband donker rood en zijn voet zat ook onder het opgedroogde bloed. Hij wou eigenlijk niet op het been staan. Maar wisselde steeds zijn benen af. Ik denk dat het andere been ook zeer deed door dat hij er al lang op had gestaan, vandaar ook dat hij lag denk ik.
We hebben nu een hele dikke laag stro in de box gedaan zodat hij in ieder geval goed kan liggen en zijn been hopelijk ook wat rust kan geven.
Ik ben gelijk even langs de dierenarts geweest (een buurman). Die vertelde me dat ik het maar even af moet spoelen (heb ik dus gedaan), morgen ochtend komt hij kijken.

antheman schreef op maandag, 10 januari 2005, 15:52:


Als je zo'n knipperend dingetje in het balkje hebt kun je bovenin het scherm op bewerken/plakken drukken. Als je het adres van de foto hebt gekopieerd komt dat dus in beeld te staan en kun je verder.

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 12 januari 2005, 10:31:


Dat heb ik vaker gehoord ja, en zelfs gezien. Het ging toen om een ouder paard op een stage adres van mij. Ze at lastig en dus ging er een vijl in de mond. Zo vijlden ze terwijl het paard los stond wat weg. Volgens hun was het dan weer goed, maar naar wat ik heb geezien ging het paard er niet beter van eten. Jammer genoeg hadden ze geen klem. Anders had ik het gebit wel nagekeken.

Oke, ik ook maar dan.
Ik ben begonnen met rijden en omgaan met paarden op een manege. Daar reed ik 1 keer in de week 2 jaar lang. Ik had eigenlijk nergens problemen mee daar. Behalve dan dat er veel met sporen, zweep en scherpe bitjes gereden werd.
Ik moest vaak ook met zweep rijden, maar sloeg dan "te zacht" volgens de instructeur.
na deze 2 jaar waarin mijn moeder ook al een jaar reed kregen we ons eerste eigen paardje. Een haflinger die na dat hij gewend was iedereen van zijn rug af gooide, over je heen liep en je aanviel met longeren.
Een grote ramp dus. Hij moest op rust en ondertussen zijn we verhuisd.
We hebben toen wel eens te horen gekregen dat hij "weg gebracht" moest worden. Maar hij kwam over de kreupelheid heen en wilde graag aandacht hebben. Rijden en vooral longeren was nog altijd een ramp.
We vonden dat het zo niet door kon gaan en zijn zijn bezig gegaan met PNH.
Dat beviel niet helemaal, dus zijn we van allerlij methode dingen gaan gebruiken. Ik ging ook veel met halster rijden, dat ging namelijk net zo makkelijk (of moeilijk) als met bit.
Later ben ik wel weer af en toe met bit gaan rijden omdat ik bang was dat ik veel commentaar zou krijgen.
Uiteindelijk na zeker 2 jaar werken ging het beter. We gingen langzaam voor uit, maar uiteindelijk konden we zelfs onze eerste trektocht rijden. Met ijzers, want volgens veel mensen kon je op de veluwe echt niet zonder als je paard het daar niet gewend was (door kiezels).
Toen de ijzers er onder uit gingen aan het eind van het seizoen wist ik dat ik een fout had gemaakt. De hoeven gingen brokkelen en scheuren, niet normaal meer!
Veel mensen vertelden me toen dat hij slechte hoeven had en ijzers moest hebben. Mooi niet dus!
Ik begon steeds meer te lezen en las ook over natuurlijk bekappen. Dat was interessant! We hebben het er wel eens met onze hoefsmid over gehad (een vriend van ons). Ook hij vond het interessant. Hij is toen de cursus gaan volgen en nu leer ik het van hem.
De overstap naar helemaal bitloos....ik weet niet of ik die met dit paard ga maken. Hij heeft er namelijk helemaal geen probleem mee. Hij staad helemaal klaar voor het bit en begint te flehmen zodra het in de buurt is.
Bij mijn jaarling ga ik straks in ieder geval wel bitloos beginnen, of het ook zo blijft? ik denk het wel.

O ja, de manier van stallen is dus ook verandert. Van een box (3bij3m) naar een weiland met meerdere paarden zomers en een erf met andere paarden overdag en s'nachts een box (van 3 bij 5) s'winters.

Huertecilla schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 21:02:


Een feit is het alleen wel dat hij het eerst niet wilde hebben, hij bracht het namelijk in verbinding met het trekken in de mond, slaan enz. onder het rijden.
Maar we zijn geheel anders gaan rijden, en dat vind hij leuk. Daardoor wil hij het bit graag hebben, want het betekent dat we gaan rijden!

Ik heb dit paard nu 7 jaar. Lang genoeg om hem een beedje te leren kennen lijkt mij.
Wat mij nog steeds tegen staad aan het weg laten van het bit zijn toch wel de reacties en rot opmerkingen die je krijgt...en dat terwijl mijn paard net zo graag met een bit loopt en we die opmerkingen dus kunnen vermijden. Zoals ik al aangaf ga ik mijn andere paardje zeker zonder bit in rijden (inderdaad omdat ik er te veel nadelen aan zie om een paard het te leren)...daarna zie ik het wel weer.
Mijn kleine jaarling heeft wel al eens een bitje in gehad, maar dit was niet omdat ik dit zo graag wilde doen. Meneer had een hoofdstel gevonden en pakt constant het bit voor mijn haflinger weg. Prachtig vind hij dat! Eindelijk iets waar op gebeten mag worden!

Huertecilla schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 21:14:


Waar heb je dit op geantwoord?

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 15:25:


Ik heb aan de ene kant al mijn ervaringen en manieren van denken in de natuurlijke richting. Maar aan de andere kant volg ik een normale opleiding paardenhouderij, sta tussen "gewone mensen" op stal en loop stage op gewone paarden bedrijven. Ik heb het geluk dat veel lerearen bij mij op school welopen staan voor mijn manier van denken, zolang ik er uitleg bij kan geven. Ook ga ik op school en stage zo "gewoon" mogelijk met de paarden om. Zodat er geen commentaar komt en de paarden niet verward raken.
Met mijn eigen paarden doe ik lekker wat ik zelf wil. Dus niet wat ik op school leer: b.v. ijzers onder een paard dat hoefproblemen heeft.
Voordeel is dat mijn leraar voor theorie hoefbekappen en verzorging de cursus bij frans gaat volgen...dat vind hij erg interresant, zijn eigen paarden lopen al lange tijd zonder ijzers.

Maar of ik straks ook echt in de hoefjes ga snijden bij de praktijk van het bakappen terwijl ik weet wat voor kwaad het kan? Ik weet het nog niet.