Malenka schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 20:51:
Dat is simpele conditionering.

Lees de artikelen m.b.t. de gezondheid op de site van Dr.Cook: www.bitlessbridel.com.
Verder is er een Duits wetenschappelijk onderzoek over de krachten op de paardenmond door de teugels middels een bit. Ben de naam van de onderzoeker kwijt, maar de krachten waren schrikbarend en de onderzoeker, zelf Klassiek Dressuur-ruiter, rijdt nu bitloos: dan maar geen wedstrijd-Dressuur.

Malenka schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 20:56:


Oh ja, beleren, dus ná het opvoeden, begin je het beste met een zachte kaptoom en niet eerder dan het paard dit geestelijk wat druk en concentratievermogen betreft aankan. Liever niet voor de derde winter. De winter is dé tijd om ermee te beginnen = homoonlaagseizoen.
Berijden het beste pas als het paard door grondwerk de achterhand heeft leren verzamelen. Onder het zadel brengen kan prima in de vierde winter, maar echt rijden alleen als het betreffende paard voldoende uitgegroeid is én de achterhand er goed onder heeft leren brengen.
Hoe groter het paard of hoe minder vierkant het zijprofiel, hoe kritischer het bovenstaande voor de rug.

Quarterhorses worden voor hun derde al wedstrijdklaar gemaakt en dravers zijn ook al een knap eind in hun training. Van beiden zijn echter weinig toppers die op hun zevende nog een carriére vóór zich hebben.
Vergelijk dit met Buceaphalus van Alexander Magno: Koning Philip kocht die voor zoonlief toen het paard minimaal 7 was en het dier stierf op het slagveld in India op 25 jarige leeftijd. Het leven van dit oorlogspaard was toch bepaald niet van ontberingen en inspanningen gespeend.

Huertecilla schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 21:02:


Een feit is het alleen wel dat hij het eerst niet wilde hebben, hij bracht het namelijk in verbinding met het trekken in de mond, slaan enz. onder het rijden.
Maar we zijn geheel anders gaan rijden, en dat vind hij leuk. Daardoor wil hij het bit graag hebben, want het betekent dat we gaan rijden!

Ik heb dit paard nu 7 jaar. Lang genoeg om hem een beedje te leren kennen lijkt mij.
Wat mij nog steeds tegen staad aan het weg laten van het bit zijn toch wel de reacties en rot opmerkingen die je krijgt...en dat terwijl mijn paard net zo graag met een bit loopt en we die opmerkingen dus kunnen vermijden. Zoals ik al aangaf ga ik mijn andere paardje zeker zonder bit in rijden (inderdaad omdat ik er te veel nadelen aan zie om een paard het te leren)...daarna zie ik het wel weer.
Mijn kleine jaarling heeft wel al eens een bitje in gehad, maar dit was niet omdat ik dit zo graag wilde doen. Meneer had een hoofdstel gevonden en pakt constant het bit voor mijn haflinger weg. Prachtig vind hij dat! Eindelijk iets waar op gebeten mag worden!