Nils Vellinga schreef op woensdag 4 november 2009, 22:22:


Mijn paardje is voor ik hem kocht altijd met bit gereden maar ik merkte dat hij daar enorme stress van kreeg en als hij een vluchtreactie had maakte het bit het allemaal ontzettend erger.
Dan hebben we crosslink geprobeerd wat voor hem niet duidelijk was.
Daarna de sidepull wat hij wel ongelooflijk leuk vond maar hij had dadelijk door dat ik daar eigenlijk geen controle mee had. Is gewoon het karakter van mijn paardje, hij gaat altijd proberen en met de sidepull wist hij dat het lukte.
Dus dat was het ook niet. Daarna het touwhalster geprobeerd waar hij dadelijk heel fijn op reageerde omdat het zo licht is. Eerst was mijn vertrouwen daar ook niet erg groot in, maar als hij dan ineens besliste van bv links te gaan ipv recht dan kon ik hem met het touwhalster tegenhouden.


Wel ik heb een paardje waar je niet mee in discussie moet gaan want dan gaat hij door en door en door. Als hij ineens bv heel fel naar links trekt kan ik hem rustig tegenhouden omdat hij dan eigenlijk tegen de knoopjes aanloopt. Ok, dit voelt hij maar is uiteindelijk zijn eigen keuze. Daarna blijven we dan even rustig staan en kan ik hem op een rustige manier het andere alternatief vragen.
De sidepull is eigenlijk heel zacht waardoor ik geen druk kon leggen als hij dadelijk de andere kant op wilde gaan waardoor de druk dus langer aanbleef en voor hem hetzelfde gevoel gaf als met het bit en dat hij er dus gewoon doorloopt. Met het touwhalster heeft hij een heel korte druk waardoor hij dadelijk stil blijft staan. Tuurlijk rijden we normaal met losse teugel wat uiteindelijk de bedoeling is, maar in de situaties dat er controle nodig is, weet ik dat ik controle heb met het touwhalster.
Gewoon het idee om deze controle te hebben heeft heel veel aan mijn vertrouwen gedaan waardoor mijn paardje ook weer meer vertrouwen krijgt en dan ikke weer en zo verder...

Onlangs heeft een vriendin van me die mijn paardje al jaren kende voor ik hem kocht met hem gereden. Toen ik zei dat hij nu bitloos gereden werd ging die bijna aan het gillen. Ze zei echt van ik wil mijn leven niet riskeren hoewel ze heel normaal heel positief is over bitloos rijden. Uiteindelijk heeft ze dan toch met hem gereden met het touwhalster en ze zei dadelijk van dit is gewoon een ander paard. Ook omdat hij altijd brut gereden is en met het touwhalster kan je heel subtiel zijn wat hij nodig had. Alleen in de situaties dat hij het even beter denkt te weten krijgt hij wat druk waardoor hij dadelijk terug bij mij is en tot rust komt.

Dus ja, zoeken zoeken en nog eens zoeken totdat je uiteindelijk de optoming hebt die bij jou paardje en jezelf past.

Ik heb lastminute nog mijn ticket voor Birmingham besteld.
Ben enorm nieuwsgierig om Pat live aan het werk te zien.
Zijn er nog mensen die gaan?
Groetjes
Wendy

Liesje_Olli schreef op vrijdag 20 november 2009, 16:44:


It's not about the stick anders zou hij bij de andere games ook een probleem hebben. Volgens mij zijn de circling game en de sideways gewoon nog moeilijk voor hem en begrijpt hij niet echt wat hij moet doen waardoor hij een beetje in stress gaat. Heel vaak the friendly game spelen. Ik zal binnenkort eens kijken als je die games doet x

Zoe Veurman schreef op dinsdag 24 november 2009, 19:16:


Er is een verschil tussen de temperatuurregeling van een vrouwen- en mannenlichaam. Bij een vrouw gaat het lichaam bij koude sneller warmte sturen naar de belangrijke organen zoals hart en dergelijke. Om dit te doen ontrekt het lichaam warmte aan de minder belangrijke organen zoals voeten en handen. Daarom zullen mannen atlijd warmere voeten hebben dan vrouwen.

Christel Provaas schreef op woensdag 25 november 2009, 16:08:

Jawel hoor, maar die regelen dat anders, zie hieronder

Circa 80% van de vrouwen hebben last van koude voeten en/of handen. Dat is geen overgevoeligheid maar is door de evolutie bepaald. Als jager moest de man veel spiermassa opbouwen. De energie van de werkende spier wordt voor slechts 30% voor arbeid gebruikt, de resterende 70% komt vrij als warmte, die zich door het hele lichaam verspreidt. Een man is daarom altijd goed doorgewarmd.
De vrouw, van oudsher beschermster van het huis, heeft veel minder spiermassa nodig, produceert derhalve ook minder warmte en koelt dus sneller af. Het warmtebeheer van de hersenen zorgt er bij kou voor dat de belangrijkste lichaamsgebieden (hoofd, romp met de belangrijke organen) het eerste verwarmd worden. Minder belangrijke en verder verwijderde delen (voeten, handen) koelen daardoor snel en soms heel extreem af: de temperatuur in de tenen kan soms wel tot 8° dalen.

Sky schreef op woensdag 25 november 2009, 20:01:


Zou het mogelijk zijn dat er bij paarden ook een verschil is tussen merries en hengsten ?

Jasmijn Wauters schreef op maandag 7 december 2009, 20:34:


Je had er misschien even kunnen bijzetten niet voor gevoelige kijkers

Suzanne Graauw schreef op maandag 7 december 2009, 21:42:


Dat vraag ik me ook af. Er zijn mensen die echt niet tegen zulke beelden kunnen. Een waarschuwing over de inhoud van het filmje was wel gepast geweest

Frans Veldman schreef op dinsdag 15 december 2009, 15:29:

Hoe ik het geleerd heb is dat zowel bij dieren als mensen het lichaam alleen voedingsmiddelen kent zoals ze in de natuur voorkomen.
Veel mensen nemen vitamines bv B6 (is maar een voorbeeld), maar in de natuur komt deze vitamine niet enkel op zich voor. Het lichaam maakt de link dat er bij deze vitamine normaal nog andere vitamines horen en gaat de overige vitamines uit de botten halen. Tegenwoordig wordt hier meer op ingespeeld en worden er combinatie vitamines gemaakt.
Bij paarden zal dit ook op soortgelijke manier werken, maar ik weet niet of de ontbrekende bestanddelen ook uit de botten gehaald worden zoals bij mensen.

Justine cools schreef op zondag 27 december 2009, 13:00:


Ik ben ook al lang op zoek naar een groot natuurgebied waar mijn ijslander zijn hartje zou kunnen uitleven. Mocht je iets tegenkomen dan mag je het me altijd laten weten

Ik ben op zoek naar een goed boek of andere informatie over paardengedrag. Zowel over de lichaamstaal en kuddegedrag.
Ik merk vaak op dat ik met vragen zit over de reactie van mijn pony waarom hij bepaalde dingen doet.

Een voorbeeldje, als hij in vrijheid naast me loopt dan smijt hij zen hoofd heel hard naar beneden en galopeerd dan naast me. Van zodra hij ziet dat ik begin te lopen dan briest hij vaak, gooit zen hoofd helemaal naar beneden en dan geeft hij mij eigenlijk een slow motion verzamelde galop naast me.
Grappige is dat ik onder het zadel nog geen verzamelde galop met hem kan bekomen maar dit komt door foutief rijden in het verleden (neen niet door mij)
Ik merk aan zijn reactie dat hij dit ontzettend leuk voor hem is, maar waarom dat zijn hoofd zo onderin gaat dat weet ik eigenlijk niet.
Nog zo een vraag is dan waarom hij dit in vrijheid wel gaat doen, eigenlijk op een moment dat ik niets van hem vraag. Want ik loop gewoon wil hij meespelen ok, wil hij dat niet ook goed.

Ander voorbeeld. We vormen heel vaak een kudde van twee. Waarbij ik andere paarden aan de kant moest zetten want anders deed hij het. Vroeger ging het over een afstand van 1 meter. Maar nu als we samen spelen gaat hij al paarden wegjagen die op 4 meter afstand staan. Hij jaagt ze dan weg en komt dan dadelijk terug bij me om verder te spelen.
Zo zijn er verschillende dingen waar ik me afvraag waarom hij dit juist doet en ik zou me hier graag wat in verdiepen.

Heeft er iemand tips

Vandaag heb ik zo een dag dat ik alles even in twijfel trek. Dat heeft men ijslandertje weer voor mekaar gekregen. Prachtige leermeester is hij en hij laat me nadenken over de dingen.

Ik dacht dat we zo goed bezig waren. Ik ben een echte parelli fan geworden doordat de resultaten zo goed waren. Maar nu ben ik aan het twijfelen.

Ik speel vaak in vrijheid met men ijslandertje, hij geniet er ontzettend van en ik ook. Nu vroeg ik hem in vrijheid om te wijken voor druk, gewoon zijn achterhand opzij zetten en weg was hij. Mmmm baasje aan het denken natuurlijk. Hij had echt zo een reactie van dit is niet leuk meer, waarom doe je dit.

Online wijkt hij prima, maar dan weet hij ook natuurlijk dat er een touw tussen ons hangt. In vrijheid waar hij meer de mogelijkheid heeft om te tonen hoe hij op de dingen reageert, is hij er dadelijk van door. Ok, ik weet best ook dat ze zeggen van geen dingen in vrijheid te doen totdat je weet dat ze perfect lukken. Maar dat was mijn opzet niet.

Ik stel me nu een heel aantal vragen.

Waarom moeten we een leider zijn voor ons paard? In een kudde hebben paarden ook vrienden waar ze goed mee opschieten en alles mee samen doen. In een kudde is der maar één iemand leider. De rest van de groep vormt vaak kliekjes en gaan een paardenvriendje uitzoeken. Waarom kan je met je paard dan niet dat vriendengroepje vormen en samen dingen ondernemen.

Waarom moet een paard steeds luisteren? Ik luister ook niet als ik daar geen zin in heb en al zeker niet als iemand me zegt wat ik moet doen. Dus waarom verwacht ik dit dan van mijn paard wel? Is het niet mogelijk van eerder een suggestie te maken van hey heb je zin om dit of dat met mij te doen?

Ik merk hoe minder ik vraag van mijn paard, hoe meer ik krijg. Dus kan ik dan niet beter stoppen met vragen en kijken wat hij me aanbied.

Hebben jullie ook zo van die momenten dat je je afvraagt van : die dingen die ik heb geleerd horen die wel zo?

En nu een spirituele vragen. Zijn er hier mensen die echt verbinding maken met hun paard en op die manier dingen samen doen met hun paard. Volgens mij moet het perfect mogelijk zijn om je gewoon te verbinden met je paard en in jezelf te zeggen, ok nu rijden we een volte, zonder druk zonder enige andere vorm van stelling geven en dat je paard perfect een volte maakt.

En nu ga ik me bezig houden met de rest van de dag alles in vraag te stellen

Karen Koomans schreef op zondag 3 januari 2010, 16:32:


Hey Karen

Wat een leuke reactie, hier kan ik wel wat mee. Hij keek echt naar me van hey wat doe jij nu. Daarna is hij wel dadelijk bij me teruggekomen en hebben we verder leuke dingen gedaan.
Het idee om je paard samen te laten bewegen, lijkt me wel erg leuk. Ook vooral omdat ik die band wil hebben met hem om dingen samen te doen.

Vroeger hebben ze me geleerd van dat ik altijd de baas moest zijn wat uitmonde in steeds een heftig gevecht met mijn paardje.
Hij is zo eentje dat denkt van aaaah jij wilt hier nekeer tonen wat je kan, wel dan ga ik het ook eens tonen. Dan zijn we natuurlijk vertrokken in een spelletje van wie is hier nu de baas.
Zoals ooit een grappig voorval. Ik wou op wandeling een stuk galopperen. Hij had der duidelijk geen zin in. Ik wist toen niet beter en bleef vragen. Euh da ga ik dus nooit meer doen, want zijn reactie was aah jij wilt galop ik heb der geen zin in maar omdat je blijft zagen zal ik u eens een galop tonen waar je effe niet goed van gaat zijn. En yep, ik was der niet goed van.
Als we nu dingen samendoen is dat in wederzijds vertrouwen en omdat we der beide zin in hebben. Ik heb geleerd van niets meer van hem te eisen, maar te vragen.

Grappige is dat hij der steeds in slaagt van te zorgen dat ik alert blijf en de dingen verder ga uitdiepen. Net als ik denk van OK dit gaat hier super, dan zegt hij van jamaar het kan beter, nog anders. Zoek het maar uit baasje, en daar ben ik nu mee bezig

Ellen2 schreef op zondag 3 januari 2010, 16:35:


Daar gaat het eigenlijk over. Als we met een intentie waardoor we onbewust heel subtiële signalen kunnen uitzenden kunnen samenwerken. Waarom wordt er hier dan niet meer aandacht aan besteed? De meeste dingen die ik lees gaan over werken met druk, of clickeren of .... maar ik heb nog nergens veel informatie gevonden over het werken met een intentie en hoe je je hierin kan verdiepen