Justine cools schreef op zondag 27 december 2009, 13:00:


Ik ben ook al lang op zoek naar een groot natuurgebied waar mijn ijslander zijn hartje zou kunnen uitleven. Mocht je iets tegenkomen dan mag je het me altijd laten weten

Ik ben op zoek naar een goed boek of andere informatie over paardengedrag. Zowel over de lichaamstaal en kuddegedrag.
Ik merk vaak op dat ik met vragen zit over de reactie van mijn pony waarom hij bepaalde dingen doet.

Een voorbeeldje, als hij in vrijheid naast me loopt dan smijt hij zen hoofd heel hard naar beneden en galopeerd dan naast me. Van zodra hij ziet dat ik begin te lopen dan briest hij vaak, gooit zen hoofd helemaal naar beneden en dan geeft hij mij eigenlijk een slow motion verzamelde galop naast me.
Grappige is dat ik onder het zadel nog geen verzamelde galop met hem kan bekomen maar dit komt door foutief rijden in het verleden (neen niet door mij)
Ik merk aan zijn reactie dat hij dit ontzettend leuk voor hem is, maar waarom dat zijn hoofd zo onderin gaat dat weet ik eigenlijk niet.
Nog zo een vraag is dan waarom hij dit in vrijheid wel gaat doen, eigenlijk op een moment dat ik niets van hem vraag. Want ik loop gewoon wil hij meespelen ok, wil hij dat niet ook goed.

Ander voorbeeld. We vormen heel vaak een kudde van twee. Waarbij ik andere paarden aan de kant moest zetten want anders deed hij het. Vroeger ging het over een afstand van 1 meter. Maar nu als we samen spelen gaat hij al paarden wegjagen die op 4 meter afstand staan. Hij jaagt ze dan weg en komt dan dadelijk terug bij me om verder te spelen.
Zo zijn er verschillende dingen waar ik me afvraag waarom hij dit juist doet en ik zou me hier graag wat in verdiepen.

Heeft er iemand tips

Vandaag heb ik zo een dag dat ik alles even in twijfel trek. Dat heeft men ijslandertje weer voor mekaar gekregen. Prachtige leermeester is hij en hij laat me nadenken over de dingen.

Ik dacht dat we zo goed bezig waren. Ik ben een echte parelli fan geworden doordat de resultaten zo goed waren. Maar nu ben ik aan het twijfelen.

Ik speel vaak in vrijheid met men ijslandertje, hij geniet er ontzettend van en ik ook. Nu vroeg ik hem in vrijheid om te wijken voor druk, gewoon zijn achterhand opzij zetten en weg was hij. Mmmm baasje aan het denken natuurlijk. Hij had echt zo een reactie van dit is niet leuk meer, waarom doe je dit.

Online wijkt hij prima, maar dan weet hij ook natuurlijk dat er een touw tussen ons hangt. In vrijheid waar hij meer de mogelijkheid heeft om te tonen hoe hij op de dingen reageert, is hij er dadelijk van door. Ok, ik weet best ook dat ze zeggen van geen dingen in vrijheid te doen totdat je weet dat ze perfect lukken. Maar dat was mijn opzet niet.

Ik stel me nu een heel aantal vragen.

Waarom moeten we een leider zijn voor ons paard? In een kudde hebben paarden ook vrienden waar ze goed mee opschieten en alles mee samen doen. In een kudde is der maar één iemand leider. De rest van de groep vormt vaak kliekjes en gaan een paardenvriendje uitzoeken. Waarom kan je met je paard dan niet dat vriendengroepje vormen en samen dingen ondernemen.

Waarom moet een paard steeds luisteren? Ik luister ook niet als ik daar geen zin in heb en al zeker niet als iemand me zegt wat ik moet doen. Dus waarom verwacht ik dit dan van mijn paard wel? Is het niet mogelijk van eerder een suggestie te maken van hey heb je zin om dit of dat met mij te doen?

Ik merk hoe minder ik vraag van mijn paard, hoe meer ik krijg. Dus kan ik dan niet beter stoppen met vragen en kijken wat hij me aanbied.

Hebben jullie ook zo van die momenten dat je je afvraagt van : die dingen die ik heb geleerd horen die wel zo?

En nu een spirituele vragen. Zijn er hier mensen die echt verbinding maken met hun paard en op die manier dingen samen doen met hun paard. Volgens mij moet het perfect mogelijk zijn om je gewoon te verbinden met je paard en in jezelf te zeggen, ok nu rijden we een volte, zonder druk zonder enige andere vorm van stelling geven en dat je paard perfect een volte maakt.

En nu ga ik me bezig houden met de rest van de dag alles in vraag te stellen

Karen Koomans schreef op zondag 3 januari 2010, 16:32:


Hey Karen

Wat een leuke reactie, hier kan ik wel wat mee. Hij keek echt naar me van hey wat doe jij nu. Daarna is hij wel dadelijk bij me teruggekomen en hebben we verder leuke dingen gedaan.
Het idee om je paard samen te laten bewegen, lijkt me wel erg leuk. Ook vooral omdat ik die band wil hebben met hem om dingen samen te doen.

Vroeger hebben ze me geleerd van dat ik altijd de baas moest zijn wat uitmonde in steeds een heftig gevecht met mijn paardje.
Hij is zo eentje dat denkt van aaaah jij wilt hier nekeer tonen wat je kan, wel dan ga ik het ook eens tonen. Dan zijn we natuurlijk vertrokken in een spelletje van wie is hier nu de baas.
Zoals ooit een grappig voorval. Ik wou op wandeling een stuk galopperen. Hij had der duidelijk geen zin in. Ik wist toen niet beter en bleef vragen. Euh da ga ik dus nooit meer doen, want zijn reactie was aah jij wilt galop ik heb der geen zin in maar omdat je blijft zagen zal ik u eens een galop tonen waar je effe niet goed van gaat zijn. En yep, ik was der niet goed van.
Als we nu dingen samendoen is dat in wederzijds vertrouwen en omdat we der beide zin in hebben. Ik heb geleerd van niets meer van hem te eisen, maar te vragen.

Grappige is dat hij der steeds in slaagt van te zorgen dat ik alert blijf en de dingen verder ga uitdiepen. Net als ik denk van OK dit gaat hier super, dan zegt hij van jamaar het kan beter, nog anders. Zoek het maar uit baasje, en daar ben ik nu mee bezig

Ellen2 schreef op zondag 3 januari 2010, 16:35:


Daar gaat het eigenlijk over. Als we met een intentie waardoor we onbewust heel subtiële signalen kunnen uitzenden kunnen samenwerken. Waarom wordt er hier dan niet meer aandacht aan besteed? De meeste dingen die ik lees gaan over werken met druk, of clickeren of .... maar ik heb nog nergens veel informatie gevonden over het werken met een intentie en hoe je je hierin kan verdiepen