antheman schreef op maandag, 10 januari 2005, 15:52:


Als je zo'n knipperend dingetje in het balkje hebt kun je bovenin het scherm op bewerken/plakken drukken. Als je het adres van de foto hebt gekopieerd komt dat dus in beeld te staan en kun je verder.

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 12 januari 2005, 10:31:


Dat heb ik vaker gehoord ja, en zelfs gezien. Het ging toen om een ouder paard op een stage adres van mij. Ze at lastig en dus ging er een vijl in de mond. Zo vijlden ze terwijl het paard los stond wat weg. Volgens hun was het dan weer goed, maar naar wat ik heb geezien ging het paard er niet beter van eten. Jammer genoeg hadden ze geen klem. Anders had ik het gebit wel nagekeken.

Oke, ik ook maar dan.
Ik ben begonnen met rijden en omgaan met paarden op een manege. Daar reed ik 1 keer in de week 2 jaar lang. Ik had eigenlijk nergens problemen mee daar. Behalve dan dat er veel met sporen, zweep en scherpe bitjes gereden werd.
Ik moest vaak ook met zweep rijden, maar sloeg dan "te zacht" volgens de instructeur.
na deze 2 jaar waarin mijn moeder ook al een jaar reed kregen we ons eerste eigen paardje. Een haflinger die na dat hij gewend was iedereen van zijn rug af gooide, over je heen liep en je aanviel met longeren.
Een grote ramp dus. Hij moest op rust en ondertussen zijn we verhuisd.
We hebben toen wel eens te horen gekregen dat hij "weg gebracht" moest worden. Maar hij kwam over de kreupelheid heen en wilde graag aandacht hebben. Rijden en vooral longeren was nog altijd een ramp.
We vonden dat het zo niet door kon gaan en zijn zijn bezig gegaan met PNH.
Dat beviel niet helemaal, dus zijn we van allerlij methode dingen gaan gebruiken. Ik ging ook veel met halster rijden, dat ging namelijk net zo makkelijk (of moeilijk) als met bit.
Later ben ik wel weer af en toe met bit gaan rijden omdat ik bang was dat ik veel commentaar zou krijgen.
Uiteindelijk na zeker 2 jaar werken ging het beter. We gingen langzaam voor uit, maar uiteindelijk konden we zelfs onze eerste trektocht rijden. Met ijzers, want volgens veel mensen kon je op de veluwe echt niet zonder als je paard het daar niet gewend was (door kiezels).
Toen de ijzers er onder uit gingen aan het eind van het seizoen wist ik dat ik een fout had gemaakt. De hoeven gingen brokkelen en scheuren, niet normaal meer!
Veel mensen vertelden me toen dat hij slechte hoeven had en ijzers moest hebben. Mooi niet dus!
Ik begon steeds meer te lezen en las ook over natuurlijk bekappen. Dat was interessant! We hebben het er wel eens met onze hoefsmid over gehad (een vriend van ons). Ook hij vond het interessant. Hij is toen de cursus gaan volgen en nu leer ik het van hem.
De overstap naar helemaal bitloos....ik weet niet of ik die met dit paard ga maken. Hij heeft er namelijk helemaal geen probleem mee. Hij staad helemaal klaar voor het bit en begint te flehmen zodra het in de buurt is.
Bij mijn jaarling ga ik straks in ieder geval wel bitloos beginnen, of het ook zo blijft? ik denk het wel.

O ja, de manier van stallen is dus ook verandert. Van een box (3bij3m) naar een weiland met meerdere paarden zomers en een erf met andere paarden overdag en s'nachts een box (van 3 bij 5) s'winters.

Huertecilla schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 21:02:


Een feit is het alleen wel dat hij het eerst niet wilde hebben, hij bracht het namelijk in verbinding met het trekken in de mond, slaan enz. onder het rijden.
Maar we zijn geheel anders gaan rijden, en dat vind hij leuk. Daardoor wil hij het bit graag hebben, want het betekent dat we gaan rijden!

Ik heb dit paard nu 7 jaar. Lang genoeg om hem een beedje te leren kennen lijkt mij.
Wat mij nog steeds tegen staad aan het weg laten van het bit zijn toch wel de reacties en rot opmerkingen die je krijgt...en dat terwijl mijn paard net zo graag met een bit loopt en we die opmerkingen dus kunnen vermijden. Zoals ik al aangaf ga ik mijn andere paardje zeker zonder bit in rijden (inderdaad omdat ik er te veel nadelen aan zie om een paard het te leren)...daarna zie ik het wel weer.
Mijn kleine jaarling heeft wel al eens een bitje in gehad, maar dit was niet omdat ik dit zo graag wilde doen. Meneer had een hoofdstel gevonden en pakt constant het bit voor mijn haflinger weg. Prachtig vind hij dat! Eindelijk iets waar op gebeten mag worden!

Huertecilla schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 21:14:


Waar heb je dit op geantwoord?

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 15:25:


Ik heb aan de ene kant al mijn ervaringen en manieren van denken in de natuurlijke richting. Maar aan de andere kant volg ik een normale opleiding paardenhouderij, sta tussen "gewone mensen" op stal en loop stage op gewone paarden bedrijven. Ik heb het geluk dat veel lerearen bij mij op school welopen staan voor mijn manier van denken, zolang ik er uitleg bij kan geven. Ook ga ik op school en stage zo "gewoon" mogelijk met de paarden om. Zodat er geen commentaar komt en de paarden niet verward raken.
Met mijn eigen paarden doe ik lekker wat ik zelf wil. Dus niet wat ik op school leer: b.v. ijzers onder een paard dat hoefproblemen heeft.
Voordeel is dat mijn leraar voor theorie hoefbekappen en verzorging de cursus bij frans gaat volgen...dat vind hij erg interresant, zijn eigen paarden lopen al lange tijd zonder ijzers.

Maar of ik straks ook echt in de hoefjes ga snijden bij de praktijk van het bakappen terwijl ik weet wat voor kwaad het kan? Ik weet het nog niet.